Mirena hormoonspiraal: bijwerkingen

[lubien]

hoi claudiag

hoop dat je klachten snel zullen verdwijnen .is inderdaad geen pretje.
wens je succes en laat na een tijdje ff weten wat het effect er van is ,zonder de mirena.

gr:Monique

[JetjedBD]

Wat een verademing om de reacties te lezen. Het spiraaltje is er bij mij vandaag uitgehaald. Voor mensen die na mij het dit forum bezoeken even een mijn ervaringen. Het is een lang verhaal, maar misschien voor anderen verhelderend:
Mijn menstruatiecyclus altijd heel onstabiel, maar hevig. De pil gehad, zonder bijwerkingen, maar ook alleen maar gebruikt wanneer nodig. Na eerste zwangerschap in 2007 na een paar maanden al weer zwanger. Na 2e zwangerschap adviseerde de gyn mij mirena, maar omdat wij niet wisten of we nog weer snel kinderen wilden, toch maar de pil. RAMP!! Bij bezoek aan gyn zei hij: "ik zei toch dat je niet aan de pil moest gaan, maar het spiraaltje moet nemen". Gekozen voor 3e zwangerschap (let wel, alle bevallingen ook ramp: heel veel bloedverlies e.d., maar wel mooie kindjes). 3e bevalling keizersnee met 2 maanden lang ontstoken baarmoeder met alle gevolgen van dien. Ontstekingsvrij, toch maar spiraaltje omdat een zwangerschap echt niet te behappen is voor mijn lichaam. Het inbrengen van spiraaltje zeer pijnlijk. Mijns inziens leek het niet goed te zitten, touwtjes te lang. Zeer veel pijn in mijn buik en zeer veel en lang vloeien. Huisarts dacht dat van niet herstelde keizersnee kwam (logisch, want paar dagen na keizersnee mijn moeder moeten begraven, dus heftig en overbelast). Ook had ik bij menstruatie ook een fikse verzakking, waarbij de baarmoedermond uit de schede kwam. Na menstruatie trok dat weer weg. Toch naar gyn, maar spiraaltje zat goed en minimale verzakking (maar dit kon zeker niet door spiraaltje, maar door moeilijke bevallingen....): naar bekkenbodemfysio. Fysio gaf aan: jij hypermobiel en gevoelig voor hormonen, dus dat (periodieke )verzakking kan zeker wél van spiraaltje komen.... Huisarts ontkent. Na 4 maanden voel ik me ellendig: heb enorm veel pukkels in mijn nek en op m'n rug. Een enorme buik. Voel me depri (maar huisarts wijt dat aan verlies moeder en rouwverwerking). Nu ook heel benauwd en hartkloppingen (ha: komt ook van emoties). En nog veel meer. Na lezen forum gisterenavond: mijn man:"Laat dat ding er morgen uithalen, want ik herken heel veel". Meteen afspraak bij huisarts! Ze ontkent nog steeds dat spiraaltje bijwerkingen kan hebben, zegt dat door mijn overgewicht eigen hormonen bepalend zijn. Spiraaltje heeft geen invloed. Maar hij is er uit! Wat gevolgen zijn weet ik nog, maar dat wachten we maar af. Voorlopig heel voorzichtig zijn, want een zwangerschap trek ik echt niet. (sorry voor de lange reactie, maar dit moest er even uit!)

[Chocomelk]

@ Jetje mischien een mogelijkheid dat je man zich laat sterliseren ?
Dan ben je van al het 'gezeur' af, geen pil of wat dan ook.

Hoop dat je klachten snel gaan verdwijnen.
Je leest wel vaker dat huisarts en gyn zeggen dat het onmogelijk is dat die klachten door spiraaltje komen en toch hebben veel vrouwen klachten daardoor.
En vaak allemaal dezelfde klachten.

[JetjedBD]

hoi Chocomelk,

Die plannen zijn inderdaad gemaakt. Eerst wilde ik me laten steriliseren, maar ik wil geen polonaise meer aan mijn lijf. Even rust. Mijn man had het zelf al voorgesteld, dus binnenkort gaat hij onder het mes. Ik merk nu al trouwens al dat mijn hoofdpijn, waar ik al weken last van had, aan het verminderen is. Ben wel hevig aan het vloeien, maar als daarmee alle bijwerkingen mee vloeien, ben ik tevreden. En dan kijken wat er nog voor klachten blijven, om om te zien of er nog sprake is van spanningsklachten en alles wat daar dan lichamelijk bijkomt.

groet

[sanny-d]

Wat een enge verhalen allemaal!!
Ik heb een half jaar lang met een Mirena spiraaltje gelopen, maar voor mij was dit ook geen succes. In het kort had ik last van:
- vaginale klachten (stinkende afscheiding)
- onregelmatige en langere menstruatie (van 2 weken!!!)
- zeker de eerste maanden veel pijn tijdens de sex en ook met sporten
- minder 'zin' in sex
- psychisch zat het me niet lekker dat ik iets onnatuurlijks in mijn baarmoeder had zitten.

