In je tweede bericht heb je dat genoemd, maar dat is mij ontgaan.adSolvendum schreef:Ik meen toch ergens reeds sub a weergegeven te hebben.
Een beroep op sub a valt of staat met of de tegenpartij beaamt de onjuiste informatie te hebben verstrekt. Bij een beroep op sub c speelt dat niet, omdat het dan gaat om informatie die tegenpartij niet heeft verstrekt maar wel had moeten verstrekken.adSolvendum schreef:U geeft nu aan dat het arrest dan geen betrekking heeft op deze casus begrijp ik uit uw woorden. De vraag rijst dan waarom u het tot punt van discussie verheft.
De verkoper sleept de koper vervolgens voor de rechter. De koper betwist de waarde in een prijs uit gedrukt te hebben. De verkoper kan geen bewijs aanleveren waaruit blijkt dat de koper een bedrag aan de waarde te hebben gekoppeld.adSolvendum schreef:Stel u heeft een mooi tierelantijntje. Uw tierelantijntje was onderdeel van een kaveltje ooit eens gekocht op een veiling. Veel mensen vinden het een mooi tierelantijntje, enkel u niet. Eigenlijk wilt u uw tierelantijntje wel verkopen, maar ja, wat is nu de prijs van een tierelantijntje? De prijs zelf betaald biedt geen soelaas, het tierelantijntje was immers onderdeel van een kaveltje welk meerdere artikelen omvatte, een kaveltje welke u kocht voor iets anders, niet voor dit tierelantijntje. U besluit eens te gaan informeren naar de waarde van het tierelantijntje, bij een winkeltje gespecialiseerd in tierelantijntjes, die bestaan namelijk, tierelantijntjeswinkeltjes. De waarde van een tierelantijntje lijkt u een belangrijk gegeven wanneer men zich wil ontdoen van een tierelantijntje door het tierelantijntje te verkopen. U heeft toevallig uw stoute schoenen aan die dag, dus u stapt onbevangen de tierelantijntjeswinkel binnen, legt uw tierelantijntje op de toonbank, en vraagt de tierelantijntjeswinkelier wat is tierelantijntje waard? De vriendelijke tierelantijntjeswinkelier kijkt en kijkt en kijkt naar uw tierelantijntje, door zijn bril heen en er onder door, en kijkt nog eens, ietwat misprijzend, en zegt, hmmm, tja, nou nou, tjongejonhge, uw tierelantijntje is niet in zo'n heel goede staat, omstreeks 1800 gemaakt, en ik herken het merkje van de tierelantijntjesmaker niet, is dus niet zo veel waard, zeg 35 euro. Wilt u het soms verkopen? vraagt de vriendelijke tierelantijntjeswinkelier, ik geef u er 35 euro voor.
Nou, denkt u, dan maar die 35 euro, de beste man zal wel weten waar het over gaat, hij heeft een winkel in tierelantijntjes, geeft aan het e.e.a. over tierelantijntjes te weten, en ik heb geen reden aan zijn integriteit te twijfelen.
Twee maanden later loopt u langs de tierelantijntjeswinkel, en ziet uw tierelantijntje in een speciaal verlichtte tierelantijntjesvitrine in de tierelantijntjesetalage, het tierelantijntje blijkt 16e eeuws te zijn, derhalve een zeldzaam koninklijk of keizerlijk tierelantijntje itt. een 18e eeuws tierelantijntje van een gegoede famillie zal u later ontdekken, het ligt daar in dezelfde staat als waarin u het achterliet, met een naam van diegene die het tierelantijntje geeft gemaakt, voor het luttele bedrag van 1000 eurootjes.
Ik acht de kans groot dat u 35 euro uit de broekzak haalt, en uw tierelantijntje terug gaat eisen, omdat u zich belazerd voelt. U bent dan namelijk ook belazerd.
Dat het belabberd is wordt door niemand betwist. Maar het voelt ook niet goed als je vervolgens een rechtzaak verliest en tot overmaat van ramp ook nog eens de advocaatkosten van de tegenpartij moet vergoeden.
