[ archief ] Radar Extra: Werkloosheid onder vijftigplussers

[RoelofT]

Omscholen blijft een onderwerp wat terug komt. Zolang ik genoeg vacatures zie staan die naar mijn zin en kunde zijn heb ik niet het idee dat ik moet omscholen of moet ik omscholen zodat een ander naar mijn gewenste richting weer kan omscholen? Tja... zo kunnen we met die vorm van een stoelendans wel bezig blijven. Oh ja, dat houdt het UWV en hun contracten met andere bedrijven bezig.

Ik hoop voor het einde van mijn WW periode weer werk te hebben. ik zie een bijstand en doelloos solliciteren niet zo zitten hoewel dezelfde vacature door 10 verschillende banensites aangeboden het wel makkelijk maakt.

[MarcUitGorcum]

Maar, 25 sollicitaties per maand eruit sturen is toch niet extreem? Dat is elke dag je pc aanzetten, de vacaturesite aanklikken en ergens op solliciteren. Dat is 5-10 minuten werk en hoe vaker je het doet, hoe groter de kans dat er wel eens iemand interesse heeft en dus des te groter de kans op werk. Ik heb al een paar keer in het schuitje gezeten dat ik werk moest zoeken, omdat mijn contract niet werd verlengd. Dan ging ik er 2x per week een uurtje aanzitten en stuurde ik er zo 5 weg, dat is 10 per week. Soms hoor je helemaal niets en af en toe mocht je op gesprek. Echter duurde het in de meeste gevallen wel een paar maanden voordat je echt een baan had.

Bovenstaande Quote lijkt uit een periode van voor de crisis (<2008) en van iemand van <50.

[Berteman]

Met grote belangstelling heb ik de eerste aflevering van Radar Extra: Werkloosheid onder vijftigplussers bekeken.

Vorig jaar ben ik, als 56 jarige, na een dienstverband van bijna 25 jaar bij mijn vorige werkgever ontslagen "vanwege bedrijfseconomische redenen", ofwel in gewoon en alledaags Nederlands: reorganisatie. Natuurlijk heel vervelend, maar ook blij: de laatste jaren volgde reorganisatie op reorganisatie, vaak onzekerheid over de toekomst al waren het ook spannende en leerzame tijden. Nieuwe functies, andere vaardigheden aanleren maar ook wat ongemak: een beetje het gevoel van telkens weer overbodig te zijn.

Maar gelukkig, na 5 maanden vond ik - via mijn netwerk - een nieuwe baan! Na het eerste gesprek op een dinsdag, was na het tweede gesprek op de vrijdag in dezelfde week de zaak beklonken! De arbeidsovereenkomst werd dezelfde dag getekend! Zo snel kan het gaan.

Mijn ervaring met het vinden van een nieuwe baan - of ander werk - is dat het schrijven van een goede brief veel tijd kost maar niets oplevert. In de 5 maanden heb ik zo'n 40 brieven verstuurd, geen enkele was aanleiding voor een uitnodiging voor een gesprek. Aan de brief lag het zeker niet: na elke afwijzing belde ik bedrijf om te vragen, waarom ik was afgewezen. Ik legde daarbij meteen uit, dat ik dat graag wilde weten omdat ik daar alleen maar van kon leren: was de brief niet goed? Het curriculum vitae onduidelijk, te lang of juist te beknopt. Ik heb geleerd dat het de brieven niet lag.

Via mijn netwerk ben ik twee keer op sollicitatiegesprek geweest en - zoals gezegd - de tweede keer was het raak! Netwerken is overigens heel makkelijk: vertel iedereen die je kent of ergens ontmoet, dat je werk zoekt! Zo kom je ergens binnen, krijg je een voet tussen de deur!

Mijn ervaring met het UWV is wat negatief. Ik ben één keer bij een motivatiedag geweest. Was ontzettend druk, de sprekers weliswaar inspirerend maar iemand als John de Wolf en Hans van Breukelen hebben een hele andere positie dan een anonieme werkzoekende, wat zijn leeftijd ook is.

