[ archief ] Diagnostiek en toegang tot gezondheidszorg

[aldax2]

Een huisarts heeft bij mij het één en ander uitgehaald.

Toegang tot relevante gezondheidszorg is het het issue.

https://www.henw.org/artikelen/hoe-verl ... n-huisarts

"Anamnese en lichamelijk onderzoek vormen de belangrijkste bouwstenen in dat diagnostische proces." Dat laatste is dus wat men inde praktijk bij een lichamelijk onderzoek ziet.

Even een sprongetje vooruit "Typerend voor de huisarts is de contextkennis. Dat betekent dus dat de kennis van de unieke patiënt, tezamen met het gedrag van de ziekte bij andere patiënten en kennis zoals omschreven in de medische literatuur, de voorafkans bepalen en niet uitsluitend het prevalentiecijfer zoals vaak gebeurt. " M.a.w., vooroordelen. NB ik heb dat dossier laten vernietigen.
Dat men de patiënt zo goed kent, dat zal wel het dossier zijn ...

Nu de klapper en aansluitend op het eerste citaat "Huisartsen koppelen ruim 200 frequent voorkomende symptomen aan één of meer van de 400 diagnoses die jaarlijks minstens éénmaal voorkomen. " Is het echt zo erg gesteld met het gebeuren in de huisartsenpraktijk ?
Ik heb niet één van die 400 diagnoses. Wat ik wel heb, is wat die huisarts heeft aangericht. Verschillende zaken (bewust niet ingaand op details), die op elkaar inwerken. Het enige wat die huisarts zelf "weet", is dat hij het niet gedaan heeft !

Fijn dat veel mensen zo'n goede ervaring hebben met hun huisarts die hen zo goed kent, maar dat is dus niet mijn situatie.

In de tweede lijn is het zo dat specialisten juist heel erg volgens-het-boekje, evidence based werken.

En is het echt zo erg dat als één huisarts echt wat heeft uitgehaald, je vaak niet bij een "collega" terecht kunt ?

[Lady1234]

En nou nog een keer dat verhaal over uw huisarts? Wat schiet u daarmee op op een forum!

[kuklos]

Een huisarts heeft bij mij het één en ander uitgehaald.

Toegang tot relevante gezondheidszorg is het het issue.

https://www.henw.org/artikelen/hoe-verl ... n-huisarts

"Anamnese en lichamelijk onderzoek vormen de belangrijkste bouwstenen in dat diagnostische proces." Dat laatste is dus wat men inde praktijk bij een lichamelijk onderzoek ziet.

Even een sprongetje vooruit "Typerend voor de huisarts is de contextkennis. Dat betekent dus dat de kennis van de unieke patiënt, tezamen met het gedrag van de ziekte bij andere patiënten en kennis zoals omschreven in de medische literatuur, de voorafkans bepalen en niet uitsluitend het prevalentiecijfer zoals vaak gebeurt. " M.a.w., vooroordelen. NB ik heb dat dossier laten vernietigen.
Dat men de patiënt zo goed kent, dat zal wel het dossier zijn ...

Nu de klapper en aansluitend op het eerste citaat "Huisartsen koppelen ruim 200 frequent voorkomende symptomen aan één of meer van de 400 diagnoses die jaarlijks minstens éénmaal voorkomen. " Is het echt zo erg gesteld met het gebeuren in de huisartsenpraktijk ?
Ik heb niet één van die 400 diagnoses. Wat ik wel heb, is wat die huisarts heeft aangericht. Verschillende zaken (bewust niet ingaand op details), die op elkaar inwerken. Het enige wat die huisarts zelf "weet", is dat hij het niet gedaan heeft !

Fijn dat veel mensen zo'n goede ervaring hebben met hun huisarts die hen zo goed kent, maar dat is dus niet mijn situatie.

In de tweede lijn is het zo dat specialisten juist heel erg volgens-het-boekje, evidence based werken.

En is het echt zo erg dat als één huisarts echt wat heeft uitgehaald, je vaak niet bij een "collega" terecht kunt ?

Met de informatie die je hier geeft kunnen we niets.

[reggie2]

Zoek een andere huisarts en ga er dan voor.

[BL2]

Probeer uw probleem eens in gewone grote mensentaal en dus eenvoudig en daardoor duidelijk op te schrijven.

[aldax2]

Nog een keer ???

BL2 en snuffel1,

De details doen er niet toe. Dat is toch een heel verhaal, er is weinig eenvoudigs aan. iets is zo omdat een arts iets zegt ?

