Nee, zuiver voor het gemak van de uitkering. Ze is aan het solliciteren en stelt zich enorm kritisch op
Tja, ik snap het. Dat is een gevolg van allerlei ''rechten'', die diep in onze samenleving zijn ingeburgerd. Mensen hebben ''recht op''.
Probleem is natuurlijk wel dat je dat niet eenzijdig en alleen voor een enkele groep ineens in een kwaad daglicht kunt zetten, omdat je dan toch wel heel veel mensen kwetst en onrecht doet, die maar moeizaam kunnen rondkomen en ploeteren aan de onderkant. Wat dat betreft heb ik bewondering voor Tomaatje en kan ik ook zijn verbittering begrijpen als er extreme standpunten verschijnen. Ter wille van die grote groep hou ik dus vast aan een goed ''kernsysteem'' en heb ook de pest in op die ''rechthebbers'', maar weet ook dat aan de top, evenzo stinkdiertjes zitten, die niet te vangen zijn.
niet eenzijdig en alleen voor een enkele groep ineens in een kwaad daglicht
Op bestelling:
Hoewel faillissementsfraude veel meer geld kost dan gesjoemel met uitkeringen, zijn er maar 55 rechercheurs mee bezig, tegen ruim duizend die uitkeringsfraude proberen op te sporen.
Horeca
Volgens een onderzoek van het adviesbureau KPMG blijkt dat bij bijna een op de drie (29%) faillissementen in de horeca bestaat het vermoeden van fraude. Dit blijkt uit onderzoek dat KPMG op verzoek van de FNV Horecabond heeft verricht naar faillissementsfraude in die bedrijfstak in 2003 en 2004.
Sinds 2000 is het aantal faillissementen in de horeca met 70% toegenomen. In 2000 werden 195 faillissementen uitgesproken. In 2004 waren het er 332. De verwachting is dat het aantal in 2005 nog verder zal stijgen.
In 2004 was over alle branches in 12% van de uitgesproken faillissementen sprake van opzettelijke benadeling van schuldeisers.
oude rot : ik richt mij maar even tot jou. Had ik mijn verhaal geplaatst over dit onderwerp ,is het er weer afgehaalt. .Alleen de antwoorden staan er nog gniffel gniffel grrr
QUOTE :
Work first.
Op dit moment hebben consulenten een nieuwe mogelijkheid om hun cliënten aan het werk te zetten. Het motief: werkervaring opdoen en dagritme invullen. De weerstand tegen dit werk is groot. Het werk: in de sociale werkplaatsen poetsdoeken scheuren of doosjes snoepgoed vullen. Behalve dat het werk dus weggehaald wordt bij de ‘’echte’’ doelgroep van de sociale werkplaatsen, de vaak verstandelijk gehandicapten, levert het ook agressie op bij bijvoorbeeld oudere werknemers die werkloos zijn geworden en door de leeftijd in combinatie met de leer- achterstand, geen kans meer maken om ooit zelfs maar in de schaduw van hun oude beroep te komen. Vooral het vaak ontbreken van respect in de relatie, is hier funest. Voor een aantal (jongere?) mensen zal dit nog wel wat kunnen zijn; Inderdaad, je bent van de straat af, je bent weer onder de mensen, maar het effect??
Ik heb daar heel veel vraagtekens bij. Immers, een ‘’echt’’ ontwikkelingseffect zit daar voor die oudere werknemer niet meer in. Een echte kans op werk?? Nauwelijks. Beroerd is dat die sociale werkplaatsen vaak een arbeidsovereenkomst voor een halfjaar aangaan en daarmee de premie ‘’verdienen’’ die een re-integratietraject met zich meebrengt. Draaideurwerklozen levert dat dus op en het zotte is dat we als burgers, ook nog eens daarnaast meebetalen aan het in stand houden van die werkplaatsen t.b.v onze ‘’nieten’’ in de maatschappij.