Na het plaatsen had ik vrij lang last van onregelmatige bloedingen, zeer veel buikpijn. Daarna begon de stinkende afscheiding. Heel erg vervelend en ik werd daar ook ontzettend onzeker van. Je rook het ook gewoon door je kleren heen, zeg maar Ik ben hiervoor 3x naar de huisarts geweest en 3x kreeg ik hiervoor een antibioticumkuur. Om vervolgens weer precies dezelfde klachten te krijgen. Het begon tot mij door te dringen dat het door het spiraaltje kon komen en wat blijkt: nu ik het spiraaltje (gelukkig!!) niet meer heb, heb ik daar ook geen last meer van gehad. Wel fijn dat ik hier dus een half jaar mee heb rondgelopen...
Normaal gesproken duurt mijn 'eigen' regelmatige menstruatie ongeveer 4 dagen, en dan ben ik er vanaf. Met de Mirena zou je menstruatie na enige tijd uitblijven... daar heb ik helaas niets van gemerkt, want ik had, buiten dat ik ineens onregelmatig ongesteld was, een menstruatie van ongeveer 2 weken ervoor in de plaats gekregen. Met behoorlijk uiteenlopende bloedingen (op dag 1 bijna niets, dag 3 bijvoorbeeld heel veel, dag 4 weer niets, dag 6 ineens weer erg veel), lekker onhandig!

Dan nog het feit dat je hem zelf kan voelen zitten door het touwtje wat eraan zit. Waar slaat dat eigenlijk op? Je mag hem er zelf toch niet uit trekken, en het lijkt me ook vrij onwaarschijnlijk dat je het spiraaltje zomaar kwijtraakt, vanwege de T-vorm blijft ie toch wel zitten. Door dat touwtje werd ik ook onzeker tijdens de sex, want mannen voelen dat dus ook gewoon zitten. Dat zat me ook helemaal niet lekker! Ongeveer de eerste 4 maanden heb ik ook pijn gehad tijdens de sex, daar wordt ook door de handleiding met geen woord over gerept. Alsof de sex totaal onbelangrijk is...als je geen sex hebt, hoef je in principe ook niet aan de anticonceptie toch? (tenzij je het neemt vanwege heftige menstruatieklachten) Het zal ook wel met de pijn te maken hebben gehad, maar ik had tijdens mijn Mirena-periode ook veel minder zin in sex. Het had dus ook invloed op mijn libido!

Kortom: ik ben nogal blij dat ik er vanaf ben. Het leek me de meest handige vorm van anticonceptie (5 jaar lang er niet aan hoeven denken en er niets aan doen), maar dat was het niet. Vanaf het moment dat ik de Mirena niet meer heb voelde ik me erg opgelucht. Sowieso heb ik het niet zo met hormonen om je vruchtbaarheid te beinvloeden, dus nu houd ik het mooi even bij condooms!

[Sipi]

De verhalen worden steeds herkenbaarder moet ik zeggen! Ik heb ook een half jaar de Mirena gehad op aanraden van de gynacoloog omdat mijn menstruatie hevig en pijnlijk is. Heb een aantal jaren de pil geslikt maar dat was het niet dus al jaren met condooms aan het klungelen. De plaatsing deed erg veel pijn maar ik heb geen kinderen gehad dus dat zou een reden kunnen zijn dacht ik. Daarop volgden dagen met heel veel buikpijn en bloedverlies. Dit duurde de eerste keer om en bij de 2 weken, gewoon even wennen denk je dan. Na 3 weken volgde er weer een periode van zwaar menstrueren en akelige buikpijn, venijnige steken afgewisseld met zware krampen, net weeën. Tussendoor had ik ook telkens licht bloedverlies dus kon geen moment zonder inlegkruisjes. Ik kon zelfs niet zonder tampons want als ik bloedde was er geen houden aan, het liep er letterlijk uit. het minderde niet, zelfs niet na 3 maanden en ik begon me steeds slechter te voelen. Ik ging niet meer sporten, had geen zin in sex en voelde me ellendig. Het werd zo erg dat ik de huisarts opzocht, ik voelde dat er iets scheelde met mij en dacht aan hoge bloeddruk. Ik heb normaal altijd 120 over 80 en nu was deze gestegen naar 170 over 100! Ook veel last van hartkloppingen gehad en ik werd doorverwezen naar de cardioloog. Ik heb telkens aangegeven tijdens mijn doktersbezoeken dat ik de Mirena heb, maar de link werd er niet mee gelegd. Het zou erfelijk zijn en de hoge bloeddruk moest behandeld worden. Ik slik nu dus vanaf maart nobiten, en daarmee hou ik het enigzins onder controle. Ik heb dan contact opgenomen met mijn gynacoloog en ook zij wilde de link niet leggen. Wel vertelde ze me dat ik na 6 maanden beduidend minder last zou moeten hebben van de bloedingen want die bleven aanhouden en de pijn minderde ook niet. Uiteindelijk heeft ze dan wel eerlijk toegegegeven dat mijn lichaam de Mirena niet verdraagt dus vond zij ook dat ik hem er weer uit moest laten halen. Dit is dan ook gebeurd op 13 juli en ik voelde me direkt verlost en opgelucht, wat een ellende was het! Ik vind dat er iets meer de nadruk op moet worden gelegd in de informatie brochure want er staat nergens bij hoe erg de negatieve bijwerkingen kunnen zijn. 6 maanden zo moeten afzien is echt niemand gegund. Ik houd nog steeds mijn bloeddruk bij want er is nog steeds niet bewezen dat het door de Mirena komt. De huisarts denkt dat ik mijn hele verdere leven nobiten zal moeten slikken maar ik hoop dat het tegendeel waar is. Blij dat ik van de Mirena af ben, heb liever 2 dagen erge buikpijn en zwaar menstrueren dan 2 weken, nu weet ik tenminste wat er gaat komen. Ik voel me weer als vanouds in ieder geval.

