[ archief ] Blij dat ik me heb losgeworsteld van de GGZ

[hamisas]

Helaas ben ook ik in mijn jarenlange tocht door de GGZ veel onrecht en wanbehandeling tegen gekomen.
De zorg die geleverd werd heeft me nooit gebracht waar ik behoefte aan had of naar op zoek was.
Ik herken wat veel mensen hier schrijven: als je eenmaal in de ggz terecht komt is het moeilijk er nog uit te komen en krijg je meer problemen dan waar je aanvankelijk voor kwam.
Bovendien lijkt het erop of men meer gericht is op symptoombehandeling door je vol te stoppen met medicatie ipv de problemen die er werkelijk zijn aan te pakken.
Na vele en jarenlange behandelingen werd ik uiteindelijk op onterechte gronden als uitbehandeld betiteld. (Waarvan ik vind dat het eerlijker zou zijn als ze toegeven dat ze het niet allemaal weten en je ook bewust maken van het feit dat er ook buiten de ggz veel mogelijkheden zijn. Hoe kun je iemand als uitbehandeld betitelen, als je niet weet wat iemand op zijn toekomstige pad nog vind en beleefd? De GGZ heeft mi geen patent op de oplossing van problemen) Als gevolg hiervan kwam ik in een euthanasieprocedure terecht waar ik na niet al te lange tijd op terug kwam en aangaf toch te kiezen voor het leven.
Echter probeerde de behandelend psychiaters mijn heroverwogen besluit de nek om te draaien door te benadrukken dat het na een half leven hulpverlening toch niets meer zou worden, dat mijn beslissing onzinnig was. En op mijn vraag om in gesprek te kunnen met een andere psychologe die nog wel degelijk mogelijkheden voor mij zag, reageerde hij met haar zienswijze te betitelen als arrogantie en een egokwestie.
Ook de woorden van mijn naastbetrokkenen die hij sprak, draaide hij om in mijn nadeel om mij te overtuigen dat het beter was tot euthanasie over te gaan.
Dat ik dit nog kan schrijven heb ik te danken aan het feit dat ik overtuigd was om voor het leven te kiezen en aan de standvastigheid van een begeleidster los van de GGZ.
We zijn nu een aantal jaren verder en ik kan alleen maar zeggen dat ik blij ben met mijn standvastigheid van destijds.
Inmiddels heb ik me zo goed als losgeworsteld uit de ggz, ik ben voor het grootste gedeelte van mijn medicatie verlost. Alwaar men mij ook over zei dat ik er waarschijnlijk voor de rest van mijn leven aan vast zou zitten.
Ik ervaar nu des te meer dat de GGZ verre van oplossingen biedt, maar je steeds verder in de wereld van geestelijke ziekte trekt, je op een bepaalde manier afhankelijk maakt waar nog maar moeilijk uit te komen is.
Ik ben nu heel erg blij met het feit dat ik mag en kan leven, ik leer door de weg die ik nu ga dat de oplossingen veelal in jezelf liggen. Je beste hulpverlener ben je toch uiteindelijk zelf!

[Jablan]

Je beste hulpverlener ben je toch uiteindelijk zelf!

Heel mooi verwoord.

Ergens ben ik verbaasd. Telkens weer ontmoeten wij mensen met een vergelijkbaar verhaal. De een had zo'n lastige tijd in de jaren 80 van de vorige eeuw, een ander rond de eeuwwisseling. Onze conclusie: GGZ is goed voor enkelvoudige ziektebeelden, maar zodra er meer aan de hand is, dan heb je er niets aan, omdat zulke patiënten/cliënten niet in het systeem passen. Triest dat er in dertig, vijfendertig jaar tijd blijkbaar niets is veranderd.

Hoe dan ook, bedankt voor je verhaal en maak wat van je leven!