In de tijd dat ik werkloos was, heb ik twee keer met iemand van UWV gesproken. Het eerste gesprek was oppervlakkig, gezellig en leuk: een gesprek dat je op een feest voert, het tweede voelde als een verhoor, dat had ook telefonisch gevoerd had kunnen worden. Het rare is, dat nu ik een nieuwe baan heb, het UWV mij maar niet met rust laat. Mijn nieuwe baan - waar ik ontzettend blij mee ben, harstikke leuk werk met net zo leuke mensen, betaald minder. Ik krijg een kleine aanvulling vanuit de WW, die ik best kan missen. Maar goed... UWV weet wat goed voor mij is. Ik móét een beter betaalde baan zoeken, maar UWV zegt er niet bij waar ik die kan vinden. Ik zou willen dat de WW nu stopt, zodat ik de toekomst, wanneer ik onverhoopt werkloos raak, een tijd op WW kan rekenen maar dat kan dus niet ...

[lijfrente]

Maar, 25 sollicitaties per maand eruit sturen is toch niet extreem? Dat is elke dag je pc aanzetten, de vacaturesite aanklikken en ergens op solliciteren. Dat is 5-10 minuten werk en hoe vaker je het doet, hoe groter de kans dat er wel eens iemand interesse heeft en dus des te groter de kans op werk. Ik heb al een paar keer in het schuitje gezeten dat ik werk moest zoeken, omdat mijn contract niet werd verlengd. Dan ging ik er 2x per week een uurtje aanzitten en stuurde ik er zo 5 weg, dat is 10 per week. Soms hoor je helemaal niets en af en toe mocht je op gesprek. Echter duurde het in de meeste gevallen wel een paar maanden voordat je echt een baan had.

Bovenstaande Quote lijkt uit een periode van voor de crisis (<2008) en van iemand van <50.

Mee eens!

Er zijn leden , die beneden < 50 zijn, en denken te moeten reageren.

Hebben totaal geen ervaring, wat > 50 voor problemen hebben, maar toch hun zegje willen doen

[Felicita]

De plus van de werkloze 50 plus.

Toen ik na 40 jaar met veel plezier in verschillende functies gewerkt te hebben in de situatie kwam dat ik beschikbaar was voor de arbeidsmarkt, bleek ik ineens tot een nieuw soort peergroep te behoren. Wauw, en dat op mijn leeftijd! Bij mijn peergroep hoorde ook een beeld begreep ik na korte tijd en dat had te maken met: moeilijk inzetbaar, duur, niet flexibel, risico op hoog ziekteverzuim en niet van de bank te trekken….daar moest kennelijk John de Wolf voor aangesteld worden. Anders gezegd: het bleek dat ik als oud en afgeschreven en onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt werd beschouwd. Als 50 plusser moest ik wel snappen dat ik er werkelijk alles aan moest doen om aan een baan te komen. Tijdens de cursus ‘succesvol solliciteren’ leerde ik zelfs dat solliciteren eigenlijk geen enkele zin had. Misschien dat er via netwerken nog enige kans was maar ook dat was een toevalstreffer. Ik werd geconfronteerd met een argumentenkaart voor werkgevers waar argumenten voor ons en argumenten tegen ons stonden. Wat ons kennelijk moest redden waren alle “speciale regelingen’’ waarvan werkgevers gebruik kunnen maken en die enig financieel voordeel moesten bieden.
Ik herkende mij niet in deze beeldvorming en ik doe mijn uiterste best doen om dat zo te houden.
Gelukkig zitten er best veel mensen in mijn peergroep die zich ook niet in dit profiel herkennen en die op allerlei inventieve manieren blijven proberen om een geschikte werkgever te vinden en zich ondertussen scholen in allerlei zaken waar werkenden kennelijk van vrijgesteld zijn. Inmiddels durf ik te zeggen dat ik geen flexibeler en innovatiever groep ken dan mijn werkzoekende collega’s. We leren presenteren, profileren, netwerken, elkaar ondersteunen, nemen initiatieven, verrichten vrijwilligerswerk en breiden onze competenties onze kwaliteiten op deze manier uit. We brengen structuur aan in onze dag, incasseren vele tegenslagen en blijven gewoon doorgaan ook al krijgen we er geen enkele waardering voor. Wij, die al menig crises in leven en werk hebben overwonnen, die vanuit onze senioriteit graag bijdragen in plaats van alleen maar aan ons eigen belang te denken. Wij geven echt niet op. Geloof het maar niet.