Wat ziektebeeld betreft; wat als er geen sprake is van een ziekte (wat een arts heeft geleerd als ziekte te her en erkennen), maar als het gaat om fysieke zaken die zijn ontstaan door gerommel in de 1e lijn, het niet behandelen, te laat behandelen, fout behandelen en nog wel meer van gezondheidsproblemen ? In die zin is er geen sprake van een ´ziektebeeld´. Diagnostiek op basis van symptomen en klachten ? Laat me niet lachen. NB probleem van het hele lichaam.

Die oorspronkelijke huisarts ontkent wat hij gedaan heeft. Als je dan een andere huisarts diagnostiek laat bedrijven ... wat moeten ze er mee ? De collega vragen of hij het gedaan heeft ? Hij zegt van niet. Ik verondersteld at je dan altijd nog ´leuke´ kanten op kunt zoals medisch onverklaarbaar, psychisch of psychiatrisch. Of plak er een andere diagnose op die niet meer is dat een verzamelnaam van symptomen.

Zoeken naar een `ziekte` die er niet is, is niet zinvol. Een specialist die wil werken zoals hij het vak geleerd heeft komt ook niet ver ...

Artsen in Nederland hebben het hardstikke mooi voor elkaar. De vehalen over de gezondheidszorg (`de huisarts die altijd raad weet´) gaan er bij de meeste Nederlanders in als pap.
Huisartsen willen in de regel hun ding doen. Principes als de rantsoenering, het paternalisme, hoe zeker die huisartsen echt werken, de starheid van de gezondheidzorg ... De meeste mensen hebben er geen weet van. Ik wist het vroeger ook niet.

Ik vroeg me af of er een manier is om het gangbare gebeuren te omzeilen. Ik vermoed van niet.

En als je dit bericht niet wilt lezen, dan doe je dat toch niet !

[Moneyman]

Sorry, maar wát een vaag verhaal...

[Lady1234]

Volgens mij wilde u in een eerder topic de huisarts omzeilen en rechtstreeks naar de specialist. Dat werkt hier niet zo.

[kuklos]

Nog een keer ???

BL2 en snuffel1,

De details doen er niet toe. Dat is toch een heel verhaal, er is weinig eenvoudigs aan. iets is zo omdat een arts iets zegt ?

Wat ziektebeeld betreft; wat als er geen sprake is van een ziekte (wat een arts heeft geleerd als ziekte te her en erkennen), maar als het gaat om fysieke zaken die zijn ontstaan door gerommel in de 1e lijn, het niet behandelen, te laat behandelen, fout behandelen en nog wel meer van gezondheidsproblemen ? In die zin is er geen sprake van een ´ziektebeeld´. Diagnostiek op basis van symptomen en klachten ? Laat me niet lachen. NB probleem van het hele lichaam.

Die oorspronkelijke huisarts ontkent wat hij gedaan heeft. Als je dan een andere huisarts diagnostiek laat bedrijven ... wat moeten ze er mee ? De collega vragen of hij het gedaan heeft ? Hij zegt van niet. Ik verondersteld at je dan altijd nog ´leuke´ kanten op kunt zoals medisch onverklaarbaar, psychisch of psychiatrisch. Of plak er een andere diagnose op die niet meer is dat een verzamelnaam van symptomen.

Zoeken naar een `ziekte` die er niet is, is niet zinvol. Een specialist die wil werken zoals hij het vak geleerd heeft komt ook niet ver ...

Artsen in Nederland hebben het hardstikke mooi voor elkaar. De vehalen over de gezondheidszorg (`de huisarts die altijd raad weet´) gaan er bij de meeste Nederlanders in als pap.
Huisartsen willen in de regel hun ding doen. Principes als de rantsoenering, het paternalisme, hoe zeker die huisartsen echt werken, de starheid van de gezondheidzorg ... De meeste mensen hebben er geen weet van. Ik wist het vroeger ook niet.

Ik vroeg me af of er een manier is om het gangbare gebeuren te omzeilen. Ik vermoed van niet.

En als je dit bericht niet wilt lezen, dan doe je dat toch niet !

Ook met deze informatie kunnen we helemaal niets.

[Dossiermap]

Nee. Hier kan echt helemaal niemand wijs uit worden. Waarom begint u er weer over op dit forum?

[aldax2]

Ik zie hier bijna wat onderliggende agressie ... meen ik wel vaker te zien bij mensen die mij niet kennen, als ze horen van mijn verhaal. Dus daarom hou ik het gewoon voor me in het "dagelijks leven".