[chaos-passion]

Hallo allemaal, ik heb jullie berichtjes gelezen en voor mij vallen de puzzelstukjes op zijn plek. Gelukkig, ik ben niet gek aan het worden, maar heb erg veel last van de bijwerkingen van de mirena spiraal. Ik (ben nu 41 jaar) heb de spiraal sinds 3 jaar en in het begin had ik weinig last. Het inzetten bijna geen pijn, doordat ik al twee kinderen heb gebaard. Heb weinig tot geen informatie van de huisarts gekregen die ik toen had over de eventuele bijwerkingen. Ze vertelde alleen dat het nog niet zo heel lang op de markt is, dat de hormonen alleen in de baarmoeder actief zouden zijn en dat de bijwerkingen meestal minimaal zijn. Dus ik dacht ok, doe dat dan maar. Ik heb de pil geprobeerd, maar ook last van bijwerkingen en de nuvaring geprobeerd, maar dan was ik 1,5 week ongesteld en 1,5 week niet. Dus dat was ook niet prettig. Maar nu drie jaar later ben ik al enige tijd aan het zoeken wat er nou eigenlijk met mij aan de hand is. Ik ken mezelf niet meer en mijn vriend, die overigens veel geduld heeft, zegt : als jouw stemmingen niet verbeteren dan ga ik bij je weg. Ik zal even opsommen waar ik last van heb, misschien dat het voor jullie een openbaring is en dat je niet zomaar jezelf moet laten afschepen en alles maar tussen je oren te laten zitten. Alle verschijnselen komen gelijdelijk aan en niet allemaal tegelijk, maar kunnen heviger worden door stress situaties of emotionele moeilijke momenten. En natuurlijk versterkt het ene verschijnsel het andere weer. Ik slaap slecht en ben erg vermoeid, moet vaak s'middags gaan liggen omdat ik kapot ben, daarvoor was ik nooit moe. Heb meer hoofdpijnen, daarvoor had ik die niet. Ik heb last van mijn maag, slik momenteel maagzuurremmers om alles tot rust te brengen. Ik heb last van buikkrampen, gewrichtpijnen en stijfheid (nek, schouder, elleboog, pols (gevoel van carpaal tunnelsyndroom), vingers en tenen( dove tintelingen), heupen, knieen, voeten), waardoor ik mijn werk (kinderopvang) moeilijker kan doen, daarvoor was ik energiek en vlot en nooit last van mijn gewrichten, nu voel ik me en oud wijf. Ik ben erg prikkelbaar, heb erge stemmingswisselingen waardoor ik mezelf soms niet eens meer in de hand heb van kwaadheid om niks. Daarvoor was ik de rust zelve, niemand haalde mij uit mijn evenwicht. Ik heb absoluut geen zin meer in sex, voel afkeer en wil niet eens meer aangeraakt worden, daarvoor genoot ik er enorm van en ben echt een knuffelkont. Als ik toch probeer te vrijen, dan doet het alleen maar pijn. Mijn concentratievermogen is minder. Paniek en angst aanvallen kan ik nog net onder controle houden, maar voor hoe lang??? Vaak het gevoel een blaasontsteking te hebben, na controle bleek het niet zo te zijn, maar ik heb wel de last ervan. Opgezwollen baarmoeder en altijd waterige of witte vloed afscheiding. Ik heb al twee keer een knobbel in de borst gehad en in mijn oksel, bleek een gezwollen lymfeklier. Ik heb het gevoel in een harnas te leven waarin ik mijn emoties niet meer kan uiten, kan niet meer huilen, niet meer lachen, niet meer met de kids spelen, ben te moe, alles is teveel. Af en toe heb ik het gevoel door te slaan van frustratie omdat ik mezelf niet meer ken. Zo ben ik nog nooit geweest. Ik was altijd een liefdevolle, rustige en erg geduldige vrouw, maar nu ben ik veranderd in een gefrustreerde, agressieve, doodvermoeide vrouw die niet meer weet waar die het zoeken moet. Dus ik ben ook gaan zoeken, net als jullie en tot mijn verbazing (want bij de huisarts hoor je alleen maar dat dit alles niet door de mirena spiraal kan komen. Meiden let op !!!! We zijn gewoon proefkonijn. Er is nog niet veel openbaar over de mirena spiraal, dus laat je niet voor de gek houden) las ik alles wat ik bij mezelf zo herken. Dus die spiraal gaat er vandaag nog uit en komt er nooit meer in. Wat ik tegen de jonge meiden nog wil zeggen: Doe het niet, want in het begin is het inderdaad een verademing om die spiraal te hebben, maar bekijk jezelf maar eens na een jaar of 2 a 3. Bovendien, als je nog kinderen wil, is niet bekend wat voor schade het in jezelf kan aanrichten voor de vruchtbaarheid. De ene persoon zal er minder last van hebben dan de andere, maar als jong meisje zou ik het ten zeerste afraden. Eigenlijk wil ik iedereen af raden om deze spiraal te gebruiken, want het geeft veel vage klachten die afgewimpeld worden door de huisarts. Laat jezelf niks wijsmaken, en vooral geen anti depressieva voorschrijven!!! Je moet gewoon de spiraal eruit laten halen. Het is gewoon een geld kwestie, er is iemand die hier grof geld mee verdiend over de rug van een ander. Dat ding is goedgekeurd voor de markt, maar wat de gevolgen op langere termijn zijn is niet bekend, dat mogen wij testen, iedereen zou eerst betere informatie moeten krijgen en er zouden meer bijwerkingen in de bijsluiter moeten komen. Want die zijn er zeer zeker. Lees dit forum maar eens door!! Elke huisarts en gynecoloog is weet hebbende hiervan. Diegene die de verschijnselen ontkennen, die liegen! Dus meiden wees gewaarschuwd, het is een echte relatie kliever!!!