[seraphina.van-lewe]

Maar, 25 sollicitaties per maand eruit sturen is toch niet extreem? Dat is elke dag je pc aanzetten, de vacaturesite aanklikken en ergens op solliciteren. Dat is 5-10 minuten werk en hoe vaker je het doet, hoe groter de kans dat er wel eens iemand interesse heeft en dus des te groter de kans op werk. Ik heb al een paar keer in het schuitje gezeten dat ik werk moest zoeken, omdat mijn contract niet werd verlengd. Dan ging ik er 2x per week een uurtje aanzitten en stuurde ik er zo 5 weg, dat is 10 per week. Soms hoor je helemaal niets en af en toe mocht je op gesprek. Echter duurde het in de meeste gevallen wel een paar maanden voordat je echt een baan had.

Bovenstaande Quote lijkt uit een periode van voor de crisis (<2008) en van iemand van <50.

Mee eens!

Er zijn leden , die beneden < 50 zijn, en denken te moeten reageren.

Hebben totaal geen ervaring, wat > 50 voor problemen hebben, maar toch hun zegje willen doen

Kunnen ook mensen zijn ouder, maar in een tijd vóór de crises hiervoor stonden en denken dat het nog steeds hetzelfde is.

Overigens, ik bedenk mij nu, dat ergens 1998 die flexcontracten waren ontstaan en volgens mij begon dat ergens met beroepscategorie Secretaresse. Weet het niet zeker, maar wel interessant om te weten of dit zo was. Misschien toentertijd al meer aanbod dan vraag en waar anderen heel veel geld mee hebben verdiend. En tot de kredietcrisis als werkgever niet openlijk mocht aangeven, iemand niet in dienst te willen nemen en dus negatieve dossiers dienden op te bouwen, als garantie. [ik denk dat hier een kern van waarheid in ligt sinds 2001]/

[seraphina.van-lewe]

Vanaf die tiid al jobhoppers genoemd en misschien wel helemaal niet gewild door de persoon in kwestie.

Betreft/betrof dat vele alleenstaanden zonder kinderen? Bijvoorbeeld, ben zo benieuwd? Valt dat nog te achterhalen? Heb je kinderen dan kan je de EMO-kaart trekken, heb je die niet??????

[Giulietta]

