[ archief ] Mag een niet-orgaandonor wel een donororgaan?

[Nijogeth]

Het is niet zo dat dat niet aangepast zou kunnen worden. Persoonlijk vind ik dat namelijk een heel goed idee. Ik snap namelijk niet waarom iemand na zijn dood geen organen zou doneren (ik kan echt werkelijk geen enkele logische reden bedenken) en ik gun mijn organen bijvoorbeeld liever niet aan iemand die anderen dat ook niet gunt. Helaas is die keus er nu nog niet, maar in mijn ogen zou dat best een toegevoegde waarde kunnen zijn.

[ZeerPrivé]

Ik zal gewoon raar zijn.

Je bent in ieder geval niet de enige 'rare', want ik wil zelfs geen bloedtransfusie etc.

[kweenie]

ik gun mijn organen bijvoorbeeld liever niet aan iemand die anderen dat ook niet gunt. Helaas is die keus er nu nog niet, maar in mijn ogen zou dat best een toegevoegde waarde kunnen zijn.

Gelukkig is die keus er niet. Je komt dan namelijk op een dubieus hellend vlak. Wat wordt dan de volgende stap? Geheelonthouders die niet willen geven aan mensen die drinken? Mensen die niet aan rokers willen geven? Of die niet aan mensen met een ander kleurtje of een ander geloof willen geven?

Ik ben blij dat je zulke keuzes niet kunt maken. En dat ook degene die de keus moet maken naar wie het orgaan gaat, niet weet hoe de eventuele ontvanger in het leven staat.

[Lady1234]

@zeer privé.
Ik hoop voor u dat u dan nooit een ernstig ongeluk krijgt en/of een operatie moet ondergaan.

En hoewel ik vind dat iemand die weigert te geven na zijn dood, eigenlijk niet zou moeten kunnen ontvangen, ben ik toch blij dat die wens of voorwaarde niet gesteld kan worden bij het donorregister.

[scontra]

Ja of Nee zeggen om iets van jezelf af te staan als je dood bent en waar je zelf niets meer aan hebt, hoe moeilijk kan die keuze zijn ?
Je laat toch ook een boedelverdeling na over wie wat krijgt voor het geval je het eindige voor het oneindige verruilt.

En de beslissing daarover aan de je nabestaanden overlaten ? Hoe kan iemand die keuze maken terwijl zij bij leven het 'zelf beslissingsrecht' op nummer 1 hebben staan.
Beslissen over de dood heen blijkt bij velen ineens een onoverkomelijk probleem te zijn, terwijl het dat helemaal niet hoeft te zijn.

Angst voor het onbekende misschien !

[tttlocke]

En de beslissing daarover aan de je nabestaanden overlaten ? Hoe kan iemand die keuze maken terwijl zij bij leven het 'zelf beslissingsrecht' op nummer 1 hebben staan.

Deze keuze lijkt mij heel goed verklaarbaar. Voor de overleden potentiële dode donor maakt het op dat moment niet meer uit. Voor de nabestaande misschien wel. Dat iemand zich bij leven door deze gedachte laat leiden, kan ik goed begrijpen.

[Lady1234]

Daarom is het ook verstandig met je nabestaanden over je wensen te spreken, zodat zij daarvan op de hoogte zijn en zich niet gedwongen voelen zich af te vragen wat je gewild zou hebben.

[scontra]

En de beslissing daarover aan de je nabestaanden overlaten ? Hoe kan iemand die keuze maken terwijl zij bij leven het 'zelf beslissingsrecht' op nummer 1 hebben staan.

Deze keuze lijkt mij heel goed verklaarbaar. Voor de overleden potentiële dode donor maakt het op dat moment niet meer uit. Voor de nabestaande misschien wel. Dat iemand zich bij leven door deze gedachte laat leiden, kan ik goed begrijpen.

Waarom zou iemand ook maar het minste 'recht' hebben om na je dood anders te beslissen dan hetgeen je zelf wenst/wil dat er met je lichaam gebeurt.
Nabestaande behoren die beslissing alleen maar te respecteren, want je bent nl. niemands bezit !!

Overigens, de kans dat je ook werkelijk zult doneren is kleiner dan het bij leven winnen van de Staatsloterij !

[kweenie]

Als het je zelfs niet uitmaakt, dan is de keus die je nabestaanden maken toch niet anders dan je zelf zou willen, welke keus ze ook nemen? Volgens mij zijn er juist heel veel mensen die het niets uitmaakt wat er na de dood gebeurt. Een beslissing kan pas anders zijn dan je zelf wou als je ook zelf een duidelijke mening had of keus hebt gemaakt.

Het lastige is dan wat er moet gebeuren als het de nabestaanden ook niet uitmaakt. Of als die gaan speculeren over waar de overledene had gewild. In het verleden was de beslissing dan vrijwel automatisch dat je geen donor werd. Tegenwoordig is de 'standaard' dat je dan wel donor kunt worden.

[tttlocke]

En de beslissing daarover aan de je nabestaanden overlaten ? Hoe kan iemand die keuze maken terwijl zij bij leven het 'zelf beslissingsrecht' op nummer 1 hebben staan.

Deze keuze lijkt mij heel goed verklaarbaar. Voor de overleden potentiële dode donor maakt het op dat moment niet meer uit. Voor de nabestaande misschien wel. Dat iemand zich bij leven door deze gedachte laat leiden, kan ik goed begrijpen.

Waarom zou iemand ook maar het minste 'recht' hebben om na je dood anders te beslissen dan hetgeen je zelf wenst/wil dat er met je lichaam gebeurt.
Nabestaande behoren die beslissing alleen maar te respecteren, want je bent nl. niemands bezit !!