[renewouters]

Onze conclusie: GGZ is goed voor enkelvoudige ziektebeelden, maar zodra er meer aan de hand is, dan heb je er niets aan, omdat zulke patiënten/cliënten niet in het systeem passen. Triest dat er in dertig, vijfendertig jaar tijd blijkbaar niets is veranderd.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het domweg niet zo makkelijk is om complexe problemen aan te pakken. Zo zijn er wel meer dingen. We kunnen sondes ver weg de ruimte insturen maar "simpele" problemen op aarde lijken soms veel moeilijker om op te lossen.

[witte angora]

Onlangs verscheen er een bericht op teletekst dat er in veel gevallen verkeerde diagnoses worden gesteld, of dat er niet geupdate wordt. Waardoor mensen behandelingen krijgen die ze niet nodig hebben.

En ik moet je eerlijk zeggen, vanuit mijn autisme heb ik de ervaring dat we wel heel veel geobserveerd worden, veel 'deskundigen' schrijven lijvige rapporten, naasten omschrijven zichzelf als 'ervaringsdeskundig' (terwijl ze helemáál niet 'deskundig' zijn) - alleen naar ons als autisten wordt niet geluisterd. Langzaam aan ontdek ik steeds meer wat autisme echt is. Veel 'kenmeken' zijn helemaal geen kenmerken, maar indirecte gevolgen van autisme. Velen krijgen behandelingen die ze niet nodig hebben, of behandelingen die niet aanslaan omdat de werkelijke behoefte niet herkent wordt.

Als het met autisme zo gaat, zal het me niks verbazen als het met andere diagnoses ook zo gaat. Vergeet niet dat er veel geld in om gaat, en vaak is het ook een kwestie van geld.

[hamisas]

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het domweg niet zo makkelijk is om complexe problemen aan te pakken. Zo zijn er wel meer dingen. We kunnen sondes ver weg de ruimte insturen maar "simpele" problemen op aarde lijken soms veel moeilijker om op te lossen.


Het zal zeker niet eenvoudig zijn om op complexe problemen een adequaat antwoord te geven. Maar het pijnpunt van de GGZ zit m in zijn vaak arrogante attitude. Ze hebben een houding alsof ze superieur zijn in hun kennis en behandelingen en gedragen zich daarnaar. Het zou realistischer zijn als ze kunnen erkennen dat er nog veel is wat men niet weet en dat de ggz niet het enige antwoord is op problemen.
Ik heb tot mijn grote spijt meer dan twintig jaar doorgebracht in uiteenlopende settingen binnen de ggz. Heb zowel zelfaan den lijve ondervonden alswel gezien bij medeclienten dat hulp vaak van kwaad tot erger leidt.
Mensen zijn niet in hokjes te plaatsen, er is geen algemeen sausje wat je over een grote groep mensen kunt uitstorten.
Zoals ik het nu zie, is de visie en daarmee de mogelijkheden van de GGZ zeer beperkt omdat ze in een bepaald kader blijven denken.
De ervaring die ik hier als aanleiding heb geschreven is slechts een uit de vele van wat ik heb ervaren en gezien bij anderen.
Bij tijden is de manier waarop men je bejegend en behandeld ronduit mensonterend en uitermate neerbuigend en ongelijkwaardig.
Goede hulpverleners lijk je echt bij toeval te treffen en gelukkig zijn ook die er.

[Jablan]

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het domweg niet zo makkelijk is om complexe problemen aan te pakken. Zo zijn er wel meer dingen. We kunnen sondes ver weg de ruimte insturen maar "simpele" problemen op aarde lijken soms veel moeilijker om op te lossen.

Twijfel, ja en nee.