UNQUOTE
Ik ben het hier niet mee eens. Het workfirst project kan namelijk ook anders ingestoken worden. Zelf werk ik bij een reïntegratiebedrijf waarbij Workfirst absoluut geen werk is wat van een Sociale Werkplaats wordt afgepikt. Wij werven zelf ons werk, en dit is weliswaar het 'makkelijkere' produktiewerk, alleen is dat zeker met een goede reden zo gedaan. In onze doelgroep zitten veel mensen (ik bemiddel WWB-ers, bijstanders dus) met taalproblemen, met een bepaalde achterstand in werken. Denk aan moeders die net gescheiden zijn, nooit gewerkt hebben. Denk aan Turkse dames die ooit uitgehuwelijkt zijn, en om wat voor reden dan ook in Nederland weer van de man af zijn. Denk aan mensen met een zwaar detentie probleem. En zo kan ik nog wel een uurtje doorgaan.
Veel mensen hebben al jaren niet meer gewerkt, om wat voor reden dan ook. Het Workfirst traject geeft mensen weer zin in werken, motiveert de mensen, omdat ze weten dat ze vandaaruit veel gemakkelijker naar een reguliere baan door kunnen stromen. Waar kijken we naar in het WF traject? Komt iemand op tijd? Hoe is zijn of haar werkhouding? Wil iemand werken? Is iemand gemotiveerd genoeg? Kan iemand op deze manier werkritme opdoen?
Wat krijgen wij voor reacties terug van onze cliënten? Bedankt voor de moeite, ik wil eigenlijk niet eens uit de werkplaats weg. Ik vind het hier leuk, ik kom weer in een ritme. Ik ga weer om met mensen. Ik voel me weer nuttig. En ga zo maar door.
Jong en Oud zit bij elkaar, wij hebben WWB-ers vanaf 23 jaar. Van allerlei allooy, van allerlei opleidingsniveaus. En een HBO-er doet net zo makkelijk mee hoor, met dit traject.
Ik vind het jammer dat er hier op het forum erg negatief gekeken wordt naar ALLE reïntegratiebureaus, terwijl er ook een aantal zijn die het wel goed menen met de mensen. De afgelopen maand heb ik 13 mensen bemiddeld. Banen vanaf schoonmaakwerk tot zorgtaxichauffeur, van allround administratieve kracht tot communicatie medewerker. Langdurig bemiddeld, dus mensen die weer een toekomst hebben.
Mensen die een taart komen brengen omdat ze blij zijn dat het ze is gelukt.
Ik hoop dat iedereen die zo ontzettend negatief is over wel RIB dan ook, ook eens de positieve kanten wil bekijken, van de RIB die WEL helpen en die wel hun cliënten laten uitstromen. Die wel trainingen geven, en veel aandacht besteden aan de cliënten. Die er tegenaan lopen dat er ook verschrikkelijk veel ongemotiveerde mensen bij zitten, die omgeturnd moeten worden. En Nee, het lukt niet altijd. Soms moeten we ook met lede ogen mensen terugverwijzen, vanwege agressie, of vanwege het gewoon niet willen. Maar ja... daar hoor je niemand hier over he.....
Als je goed gelezen hebt op dit forum is er een deelnemer (kan ff niet op de naam komen) die zeer tevreden is over zijn IRO traject.
Jouw verhaal vind ik eerlijk gezegd ongeloofwaardig. Natuurlijk zijn er mensen die heel gelukkig zijn met makkelijk productiewerk, maar wat ik mis in je betoog is:
Kijken jullie ook naar bijvoorbeeld affiniteit van mensen en heb je het verhaal van kidcat gelezen waarin de workfirst mensen nauwelijks nog sociale cotacten hebben vanwege schaamte?
Workfirst vind ik een heel goed initiatief, maar dan voor mensen die zich daar VRIJWILLIG voor opgeven en voor wie het zin heeft.
Zelf zat ik een paar geleden bijvoorbeeld in een klasje bij een reintegratiebedrijf met een buitenlandse vrouw wiens passie boekhouden was en heel goed met cijfers, tabellen, etc was.
Echter redde ze het niet op de arbeidsmarkt , omdat haar beheersing van de Nederlandse taal onvoldoende was.
Als ik consulent zou zijn dn zou ik haar een cursus Nederlands voor gevorderden aan bieden (dan moet je ook op tijd komen) dan zou een bedrijf er een geweldige boekhoudster bijhebben en zou er weer een WW'er minder zijn.
En persoonlijk kreeg ik mijn eerste trainingsdag ongeveer 10x te horen; Jullie zijn niet gemortiveerd en wij zullen er voor zorgen dat jullie wel gemotiveerd raken. Vooral de bedrijven die standaard-trajecten aanbieden gaan er bijvoorbaat al uit dat ze met ongemotiveerde mensen te maken krijgen en zo krijg je een self-forfilling prophecy.