Als eerste Radar geweldig dat je dit in het nieuws wil brengen, bedankt.
Kunt u dit onderwerp wat langer volgen in de media en op tv uitzenden. Ik weet niet of de kamer dit op pakt op dit moment, zij zijn nu met wat anders bezig.
Hierbij mijn verhaal. Ik ben werkloos maar zit in de re-integratie periode, betaald door mijn werkgever, van mijn goudenhanddruk of transit periode. Mijn gouden handdruk gaat zo op aan salaris voor mij zelf in deze periode. Daarna de WW periode , tenminste als ik geen werk kan vinden. Maar nu de misstanden, in de techniek heb ik zwaar werk uitgevoerd en je wordt ouder en je bent goed bijgeschoold het lichaam wordt zwakker voor dit werk. Je kan mee groeien met het werk immers er waren voor de crises weinig mensen te krijgen met HTS en MTS diploma's. Je wordt gevraagd om door te schuiven dus niet meer met je handen te werken. En nu heb je de juiste papieren niet ( en die zijn er nu zat blijkt) en sta je aan de kant. Je kan zeggen je heb jaren geluk gehad. Je kan ook zeggen ik heb alles gedaan wat er gevraagd wordt (meer dan dat zelfs) anders groei je niet door ik heb de sterkste periode (voor al lichamelijk) van mijn leven gewerkt bij 1 werkgever, waarom die laatste jaren er uit worden gegooid omdat je misschien wat traag ben met werken met programma's op de pc bij voorbeeld.
Ruimte maken voor vernieuwing (verjonging), om het bedrijf fris en jong te maken om te kunnen verkopen of om ergens bij te horen (managers hebben zoveel kreten gebruikt).
Het sociaalplan afgesproken met de bonden wordt amper gebruikt. Het wegpesten is uitgevonden. Slechte beoordelingen zijn aan de orde van de dag ,er worden echt dingen gezocht om aan dossier opbouw te doen. En dit wordt zo uitgevoerd op verschillende afdelingen om telkens een paar mensen weg te krijgen. En je kan er Juridisch niets aan doen. Ik ben lid van de bond, en heb alles gedeeld met hun.
Hebben de bonden zitten slapen, waar komt dit in eens vandaan dat zij dit zo makkelijk voor elkaar kunnen krijgen om zonder goede reden hun personeel weg te pesten (na 36 jaar goede beoordelingen functioneer je in eens niet meer, dit is koekoek ).
Je hoort dit meer om mij heen, dit gebeurd voor al bij grote bedrijven.
Maar goed er gebeurt het zelfde als in de fut periode voor de crises , alleen met dit verschil de oudere werknemer betaald nu deze verjonging van personeel bij zijn oude werkgever. Dat is toch wel heel vreemd. En slim bedacht door de werkgevers, kreten van we moeten flexibeler zijn op de vraag. Eigenlijk gebeurt er iets anders met minder (jongere en goedkopere) mensen het zelfde werk blijven doen.
We zitten in een weggooi maatschappij en dat geld ook voor het personeel.
De oudere werknemer zal zijn opgebouwde salaris niet meer krijgen bij een andere werkgever waar hij opnieuw moet beginnen. Sterker hij vindt nauwelijks werk. En nog erger er is geen goed financieel vangnet., zie uitzending Radar. Een oplossing maak een basis inkomen en mogelijk kan je ook opgebouwde pensioen aanspreken, en je mag wat bijverdienen bij een uitzendbureau tot een ?? bedrag. Of misschien je AOW eerder in laten gaan voor deze gevallen, immers ik kan er niets aan doen. Het basis bedrag zal afhankelijk moeten zijn van het gezin inkomen en uitgave. Want als je nog al duur woont gebaseerd op de goede periode moet je wel kunnen leven net als ieder ander lijkt mij. Het moet allemaal wat flexibeler en eenvoudiger.
Indien er niets veranderd in onze maatschappij voor de oudere werkloze dan komt er geen verandering in het volgende. De regering zegt nog iets dat wij te veel lenen voor ons huis ten opzichte in andere landen. We moeten net als in het buitenland ons opgebouwde kapitaal door geven aan onze kinderen. Maar 1 miljoen oudere mensen (werklozen) hebben een bestaan op het minimum. Ook ik zal mogelijk mijn huis te gelden maken als ik geen normaal financieel bestaan heb en zal geen kapitaal overhouden voor mijn kinderen om te erven. Want ook zij (kinderen) hebben later een pensioen probleem als zij geen huis of kapitaal erven.

Ik vindt dat iedereen die op deze site dit leest in actie moet komen, verzin iets en ga onze regering lastig vallen met brieven mails. Dat dit niet de weg is die er is ingeslagen. Regering zo ga je niet met ouderen om, dit geld voor de zorg maar ook voor deze groep werklozen mensen.

Ik begin maar eens bij de 50+ partij te mailen over dit onderwerp, wie doet er mee???????????????????????????????????????

Radar ik hoop dat u uw mogelijkheden gebruikt om dit op de agenda te krijgen in de kamer.

Bedankt.

[Kwinkslag]

De statistieken zijn erg gemanipuleerd en dat heeft alles met politiek draagvlak te maken. De politiek heeft voor maatschappelijk draagvlak van haar beleid cijfers nodig die positieve resultaten laten zien. Zo was er vorige week nog een begrotingsoverschot van ruim 3,2 miljard euro, dat binnen een week 'verdampt' is naar een begrotingstekort van 1 miljard euro. Dit zijn onlogische en onverklaarde verschillen, waar met een paar zinnetjes aan voorbij wordt gegaan.

Hoge werkeloosheidsstatistieken verdampen klaarblijkelijk ook als sneeuw voor de zon. In mijn praktijkervaring gaat dat zo:

Je bent werkeloos en moeilijk bemiddelbaar. Je wordt gekeurd door een UWV-arts en krijgt een WSW-status met een lichte arbeidshandicap. Je wordt niet geholpen bij het vinden van werk door begeleiders van de Sociale Werkplaats voor werk bij een reguliere werkgever. Die moet je eerst zelf zien te vinden en als je dan wordt aangenomen, krijgt die werkgever subsidie via die Sociale Werkplaats.

