SORRY voor het lang verhaaltje maar het is nodig voor het totaal beeld.
Afgelopen week is mij het volgende overkomen :
Ik werk bijna 15 jaar in vaste dienst bij een fantastisch productiebedrijf en heb daar een leuke carriere opgebouwd en heb de laatste 11 jaar een leidinggevende functie vervult. Echter is er in 2009 een reorganisatie geweest waarbij enkele mensen zijn ontslagen en moest er ingekrompen worden op het indirecte apparaat en hebben we de afspraak gemaakt dat mijn direct leidinggevende productiemanager en ik enkele indirecte werkzaamheden zouden verdelen, maar tijdens de reorganisatieperiode is ook ontslag aangevraagd voor deze manager (hij wist hier overigens zelf niets van).
De directeur/eigenaar zou vanaf nu de taken van productiemanager op zich nemen maar heeft hier helaas onvoldoende tijd in kunnen steken. Mijn werkzaamheden stapelden zich maar op en kon het niet meer aan binnen de 40 uur per week en deed thuis veel werk in de avonduren en op de zondag (zonder overuren te claimen, hart voor de zaak).
Langzamerhand kwam er wat wrijving op mijn afdeling aangezien ik niet meer alles kon bolwerken en dit is begin 2010 aanleiding geweest voor de directeur om mij "hulp" te bieden door een andere voormalige manager weer structuur te laten aanbrengen in de afdeling. Op dat moment was ik blij maar tegelijkertijd "knapte" er bij mij wat en ben onder dokters behandeling gegaan met een veel te hoge bloedruk en met de diagnose "Burn-out". Ik ben echter gewoon aan het werk gebleven maar mocht het rustig aan doen, thuis blijven was voor mij geen oplossing vanwege een schuldgevoel wat ik dan zou hebben naar mijn collega's. Ik moet zeggen dat dit voor mij de beste optie was.
Maar nu komt het: De directeur heeft mij na 8 maand gevraagd of een leidinggevende functie echt nog wel voor mij geschikt zou zijn
Achteraf blijkt dat dit een vooropgezet plan
Nu zijn we inmiddels 5 maand verder en is er een nieuwe productiemanager aangetrokken en deze vindt de direct/indirect verhouding van de afdeling niet in balans en heeft mij gevraagd of ik zo vriendelijk wil zijn om uit te kijken naar een andere werkgever want hij ziet geen toekomst meer voor mij
De directeur geeft aan dat hij een inschattingsfout heeft gemaakt door mij die functie te geven en vindt ook dat de beste oplossing wieberen is. Ze willen mij helpen met het zoeken naar een een nieuwe werkgever maar ik moet uit eigen beweging ontslag nemen zodat het lijkt alsof mijn eigen keuze is geweest om weg te gaan.
Ik heb het advies van "deskundigen" gekregen om het hard te spelen want het bedrijf wil er met een koopje vanaf komen, de correctiefactor bij de kantonrechtersformule zou zeer gunstig zijn in mijn geval. Met andere woorden het advies: "ga voor het geld".
Aangezien er onder jullie ook deskundigen zitten zou ik ook graag jullie mening willen horen wat het ik het beste kan gaan doen.
Tot slot, hoewel ik wederom een psychische klap toebedeeld heb gekregen in korte tijd wil ik wel proberen te blijven werken, het is en blijft een mooi bedrijf en er is nog veel werk te doen en mijn "vervanger" zit ook dicht tegen een Burn-out aan, maar ik moet er nu ook voor mezelf zo snel mogelijk weg.
Maar voorop staat een scheiding zonder ruzie
In afwachting van jullie deskundige reactie.
