Huiskamer

[angel1978]

Geen idee wie dit zotteklapidee ooit bedacht heeft. Zal vast wel iemand zijn geweest die ervoor gestudeerd heeft.

Het kabinet Rutte II besloot tot sluiting van de verzorgingshuizen. Ouderen moesten langer thuis wonen en samen met een wijkverpleegkundige werd aan de keukentafel bekeken welke zorg nodig zou zijn. Dit jaar nog moeten 800 verzorgingshuizen gesloten zijn.

Bron: eenvandaag

[ZeerPrivé]

Inderdaad, die verzorgingstehuizen moeten terugkomen. En niet omdat er dan woningen vrij komen voor anderen, dat is slechts een bijkomend voordeel. Maar het vergemakkelijkt hulp en zorg die nodig is en voorkomt eenzaamheid.

Ik geloof er niets van dat jij of moederslink die beide de leeftijd hebben, in een verzorgingshuis willen wonen.

Ik vind vrijkomende woningen niet 'slechts' een bijkomend voordeel, maar een groot bijkomend voordeel. Verder vind ik het ontlasten van de mantelzorger(s) een groot voordeel. Die krijgen vaak onnodig veel zorg in hun schoenen geschoven.
Eenzaamheid is een gevoel dat je ook in een grote groep kunt hebben. Het lost dus hooguit het alleen zijn op.

[ZeerPrivé]

n mijn ogen moeten we veel meer terug naar de bejaardenhuizen van vroeger. Waar de ouderen wel een eigen woning hebben, maar waar ze ook samen kunnen eten of samen in een algemene ruimte dingen kunnen doen. Mijn oma woont nu in zo'n complex en die geniet er van. Heeft een kaartclubje, er wordt nog eens wat georganiseerd door iemand en de zorg wordt gewoon van buitenaf geregeld. Die moesten vroeger 50 aparte woningen af en van hot naar her rijden, maar die gaan nu met 2 man dat hele gebouw door in veel minder tijd. De uitstroom van ouderen naar die woningen, zorgt daarnaast weer voor doorstroom voor anderen.

Klopt. Dat is dus exact wat ik zou willen, juist omdat ik geen familie heb, dus geen mantelzorgers. Een plekje in de buurt van een verzorgingstehuis waar ik zo lang mogelijk zelfstandig kan wonen, maar wel met alle hulp die eventueel nodig is. En als het echt niet meer gaat, in één keer doorschuiven naar dat verzorgingstehuis, met medeneming van de spullen waarvan een x-aantal mensen weet dat ik er aan gehecht ben, en die zeker mee moeten.

Maar wat ook zou moeten gebeuren: voormalige seniorenwoningen weer gewoon aan senioren toewijzen. Het was indertijd echt compleet van de zotte om die aan jongeren en gezinnen toe te wijzen. Resultaat: senioren kunnen niet naar seniorenwoningen omdat die er niet of nauwelijks meer zijn, en jongeren/gezinnen die in die voormalige seniorenwoningen zitten kunnen niet naar een gezinswoning omdat daar ouderen in zitten die geen kant op kunnen. Geen idee wie dit zotteklapidee ooit bedacht heeft. Zal vast wel iemand zijn geweest die ervoor gestudeerd heeft. Dan ben ik nog steeds blij dat ik niet gestudeerd heb; ik heb mijn gezonde verstand nog. Voor wat het nog waard is dan.

Jij hebt toch familie? Ik zie je het daar regelmatig over hebben. In DH (vermoed ook andere steden) komen steeds meer complexen die Wonen met Plus (oid) genoemd worden. Die complexen liggen dan naast een verpleeghuis, waar vanuit zorg kan worden geleverd als het nodig is.

Bovendien is wonen in zo'n huis lang niet altijd aangenaam. Jaloezie (10 vrouwen, 1 man), groepsvorming (nee daar mag jij niet zitten, daar zit Truus altijd), kwijlende ouderen naast je aan tafel, verzorgend personeel die al in je flatje staat voordat je ja of nee hebt kunnen zeggen, opgewarmde maaltijden die niet te vreten zijn enz. enz.

[Lady1234]

Je moet een verpleeghuis niet vergelijken met een verzorgingstehuis.

Maar inderdaad, ik heb dat zelf niet nodig.

[Lowieze]

Er zijn hier ook genoeg woningen die beschikbaar zijn voor senioren met een zorgvraag. Genoeg activiteiten en eventueel specialistische zorg. Alleen heb je daar wel een indicatie voor nodig. Het is niet zo dat, als je dat zelf fijn vindt, ineens voor zo’n woning in aanmerking komt.

Ik dacht dat WA zo graag in een weiland met niemand om zich heen wilde wonen? Zou dat toch een beetje tegenvallen als je ineens hulpbehoevend wordt?

[Moneyman]

Eenzaamheid is een gevoel dat je ook in een grote groep kunt hebben. Het lost dus hooguit het alleen zijn op.

Die argumentatie klopt natuurlijk niet. De conclusie dat "het hooguit het alleen zijn oplost" kan je niet trekken uit de voorgaande stelling. Je kunt hooguit zeggen dat het wellicht alleen het alleen zijn oplost. Er zijn immers (gelukkig) bosjes mensen waarbij óók de eenzaamheid opgelost wordt.