Als iemand bij leven dat recht geeft aan een nabestaande, dan heeft die nabestaande dat recht natuurlijk wel. Daar ging het over.
Als iemand dat niet zelf mag beslissen bij leven, wat is dan dat 'zelfbeschikkingsrecht' (-beslissingrecht?) waar u het over heeft?

Zoals Lady1234 al aangaf is het natuurlijk goed om dit soort zaken zo goed en duidelijk mogelijk met je partner/naasten te bespreken zo lang dat nog kan.

[Henk Toeter]

Als je weigert je organen te doneren kom je dan wel in aanmerking om een orgaan te ontvangen? Ik vind van niet!

Dit is gaaf. Zie het helemaal voor me.

TS plemt een bijzonder ongenuanceerde stelling neer en zit met een bakkie popcorn te genieten hoe iedereen met een mening over elkaar heen valt.

[Lady1234]

Even afgezien van de ongenuanceerde stelling van de Ts vind ik het onderwerp belangrijk genoeg om over te discussiëren.

Juist omdat velen blijkbaar nog geen mening gevormd hebben.

[Nijogeth]

Inderdaad, ik heb het idee dat veel mensen niet echt hun keuze kunnen of durven maken en dat er genoeg mensen zijn die er nog niet over durven praten. Naar mijn ervaring zijn dat ook voornamelijk de wat oudere mensen. Persoonlijk kunnen mijn ouders er bijvoorbeeld wel over praten, maar mijn oma's totaal niet. Dat is wel raar, omdat normaal gesproken mijn oma's de eersten zijn die er mee te maken krijgen.

[Lady1234]

Maar wellicht denken uw oma’s dat zij te oud zijn voor een donatie.

[sjohie]

Misschien een idee dat iemand die orgaandonor is zelf kan aangeven of zijn organen naar een niet-donor mogen gaan.

Dat had ik in mijn post hierboven al gezegd. Maar goed, ja ik ben donor, en kies er daarmee in het huidige systeem dus óók voor dat er een kans is dat een van mijn organen terecht kan komen bij een niet-donor. Daar heb ik wel even over nagedacht, echter weegt het kunnen helpen van medemensen in dit geval zwaarder voor mij.

[moederslink]

Bij mij is alles vastgelegd , zwart op wit, zodat mijn dierbaren niet hoeven te piekeren over wat mam gewild zou hebben.

Wat betreft het donorschap :
zou het niet ook zo kunnen zijn dat er gevoelsmatig een verschil zou kúnnen zijn tussen cremeren of begraven?
Wanneer je wens is om gecremeerd te worden blijft er slechts een urn as over , dan is dat jammer van de verloren gegane organen zou men kunnen denken.
Bij begraven wil iemand misschien juist het lichaam intact begraven?
Zeker bij katholieke gelovigen was cremeren verboden of is dat voor sommigen nog zelfs zo.
Het lichaam ' rust ' , de eeuwige rust in dat graf, het liefst intact...

Zomaar een overpeinzing.....

[Tornadootje]

Hier kun je heel ver ingaan.
B.V. als er iemand stevig rookt en longproblemen heeft, word hij/ zij ook voort geholpen.
Mijn mening...geen Donor, wel helpen.

[honza]

Orgaandonatie is een systeem dat gebaseerd is op solidariteit. En i.t.t. wat linkse politieke partijen denken is solidariteit geen éénrichtingsverkeer maar een systeem dat in 2 richtingen werkt. Geven en nemen, rechten en plichten: solidariteit kan niet blijvend bestaan als alles van één kant moet komen.
Niet willen geven maar wel willen ontvangen is dus gewoon egoïsme, wat voor mooie begrijpende en/of verklarende woorden je er ook voor geeft.
Nu blijkt dat van de niet-westerse allochtonen in NL het aantal orgaandonoren (danwel mensen die willen doneren bij overlijden) nihil is, om precies te zijn: minder dan 1%. Dus 99% wil niet doneren, maar wil in de praktijk wel ontvangen.
Welnu, dan heb ik dus geen behoefte om aan deze groep te doneren. Sowieso niet aan mensen die zelf geen donor(willen) zijn.

[sjohie]

Orgaandonatie is een systeem dat gebaseerd is op solidariteit. En i.t.t. wat linkse politieke partijen denken is solidariteit geen éénrichtingsverkeer maar een systeem dat in 2 richtingen werkt. Geven en nemen, rechten en plichten: solidariteit kan niet blijvend bestaan als alles van één kant moet komen.
Niet willen geven maar wel willen ontvangen is dus gewoon egoïsme, wat voor mooie begrijpende en/of verklarende woorden je er ook voor geeft.
Nu blijkt dat van de niet-westerse allochtonen in NL het aantal orgaandonoren (danwel mensen die willen doneren bij overlijden) nihil is, om precies te zijn: minder dan 1%. Dus 99% wil niet doneren, maar wil in de praktijk wel ontvangen.
Welnu, dan heb ik dus geen behoefte om aan deze groep te doneren. Sowieso niet aan mensen die zelf geen donor(willen) zijn.

En ik kies ervoor om het wel of geen allochtone- of migratieafkomst hebben, niet te laten wegen in mijn keuze, ik gun elk mens een kans op een (beter) leven met mijn organen, als ik er zelf geen nut meer voor heb.

[Rob Redering]

'wel iedereen moet het kunnen krijgen.
Moeten ze er maar niets uit halen als je nog leeft. :
En dat zijn geen leugens.
iedereen heeft er recht op.
de geen die het er uit wil laten halen als ze nog leven moeten hun weten.