[trudy47]

Hoi Allemaal,
Had al meer dan 1 jaar bijna constant hevige bloedingen,geregeld verschonen van mij zelf, bed zat er geregeld onder. Ben toen door verwezen naar een gynecoloog, had een poliep en daar kreeg ik die bloedingen van. Poliep moest eruit, de baarmoeder hebben ze schoon gemaakt en ik moest een mirena, daar ging ik mij veel beter door voelen.
Ik heb 3 mei een mirena gekregen,nu is het 12 september en ik heb nog steeds bloedingen. Voel mij moe, lusteloos, heb last van migraine, opgezette buik,zere borsten,buikpijn, stemmings wisseling, dikker geworden ondanks dat ik oplet wat ik eet.
Nergens geen interesses meer in, vooral mijn hobby's. Voel mij vies en lelijk weet niet altijd meer hoe ik het zoeken moet. Maar nu als ik de verhalen allemaal lees, van de mirena valt voor mij het kwartje. Dacht dat het er allemaal bij hoorde, nog 2 maanden en dan moet het over zijn. Nu ik dit allemaal lees heb ik er niet zoveel vertrouwen meer in.

Groetjes en bedankt Trudy.

[ineke62]

Vandaag een afspraak bij de huisarts gemaakt. Maandag gaat de mirena eruit.
Twee jaar terug kreeg ik een burn-out, na een verdrietige en zware periode in mijn leven. Uiteindelijk aan de anti-depressiva. Nu alles weer rustig is in mijn leven heb ik de anti-depressiva afgebouwd.
Helaas komen de klachten weer terug.
Vermoeidheid, angstig, paniekgevoel en onrust in mijn lijf. Last van mijn gewrichten, nek en schouders.
Ik heb een druk bestaan, werk fulltime, voed 2 studerende kinderen alleen op en ook mijn huishouden komt er nog bij. Ik ben dus altijd moe, slaap al voordat ik mijn hoofd op mijn kussen heb neergelegd. Word vaak onrustig wakker.

Tot mijn vriend mij attent maakte op dit forum. Zo herkenbaar, alsof ik het zelf had geschreven. Ik ben 49 jaar, en heb voor de 2e keer de mirena laten plaatsen, dan kom je makkelijk door de overgang, werd mij verteld. Niemand heeft mij ooit verteld dat psychische klachten ook van de mirena kunnen komen.
Ik ga over 3 weken op vakantie, ook iets wat voor mij een stress situatie is, en ik hoop zo dat ik mij dit keer kan ontspannen.

Ik ben echt benieuwd of mijn oude ik weer terug komt.
Kan iemand mij vertellen hoe lang het duurt dat de klachten minder worden?

[Dieuwke1967]

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier op dit forum. Ik heb op 12 september (dus 9 dagen geleden) mijn Mirena eruit laten halen. En de gyneacoloog zei alleen maar dat ik mijn menstruatie binnen 3 tot 6 weken weer kon verwachten. Maar hij zei er niet bij dat ik de volgende dag al weleens ongesteld zou kunnen worden. En ik vloei dus nu nog steeds. Inmiddels dus 9 dagen... Ik begin het wel zat te worden eigenlijk!!

Is er iemand die deze ervaring ook heeft gehad? Dus lang vloeien na verwijdering van de Mirena? Hoe lang vloeien is nog verantwoord, en wanneer terug naar de gyneacoloog?

Bedankt alvast! Groetjes Dieuwke

[Lady d.]

Beste Diewke1967;

Ga eens naar het Mirenaforum http://mirena.forum2go.nl/
Hier vindt je meer ervaringen; o.a. over ontrekkingsbloeding na het verwijderen van de Mirena spiraal.