[moederslink]

Een " bejaardenhuis " zoals vroeger , is de oplossing misschien ook niet.
Hier heb je voormalige bejaardenhuizen waar ook jongeren een appartement kunnen huren en dan hand-en spandiensten verlenen bij ouderen bv : wandelen- kaarten- gewoon kletsen.
Zelf zou ik kiezen voor een aanleunwoning.
Geheel zelfstandig, maar wél, indien nodig, acute zorg om de hoek.
Ook dát is hier aanwezig.
In dát tehuis is bv ook een restaurant waar je een maaltijd kunt gebruiken, tegen betaling.
Verder ga je volledig, zo lang mogelijk , je eigen gang.
Eenzaamheid is killing , een goed netwerk opbouwen gedurende je leven is daarom ook belangrijk----hoewel : je verliest ook familie en vrienden door overlijden én je bent veel minder mobiel op je oude dag.
" De " ouderdom is niet per definitie een zegen hoor.

[kuklos]

Er kan heel veel, als de wil er maar is, maar dankzij types als jij blijft het probleem bestaan.

Tegenvraag: ben jij ooit van je leven in oorlogshandelingen verzeild geraakt? Dat echt de kogels over je hoofd vliegen, om je heen van alles instort, vrienden opeens vijanden zijn?

Het ideale moment om vrouw en kinderen achter te laten.

[Moneyman]

Je punt met de jonge mannen laat zien, dat je niet begrijpt hoe een oorlog werkt. Wie niet mee wil vechten, loopt gevaar en dat zijn ... hoe is het mogelijk ... vooral jonge mannen.

Ik begrijp heel goed hoe oorlog werkt, en vooral hoe mannelijkheid werkt.
Een echte vent vlucht niet naar veiligheid om zijn vrouw en kinderen in gevaar achter te laten.

Wow. Dat zijn stevige oordelen, zo even vanachter een toetsenbord...

Ik heb gelukkig nog nooit een oorlog meegemaakt, en ik hoop dat dat zo blijft. En dat is voor mij reden temeer om dit soort makkelijke conclusies juist niet te trekken.

En dat heb ik het nog niet eens over de stigmatiserende "types als jij", die je er nog op laat volgen. Stuitend.

[kuklos]

@Moneyman, aan jouw mening hecht ik al langere tijd geen enkele waarde meer.

[Lowieze]

Een " bejaardenhuis " zoals vroeger , is de oplossing misschien ook niet.
Hier heb je voormalige bejaardenhuizen waar ook jongeren een appartement kunnen huren en dan hand-en spandiensten verlenen bij ouderen bv : wandelen- kaarten- gewoon kletsen.
Zelf zou ik kiezen voor een aanleunwoning.
Geheel zelfstandig, maar wél, indien nodig, acute zorg om de hoek.
Ook dát is hier aanwezig.
In dát tehuis is bv ook een restaurant waar je een maaltijd kunt gebruiken, tegen betaling.
Verder ga je volledig, zo lang mogelijk , je eigen gang.
Eenzaamheid is killing , een goed netwerk opbouwen gedurende je leven is daarom ook belangrijk----hoewel : je verliest ook familie en vrienden door overlijden én je bent veel minder mobiel op je oude dag.
" De " ouderdom is niet per definitie een zegen hoor.

Dat laatste is inderdaad waar. Niet iedereen wil wel 100 worden.
Maar over dat netwerk opbouwen gedurende je leven, als je een paar keer verhuist moet je daar weer opnieuw mee beginnen.
Rutte had altijd zijn mond vol over hulp aan je buren vragen, maar die mensen werken ook gewoon hele dagen. Ik verleen hulp waar mogelijk, maar het is wel zo dat als je ze een vinger geeft……
Ik ben indertijd door iemand van de thuiszorg gewaarschuwd om een grens te trekken bij het verlenen van hulp aan buren, zodat het niet ten koste van je eigen leven gaat.

[Moneyman]

@Moneyman, aan jouw mening hecht ik al langere tijd geen enkele waarde meer.

Dat verbaast me niets

Maar dat zal mij er niet van weerhouden om iets te vinden van de bizarre reacties die je hier bij tijd en wijle te berde brengt. Zoals die waar het hier over gaat.

[ZeerPrivé]

Een " bejaardenhuis " zoals vroeger , is de oplossing misschien ook niet.
Hier heb je voormalige bejaardenhuizen waar ook jongeren een appartement kunnen huren en dan hand-en spandiensten verlenen bij ouderen bv : wandelen- kaarten- gewoon kletsen.
Zelf zou ik kiezen voor een aanleunwoning.
Geheel zelfstandig, maar wél, indien nodig, acute zorg om de hoek.
Ook dát is hier aanwezig.
In dát tehuis is bv ook een restaurant waar je een maaltijd kunt gebruiken, tegen betaling.
Verder ga je volledig, zo lang mogelijk , je eigen gang.
Eenzaamheid is killing , een goed netwerk opbouwen gedurende je leven is daarom ook belangrijk----hoewel : je verliest ook familie en vrienden door overlijden én je bent veel minder mobiel op je oude dag.
" De " ouderdom is niet per definitie een zegen hoor.

