hptv30 schreef:Het lijkt me niet echt een voorbeeld van 'uitsluipen', wat bij zo'n medicatie wenselijk is.
De oorpijn is voor mij niet herkenbaar, maar de overige verschijnselen horen er wel zo'n beetje bij. Als je op internet zoekt naar het 'SSRI Discontinuation Syndrome' zal dat een feest van herkenning voor je zijn.
Zie bijvoorbeeld http://www.suite101.com/content/facts-a ... me-a205099. Daar lees je:
Statistics gathered by the American Academy of Family Physicians suggest that SSRI Discontinuation Syndrome has become a common problem seen frequently in the offices of family physicians. The syndrome is marked by a cluster of symptoms that include insomnia, nausea, imbalance, sensory disturbances, and extreme arousal. SSRI Discontinuation Syndrome is often mistaken for viral illness or a chronic neurological condition. Misdiagnosis is common, even when doctors know the patient's medication history.
Symptoms of SSRI Discontinuation Syndrome can arise quickly – as soon as the day after a missed dose. Symptoms can last anywhere from several days to several months. The longer the patient has been taking SSRI drugs, the more severe and long-lasting the symptoms are likely to be should they occur. Although SSRI antidepressants do come with clear warnings that they should not be abruptly discontinued, some people seem to have a very difficult time withdrawing from the drugs, while others have a fairly easy withdrawal process.
Misschien kan de assistente nog wat leren van die informatie en kun je met de huisarts een zachter afbouwschema overeenkomen. Of terug naar je medicatie en dan een rustiger afbouwtempo kiezen door zelf je dosis aan te passen (zoals ik hierboven beschreef).
Ik ben bang dat deze informatie niet klopt. Efexor is een SNRI en geen SSRI. Dat wil zeggen dat het ook op de Noradrenaline receptoren werkt en niet alleen op de Serotonine receptoren.
Helaas zijn er dus ook mensen die niet tegen dat deel van Efexor kunnen. Ik word er juist heel opgefokt van in plaats van rustiger. Bij hogere doses werd ik zelfs psychotisch. Ik ben toen (onder behandeling van een psychiater) in één klap van 300 mg naar 150 mg gegaan. (tijdens een hele vette crisis) Ik had dat vermoeden een jaar geleden al, maar heb van de week pas de bevestiging gekregen dat ik inderdaad niet tegen die N in de SNRI kan.
mijn man gebruikt nu al een paar jaar venlafaxine 2 x daags 75 mg. daarbij gebruikt hij nog een hele reeks van medicijnen voor diabetes, als pijnstilling tramadol, medicijnen voor hoge bloeddruk en medicijnen tegen gewrichtsonttekingen, tegens heeft hij COPD pfffff...
mijn man heeft veel last van hevig transpireren, ook zonder dat hij zich inspant. bij een bezoek aan de huisarts vertelde deze dat dit komt door de Venlafaxine en dat hij dan maar een capsule minder moest nemen. dus van 150 per dag naar 75 per dag. dit was niet te doen. zo'n beetje alle ontwenningsverschijnselen die in dit forum genoemd worden passeerden bij ons de revue. Hij is na een paar weken dan toch maar weer overgegaan op 2 x 75 mg. per dag.
nu zal ik te googelen op zoek naar info. hierover en vond op internet de volgende informatie. over het afbouwen van o.a. venlafaxine. sinds eind oktober zijn er taperingstrips voor de afbouw van venlafaxine op de markt.
misschien is het een goede oplissing. hebben jullie hier al van gehoord?