Voorbeeld psychiater. Één van de eerste bezuinigingen begin jaren 80 vorige eeuw was het beperken van het aantal zittingen naar 9. Oftewel binnen 9 sessies moest het probleem zijn opgelost. Gevolg: als er meer aan de hand was, dan was het na 9 sessies einde oefening 'u redt zich wel' en zo kreeg je de draaideurpatiënten, want niet iedereen kon zich redden en klopte na een tijdje weer aan voor een volgende ronde van 9 sessies. Vaak was het ziektebeeld vergergerd, dus oplossingen nog verder weg.
Sinds een aantal jaren is het maximum aanal sessies teruggeschroefd naar 6. Iedereen kan voorspellen, dat over een paar jaar een lijvig rapport verschijnt met de boodschap '12 is beter' omdat dan het inzicht doorbreekt, dat op de lange termijn de maatschappij daar veel meer van profiteert.

Voorbeeld noodopname. Je kunt iemand gedwongen laten opnemen als hij/zij een gevaar voor zichzelf of de omgeving is. Het is een hele vervelende maatregel, maar is er ergens in Nederland nog plek? Nee, zelfs hiervoor zijn er wachtlijsten. Ook dit fenomeen bestaat niet sinds gisteren, maar al bijna veertig jaar.

Dit zijn al twee voorbeelden, waarbij het systeem het onmogelijk maakt om complexe problemen goed aan te pakken. Er is zorg nodig, maar niet beschikbaar wegens financiële redenen.

De andere kant heeft Hamisas al goed neergezet: te vaak is het personeel in de GGZ-instellingen iets te overtuigd van de eigen diagnose en durft niet te twijfelen aan zichzelf. Ook hier zit systeemdruk achter - de trend gaat richting 'alleen vergoeding bij succes'. Maar boven alles is het een mentaliteitskwestie. Want wat als de diagnose te oppervlakkig is, onder de eerste symptomen een compleet ander beeld naar voren komt? Dan zou iemand een fout hebben gemaakt en niets menselijks is een psychiater/psycholoog vreemd: eigen fouten toegeven is heel moeilijk.

Andersom heb je ook modes in de GGZ. Veel daarvan is terug te voeren op een marketingcampagne van een pharmaceutisch bedrijf, dat een nieuw medicijn wil verkopen. Wat hebben we al niet gehad? Prozac, Ritalin schieten mij nu te binnen, maar de lijst is veel langer. De middelen waren nieuw en binnen no time hadden grote groepen een diagnose te pakken, waarbij precies dat middel werd voorgeschreven. Ook hiermee blijft het opletten geblazen.

[bprosman]

Goede hulpverleners lijk je echt bij toeval te treffen en gelukkig zijn ook die er.

De nuance hier in is natuurlijk dat een gebroken arm of been voor iedereen (evt op een foto) zichtbaar is. Zelfs de meest dodelijke ziekte(n) in Nederland zijn prima op een "schermpje" zichtbaar te maken maar geestesziekte is dat helaas niet.
Qua zorg heb je mi dan ook de meest moeilijke categorie te pakken , waarbij het ziektebeeld (depressie, psychoses) ook nog eens dagelijks kan veranderen.

Voor een familielid van mij heb ik sinds 2014 heel veel contact met de GGZ (Den Bosch) en zie niets anders dan hardwerkende, gedreven en zwaar onderbetaalde medewerkers die het inderdaad ook niet altijd weten , maar wel hun stinkende best doen.

En het even voor ze opnemende, het kan ook zomaar zijn dat een depressieve, psychotische patient net een "ander beeld" heeft van wat voor hem / haar op dat moment het beste is, dus dat soort "eenzijdige verhalen" van ontevreden patienten kan ik niet zoveel mee. Ze kunnen namelijk aardig vertekend zijn.

[gosewijn]

Hoe kun je iemand als uitbehandeld betitelen, als je niet weet wat iemand op zijn toekomstige pad nog vind en beleefd? De GGZ heeft mi geen patent op de oplossing van problemen) Als gevolg hiervan kwam ik in een euthanasieprocedure terecht waar ik na niet al te lange tijd op terug kwam en aangaf toch te kiezen voor het leven.


Dit snap ik even niet , uw arts zegt tegen u stap maar uit het leven . Volgens mij strafbaar.

