Een leven lang leren schreef:Jep hier niet depressief maar wel vreselijk eigenwijs....
Ik probeer nu goed te luisteren naar wat de psych en de mensen om mij heen zeggen, maar dat is zoooo moeilijk.
De onrust en misselijkheid heb ik ook last van, maar vooral als ik moe ben. Dan ga ik piekeren.
Dat is wat ik al geleerd heb in mijn tienerjaren tijdens mij depressie. Je voelt niet eerst een emotie, er gaat een gedachte aan vooraf. Alleen dat heb je vaak niet eens door. Bij mij gaat het ook eerst van; **** daar ga ik weer ik ben misselijk, ik wil niet spugen en daar ga je in de negatieve spiraal tot je spugen moet.
Wat ik nu doe is; He ik ben misselijk, was ik aan het piekeren? Heb ik iets verkeerd gegeten? Ben ik ergens nerveus voor? Reageer ik op de Cita? Als ik dan de oorzaak weet ga ik; of het piekeren omdraaien naar positief (valt niet mee altijd hoor), of als ik iets verkeerd gegeten heb gewoon wat anders gaan doen, maar wel rusten, of ben ik ergens nerveus voor dan accepteer ik dat ik daar op reageer (dat is trouwens in alle gevallen een belangrijke accepteer dat je lichaam reageert, op gedachtes, eten, medicijnen), is het de Cita, mooi dan weet ik dat hij zijn werk doet, niet helemaal leuk, maar wel een goed teken. En bij alles rustig naar je buik ademhalen. 9 van de 10 keer zijn het je eigen gedachtes die je nerveus maken, probeer je daar van bewust te worden. Of nogmaals hou een dagboek bij om te zien wanneer je het meest nerveus bent en wat daar aan vooraf gaat.
Hier nu echt lekker rustig. Ik kon de afgelopen weken niet alleen zijn vanwege mijn piekeren waardoor ik weer angsten kreeg. Nu kan ik alles al veel beter aan en word het rustiger in mijn hoofd. Wat is rust dan toch belangrijk!
Groetjes!
wat heb je dat mooi omschreven , ik heb dat zo ook al tegen me ma gezegd maar ze pakt het allemaal niet zo op en ze is gewoon nog erg negatief in de hoofd , vooral als we het over haar gevoellens hebben , als we er gewoon over heen kletsen en met andere dingen bezig zijn dan oogt ze wel vrolijk.
maar jij heb de Cita niet gekregen voor je derpessie waar wel voor ?
mijn moeder noemt het nog steeds een Burn out , het woord depressie neemt zij niet in haar mond . omdat bij haar het beeld van een depressie is :mensen die er slordig bij lopen ,heel wazig rond lopen , op bed blijven liggen enz enz . en dat is bij me moeder gelukkig niet aan de orde.
maar het is bij haar toch een depressie de symptomen mij me moeder zijn:
Onrust op nummer 1
geheugen slecht
slechte concentratie
geen zin om leuke dingen te doen.
alles is te veel.
erg moe
overal tegen op zien.
en negatieve gedachtes
angst gevoelens
bang de controle kwijt te raken.
dus daardoor alles dubbel checken.
het is allemaal wel iets minder geworden ,sinds de cita maar nog niet zoals we zouden willen .
ik vind het zo raar dat het wel beter oogt , maar zoals ze zich voelt nog niet
herkenen jullie dit ? of is dit puur nog haar negative gedachtes?
aan de andere kan kan ze wel lachen om dingen en zo , maar wel om andere dingen als waar we vroeger over lachte . daarom denk ik wel eens zou ze de oude wel weer worden?
ze is ook trager van begrip , dus ik vertel haar ook minder als vroeger .
ik ben bv bijna jarig en me dochter belde me moeder om te zeggen dat ze een leuk kado voor me weet en of Oma daar aan mee wilde doen ..nou me moeder wilde dat wel en me dochter had ook verteld wat ze gaan kopen maar s'middags is ze al vergeten wat het ook al weer was .want ze zei tegen me dochter vertel eens wat ga je kopen waarop me dochter zei Oma dat heb ik al gezegd haha o ja zegt me moeder ik ben het vergeten.
ik begin het allemaal nu wel iets beter te accepteren maar het is wel zeer verdrietig als je je moeder zo ziet ,zo anders als dat ze ooit was
)