Vaag ? Ja. Net zoiets als "vage klachten", de klachten zijn niet vaag, alleen de (huis)arts weet niet wat hij er mee aanmoet.

Er weer over beginnen ? Dat valt nogal mee. Ik kan wel rechtstreeks naar de specialist, dat is het punt niet.

Inhoudelijk, voor "het publiek" en de medische gemeenschap geldt: als de arts het niet weet dan bestaat het niet. Vaak: als de arts het niet ziet, dan is er niets. (En laat men nou er net zo van houden om èchte diagnostiek zoveel mogelijk te vermijden, maar vooral te vertrouwen op "ogen en oren").
"het publiek" is inderdaad ook zo "gedresseerd". Voor problemen ga je naar de huisarts, die kent je goed (...!). Mensen die daar tegen ingaan, tsja ... dat roept wat op. Sappige details ? Die laat ik achterwege. Je vraagt je af waarom sommige reacties geplaatst worden ...
En voor de duidelijkheid: ik had geen antwoord verwacht dat echt tot een oplossing zou leiden, van mijn kant heeft het een hoog "niet geschoten is altijd mis" karakter.

De kernvraag is die van diagnostiek: specialisten behandelen "ziekten" (wat een specialist heeft geleerd als "ziekte" (aandoening) te her- en erkennen. De huisarts doet hetzelfde, plus nog wat gerommel. Van levensstijladvies tot het volgens opleiding of ervaring voorschrijven van pillen.
Een arts heeft niet zo'n buitengewoon inzicht in het lichamelijk functioneren als de meeste mensen wel denken. Je kunt echt wat ernstigs krijgen door "medisch handelen" van een arts, en dat gebeurt echt niet alleen in een ziekenhuis. De betreffende arts ontkent wat hij gedaan heeft. Je dacht toch niet dat een collega daar dan snel tegen in zal gaan ? En dan heb je nog allerlei restricties in de Nederlandse gezondheidszorg.
Krijg je van een arts gedaan dat hij diagnostiek bedrijft, anders dan hij geleerd heeft ? Zonder reeds bestaande goede arts-patiënt relatie. Kun je misschien zien als een kernvraag.

Soms kan er gewoon echt niets meer, soms kan er niets meer omdat men niet (meer wil).

Eens zien of er reacties van frustratie of ergernis komen.

[Moneyman]

Ik zie hier bijna wat onderliggende agressie ... meen ik wel vaker te zien bij mensen die mij niet kennen, als ze horen van mijn verhaal. Dus daarom hou ik het gewoon voor me in het "dagelijks leven".

Vaag ? Ja. Net zoiets als "vage klachten", de klachten zijn niet vaag, alleen de (huis)arts weet niet wat hij er mee aanmoet.

Er weer over beginnen ? Dat valt nogal mee. Ik kan wel rechtstreeks naar de specialist, dat is het punt niet.

Inhoudelijk, voor "het publiek" en de medische gemeenschap geldt: als de arts het niet weet dan bestaat het niet. Vaak: als de arts het niet ziet, dan is er niets. (En laat men nou er net zo van houden om èchte diagnostiek zoveel mogelijk te vermijden, maar vooral te vertrouwen op "ogen en oren").
"het publiek" is inderdaad ook zo "gedresseerd". Voor problemen ga je naar de huisarts, die kent je goed (...!). Mensen die daar tegen ingaan, tsja ... dat roept wat op. Sappige details ? Die laat ik achterwege. Je vraagt je af waarom sommige reacties geplaatst worden ...
En voor de duidelijkheid: ik had geen antwoord verwacht dat echt tot een oplossing zou leiden, van mijn kant heeft het een hoog "niet geschoten is altijd mis" karakter.

De kernvraag is die van diagnostiek: specialisten behandelen "ziekten" (wat een specialist heeft geleerd als "ziekte" (aandoening) te her- en erkennen. De huisarts doet hetzelfde, plus nog wat gerommel. Van levensstijladvies tot het volgens opleiding of ervaring voorschrijven van pillen.
Een arts heeft niet zo'n buitengewoon inzicht in het lichamelijk functioneren als de meeste mensen wel denken. Je kunt echt wat ernstigs krijgen door "medisch handelen" van een arts, en dat gebeurt echt niet alleen in een ziekenhuis. De betreffende arts ontkent wat hij gedaan heeft. Je dacht toch niet dat een collega daar dan snel tegen in zal gaan ? En dan heb je nog allerlei restricties in de Nederlandse gezondheidszorg.
Krijg je van een arts gedaan dat hij diagnostiek bedrijft, anders dan hij geleerd heeft ? Zonder reeds bestaande goede arts-patiënt relatie. Kun je misschien zien als een kernvraag.

