sacredfour schreef: ↑04 jan 2019 09:18
Kunnen we iemand een wanbetaler noemen als hij zich bereid heeft getoond geld terug te zullen betalen zodra beide partijen het eens zijn over de toedracht van deze vermeende lening?
Al mijn cliënten hebben Ferratum duidelijk laten weten dat ze bereid zijn het geld van deze vermeende lening terug te betalen onder de voorwaarde dat Ferratum akkoord gaat met een nietig verklaring.
Juridisch helemaal juist. Nu partijen het niet eens zijn over de toedracht van deze zaak is de zaak in een impasse gekomen. Ik heb mijn cliënten dan ook aanbevolen om uit te rekenen wat de totale kosten zijn die Ferratum hun ooit in rekening heeft gebracht en dit af te trekken van de laatste (vermeende) lening en er voor te zorgen dat dit geld ook aanwezig is om deze betaling te kunnen doen zodra er hierover overeenkomst is.
Enkele van mijn clienten hebben Trust and Law aangeboden op de hoofdsom terug te betalen na verrekening van alle kosten onder de voorwaarde dat Trust and Law verder van de zaak afziet. Dit weigert Trust and Law pertinent!
Ik heb altijd mijn bereidheid getoond een regeling te treffen met Ferratum en haar incassopartner.
Met deze zin heb ik voor mijn clienten al vele duizenden euro,s verdiend:
In het geval dat er een vordering is die respondent wettig schuldig is, dan zou hij (zij ) deze graag willen voldoen zodra er hierover duidelijkheid is en nadat hij (zij) de volgende document(en) van u ontvangen heeft:
Dit om duidelijk te maken dat het niet om wanbetaling gaat of om een weigering te betalen.
Natuurlijk kunnen we iemand die niet betaald wat hij moet betalen een wanbetaler noemen. Dat is immers exact de situatie: er wordt niet conform afspraken betaald. Je kunt daar een mooi klinkend verhaal omheen bouwen, maar het is en blijft natuurlijk gewoon wanprestatie en wanbetaling.
Het hele punt is dat jij steeds blijft hameren op die gestelde voorwaarde om eerst die nietigverklaring akkoord bevonden te krijgen, maar dat is nergens voor nodig. Vernietiging (ex art. 3:49BW) door middel een buitengerechtelijke verklaring is een eenzijdige rechtshandeling. Dat "juridisch helemaal juist" is dus niet het geval: het is "juridisch juister" om in ieder geval te betalen wat je schuldig bent. Dan hoef je alleen nog maar de discussie te voeren over het betwiste deel - en laat Ferratum je dáár dan maar voor dagvaarden.
Zuiver is dus gewoon om terug te betalen wat je hebt geleend, hetzij conform de daarover gemaakte terugbetalingsafspraken, hetzij ineens. Ook een ontvangen bedrag op basis van onverschuldigde betaling is immers gewoon een terug te betalen vordering. De eventuele garantkosten en te hoge rente betaal je uiteraard niet.
Ook een discussie over verrekening ontslaat je niet van je verplichting gewoon te betalen. Je maakt gewoon een berekening, waarbij je betaald garantkosten in mindering brengt op de openstaande hoofdsom, en een eventueel restant betaal je. Ook hier geldt dan weer dat je aan je verplichtingen hebt voldaan, en dat Ferratum je dan maar moet dagvaarden om het betwiste deel te incasseren.
Er is nog steeds geen enkel steekhoudend argument langsgekomen om het niet-betwiste deel niet nu al te betalen. Het "wachten op overeenstemming" is juridisch onjuist en een doelredenering.
Bovendien hebben je "cliënten" er ook alleen maar nadeel van: je zadelt ze op met extra doorlopende rente, en laat ze daarnaast langer in een positie van stress verkeren. Zolang ze immers niet betaald hebben wat ze sowieso schuldig zijn, zijn ze wanbetaler en hebben ze dus (dat mag ik althans hópen) terecht stress.
Tot nu toe lijkt het er echter vooral op dat men de nietigheid vooral als een zeer welkom excuus gebruikt om helemaal niet te betalen.