Hallo, fijn te lezen dat ik niet de enige ben die het zwaar heeft met het afbouwen van de Fenlafaxine. Ik moet afbouwen van de internist omdat men vermoedt dat ik een feochromocytoom (feo) (tumor, wel vaak goedaardig) in de bijnier heb waardoor ik bijna geen aldosteron en renine aan maak. Zo'n feo is heel moeilijk te bepalen en bijna niet goed zichtbaar op een CT scan of MRI of misleidend. Inmiddels heb ik nu al 3 maanden allerlei onderzoeken en 2 dagopnames gehad. Omdat het nog steeds niet duidelijk is maar de tumormarkers wel verhoogd zijn moet ik nu toch de Venlafaxine 75 mg afbouwen om daarna opnieuw getest te worden op metanefrines in het bloedserum. Het afbouwen moet ik in overleg met de huisarts doen. Ik bel dus de huisartsenpost en die verwijst mij naar de apotheek. Ik bel de apotheek en na veel geritsel krijg ik een twijfelend antwoord dat het in 2 weken zou moeten lukken. Net als vele anderen maak ik de capsules open, heb immers nog 3 doosjes, om de dosering op goed geluk te halveren. Na 6 dagen besloot ik dat ik wel kan stoppen. Ik ben zo moe van al die onderzoeken en de onzekerheid over de feo, dat ik zo snel mogelijk weer de bloedtest op de dagopname wil laten uitvoeren. Naast alle verschijnselen van de feo heb ik dus nu ook nog eens de heftige afkickverschijnselen van de Venlafaxine. Niemand die mij hierop heeft gewezen. De huisarts zelf niet aan de telefoon gehad, alleen de doktersassistent die vervolgens voor advies doorverwijst naar de apotheek waarvan ik nu ook mijn twijfels heb of die wel enig idee heeft wat voor effect het afkicken binnen 2 weken heeft en of het uberhaupt wel verantwoordt is. Zo wat voel ik me beroerd, duizelingen, evenwichtsstoornissen (tenminste zo voelt het) schokken, beven en misselijk. Ik probeer het vol te houden maar het valt me vies tegen en niemand heeft mij hierop voorbereid. Na het googlen kwam ik hier terecht en lees ik dat ik dus niet de enige ben. Heeft iemand nog tips voor mij hoe ik mij enigszins iets beter kan voelen? Ik heb nu vanaf vrijdag, 4 dgn geleden, niets meer ingenomen en het valt mij zwaar. Duurt die hele slechte periode waarin je het gevoel hebt dat je hersenen steeds een verkeerde beweging maken, lang? Ik moet gewoon zo snel mogelijk van die troep af. Had vandaag ook huilbuien maar dat overleef ik wel. Ben toch ook erg verbaasd dat ik niet gewezen ben op al deze bijverschijnselen. Tips zijn meer dan welkom! Gr. Rita
Ik ben nu drie weken bezig met afbouwen. Naast het verminderen van de dosis (om de dag, na een week om de twee dagen etc.) is het aan te bevelen om een homeopathisch middel ernaast te slikken. Ik gebruik St. Janskruid, 2 x 1 capsule per dag (Etos) en dit helpt om het rusteloze gevoel en de genoemde "elektrische stootjes" te verminderen. Gewoon doen, baat het niet, schaadt het niet.
( de tip kreeg ik van een natuurgeneeskundige)
En verder: het is inderdaad een vervelend goedje, waarvan de gemiddelde huisarts volgens mij niet goed in de gaten heeft hoe lastig het is om ermee te stoppen... Succes allemaal.
Hallo allemaal,
Ik moet toegeven dat ik niet alle berichten op dit onderwerp heb gelezen. Maar hierbij mijn bijdrage. Ik slikte 7 jaar Venlafaxine 75mg. Het maakte dat ik minder gevoelig of hysterisch reageerde op de teleurstellingen in mijn leven. Voor mij werkte het in de zin dat het mijn emoties zodanig afvlakte dat ik er geen last van had. Daardoor jaren doorgemodderd met een man die nergens voor deugde. Zonder die antidepressiva had ik hem al veel eerder de deur gewezen, maar dan had onze dochter misschien een trauma opgelopen. Je weet het niet.
Ik wilde al eerder stoppen, want het blijft troep, maar mij huisarts vond dat niet verstandig gezien de moeilijke omstandigheden ik mij bevond (ouders overleden, gescheiden, rechtzaken, stressvol werk als zelfstandige enz.). Ik snap zijn reactie, maar ik begon steeds vaker te denken: ik voel me af en toe toch *** met of zonder anti-depressiva dus dan maar liever zonder, toch? Dus toen ik een paar weken geleden een zware hersenschudding kreeg en niet in staat was om een nieuwe lading Venlafixine te halen bij de apotheer ben ik maar gestopt. Ik moet wel zeggen dat ik in de weken ervoor regelmatig een keer vergat in te nemen. Misschien heeft dat als 'afbouw' gefungeerd.
Maar de ervaring die ik wil delen is dat ik NERGENS last van heb. Behalve dan nog een beetje van mijn hersenschudding, waardoor ik me wat moeilijk kan concentreren met veel lawaai om mij heen. Je kunt denken "misschien heeft ze het nooit echt nodig gehad" of "de afkick-verschijnselen komen nog wel". Maar ik wilde dit toch graag delen. Om mensen niet te veel schrik aan te jagen om te stoppen. Als ik alsnog afkick-verschijnselen krijg laat ik het ook zeker weten. Succes allemaal! Het is troep en Life sucks, maar beter om dat volledig bewust te ervaren dan afgedempt alles over je heen te laten gaan...