Nat vijf en een half jaar viel de VOF waar ik voor werkte uiteen en raakte ik mijn baan kwijt. Recht op 2 jaar en 3 maanden WW. Ik via werk.nl een profiel aangemaakt en netjes de sollicitatietaken vervuld die daarbij hoorden. Na een aantal maanden mijn e-coach van het UWV om extra ondersteuning gevraagd bij het vinden van werk vanwege mijn WSW-status. Antwoord luidde: Oh, je hebt een arbeidshandicap. Dan heb je geen sollicitatieplicht. Geld op je te helpen met re-integreren is er ook niet. Advies: hou je hand op tot het einde van je uitkering.

Zo val je dus uiteindelijk buiten de statistieken, terwijl je nog steeds naar werk zoekt. Ook als vrijwilliger en onsuccesvol als ZZP-er gewerkt hierna, maar je behoort niet meer tot de werkzoekenden. Nu weer vrijwilliger en op zoek naar werk. Maar volgens het CBS ben ik niet werkeloos. Hooguit werkwillend, maar daar houden ze dan weer geen cijfers van bij.

Hmmm, misschien toch een baan in de statistiek gaan zoeken. Zijn daar succescijfers van eigenlijk?

[Nijogeth]

Kinderen is het zwakste excuus ooit. Het blijft namelijk een keuze. Net als werken in het buitenland.

[Jeetjes]

Wat ik tot nu toe mis is de andere kant van het verhaal. Waarom nemen werkgevers geen 50-plussers aan. Zijn ze te duur? Zijn er geen of te weinig banen? Hebben ze te weinig concurrerende competenties c.q. vaardigheden? Is het arbeidslandschap verandert? Immers tijdens de crisis saneren een heleboel bedrijven hun processen en procedures om te kunnen overleven, dus werk verdwijnt gewoon.
Ik ga ervan uit dat een werknemer van toegevoegde waarde moet zijn om of de brutowinst te verhogen of de faalkosten te verminderen en uiteindelijk het rendement van de onderneming te stabiliseren of te verhogen. Afhankelijk van het probleem wordt er gewerkt met tijdelijke contracten. Werkgevers gaan er ook vaak van uit dat 0-uren-contracten geen verplichtingen scheppen aan de werknemer van zo'n contract. Ook dat is (nog) niet belicht. Mijn oplossing voor het probleem is toch maar de VUT-regeling van stal halen of een basisinkomen instellen. Deze tijd vraagt om aanpassing van systemen. Wat ik ook niet begrijp is dat een werkloze vakantiedagen krijgt van het UWV. Waarom? Hij of zij werkt toch niet! Blijkt dat dit alleen maar voor de sollicitatieplicht is. Alleen maar regeltjes om de regeltjes maar geen mens die er zinnig over nadenkt. En telkens maar naar Den Haag wijzen, dat noem ik hanteren van het afschuifsysteem. Gebleken is dat daar de oplossing niet ligt, want niemand die daar zit kijkt naar de stapelingseffecten en die radicaal aanpakken. Hoe lang hebben we het al niet over herziening van ons belastingsysteem? Alleen maar praten en verder niets doen, in dat geval heeft Annemarie van Galen helemaal gelijk!

[marjancc]