[hamisas]

Eenzijdig wil ik mijn visie niet betitelen. Aan mijn waarnemingsvermogen mankeert het niet .
Gelukkig zijn er mensen met andere ervaringen, maar het ene sluit het andere niet uit. Het gaat om een totaalbeeld.

Dit snap ik even niet , uw arts zegt tegen u stap maar uit het leven . Volgens mij strafbaar.[/quote]

Dat is kort gezegd waar het op neerkomt. Ik ben geen jurist, dus ik kan de mate van strafbaarheid niet bepalen.

[reggie2]

Je bent geen jurist nee , niemand hier. Maar een arts die zoiets zegt......is niet helemaal in zijn plaat. Artsen hebben de plicht je te helpen met het leven, niet met een eind te maken aan je leven.

Vraag het eens na , misschien kan je er nog iets tegen doen.

[bprosman]

We zijn er niet bijgeweest... misschien toch iets anders overgekomen dan uitgesproken ? Artsen hebben niet voor niets een eed afgelegd.

[reggie2]

Klopt dat wij er niet bij zijn geweest, maar ik ga er vanuit dat de TS niet zomaar iets verzint.

[bprosman]

Ik ervaar nu des te meer dat de GGZ verre van oplossingen biedt, maar je steeds verder in de wereld van geestelijke ziekte trekt, je op een bepaalde manier afhankelijk maakt waar nog maar moeilijk uit te komen is.

Ik kan zo een tiental voorbeelden (namen) tevoorschijn halen van mensen die ik daar de afgelopen 4 jaar tegen gekomen ben en die hun leven weer op de rit hebben, een studie afgemaakt of juist weer begonnen. En ja, ik ken ook iemand die het niet meer zag zitten en zelf die beslissing genomen heeft in Amsterdam van een gebouw af te springen maar dat is nog steeds 1 op de tien(tallen).

[hamisas]

We zijn er niet bijgeweest... misschien toch iets anders overgekomen dan uitgesproken ? Artsen hebben niet voor niets een eed afgelegd.

Helaas is dit mijn realiteit en heb ik het niet verkeerd geïnterpreteerd. Ook betrokkenen in deze situatie delen mijn ervaring en visie en ik sta daar dus niet op mezelf in.

Gelukkig heb jij heel andere ervaringen, alsook anderen in jouw omgeving. Dat doet niets af aan het realiteitsgehalte van mijn ervaringen.
Maar zoals ik al aangaf, de ene ervaring sluit de andere niet uit.

[bprosman]

Maar misschien rare vraag, wat verwacht je van een consumenten forum behalve je verhaal kwijt kunnen ?

[Jablan]

Dit is een van de weinige plekken, waar je je verhaal kwijt kunt. Of zoals bij dit onderforum staat 'Heb jij een uitgesproken mening over de gezondheidszorg? Ventileer hier jouw mening.'
(Veel van deze verhalen worden echt door de redactie gelezen en gebruikt in de voorbereiding van de gezondheidsprogramma's bij Avrotros.)

Mijn indruk: Hamisas heeft nu voldoende afstand tot de GGZ om dit kwijt te kunnen. De mening van P.Brosman herken ik ook wel, maar zijn voorbeelden lijken mij eerder de 'eenvoudige', goed te herkennen en goed te behandelen ziektebeelden. Het blijft appels met peren vergelijken, ook al staan ze in dezelfde GGZ-boomgaard. Zelf durf ik het relaas van Hamisas wel voluit te onderschrijven, met de volgende kanttekening.

Als het gaat om suïcide of suïcidale gedachten, is er geen standaard. Wanneer een arts (psychiater) reageert met 'het wordt toch niets meer', dan kan dat een onderdeel van zijn behandelmethode zijn. Het is één van de vele manieren om erachter te komen hoe diep het verlangen naar de dood of hoe groot de wil om te leven is. Vergelijk het met mensen, die je moet prikkelen om ze in beweging te krijgen, dat principe zit erachter. De psychiater prikkelt de patiënt met een harde, uitgesproken mening om zo het onderbewustzijn naar boven te halen. Zo te lezen was Hamisas al veel verder opde weg terug naar herstel dan de behandelaar dacht en dan is zo'n vraag echt een ramp, een volgend obstakel op de weg terug naar een eigen leven, zonder de GGZ.