Als iemand bij een reintegratiebedrijf komt met als doelstelling om weer ritme op te doen, dan kan een workfirst project heel effectief zijn, mar kijk naar de vraag van mensen en pas daar het traject op aan.
Alleen is er een probleem, en daar wordt verdraaide makkelijk overheengestapt. Het gaat in sommige gevallen, zoals bij WorkFirst trajecten niet wat een RIB wil, maar wat de GEMEENTE wil. ZIj zetten de kaders voor dit project, en geven aan dat dit traject dan voor iedereen geldt die bij een RIB wordt aangemeld die WF doet. Ongeacht leeftijd, opleiding, ras of geslacht. Dus een RIB heeft niet de mogelijkheid om te kijken of een WF traject past, dat doet de gemeente. Een RIB kan het alleen zo pijnloos mogelijk maken voor de cliënt, en zorgen voor een goede werksfeer, door goed contact te hebben met de cliënten, en er uiteraard zorg voor te dragen om de cliënt zo snel mogelijk te bemiddelen.
Waar ik altijd eerlijk in ben, ook naar werkgevers toe, is dat er ook tussen de bijstanders mensen zitten die gewoonweg niet willen. Die niet gemotiveerd zijn, die alles te moeilijk vinden. Alleen als je in de bijstand zit is er maar een regel.. Iedere passende arbeid die je kunt doen, eventueel rekening houdend met beperkingen, moet je aannemen. En als je dan als HBO'er produktiewerk moet doen is erg vervelend, maar dat is de regel van de gemeente.
O ja.. voor een WF traject wordt door de gemeente veel minder betaald aan de RIB dan voor een duurzame uitplaatsing. Voor een RIB is het dan ook zaak om iemand zo snel mogelijk duurzaam uit te plaatsen, waarbij een plaatsing pas duurzaam is als deze langer duurt dan 6 maanden. Daarbij krijgt een RIB (althans in Rotterdam) pas betaald als iemand 1.5!!!! jaar aan de slag is. Natuurlijk wordt er een gedeelte betaald bij intake, plaatsing en halfjaarlijkse plaatsing.. maar het echte echt verdienen wij pas na 1.5 jaar. Nou mag ik toch hopen dat als iemand 1.5 jaar regulier werk doen hij of zij dat dan ook met plezier doet.....
Fijne feestdagen voor allen!
Zelf ben ik erg gelukkig dat ik nog net voor de kerst uit het ziekenhuis wist te deserteren. De afgelopen maand heel ziek geweest, maar ik put weer hoop uit dit ''thuis''zijn bij m'n lieve vrouw en kids. As woensdag weer een infuus en zo hoop en vecht ik door voor de dag van morgen, maar heb geleerd gelukkig te zijn met de dag van vandaag. Ik wens jullie dat ook... intens genieten van het moment, ook als er morgen weer zorgen zijn. Daar ga je dan morgen maar weer ''tegenaan''.
Hartelijke groet en van
Wat een goede schijnt te zijn is Agens, die zit ook redelijk in die omgeving. Verder werk ik vanuit Rotterdam en dalijk vanuit Tilburg, wat het voor mij moeilijk maakt om in die regio te zeggen wat goed is en wat niet. Waar je op kunt letten is hoe de intake gaat. Vaak is de intake standaard op maat gemaakt aan de hand van het contract wat een RIB heeft met de gemeente. Let op hoe de mensen met je omgaan, wat ze vragen, hoe geduldig ze luisteren, hoe ze op je reageren. Als je een IRO hebt is het helemaal makkelijk, dan kun je zelf uitzoeken waar je naartoe wilt, en kun je bij wijze van spreken eerst alle RIBs gaan bellen, om te kijken hoe je te woord wordt gestaan.
Wordt je doorverwezen door de gemeente of het UWV naar een vast bureau, waar zij een contract mee hebben, dan heb je helaas weinig keus. Echter, je bent en blijft een mens en een RIB moet zich zo ook gedragen ten opzichte van jou! En als je het (terechte) gevoel hebt dat dit niet gebeurt, moet je een klacht indienen. Dit kun je onder andere doen op www.reintegratieklachten.nl.