Ik heb met veel belangstelling deze uitzending bekeken en veel zaken waren erg herkenbaar.
Waar ik me vooral aan geërgerd heb is de reactie van de directeur van UWV die op geen enkele manier de hand in eigen boezem stak en voor de verantwoordelijkheid meteen maar naar Den Haag verwees.
Op mijn 56e werd ik in 2012, na 34 jaar, bij een reorganisatie ontslagen. Dat is natuurlijk al niet leuk, maar vervolgens krijg je te maken met het UWV, dat zich in die tijd net omgevormd had tot een vinkjeszettersorganisatie die zoveel mogelijk op afstand wilde gaan opereren.
De eerste frustratie met het UWV was dat de website, waarmee sinds kort alles gecommuniceerd moest worden, voor geen meter werkte. Het heeft dagen geduurd voordat ik me kon aanmelden op 'Mijn Werkmap'. Steeds werd ik er uitgegooid zonder dat de net ingevoerde gegevens opgeslagen werden.
Daarna bleek dat ik pas na 3 maanden een eerste gesprek kon krijgen met een werkcoach. Terwijl je juist in die eerste maanden ontzettend veel vragen hebt en er allerlei zaken heel onduidelijk zijn. Toen eindelijk dat gesprek plaatsvond wist de werkcoach niet hoe snel ze aan kon geven dat ik genoeg zelfredzaam was (= zoek het lekker zelf maar uit). Hierna ging de verdere communicatie eigenlijk alleen over de uitleg van de verplichting om minimaal 4 keer per 4 weken te solliciteren. Ik werd berispt omdat ik niet in iedere week een sollicitatie stuurde, hoewel ik in andere weken meerdere sollicitaties verstuurde. Er werd zelfs gedreigd met korting op mijn uitkering. Maar geschikte vacatures verschijnen nu eenmaal niet regelmatig elke week. Naar mijn idee was 4 keer per 4 weken niet gelijk aan 1 keer per week. Uiteindelijk heeft haar leidinggevende mijn visie als de juiste aangemerkt.
Vervolgens werd ik veroordeeld tot het communiceren met een e-coach. Dat waren telkens anderen, er werd alleen ondertekend met 'uw e-coach', totaal vervreemdend. Daarbij lazen ze berichten vaak niet goed waardoor ik telkens totaal irrelevante reacties op mijn vragen ontving.
Na ongeveer een jaar werkloosheid ben ik een opleiding begonnen en toen er een scholingsvoucher beschikbaar kwam heb ik geprobeerd om daarvoor in aanmerking te komen. Maar helaas, ik had niet al met de opleiding mogen beginnen, dat is te veel pro-activiteit, daar kan het UWV niks mee.
Gedurende 2,5 jaar heb ik vol goede moed maar geheel vruchteloos gesolliciteerd (niet op de zgn. 'passende' vacatures in Mijn Werkmap, die sloegen echt nergens op, hoe ik mijn profiel ook bijwerkte). Ik ben slechts voor 2 gesprekken opgeroepen en werd in de meeste gevallen afgewezen omdat ik 'niet in het profiel paste'. In het begin heb ik nog wel nagebeld om te vragen wat dat profiel precies was en waarom dat profiel, als dat zo alles bepalend was, niet in de vacaturetekst was opgenomen, maar daarop kreeg ik telkens geheel nietszeggende antwoorden.
Toen, inmiddels 59 jaar oud, vond ik een stageplek voor een functie waar ik heel enthousiast voor was en waarin ik veel mogelijkheden zag. Vol goede moed heb ik UWV om toestemming gevraagd. Volgens de gepubliceerde informatie van het UWV zou ik hiervoor in aanmerking komen als ik beschikbaar bleef voor werk.
Ik heb bij mijn verzoek aangegeven dat het een stage voor 2 dagen per week was, dat ik zou blijven solliciteren en dat ik volledig beschikbaar bleef voor werk. Ook gaf ik aan dat de intentie bestond dat er na afronding van de stage mogelijk een betaalde functie gecreëerd zou worden. Onnozel als ik was dacht ik dat dat het UWV erg zou aanspreken. Maar nee, dit paste niet binnen de WW-regels, ik kon een proefplaatsing aanvragen. Alleen ging het om een functie waarin ik nog van alles moest leren en dan is een proefplaatsing (max. 2 maanden test- of inwerkperiode) veel te kort.
Op mijn vraag wat die regels precies waren (in de Werkloosheidswet kon ik daar niets over te vinden) en of ik daar inzage in kon krijgen kreeg ik te horen dat dit interne beleidsregels waren en dat die niet aan buitenstaanders verstrekt werden.
Uiteindelijk werd duidelijk dat de baanintentie de grote boosdoener was. Ja, er zou hier godbetert een baan uit kunnen voortvloeien, zodat ik echt weer aan het werk zou kunnen, het moet niet gekker worden .
Met het schrappen van de baanintentie was het uiteindelijk wel mogelijk om toestemming te krijgen en mocht ik eindelijk met de stage beginnen.
Gelukkig heeft het verhaal, meer ondanks dan dankzij het UWV, een goed einde: ik heb de stage doorlopen, daarbij (nu wel vergoed met de voucher!) een aanvullende opleiding gevolgd en ik ben nu alweer sinds juni 2015 aan het werk. Weliswaar niet in loondienst maar als zelfstandig ondernemer.

