) update!Het gaat intussen met mij een stuk beter
en dat wilde ik graag even laten weten; wellicht geeft het iedereen die midden in de afkick zit of nog gaat beginnen, hoop?!Mijn laatste 37,5 mg capsule heb ik nu ruim 3,5 week geleden genomen (om precies te zijn was dat zondag 9 mei) en hoewel het een hel voor mij is geweest zoals jullie in voorgaande berichten hebben kunnen lezen ben ik ontzettend blij dat ik heb doorgezet
!! De meeste ontwenningsverschijnselen zijn intussen verleden tijd en als ik al iets voel dat erop lijkt dan weet ik intussen niet of het daadwerkelijk een afkicksymptoom is of dat het een nawee is van de griep of gewoon een emotie die zich manifesteert in de vorm van een fysieke klacht. En het maakt ook niet uit wat de oorzaak is; belangrijker is dat ik het niet weg wil hebben en 'gewoon' toelaat. Dat maak het een stukje makkelijker hoewel dit concept toepassen ook niet altijd is gelukt hoor. Want het was soms bijna niet te doen om de zware klachten te accepteren........
dat is bijna tegennatuurlijk en toch geloof ik wel dat dit dé manier is om door alle ellende heen te komen......Ik voel me na 3,5 week een ander mens, beleef de wereld anders/mooier
en heb heel veel oude, onverwerkte emoties naar boven gekregen die ik aan heb durven gaan i.p.v. wegstoppen onder een pil! En hoewel ik ook dat als een hel op aarde heb ervaren ben ik erg dankbaar dat ik het aan heb durven gaan. Dat is soms gepaard gegaan met urenlang hevig shaken van mijn lichaam, (doods)angsten, hyperventilatie/paniek aanvallen en allerlei andere ellende, maar elke keer dat ik het toe kon laten, ook al duurde het uren, werd ik op eigen kracht weer rustig. En dat is een hele waardevolle, prachtige ervaring die me onwijs veel kracht en zelfvertrouwen geeft 
.Vanmorgen had ik nog zo een pittige ervaring waarbij m'n lichaam veel pijn deed, ik het benauwd had en alle spieren krampachtig aanvoelde. Ik ging zelfs bijna over m'n nek
zo beroerd was ik. Echt heel naar, maar dit is nu al weer heel wat uren geleden en ik heb verder een heerlijke dag gehad en lekker van de zon kunnen genieten. (ik heb trouwens gemerkt dat ik op dit moment gevoeliger ben voor verbranden; zal met mijn fysieke gesteld te maken hebben, maar is wel heel apart om te merken daar ik over het algemeen amper verbrand)Ik merk dat de tijden tussen de 'aanvallen' waarbij er van alles omhoog komt langer worden en dat is fijn om te merken.
Het kan zijn dat mijn 'aanval' van vanmorgen nog niet de laatste is geweest, maar dat ik het aankan als er weer één komt dat vertrouwen heb ik nu wel in elk geval! En elke keer ruim ik weer een beetje of soms veel oude rommel op die onderdrukt is geweest door de ad. Een hele bijzondere ervaring
Naast deze bijzondere ervaringen is mijn energieniveau nog erg slecht, maar de griepverscijnselen zijn sinds vanmorgen wel een stuk minder gelukkig. Geen idee hoe lang ik bezig ben met het heropbouwen van mijn energieniveau, maar dat zal de tijd leren.
Wat ik verder nog niet had verteld hier is dat mijn vriend het echt niet meer trok en maandag per mail heeft laten weten even een time-out van onze relatie nodig te hebben. Met dat idee speelde ik ook onbewust, omdat ik geen energie had om hem op te vangen in zijn frustratie en onmachtgevoelens, maar ik durfde het eigenlijk niet, bang om hem voorgoed kwijt te raken of egoïstisch/ondankbaar te worden gevonden door hem
. Zijn mail kwam niet als een verrassing en ik was er eigenlijk direct 'blij' mee. Het is zo een gift geweest tot nu toe om even alleen door mijn processen heen te gaan ipv rekening te moeten houden met hoe het voor hem is. Ik kon er even niet voor hem zijn en hij niet voor mij; hij had en heeft genoeg aan alle dingen waar hij mee wordt geconfronteerd en een time-out was/is echt de beste oplossing.
Inmiddels hebben we de time-out verlengd tot in elk geval volgende week zaterdag en ik denk dat het heel waardevol is voor ons allebei.
Hoewel ik ontzettend veel van mijn vriend hou en hem voor geen goud kwijt wil, voel ik me overwegend heel krachtig zonder hem. Het lijkt alsof ik door alleen met mezelf te zijn, extra de kans krijg om mijn eigen kracht te ervaren. Ik hoop uiteraard wel dat we een doorstart maken en die verwachting heb ik wel. Dat zal er anders uit gaan zien dan we tot nu toe met elkaar omgingen, dat kan niet anders. Ik heb door de vele 'processen' zoveel inzicht in mezelf gekregen en heb zoveel balast achter me gelaten wat mijn manier van omgaan met hem heeft bepaald dat het alleen van mijn kant al, niet anders kan dan dat we anders met elkaar om zullen gaan. Daarbij zal hij zelf ook de nodige inzichten over zichzelf en ons hebben gekregen en nog opdoen dus dat onze relatie er anders uit gaat zien dan tot voor deze tijd het geval was dat kan niet anders. En ik verwacht dat dat een hele gezonde en betere manier van omgaan met elkaar gaat worden!
Het is ook best een eenzame tijd zo nu en dan. Dan mis ik hem en voel ik me even alleen, maar onderliggend blijf ik mijn innerlijke kracht voelen en dat is een hele bijzondere ervaring. Ik zou deze vernieuwde levensenergie die ik ervaar dolgraag met mijn vriend willen delen en ik hoop met heel mijn hart dat dit ook gaat gebeuren, dat we er sterker uitkomen samen!
Nou, een flinke update, maar ik had het gevoel dat het wellicht waardevol zou zijn om, na zoveel ellende, ook een positieve ontwikkeling te horen!
Ik geloof dat het ervaren van je eigen kracht voor iedereen die afbouwt of al is gestopt mogelijk is, ook al lijkt het soms een eindeloze weg en voel je wanhoop. Ik hoop dat ik met mijn update iedereen een hart onder de riem heb kunnen steken en lees graag mee met jullie ervaringen. Als er iets is waarin ik ook maar enigszins denk dat ik jullie kan ondersteunen door mijn eigen ervaring dan laat ik van me horen!
Voor nu wens ik jullie afkick-genootjes heel veel kracht en acceptatie!
Hartelijke groet,
Vrijheid!