Ik werk zelf bij een landelijk RIB, geen Calder of Kliq Maar ik werk wel bij een RIB waar de mensen vaker blij weggaan, dan dat er dingen gebeuren die ik hier soms beschreven ziet. Wil niet zeggen dat het altijd goed gaat, want net zoals er in de WWB doelgroep mensen zitten die pertinent niet willen werken, zitten er ook bij ons consulenten waar we niet zo blij mee zijn. Maar ook dit blijft mensenwerk.
heb 8 maanden bij een reintergratie bedrijf gelopen en mijn conclusie is mijn baas is 5000euro armer en het is echt weg gegooit geld geld klopperij dat hele reintergratie gedoe slaat nergens op misschien voor een enkele wel maar voor het merendeel niet denk ik.
Ook kortingen op uitkering
Duizenden uit bijstand gejaagd door werkplicht
DEN HAAG – Duizenden werklozen hebben dit jaar afstand gedaan van hun bijstandsuitkering om te voorkomen dat zij verplicht te werk werden gesteld.- Een onbekend aantal mensen zag de uitkering gekort.
Dat zeggen woordvoerders van de Bijstandsbond en de Sociale Alliantie, waar vijftig organisaties waaronder vakbonden in verenigd zijn. Beide organisaties vrezen dat het merendeel van de afhakers in het zwarte of criminele circuit of op straat belandt.
‘De drempel wordt zo hoog gelegd, dat veel mensen niet aan de regels kunnen voldoen.’ Bijstandsgerechtigden worden volgens het ‘work-first-principe’ verplicht te werk gesteld in bijvoorbeeld fabrieken, groenvoorzieningen en bij schoonmaakbedrijven. Dit in ruil voor een uitkering. Veel gemeenten voerden in 2004 op experimentele basis een dergelijk project in. Sinds dat jaar beheren gemeenten zelf het budget voor bijstandsuitkeringen. Doel van work first is mensen een arbeidsritme te geven en begeleiding bij het zoeken naar een reguliere baan.
Maar volgens R. Janssen van de Sociale Alliantie ontbreekt het aan die begeleiding en krijgen mensen volgens hem de meest domme dingen te doen. ‘Het lijkt er sterk op dat gemeenten proberen zoveel mogelijk mensen uit de bijstand te houden. Hoe rotter het werk, hoe beter het schrikeffect.’ Vooral onder jongeren is het aantal afhakers hoog. In Rotterdam trokken in een halfjaar tijd bijna tweehonderd jongeren hun aanvraag voor een uitkering in nadat zij geselecteerd waren voor het work-first-project. In Emmen deed meer dan zestig procent van de 450 aanvragers dat.
Gemeenten die work first verplicht stellen voor al hun bijstandsgerechtigden, noteren een afhaakpercentage van ruim tien procent. Het gaat bijvoorbeeld om Helmond en Horst aan de Maas. Schiedam zag zelfs twintig procent van de deelnemers afhaken. Volgens de Bijstandsbond ligt dat aantal in Amsterdam per kwartaal al op honderden mensen. De Amsterdamse sociale dienst betwist dat, maar kon gisteren niet zeggen hoe hoog dat aantal dan wel is.
De Raad voor Werk en Inkomen plaatst kanttekeningen bij de manier waarop work first nu functioneert. ‘Het principe is goed. Het moet er wel toe leiden dat mensen daarna een baan krijgen’, zegt voorzitter Jan van Zijl, die niet uitsluit dat kwetsbare mensen hun uitkering kwijt raken en in problemen komen.
Dit artikel uit Tubantia is in verschillende versies in regiokranten geplaatst, behalve natuurlijk hier in mijn woonomgeving....
Er komt nou misschien eindelijk eens serieuze aandacht voor het probleem met de (inferieure) reintegratiebureaus, en het mensonwaardige 'workfirst' gedoe. Ik hoop het van harte...
Maar ik werk wel bij een RIB waar de mensen vaker blij weggaan, dan dat er dingen gebeuren die ik hier soms beschreven ziet. Wil niet zeggen dat het altijd goed gaat, want net zoals er in de WWB doelgroep mensen zitten die pertinent niet willen werken, zitten er ook bij ons consulenten waar we niet zo blij mee zijn. Maar ook dit blijft mensenwerk.
en het is echt weg gegooit geld geld klopperij dat hele reintergratie gedoe slaat nergens op misschien voor een enkele wel maar voor het merendeel niet denk ik. 