Soms kan er gewoon echt niets meer, soms kan er niets meer omdat men niet (meer wil).

Eens zien of er reacties van frustratie of ergernis komen.

Frustratie of ergernis...? Nee, natuurlijk niet

Wel verbazing: je kunt warrige verhalen blijven posten zo lang je wilt, maar je schiet er natuurlijk niets mee op op deze manier.

[Lady1234]

Ik kan het mis hebben, maar ik meen mij te herinneren dat u wenst dat uw medisch dossier door de huisarts wordt vernietigd zodat de volgende huisarts “blanco” tegen uw kwaaltjes aankijkt?

Of verwar ik u nu met een andere topicstarter?

[Erthanax]

Het enige wat mij duidelijk is, is dat u een probleem heeft met artsen in het algemeen en uw huisarts in het bijzonder. Wat het probleem is, blijft volstrekt duister. Suggesties voor mogelijke oplossingen zijn dus niet tegeven.

[moederslink]

U heeft een mogelijk fysiek complex probleem, de huisarts ' weet niet beter ' en handelt puur vanuit dat wat hij wel weet en heeft geleerd.
Plakt er een naam op vanuit zijn kennis en ervaring en daar bent u het niet mee eens.
Hij heeft geprutst , ziet uw ( fysieke ) probleem anders dan dat u dit ziet en heeft het mogelijk verergerd.
Vat ik het zo redelijk samen?

En nu :
wanneer het dossier nu is vernietigd, op uw verzoek, kunt u naar een andere huisarts voor een second opinion, maar dat lukt niet in de zelfde gemeente.
Wat moet u nu doen.......
u kunt mbv de zorgverzekeraar eens kijken naar een andere HA binnen een straal van pakweg 5 km.
Een huisarts heeft een inspanningsverplichting ( geen resultaatsverplichting ) om binnen 15 min rijtijd bij de patiënt te zijn. Hier kan in overleg wel wat van worden afgeweken.

Daar begint u opnieuw met een dubbel consult , zeg 2x 10- 15 min , de nieuwe HA weet niets van u , gaat vragen stellen en op basis daarvan een anamnese stellen en u of behandelen of doorverwijzen.

Een HA is echt wel een ' specialist ' .....anders dan een ' gewone basisarts ' die alleen 6 jaar geneeskunde heeft gestudeerd :
" huisarts worden " is dus 1 van die specialisaties , waar hij nog 3 jaar extra voor heeft gestudeerd , totaal dus zo.n 9 jaar studie.
Dat is echt niet niks en de ene HA is zeker de andere niet en gezien de mega werkdruk kunnen er ( mogelijk , onomkeerbare ) fouten worden gemaakt , helaas.
Niets staat u in de weg om een andere HA elders te zoeken.
Maar let op :
alles staat of valt met vertrouwen !

Lees ook :
www.lhv.nl ( Landelijke Huisartsenvereniging )

Of :
www.lhv.nl/ juridischezaken ( als u hieromtrent juridisch advies wilt )

[kuklos]

Ik zie hier bijna wat onderliggende agressie ... meen ik wel vaker te zien bij mensen die mij niet kennen, als ze horen van mijn verhaal. Dus daarom hou ik het gewoon voor me in het "dagelijks leven".

Vaag ? Ja. Net zoiets als "vage klachten", de klachten zijn niet vaag, alleen de (huis)arts weet niet wat hij er mee aanmoet.

Er weer over beginnen ? Dat valt nogal mee. Ik kan wel rechtstreeks naar de specialist, dat is het punt niet.

Inhoudelijk, voor "het publiek" en de medische gemeenschap geldt: als de arts het niet weet dan bestaat het niet. Vaak: als de arts het niet ziet, dan is er niets. (En laat men nou er net zo van houden om èchte diagnostiek zoveel mogelijk te vermijden, maar vooral te vertrouwen op "ogen en oren").
"het publiek" is inderdaad ook zo "gedresseerd". Voor problemen ga je naar de huisarts, die kent je goed (...!). Mensen die daar tegen ingaan, tsja ... dat roept wat op. Sappige details ? Die laat ik achterwege. Je vraagt je af waarom sommige reacties geplaatst worden ...
En voor de duidelijkheid: ik had geen antwoord verwacht dat echt tot een oplossing zou leiden, van mijn kant heeft het een hoog "niet geschoten is altijd mis" karakter.