Ben nieuwe forum gebruiker. Lid geworden n.a.v. Venlafaxine problematiek. Heb meeste maar niet alle berichten gelezen. Gebruik zelf een jaar of 4 Venlafaxine tegen angststoornis. Help zeer goed, wel bijverschijnselen. Eerste jaren 150 mg per dag, ruim een jaar geleden, wegens toenemende bijverschijnselen (duizelingen, geluiden, enz) teruggegaan naar 75 mg in één keer. Ben ik paar weken ziek van geweest, maar was toen beter. Werking hetzelfde, bijverschijnselen weg. Nu op punt, weer wegens terugkomende bijverschijnselen om terug te gaan naar 37.5 mg. Gr. Paul
In overleg met arts gestart met afwisselend 75mg en 37.5 mg.
Wanneer goed gaat (bijverschijnselen weg én werking nog goed),
maak ik volledige overstap naar 37.5 mg.
Gr. Paul
Herkent iemand dit.? Eind 2015 gestart met venlafaxine icm serequel. HIer kreeg ik zoveel dwanggedachten van dat ik 2x een zelfmoordpoging gedaan heb. De serequel werd gestopt en de dwanggedachten verdwenen gelukkig. Maar elke 3 maanden kreeg ik weer last van de bijverschijnselen alsof je venlafaxine weer voor het eerst innam, volgens de artsen kon dit niet en ook op het Internet lees je hier niks over.Vanaf november vorig jaar zat er eindelijk weer een stijgende lijn in en dacht ik Hey ik voel me weer de oude . ik was weer aan het werk voor een paar uur in januari begonnen als vrijwilligster kortom het ging erg goed . In februari merkte ik wel dat ik steeds vermoeider werd en meer last van hoofdpijn waardoor ik herkende dat ik het rustiger aan moest gaan doen want ik ondernam veel te veel dat zag ik wel in, maar dacht nog even en dan heb ik vakantie en wie is er tegenwoordig niet moe? Tot afgelopen zaterdag 4 maart ik voelde me niet depressief helemaal niks dacht het weekend lekker rustig aan doen en volgende week gezellig op bezoek bij de kinderen. En ineens liep ik het huis Door verzamelde alle medicatie waarvan ik niet eens wist dat ik het nog in huis had, en nam dit zonder reden in. Ik wou niet dood dit keer zelfs niet toen ik de medicatie aan het innemen was en toch deed ik het Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat ik al ruim een jaar 3 glazen rode wijn dronk maar hier zou ik juist mee gaan stoppen met behulp van medicatie.
De dokters zeggen nu dat de alcohol mij impulsief maakten om het te doen. Maar ik had totaal geen plannen en voelde me goed.
Ik ga nu ik heb kunnen nadenken in zoverre met hen mee dat Door het alcohol gebruik (3 glazen lijkt misschien niet veel) mijn oude denken en gevoelens zijn onderdrukt waardoor ik de signalen niet als zodanig heb herkend.
Het is al met al een heel verhaal geworden. Het stoppen met de venlafaxine was weer eens een verschrikking maar gelukkig mocht ik weer starten met de helft nu 75mg om helemaal af te bouwen.
Mijn vraag is of iemand herkend dat je steeds na ongeveer 3 maanden terugvalt?
En mijn waarschuwing drink aub geen alcohol tijdens het gebruik van ad medicatie ook al denk je het kan geen kwaad. dat dacht ik ook. Dit keer ben ik blij dat ik het nog kan navertellen.
Verder wens ik iedereen ontzettend veel sterkte en doorzettingsvermogen bij het afbouwen.
Ik herken er wel iets van. Ik heb vrij lang 150 mg gebruikt naar tevredenheid, totdat ik weer last kreeg van de bijverschijnselen, reden waarom ik naar 75 mg ben overgestapt. na een vervelende overgangsperiode van een aantal weken beviel dat uitstekend. Maar een tijd geleden kreeg ik weer last van de bijverschijnselen dus ben ik aan het overstappen naar 37.5 mg. Dat werkt na enige aanpassing goed, in de zin dat de bijverschijnselen weer weg zijn, maar ik merk wel dat de werking van de venlafaxine vermindert en ik weer sporen van mijn oude gedrag voel opkomen. Is dus nog even aankijken wat het wordt. Over de combinatie met drank, dat herken ik ook wel. Ik drink daarom minder en in feite maar een dag in de week behoorlijk, de andere dagen meestal niets of hoogstens een a twee glazen. De drank komt door de venlafaxine veel meer aan. Gr. Paul
Afbouw van 75 mg naar naar 37.5 mg is goed gegaan. Na korte tussenperiode van afwisseling ben ik nu helemaal op 37.5 mg. De angststoornis lijkt nog steeds beheersbaar, maar de bijverschijnselen van de Venlafaxine zijn weer weg. N.a.v. Karolien: ik merk steeds duidelijker dat alcohol niet goed is. Ik heb één dag in de week dat ik (voor mijn doen) veel drink: daar heb ik veel meer last van dan vroeger. Ik overweeg helemaal te stoppen met alcohol.