[seraphina.van-lewe]

Ik begin maar eens bij de 50+ partij te mailen over dit onderwerp, wie doet er mee???????????????????????????????????????

Bedankt.

De 50+ partij daar heb je niet zoveel aan, deze houdt zich voornamelijk bezig met juist 65+, gepensioneerden, pensioen.
Dit hadden zij jaren geleden al kunnen oppakken zie maar de website doorbraak.eu

Niet interessant of willen hun vingers hier niet aan branden, terwijl die 45+ groep juist voor hen een hele grote doelgroep is.

Bij doorbraak.eu staan alle misstanden sinds de kredietcrisis uitbrak in 2008. Het speelt dus al jaren en allerlei walgelijke misbruiktrajecten waar anderen aan verdienen inclusief gemeenten.
Hier is zat over geschreven, de Bijstandsbond, die kennelijk wel voet heeft in Amsterdam en grotere steden, maar in bijv. kleinere steden, gemeenten als Haarlemmermeer geen voet aan de grond krijgt. Terwijl zij zo goed inhoudelijk werk doet.

[seraphina.van-lewe]

De statistieken zijn erg gemanipuleerd en dat heeft alles met politiek draagvlak te maken. De politiek heeft voor maatschappelijk draagvlak van haar beleid cijfers nodig die positieve resultaten laten zien.

Vluchtelingenwerk doet bijvoorbeeld goed werk, maar wat zag ik: zij zoeken vrijwilligers die jobcoach willen zijn, of daarvoor getraind willen worden om de vluchtelingen aan het werk te krijgen op dezelfde wijze als UWV, Sociale Diensten (Bijstand). Jij komt niet meer aan het werk, wil verder en hoopt daarmee met trainingen jobcoach te kunnen worden, terwijl je zelf al niet meer aan de bak komt. Tegenstrijdig, is het niet?

Nu kan de regering met behulp van allerlei instituten de statistieken opleuken, maar die de werkelijkheid te niet doet. In dit geval heeft het m.i. niet meer te maken met verdeel en heers, maar met geen regie meer hebben. Allerlei instanties die langs elkaar heen werken op een oude manier, met oude vooroordelen: weer gratis personeel vermomd als vrijwilliger. Als je de cijfers opleukt, bedrieg je de boel, of heb je geen idee meer hoe dit te besturen? MP Rutte: dit is nog al niet wat denk ik waar veel werk te verrichten valt, opschoning. Met elkaar laten praten om overzicht te verkrijgen, dient Asscher te doen, maar gaat niet goed, vermoed ik.

Vóórdat de kredietcrisis uitbrak in 2008 waren in NL al 4.000.000 vrijwilligers actief! Toen bedacht men in enen de verplichte vrijwilligersbedrage erbij, naast al die stagiereplaatsen, werkervaringsplaatsen (ook voor mensen op banen waarin zij al minimaal 20 jr actief waren).

Het systeem is failliet.

[seraphina.van-lewe]

Dit is bedacht om mensen die tot de categorie beroepswerklozen behoren wettelijk achter hun vodden te zitten.

[/quote]
Hoeveel procent behoort dan tot de werkelijke beroepswerklozen? Zijn er niet zoveel hoor. Ook dat is overgebleven beeldvorming van 20 jr geleden.[/quote]

Kan ik er aan toevoegen dat ik in de late jaren '90 bij een groot Onderzoeksinstituut werkte met een keurmerk op verscheidene disciplines, dat toentertijd al duidelijk was dat 7% van de Bijstandsgerechtigden niet wilden werken, 93% wel. Wat toentertijd een ander bestand was dan nu. Nu kan je je blijven focussen op die 7% die niet wilt, want het bekt zo lekker. Gaat om negatieve beeldvorming, welke niet juist is.