Verder ben ik hevig verbaasd over het feit dat er na zoveel jaren zo weinig gedaan wordt aan dit soort klachten. Het lijkt wel of wij vrouwen nooit serieus worden genomen m.b.t. dit soort klachten; ze zijn immers onverklaarbaar dus het zal wel tussen de oren zitten.

Nou kan ik je het volgende mededelen; ik ben 47 en heb weleens in een dip gezeten. Maar sinds mei 2011 heb ik de Mirena laten plaatsen. Alle verhalen op internet ten spijt; mijn huisarts zei dat op internet de verhalen worden opgeblazen en het allemaal meevalt in de praktijk. Ja zelfs in zijn huisartsenpraktijk heeft hij niemand met aanwijsbare klachten. Dus ik ben niet iemand die snel meegaat in verhalen van anderen voordat ik het zelf heb ondervonden. Dus voor ruim 160 euro een hormoonspiraal gekocht bij de Apotheek en diezelfde week dat ding laten plaatsen.

Het toeval wil dat in die tijd mijn moeder zwaar ziek in het ziekenhuis komt te liggen voor een periode van 3 maanden. Een zware tijd vol stress en verdriet. Ik ken mezelf niet, heb driftbuien, angstaanvallen en schiet van de liefhebbende echtgenote naar een extreem gevaarlijke vrouw. Wow wat kan verdriet een impact op je hebben denk je dan. Ik geef immers mijn ongeneeslijke ziekte van mijn moeder de schuld van al mijn kwalen. Naast de emotionele (lees agressieviteits) klachten heb ik vreselijke lage rugklachten, pijn in de boobs, buikklachten, gewrichtsklachten, spierklachten en ben vreselijk vermoeid.

De huisarts kan het zich voorstellen dat ik dit soort klachten heb gezien de druk en de stress in de thuissituatie. Mijn vraag of mijn rugklachten wellicht van de hormoonspiraal komen worden direct van tafel geveegd. Mijn bloed wordt voor de zekerheid geprikt en ik blijk bloedarmoede te hebben wat de vermoeidheidsklachten verklaard.

Nu inmiddels 5 weken verder waarin de rust in de privesfeer is wedergekeerd en de ijzertabletten hun werk hadden moeten doen, ben ik nog steeds hevig vermoeid en heb ik eerder genoemde klachten nog allemaal. Het enige voordeel wat de spiraal heeft opgeleverd zijn het ophouden van zware maandelijkse bloedingen. Maar achteraf zou ik liever enkele dagen zeer zware bloedingen hebben dan een hele maand klachten.

Doordat de genoemde klachten niet allemaal tegelijk aanwezig zijn en elkaar afwisselen, denk je soms ook goede dagen te hebben waardoor je maar doorsukkelt. Voor je het weet ben je weer een week verder met allerlei pijntjes en ongemak die je leven onaangenaam maken.

Hierdoor is er onlangs een belletje gaan rinkelen. Ik kan namelijk niet normaal functioneren en ben weer op internet op zoek naar bevestiging. Wat kan ervoor zorgen dat ik weer mezelf terug krijg en een normaal leven kan leiden? Wat zorgt ervoor dat ik twijfel of het aan de Mirena spiraal ligt? Juist het onbegrip wat je krijgt van artsen die zeggen dat het onmogelijk is, dat deze klachten niet ten grondslag liggen aan het hormoonspiraal.

De vicieuze cirkel is hiermee rond, als artsen het onder ogen wilden zien, waren veel vrouwen er niet aan begonnen. Dus iedereen die niet op internet tot de ontdekking komt, of zelfs mensen zoals ik, die wel op de hoogte zijn van de bijwerkingen maar die het zelf willen ervaren; zou nooit zo stom zijn geweest als ze hiervan vooraf op de hoogte werden gesteld door een arts.

Maar wie is verantwoordelijk voor mijn lichaam; juist ikzelf want alleen ik kan ervoor zorgen dat mijn lichaam beter wordt!! Onbegrijpelijk dat na jaren klagen op vele forums, je het eerst zelf moet ondervinden. Schandalig eigenlijk, je zou vooraf gewaarschuwd moeten worden i.p.v. jezelf als proefkonijn beschikbaar stellen. Waarom worden alle forums en vrouwen met klachten niet serieus genomen door de wetenschap? Moeten we na twintig jaar wellicht vernemen dat het eigenlijk toch wel heel gevaarlijk is, het gebruik van deze hormonen, of gaat hier zoveel geld in om, dat het niet uitmaakt hoe wij vrouwen ons voelen?

Kortom, hoe vaak is achteraf na jaren gebleken dat een medicijn, eigenlijk toch wel heel gevaarlijk was. Maar wie gelooft ons en wie gaat nu daadwerkelijk onderzoeken of wij vrouwen gek zijn of het medicijn "de hormoonspiraal" ervoor zorgt dat je gek wordt?

Ik weet na enkele maanden zeer zeker dat het niet tussen mijn oren zit, wat ik afgelopen maanden heb moeten ervaren. Ik weet zeker dat als ik dit ding in mijn lichaam houd, ik zeker gevaarlijk ben voor de maatschappij!! Helaas; mocht ik mezelf of anderen wat aandoen het wordt afgedaan met een depressie of psychose die niets te maken heeft met de hormoonspiraal. Daarom heb ik besloten voordat ik voor gek wordt verklaard; dat ding volgende week te laten verwijderen.

