Het gesprek ging wel. Ik vond haar wel erg makkelijk denken over de situatie maar goed. Ik voel me al niet zo sterk en had er op dat moment ook weinig op in te brengen. Aan het einde van het gesprek kwam de conclusie.
Een urenbeperking van maximaal 4 uur per dag, geen stress vol werk, geen tijdsdruk etcetera.
Ik ben nog niet hersteld en heb meerdere malen per week therapie, ik had me er op ingesteld dat psychische klachten moeilijk te bewijzen zijn en dat een afkeuring niet reeel is. Daarom kon ik me bij deze beslissing neerleggen, al verliep het gesprek niet naar wens en werd alles afgeschilderd als: "kinderen zijn ook vermoeiend". Van thuis zitten word je ook niet vrolijk. (pardon!)
Ik heb altijd een 32 urige baan gehad verdeeld over vier dagen, 4 uur per dag zou inhouden dat ik waarschijnlijk een WGA zou krijgen en voor 20 moest werken, minimaal 10. Dit kon ik wel accepteren, dat gaf me de gelegenheid om nog te werken aan mijn herstel en minimaal 2 uur per dag is nog te overzien.
Nu krijg ik de bevestiging thuis. Hierin staat dat ik 2 uur beperking heb per dag en max. 6 uur per dag kan werken. Helemaal iets anders als de conclusie tijdens het gesprek.
Hoe kan dit? Mag dat? Ik ben op dit moment niet eens 6 uur per dag wakker achtereen, hoe zou ik dat moeten doen?
Wat kan ik nu het beste doen?