[witte angora]

Wat je zegt kan wel kloppen, Jablan. Ik heb vanwege een PTSS een tijd een behandelaar gehad die steevast aan het eind van de sessie een partij begon te schelden hoe fout ik wel niet was. Kennelijk om mij ergens toe te bewegen, alhoewel ik toch ook wel het idee had dat hij er een flink genoegen uit haalde. Helaas hielp het niet, en helaas voor hem ben ik er ook mee genokt.

Iedere behandelaar heeft zijn eigen inzichten en methodiek. Er zitten hele goede tussen, en hele foute.

[Gwendolyn55]

Zo herkenbaar, uit eigen ervaring ben ik er helemaal klaar mee met het GGZ.
Uiteraard zullen er mensen wel geholpen zijn, maar uit eigen ervaring zowel positief maar uiteindelijk vreselijk negatief, en de hier opgetekende ervaringen blijkt dat er te veel mis is met het GGZ en de zorg systeem waarvan het GGZ deel van uitmaakt. Ik ben er zelf van overtuigd dat betere zorg geleverd kan worden voor veel minder kosten als het welzijn van de medemens centraal zou staan en de hele zorg keten waaronder ook het GGZ deel van uitmaakt de ruimte zou krijgen van de zorg verzekeraars. Win win, allereerst voor de medemensen die zorg hard nodig hebben en financieel winst omdat er niet meer blind behandeld wordt omdat de zorgverzekeraar dat zo heeft geregeld. Tevens een cultuur verandering waarbij men niet meer zwijgt ten nadele van de cliënt maar samen werken wil en de ruimte daarvoor krijgen. Maatwerk in de zorg noemt men dat.

En ja ook ik hoop dat Radar naar aanleiding van de hier opgetekende stukken het GGZ en de zorgsysteem zelf ter sprake brengt.

[Nagamiji]

Ik heb dezelfde ervaring, er is mij letterlijk gezegd dat ik te veel heb meegemaakt en daarom was herstel onmogelijk en kon ik beter suïcide plegen. Ik vond uiteindelijk gespecialiseerde hulp, daar hebben ze me een heel eind op weg geholpen, maar die afdeling is weg bezuinigd. Nu rest mij ook niks dan "watertrappelen" (om niet te verzuipen) en met de aangeleerde dingen verder zelf aan de slag gaan.

Wellicht geeft deze website (of het boek) hulp/inzicht : https://ikwilleven.wordpress.com/stettb ... r-stappen/

Heel erg veel sterkte, geef niet op, je hebt al lang gevochten. Houd moed, ook voor jou bestaat de mogelijkheid op een "vrijer" leven.

[shoppy]

Mijn zusje maakte me attent op dit topic.
Ook ik heb bijzonder negatieve ervaringen met GGZ.
Om het topic niet 'over te nemen' heb ik het verhaal over mijn zoon in een ander topic gezet (klik).

Ook ik ben geen deskundige maar wel iemand met een helder verstand.
De desinteresse en arrogantie van de mensen waarmee ik te maken kreeg was enorm.
Niet luisteren naar de omgeving, geen rapporten lezen die door andere deskundigen waren opgesteld.
Bagatelliseren van het probleem.
De vraag van de hulpverlener die mij vroeg: "En hoe lang gaat U dit nog volhouden?" Omdat ik alle op afspraken mijn zoon vergezelde.

Ik hoop dat er meer worden geholpen dan dat er tussen wal en schip vallen, ik ben me ook bewust dat de succesverhalen minder vaak worden verteld dan de klachten en de missers. Maar sommige missers mogen gewoon niet voorkomen, zeker niet wanneer alles er op wijst dat het mis gaat.