Wanneer wordt er iemand wakker die dit verder kan onderzoeken voordat er nog meer vrouwen hiervan slachtoffer worden???

[muis82]

Morgen naar de Gyneacoloog voor controle. Kijken of alles goed zit, eigenlijk ben ik er zelf al van overtuigd, hij moet eruit. Het zit me niet lekker al die klachten die ik continue heb.

Ben benieuwd!

[Chocomelk]

Lady het is inderdaad echt erg dat huisartsen/gyn zeggen dat er
geen problemen zijn met de mirena spiraal terwijl er zoveel vrouwen
ontzettend veel klachten hebben.

Word tijd dat er eens onderzoek naar gedaan gaat worden.

Laat de mirene eruit halen en kijk dan naar een aantal weken eens verder
hoe het dan met je gaat en dan kun je zien of het aan de mirena heeft gelegen.

[klaasvaakje]

Mijn huisarts en gyn hebben me steeds aan de mirena willen hebben. Mede door dit forum en omdat ik allergisch reageer op progesteron en progestageen, heb ik dit altijd geweigerd.

Inmiddels krijg ik cyklokapron (pillen) via de gyn tegen de hevige bloedingen. Deze slik je alleen tijdens je menstruatie. Dit werkt prima en geeft bij mij geen bijwerkingen.

[Prettysilk]

Ik heb mijn mirena laten plaatsen in juni 2010. Dit omdat ik last ondervond van de hormonen van de pil. Ik had hierbij last van buikkrampen, ik kon precies voorspellen wanneer mijn ovulatie kwam, had last van afscheiding, maar verder wel geregeld ongesteld.
Mijn gynacoloog stelde toen de Mirena voor. Eerst was ik hier nog niet van overtuigd, maar toch besloten over te gaan op het plaatsen van de mirena. Het plaatsen zelf deed verschrikkelijk veel pijn en ik ben absoluut niet kleinzerig. Ik ben nu 29 jaar en heb nog geen kinderen.
De eerste maand ben ik non stop ongesteld geweest. Hierbij kwam dat mijn borsten zeer gevoelig waren en op die momenten strak stonden.
Dit is later wel weggetrokken. De art zei tegen me dat ik ook niet meer ongesteld zou worden, maar dat dit wel even tijd nodig zou hebben. We zijn nu ruim een jaar verder en ik kan de klok nog steeds erop gelijk zetten. Het is niet meer zo heftig als toen ik niks gebruikte, maar het was wel 4 dagen lang. Voorafgaand aan de menstruatie krijg ik al ruim een week van te voren last van puistjes in mijn gezicht. Daarbij heb ik dan ook last van een weeeig gevoel in mijn buik. ik heb zware hoofdpijn de dag voordat ik mijn ongesteldheid krijg. Zo erg zelfs dat het enige wat helpt is in bed gaan liggen en vooral zo min mogelijk doen.

Ik heb verder vlak na de plaatsing gemerkt dat mijn lichaamsgeur is veranderd. Ik moest mijn deo gaan veranderen, want deze was niet meer afdoende.
Tevens heb ik dagelijks last van afscheiding. Deze ruikt sterk en ik voel me er vies bij. Verder is mijn gemoedstoestand erg veranderd. Ik ben emotioneler geworden. Ik kan geen enkel programma meer kijken of de tranen komen al. Daarbij raken de verhalen van anderen mij meer dan normaal.

Na een paar maanden zelf om een controle gevraagd bij de arts om na te gaan om alles nog goed zat. Ook de symptonen aangegeven bij de arts, maar die gaf aan dat dit wel is voorkomt bij de mirena. Ze hebben de controle gedaan, nog een uitstrijkje genomen om te kijken of er wellicht wat meer aan de hand is. Uitslag was hiervan goed en niks te vinden.
Eigenlijk me toen weer met een dode mus naar huis laten sturen omdat de arts zei dat het wel een jaar kan duren voordat alles gewend is.
Afgelopen mei ben ik weer terug geweest, weer een onderzoek gehad, maar niks uit naar voren gekomen.

Recentelijk zijn er meer dingen bij gekomen. Ik heb last van extreme vermoeidheid. Daar waar ik voorheen prima met 6 uurtjes slaap door kon, heb ik nu minstens 10 uur nodig om met enigzins dezelfde energie de dag door te komen. Tevens heb ik last van opvliegers. Dit zijn korte momenten waarbij ik ga zweten en een warm gevoel van binnen krijg. Ik ben zwaarder geworden. Ik ben geen lichtgewicht van mezelf, maar het valt op dat mijn buik redelijk bol is terwijl ik juist minder eetlust heb en verder gewoon gezond en geregeld eet. En sterker nog, het gaat er dus ook niet vanaf.

Ik ben niet iemand die naar de bijwerkingen kijkt, maar na verhalen van vriendinnen en de verhalen op dit forum ben ik toch achter mijn oren gaan krabbelen. Ik heb straks een afspraak staan, en hij moet eruit!!!
Ik ben er klaar mee. Ik hoop dan ook dat de symptonen snel zullen verdwijnen.