Sinds de kredietcrisis in 2008 uitbrak en mensen in na verloop de Bijstand belandden, zijn mensen die vanuit verschillende opleidingen en verscheidene disciplines door het systeem heenkijken en inzien dat het niet deugt, volkomen anders en juist tegenstrijdig is dan de hijgerige koppen in sommige dagbladen en van bepaalde of een bepaald politieke partij waarvan je je mag afvragen of mensen in hun achterban daar juist profijt van hebben. En deze mensen daarin in het verweer komen, duidelijk proberen te maken dat het walgelijk is. Voorheen misschien mensen die die weg niet wisten te bewandelen. Doorbraak.eu staat er vol van. En van mensen uit verschillende beroepscategorieën, verschillende niveaus en ook hoge niveaus van beroep. Het was te verwachten dat men dit niet kon blijven bagatelliseren.

[seraphina.van-lewe]

Ik wil Radar verzoeken om door te pakken! Twee uitzendingen is m.i. niet genoeg, maar ik ga kijken a.s. maandag!

[seraphina.van-lewe]

Ik kan mij voorstellen wanneer je er nu pas mee geconfronteerd raakt en naar doorbraak.eu gaat dat je meteen denkt och activisten, blah, blah, blah. Kijk maar verder in hun dossiers die zij behandelen al járen lang (waar je nu evt. mee wordt geconfronteerd, maar anderen in jouw positie nu, al eerder zaten en dit al wisten), waar zij mee bezig zijn, is héél erg inhoudelijk. Erg belangrijk om te weten wat de reguliere dagbladen voor je verzwijgen in dienst van?

Leuke is daarvan de politieke personen en hun carriére te volgen. Je gaat dan steeds meer bevatten wat er niet deugt in het systeem.

[Nijogeth]

Doorbraak.eu is verre van een onpartijdige site. Alles wordt vanuit 1 punt bekeken en er worden idiote verbanden gelegd en conclusies getrokken op basis van aannames.

[Julie4444]

Doorbraak.eu is verre van een onpartijdige site. Alles wordt vanuit 1 punt bekeken en er worden idiote verbanden gelegd en conclusies getrokken op basis van aannames.

Dat komt omdat mensen graag willen horen en lezen wat in hun straatje past. Feiten zijn irrelevant. Zie ook menig conspiracy theory site, holocaustontkennende sites, etc.

Dat zal bij specifieke mensen nooit binnenkomen, echter, aangezien die puur voor eigenbelang gaan en het ze niets interesseert wie er verder voor op moet draaien om hen hun zin te geven.

[hminkema]

Kinderen is het zwakste excuus ooit. Het blijft namelijk een keuze. Net als werken in het buitenland.

Echt te makkelijk. Kinderen zijn veel meer dan een privé-hobby, zoals een hond, een dure auto, of een buitenlandse ervaring.

Elke samenleving heeft het namelijk keihard nodig dat de generatie 20- t/m 40-jarigen zich voortplant en hun kinderen behoorlijk verzorgt, opvoedt en opleidt. Dat is een economische en sociale noodzaak, de basis onder ons aller bestaan, van vandaag en morgen. Nederland kan alleen zo'n welvarende en gelukkige natie blijven als voldoende 20-40-jarigen die 'privé-hobby' blijven uitoefenen.

Natuurlijk is kinderen krijgen ook een fantastische vervulling van je eigen levenswensen. Helemaal waar. Maar het is een onontkoombaar feit dat de samenleving (inclusief alle kinderlozen) gigantisch meeprofiteert van alle kosten & moeite die ouders investeren in de zorg voor een nieuwe generatie. Ook de kinderlozen hebben namelijk direct baat bij een volgende lichting die goedopgeleid en gezond het geld voor de BV Nederland moet verdienen; die zieken verpleegt, de straten veilig houdt, onderwijs kan geven, en de Nederlandse beschaving en omgangsvormen in de lucht houdt.

Die nieuwe generatie komt er niet dankzij de kinderlozen. Dat zij hun gegund. Maar ze mogen wel even stilstaan bij het voordeel dat andermans ouderschap hun oplevert.

Mede daarom bestaat er de kinderbijslag, trouwens (waarvoor dank, maar het is een volkomen terechte voorziening).