Ik ben sinds mijn laatste gekke daad helemaal van de alcohol afgebleven. Ik wist zelf eigenlijk al dat ik hieraan niet verslaafd was en heb het ook totaal niet gemist. Voel me stukken fitter. Maar sinds ik op 75 kg zit ben ik overactief kan niet stoppen met opruimen echt in extreme mate. Ik weet dat ik dit mijzelf opleg en volgens mijn arts kan dit komen door de verlaging van de venlafaxine er schijnen meer mensen onrustig te worden. Het enige voordeel is dat mijn huis nu wel heel erg netjes is haha .Jouw voornemen om helemaal te stoppen met drinken kan ik je van harte aanbevelen want je zult idd merken dat je je dan veel fitter voelt.
Groetjes en sterkte Karolien
Ik heb 3,5 maand 75 Mg venafaxiline geslikt. I.o.m. dokter in een maand tijd afgebouwd. Dit dmv tellen van korreltjes. Inmiddels 3 weken geleden gestopt. Echter tijdens en na stoppen continue bijwerkingen gehad. Dit zijn stekende elektrische schokjes in gehele lichaam, droge ogen, tintelende tong en lippen en buikpijn.
Vorige week bij dokter geweest. Deze gaf aan zeer beperkte ervaring te hebben met venafaxiline en baseerde afbouwtijd van een maand op andere anti depressiva. En bedankt dokter . De klachten beperken mijn functioneren, zowel privé als werk.
Wat kan ik het beste doen? De rit uitzitten of weer Venafaxiline slikken en minder snel afbouwen. Indien uitzitten, wat verlicht er?
Al een jaar of tien schat ik, slikte ik cymbalta 60 mg.
Een maand of drie geleden besloot ik er mee op te houden.
(Al een hele tijd geloof ik niet meer in een werking van antidepressiva.)
Omdat ik wist dat dit snel tot problemen zou leiden (de ontwenningsverschijnselen)
besloot ik in overleg met psychiater over te stappen van de cymbalta naar 75 mg. venlafaxine.
De beste man vertelde me dat dit neerkwam op de helft van de dosering cymbalta.(60mg.)
Vrijwel onmiddellijk kwamen de afkickverschijnselen. Samengevat: grieperig, chagrijnig en de brainzaps.
De klachten vielen mee, immers: nog steeds een kleine dosis antidepressiva.
Een aantal weken geleden ben ik opnieuw gezakt met de dosering. (ZO graag wil ik AF van die rotzooi!)
De afkickverschijnselen worden niet of nauwelijks minder en duren nu al DRIE (!) maanden.
Is er iemand die dezelfde ervaring heeft? En misschien advies?
(De dames en heren 'deskundigen' hebben namelijk, zo concludeer ik, niet of nauwelijks verstand van zaken. Maar de troep wel aan 1 miljoen mensen voorschrijven!)
Ik heb nu al een week mijn efexor 75mg niet ingenomen omdat ze op waren en ik nog geen nieuwe heb kunnen halen. Eigenlijk voel ik me vrij goed. Het is ook al lange tijd dat ik me goed voel. De arts zei ooit dat ik efexor best blijf innemen.
Ik besef dat door het plots stoppen ik wat last heb van hoofdpijn en duizeligheid en zo maar ik kan er wel goed mee omgaan.
Als dit meevalt, zou ik dan niet gewoon kunnen stoppen? Wat kan het kwaad, behalve dan de zogenaamde ‘afkickverschijnselen’?
Erthanax schreef:Aan antwoorden van forumleden met beperkte medische kennis en geen enkele kennis van uw medische situatie hebt u niets. Overleg dit met uw eigen arts.
Goed verwoord. Zo goed zelfs dat het het waard was te herhalen. Waarvan akte.
. De klachten beperken mijn functioneren, zowel privé als werk. 