16again schreef:Moneyman schreef:Initieel was de vordering inderdaad gebaseerd op een overeenkomst. Nu inmiddels bevestigt is dat die overeenkomsten als nietig worden beschouwd, zal Ferratum uiteraard nooit gewoon gaan dagvaarden op basis van die overeenkomst. Echter wél op basis van een onverschuldigde betaling, hetgeen door praktijkervaringen in dit topic wordt bevestigd. Die vordering is volkomen legitiem en zal ook onverkort worden toegewezen. De proceskosten komen dan altijd voor rekening van de wanbetaler.
Is dat (vetgedrukt) zo? Vele paginas terug was de strekking van Ferratum berichten toch echt dat zij geen Loanrider zijn, in een ander land zitten, andere regelgeving etc.
Oftewel vasthouden aan de overeenkomst. Lijkt me sterk dat je dan op grond van nietigheid/onverschuldigde betaling ineens kan dagvaarden.
Ja, dat is zo. Ferratum heeft twee mogelijke sporen:
1) gewoon volhouden dat wat ze doen kan en mag en dat de Loanrider-uitspraak om allerlei redenen niet op hun situatie van toepassing is. Dan zullen ze moeten dagvaarden en gewoon de hele bubs aan hoofdsom, rente en (te hoge) kosten vorderen. En dan zullen we zien of de rechter inderdaad indentiek oordeelt. Ik schat in dat ze dat spoor niet zullen volgen.
2) als spoor 1 niet werkt omdat de situatie wél identiek is aan Loanrider, dan kunnen ze gewoon dagvaarden op basis van een verontschuldigde betaling. Er is immers gewoon geld door hen aan de schuldenaar betaald. De overeenkomst op basis waarvan ze dat deden, blijkt nietig te zijn, en dus is er geen rechtsgrond meer voor die betaling. Die moet dus terugbetaald worden. In een dergelijke procedure kunnen ze de Loanrider-uitspraak heel goed gebruiken, omdat daar die onverschuldigde betaling al in is vastgelegd.
Daarom is het zo belangrijk om wél die hoofdsom terug te betalen: daar zul je linksom of rechtsom toch toe worden veroordeeld als Ferratum gaat dagvaarden. De enige vraag is of ze dat doen, omdat er naast het bovengenoemde natuurlijk ook nog tactische en strategische belangen meespelen.