De kernvraag is die van diagnostiek: specialisten behandelen "ziekten" (wat een specialist heeft geleerd als "ziekte" (aandoening) te her- en erkennen. De huisarts doet hetzelfde, plus nog wat gerommel. Van levensstijladvies tot het volgens opleiding of ervaring voorschrijven van pillen.
Een arts heeft niet zo'n buitengewoon inzicht in het lichamelijk functioneren als de meeste mensen wel denken. Je kunt echt wat ernstigs krijgen door "medisch handelen" van een arts, en dat gebeurt echt niet alleen in een ziekenhuis. De betreffende arts ontkent wat hij gedaan heeft. Je dacht toch niet dat een collega daar dan snel tegen in zal gaan ? En dan heb je nog allerlei restricties in de Nederlandse gezondheidszorg.
Krijg je van een arts gedaan dat hij diagnostiek bedrijft, anders dan hij geleerd heeft ? Zonder reeds bestaande goede arts-patiënt relatie. Kun je misschien zien als een kernvraag.

Soms kan er gewoon echt niets meer, soms kan er niets meer omdat men niet (meer wil).

Eens zien of er reacties van frustratie of ergernis komen.

Het verhaal blijft nog steeds zo warrig en onduidelijk dat we er niets mee kunnen.

[criticus2]

een arts kan en mag geen diagnostiek bedrijven anders dan hij geleerd heeft... U wilt iets wat niet kan en niet mag.
de arts zal ook geen dossier vernietigen. Daar heeft hij geen verplichting toe, aangezien in deze discussie zaken spelen die hem het recht geven vernietiging te weigeren.

[aldax2]

@criticus2,

Dat dossier is al vernietigd. Recht van de "patiënt" en is al gebeurd.

'een arts kan en mag geen diagnostiek bedrijven anders dan hij geleerd heeft' Heeft u daar een bron voor ? Of iets anders gezegd, waarom denkt u dat ?

Dat klinkt alsof artsen voorgeprogrammeerde robots zijn. Dus dat zou ook betekenen dat artsen geen gericht diagnostiek mogen verrichten n.a.v. mogelijke medische fouten ? Dat hebben ze namelijk ook niet geleerd.

Zoiets als "klachten en symptomen" ? Als er eentje echt wat heeft uitgehaald kan zo'n andere arts "helemaal in de war raken". Welke mysterieuze ziekte zou dat zijn ?

[Moneyman]

Je leest wat je wilt lezen... in plaats van "een robot" zou je conclusie ook kunnen zijn "een wetenschapper". Normaliter verwacht ik van wetenschappers dat zij het geleerde toepassen.

[criticus2]

@criticus2,

Dat dossier is al vernietigd. Recht van de "patiënt" en is al gebeurd. een arts mag dit weigeren wanneer er een gerede kans is dat door vernietiging zijn eigen rechten in de knel komen. bv wanneer de kans aanwezig is op een klacht via de tuchtraad. Nu is hij dus ook zijn eigen bewijs kwijt wanneer u dat alsnog zou gaan doen. Ik vind het een domme arts...(of hij heeft toch een kopie bewaart)

'een arts kan en mag geen diagnostiek bedrijven anders dan hij geleerd heeft' Heeft u daar een bron voor ? Of iets anders gezegd, waarom denkt u dat ? omdat een arts universitair/wetenschappelijk is opgeleid. Alles wat hij buiten het bestaande wetenschappelijke kader doet , valt wanneer het misgaat onder verwijtbaar handelen. is gewoon wetgeving. niets vreemds ook.

Dat klinkt alsof artsen voorgeprogrammeerde robots zijn. Dus dat zou ook betekenen dat artsen geen gericht diagnostiek mogen verrichten n.a.v. mogelijke medische fouten ? Dat hebben ze namelijk ook niet geleerd. natuurlijk mogen en kunnen zij dat wel. Er bestaan zelfs specialisten voor. (ik verbaas mij in dit verhaal dat u die richting blijkbaar niet opteert, komt mij voor dat u eigenlijk helemaal niet zo zeker bent van uw zaak, maar dat terzijde.

Zoiets als "klachten en symptomen" ? Als er eentje echt wat heeft uitgehaald kan zo'n andere arts "helemaal in de war raken". Welke mysterieuze ziekte zou dat zijn ? deze begrijp ik niet. of ik begrijp hem wel maar dan is het een onzinnige opmerking.