Dat laatste is inderdaad waar. Niet iedereen wil wel 100 worden.
Maar over dat netwerk opbouwen gedurende je leven, als je een paar keer verhuist moet je daar weer opnieuw mee beginnen.
Rutte had altijd zijn mond vol over hulp aan je buren vragen, maar die mensen werken ook gewoon hele dagen. Ik verleen hulp waar mogelijk, maar het is wel zo dat als je ze een vinger geeft……
Ik ben indertijd door iemand van de thuiszorg gewaarschuwd om een grens te trekken bij het verlenen van hulp aan buren, zodat het niet ten koste van je eigen leven gaat.

Wat je laatste alinea betreft. Heb een kennis die van een behulpzame buur (boodschappen meenemen) door de jaren heen tegen wil en dank mantelzorger is geworden. Ze doet ondertussen het huishouden, de tuin, de boodschappen, de was, bellen naar allerlei bedrijven/instanties enz.
Thuiszorg? Nee hoor die mensen wil ik niet over de vloer hebben.
En ondertussen ook nog 5 dagen p.w. werken.

[Lowieze]

Wat je laatste alinea betreft. Heb een kennis die van een behulpzame buur (boodschappen meenemen) door de jaren heen tegen wil en dank mantelzorger is geworden. Ze doet ondertussen het huishouden, de tuin, de boodschappen, de was, bellen naar allerlei bedrijven/instanties enz.
Thuiszorg? Nee hoor die mensen wil ik niet over de vloer hebben.
En ondertussen ook nog 5 dagen p.w. werken.

Ja precies, dat is iets waar je voor moet oppassen.
Er zijn veel organisaties die hulp kunnen verlenen of regelen, dus die mogelijkheid is er ook. Zelf je grenzen aangeven is heel belangrijk.

[angel1978]

@Moneyman, aan jouw mening hecht ik al langere tijd geen enkele waarde meer.

Dat is uiteraard veruit de makkelijkste weg. Maakt je post niet minder stuitend.

[Nijogeth]

Eenzaamheid is een gevoel dat je ook in een grote groep kunt hebben. Het lost dus hooguit het alleen zijn op.

Die argumentatie klopt natuurlijk niet. De conclusie dat "het hooguit het alleen zijn oplost" kan je niet trekken uit de voorgaande stelling. Je kunt hooguit zeggen dat het wellicht alleen het alleen zijn oplost. Er zijn immers (gelukkig) bosjes mensen waarbij óók de eenzaamheid opgelost wordt.

Toch blijkt heel vaak dat eenzaamheid niet komt door alleen zijn. In de meeste gevallen zelfs niet. Vaak is het juist het gemis aan diepgaande relaties dat hiervoor zorgt en de gedachte dat niemand je zal missen die daarbij omhoog komt.

Onder mij woont een wat oudere man met een hond. Nu is deze man niet eenzaam en voor een man van in de 80 nog goed te been en staat ie zelfs nog op het voetbalveld iedere week. Toch denk ik dat hij het fijn vindt dat ie weet dat ie altijd even kan bellen als er wat probleempjes zijn. Ik heb al regelmatig op de hond gepast, omdat hij een crematie of een begrafenis had, maar hem ook weleens geholpen als er problemen waren met de tv of het internet.

Ik denk dat veel mensen die eenzaam zijn juist net dat missen. En vaak denk ik dat ze zelf dan niets durven vragen, omdat ze misschien zelf op weinig vlakken hulp kunnen bieden. Dat het een soort schaamte is om de buurman even om hulp te vragen, waardoor eenzaamheid ontstaat.

Voor mij is het maar een gok, maar als je ooit schrijnende situaties voorbij ziet komen, dan zijn het helaas ook vaak mensen die de stap niet durven zetten en daardoor verder in de eenzaamheid verdwijnen. Wat uiteraard erg jammer is.

[Onkruid71]

Bij mij is het helaas anders, ik kan geen mensen om me heen tolereren,
Zolang ik een beetje bezig kan blijven is er geen gevoel van eenzaamheid, ook al ben ik alleen.
De ellende begint bij mij pas als ik crash. Dan kan ik niks meer. Kan ik sws al bijna niet. Maar dan ook geen tv kijken, geen geluid. Dat zijn bij mij de hardste momenten.

Maar vergeet niet, als je ziek wordt vallen weer vaak ook vele mensen weg. Je ziet het bij velen gebeuren. Dat maakt het dan ook eenzaam.

[Moneyman]

Dat is helaas een bekend gegeven Onkruid, maar daarom niet minder zwaar.

[ZeerPrivé]

Nieuwe methode om vuurwerk af te steken https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederla ... land-video

[Nijogeth]

Hoe dom kun je zijn om te gaan roken in een auto vol vuurwerk? Heel dom lijkt me. Maar om dan vervolgens zo publiekelijk aan iedereen te vertellen dat je heel dom bent, daar moet je toch bijna een negatief iq voor hebben.