Weet iemand hoe lang je het beste kan wachten voordat je weer kan beginnen met een ander voorbehoedsmiddel (dan condoom uiteraard)?

En aan alle vrouwen bedankt voor jullie verhalen, heb bevestiging gekregen dat luisteren naar je eigen lijf je altijd nog het meeste oplevert!!

groeten

[bloempje81]

Hoi!
Wat een herkenning allemaal hier op dit forum. Ben heel blij dat ik dit nu allemaal heb gelezen. Begon echt te twijfelen aan m'n eigen lichaam.
Heb zelf sinds februari een mirena laten plaatsen bij de gyn. Heb 4 kindjes en wilde niet weer elke dag die pil moeten slikken. Plaatsen was geen probleem, ook daarna geen last gehad. Daarna is het begonnen. Heb gemiddeld 3,5 wkn per maand bloedverlies, wel in die mate dat ik het net kan opvangen in een inlegkruisje. Bij de gyn na 5 mnd aangegeven, moest het even volhouden, was een normale klacht, na 6 mnd moest dit minder worden. Zijn advies was om voor 2 mnd de pil ernaast te gebruiken. (soort van resetten!) Heb dit gedaan, en in eerste instantie leek dit te werken, alleen in de 3de week begon het gelazer alweer. Nu in overleg met de huisarts weer een afspraak bij de gyn gemaakt. Voel me ook moe, erge stemmingswisselingen en ben mezelf echt een beetje kwijt momenteel. Nu ik dit allemaal heb gelezen ben ik vast besloten dat ding volgende week te laten verwijderen en nooit meer 1 te laten plaatsen, dan maar weer gewoon de pil!

[poemmelke]

hoi

ik heb het spiraaltje nu 3 jaar heb het laten plaatsen naar de bevalling van mijn jongste zoontje
de eerste paar manden voelde ik het soms zitten , 1 maand ongesteld geweest en daarna niet meer
op een gegeven moment begon ik het tevoelen tijdens het vrijen , daarna kreeg ik ontzettende buikpijn naar het vrijen met het gevolg dat we het dus nu nog maar 1 keer per 2 weken doen maar meer voor hem te bevredigen
ik ben in die 3 jaar bij gekomen terwijl ik naar de eerste zwangerschap binnen 3 maanden mijn oude gewicht terug had
heb controlles gehad bij de gyn omdat het tussen mijn oren zat het pijn bij het vrijen en ik moest met een sexuoloog contact op nemen want het lag aan de zwaren bevalling en de inpact ervan
, heb ik niet gedaan ook kreeg ik een soa test want dat kon het ook zijn , daar kwam zo als verwacht niets uit ,
nu heb ik net alas in de zwangerschap als we sex hebben dat ik erna verschrikklijk misselijk ben en dat is soms echt niet leuk .
ik krijg de laaste tijd veel de vraag of ik zwanger ben van het 3de kindje nou niet maar zo een buik heb ik nu dus draag alleen maar kleren die iets breeder vallen en dan zeg ik maar dat het door het jurkje komt of ik heb een opgeblazen gevoel te veel gegeten.
nu heb ik ook nog dat ik 2 cup maten gegroeid ben mijn man klaagt niet maar ik wel ze doen pijn ik moet iedere keer nieuwe bhs kopen en nu heb ik sinds dinsdag ongelofekijke pijnlijke borsten die gloeien en branden , bij de hapost geweest , borstontsteking in alle bij de borsten , antibioticakeur gekregen naar 4 dagen nog steeds geen verbetering .
ben vandaag maar eens gaan kijken op het net en tot mijn verbazing kwam ik hier terecht . ben beginnen te lezen en nu weet ik het toch zeker hij gaat eruit

zelfs de ha waar ik een tijdje bij ben geweest ook vanwegen mijn borsten zei dat je gewichtstoename kan hebben en zelf is hij geen voorstander van het spiraaltje omdat hij ook van mening is dat het niet gezond is als je geen menstuatie meer hebt als vrouw hij zei het is een teken dat het lichaam zich verschoont en dat het klaar is voor een bevruchting en het is een teken dat alles nog werkt van beneden , en ik begin er nu ook in te geleven dat hij gelijk heeft dan maar iedere maand ongesteld zijn maar wel zeker weten dat het goed gaat nu ik 30 jaar ben geworden moet ik toch voor het bevolkingsonderzoek gaan en dan zou hij meteen kijken of alles nog goed zat . maar nu maak ik maandag toch mooi een afspraak bij de gyn voor hem te verwijderen en meteen een gesprek aan te gaan om te steriliseren en voor de pil , nooit meer het spiraaltje terwijl ik er zo tevreden over was en nu alleen maar klachten heb

ben eens benieuwd wat de gyn maandag gaat zeggen
bellen en nog voor komende week een afspraak voor hem er uit te halen

groetjes poemmelke

[Cis-lwd]

Ja, misschien heb ik mazzel, maar na het inbrengen (pijnlijk) en daarna een paar keer beetje bloedverlies, eens per maand, ben ik niet meer ongesteld geweest, geen hoofdpijn meer, geen 9 dagen bloedverlies, geen wisselende stemmingen, geen buik- en rugpijn meer. Helemaal geen klachten meer. Ik had de Mirena graag tien jaar eerder al gekregen. Ik ben er dolblij mee.
Nu moet hij eigenlijk vervangen worden, maar zie op tegen het verwijderen en een nieuwe plaatsen. Het zou ook de klachten van de overgang kunnen verlichten, dus daarom wil ik hem wel nog een keer hebben (ik ben 50+ en totaal nog geen klachten).
Heeft iemand ervaring met het vervangen van de Mirena, waar de eerste keer alles perfect was en dat er dan ineens wel klachten komen? Vind onderstaande ervaringen nl. wel afschrikwekkend.. Heeft iemand ook ervaring met de Mirena terwijl zij in de overgang is/komt?
En kun je misschien eerst een tijdje geen Mirena doen en dan later wel weer? Bijv. om te zien of ik uberhaupt al in de overgang ben? Is er ook iemand die de Mirena juist genomen heeft omdat ze in de overgang is gekomen?
Sterkte iedereen, verder.

[tanneman]

pfff, met tranen in mijn ogen lees ik jullie verhalen.
Wat een herkenning, en tegelijk baal ik. Had ik maar nooit....
Ik heb 5 jaar gedacht zonder klachten de mirena in mij gehad te hebben. Ik sprak er altijd vol lof over. Begin oktober moest de oude eruit en ging ik, omdat ik dacht dat het oke was, vol goede moed voor een nieuwe. Maar wat deed het zeer en heb ik dagen last gehad van pijn in mijn onderbuik. Er volgenden avonden van misselijkheid en slecht slapen. Mensen uit mijn omgeving maakten grapjes; goh ben je niet zwanger. Want mijn buik was en is nog steeds zo opgezwollen. Onverklaarbare hoofdpijn, bijna dagelijks, moe, onrustig, kortaf en zulke enorme moodswings en dat in minder dan 4 weken. Ik herken mezelf niet meer. Ben depressief en heb nergens zin in. Ben niet te genieten en mijn dochter is er de dupe van. Overmorgen heb ik een afspraak bij de huisarts, eigenlijk om te praten over mijn huilbuien en mijn vermoeidheid. Maar ik weet nu, dat ik niet hoef te praten. Ik wil dat ding eruit. Ik wil mezelf weer terug.
Als ik nu zo terug kijk op de afgelopen 5 jaar met de vorige mirena, ben ik eigenlijk niet meer zo positief. Door het lezen van de berichten, realiseer ik me dat ik al veel langer niet zo happy ben. Heb de afgelopen 5 jaar zeker wel 7 of 8 keer een schimmelinfectie gehad, veel rugklachten en onverklaarbare huidallergieen. Migraine aanvallen, die ik daarvoor nooit had. En elke maand was het weer raak, ookal werd ik dan niet meer ongesteld... maar wat was ik het wel. Pijnlijke borsten, rugpijn, puisten en enorme moodswings. Niets of niemand deugde. Nu besef ik me, dat het anders had kunnen zijn, oke, niet met 100% zekerheid, maar ik weet wel, dat ik nu meer kennis heb. Ik wil niet weer 5 jaar vage klachten hebben. Deze 4 weken zijn regelrechte hel. Ik wil mezelf terug en dat lukt alleen als die spiraal eruit gaat. Nog 2 nachten... en dan wachten... tot ik in de spiegel kijk en mezelf weer herken!

[Prettysilk]

Een update sinds verwijderen van mijn Mirena

Heb op 4 oktober mijn spiraal laten verwijderen en ik kan nu al zeggen dat ik het verschil merk.
Mijn lichaam verandert weer langzaam terug in zijn oude staat.
Het verwijderen van het spiraal viel me 100% mee. Het was even vervelend, maar was niks in verhouding met het plaatsen hiervan.
Heb over 1 maand weer een afspraak om te gaan kijken wat ik nu qua voorbehoedsmiddel kan gaan gebruiken.

3 dagen na verwijderen heb ik een paar dagen last gehad van een bloeding, maar deze stopte al snel. Vervolgens heb ik mijn menstruatie redelijk volgens planning gehad. Uiteraard wel weer volgens het normale patroon voordat ik de mirena had.

Ik merk al verschil in mijn gemoedstoestand. Ben niet zo heel erg emotioneel meer. Ik slaap nog wel veel, maar wellicht kan dit ook een stukje gewenning zijn.
Ik kan weer mijn normale luchtjes gebruiken, want mijn lichaamsgeur komt weer op pijl. Ik merk dat de talgproductie verlaagd is, aangezien mijn haar ook minder vet is. Een verschijnsel waar ik zelf nu pas achter kom.

Verder heb ik ook geen hoofdpijn meer gehad.

Al met al ben ik blij dat die eruit is.
Het zal nog wel even duren voordat alles weer op peil is, maar ik ben zeer tevreden met het feit dat hij eruit is. Voor mij dus NOOIT meer de mirena.

Nu verder gaan kijken naar een ander voorbehoedsmiddel.

Succes verder allemaal