[ archief ] 7 nieuwe uitspraken op www. rechtspraak.nl

[bromtol]

Zie rechtspraak.nl. M.i. is bij diverse uitspraken de boot gemist i.v.m. de verjaringsproblematiek, maar echt ongunstig zijn de uitspraken niet.

[jeanjean]

KREDIETGRENS???

Opmerkelijk in 2 van de 7 uitspraken, nl. LNJ AU 8316 en 8348 is wel dat het geleende bedrag in guldens en tijd BOVEN de kredietgrens van fl 50.0000,-- is.
De Rechtbank stuit dit niet af met dit argument zoals bijv. het Gerechtshof Den Bosch in hoger beroep wel deed , zie LNJ AT 2375.
De Rechtbank Den Haag volgde desondanks dezelfde redenering als bij de contracten met een kredietgerens onder de bewuste fl 50.000,-- voor contractdatum 22 februari 2001.
Rechtbanken in Almelo en o.a. Utrecht laten de Wck ook van toepassing laat zijn op een contract, waarvan is vastgesteld dat de kredietsom boven de wettelijke limiet uitkomt.
Nu ook Den Haag.
Het zou erop kunnen wijzen dat de rechters steeds meer belang hechten aan het idee dat sprake moet zijn van een relevante kredietverstrekking aan een cliënt. De Wck beoogt immers alle relevante consumenten kredieten onder zijn reikwijdte te brengen.

Dit voor de ( juridische) liefhebbers onder ons!!

JJ

[DEX-AEGO]

Column: Dekselse Dexia

Gepubliceerd op donderdag 30 december 2004

Onlangs heeft de rechtbank in Utrecht in een zogenaamde aandelenlease-zaak een belangwekkende uitspraak gedaan. Jurist mr. Bob L. den Boer gaat in op de consequenties voor gedupeerden.
De aanbieder, Aegon-dochter Spaarbeleg, heeft volgens de rechtbank gefaald in haar zorgplicht en heeft daardoor onrechtmatig gehandeld. Maar ... de aanbieder is niet veroordeeld tot het betalen van schadevergoeding.

Gedupeerden kunnen tegen (voormalige) aanbieders van aandelenlease producten, zoals Dexia en Spaarbeleg, een aantal klachten inbrengen. Eén daarvan is het schenden door de aanbieders van de zorgplicht. De wet legt in een aantal wetten en regels aan de aanbieder de plicht op om onderzoek te doen naar kenmerken van de aspirant deelnemer, de zogenaamde zorgplicht. De aanbieder dient onderzoek te plegen naar de achtergronden en beweegredenen van de deelnemer, bijvoorbeeld: Hoe oud is de deelnemer? Wil hij wel beleggen of liever sparen? Hoeveel ervaring heeft hij met beleggen? Wat is zijn doel? Maar tot de zorgplicht hoort ook het stellen van vragen als: Wat is de financiële positie van de deelnemer? Wat betekent een doemscenario voor hem? Is hij zich dat bewust?

Financieel plafond
Leeftijd en ervaring zijn dus criteria voor de mate van zorgplicht: een jonge man van twintig die net een jaar werkt en geen idee heeft wat beleggen eigenlijk is, heeft meer zorg nodig dan een veertiger die al een aandelenpakket heeft. Maar bij een dertiger met drie opgroeiende kinderen en een duur huis, die waarschijnlijk aan zijn financiële plafond zit, is een vergaande zorgplicht een vereiste. En voor iemand van 75 jaar gebiedt de zorgplicht waarschijnlijk dat de aanbieder het kopen van het product ten sterkste af dient te raden. Zo is er dus in ieder geval een andere afweging nodig ten aanzien van de mate van zorg.

Dit onderzoek in het kader van de zorgplicht is door de aanbieders bij het op de markt brengen van aandelenlease-producten in het geheel niet, danwel onvoldoende, gepleegd en de rechtbank heeft nu vastgesteld dat dit onrechtmatig is.

Goed nieuws voor de gedupeerden: hoewel nog beroep tegen deze uitspraak mogelijk is en hoewel de uitspraak alleen tegen Spaarbeleg is, niet tegen de andere aanbieders zoals Dexia, lijkt het net rond de aanbieders van aandelenleaseproducten zich verder te sluiten. Indien de aanbieder vóór het afsluiten van het contract niet voldaan heeft aan zijn zorgplicht dan heeft hij in principe onrechtmatig gehandeld en is hij schadeplichtig. Maar wat is de schade?

Individuele zaak
De rechtszaak was aangespannen door een belangengroep van gedupeerden, een collectieve actie dus. Maar, en nu komt de aap uit de mouw, de rechtbank heeft bepaald dat het vaststellen van de hoogte van de schade een individuele zaak is. De redenering is als volgt: het niet voldoen aan de zorgplicht levert een onrechtmatige daad op. Uit dien hoofde is de aanbieder schadeplichtig. Maar de hoogte van de schadeplicht heeft te maken met de mate van de inbreuk op de zorgplicht. En de omvang, de mate, van de zorgplicht is volgens de rechtbank, casuïstisch: dit betekent dat dat wordt bepaald door de kenmerken van iedere deelnemer afzonderlijk. De mate van onzorgvuldigheid en de daaruit vloeiende schadevergoeding kan alleen maar individueel worden bepaald.

Hoe nu verder? Voor de gedupeerden betekent deze uitspraak dat collectieve actie niet genoeg is: zij moeten hun zaak individueel voor de rechter brengen om de hoogte van hun schadevergoeding te laten bepalen. Ook voor gedupeerden die niet aangesloten zijn bij een belangengroep is het zeer aan te raden om een gang naar de rechter op te starten. Immers, bij het vaststellen van de hoogte van de schadevergoeding dient een afweging gemaakt te worden in welke mate de aanbieders de zorgplicht geschonden hebben.

Illusie
Gezien de starre en onbuigzame houding van de aanbieders tot nu toe is het een illusie om te verwachten dat de aanbieders zich in dit kader redelijk op gaan stellen: een rechter zal dus in ieder individueel geval moeten uitmaken wat redelijk is. Omgekeerd is voor de gedupeerden de kans om een dergelijk proces te winnen aanzienlijk toegenomen. Daarmee is ook de kans om bij verlies veroordeeld te worden in kosten van de tegenpartij evenredig geslonken. Het lijkt tijd voor actie!


Dit artikel is geschreven door mr. Bob L. den Boer, jurist en aangesloten bij XS 2 Justice Network
http://www.planet.nl/planet/show/id=219 ... /sc=a7d85e


Grt DEXO_AEGO

[Oom Dagobert]

De mate van onzorgvuldigheid en de daaruit vloeiende schadevergoeding kan alleen maar individueel worden bepaald.

De 500 leden van LL zullen straks met de class-action te horen krijgen dat Dexia fout is geweest en aansprakelijk gesteld kan worden.

Vervolgens moeten deze 500 gedupeerden, elk met hun eigen achtergrond en gevraagd bedrag naar de rechter.

Dan begint het feest dus opnieuw.

Elsevier stelt deze week dat het nog wel 10 jaar kan duren, pffffffffft,
ben ik in de 70, ik hoop dat ik het dan nog op krijg....

OD.

[bokkie]

En de advocaten maar lachen....

[Bokkenslachter]

Zolang Dexia maar huilt en wij ons geld terugkrijgen van de oplichters.

[Elias]

In voornoemde zaak:

De mate van onzorgvuldigheid en de daaruit vloeiende schadevergoeding kan alleen maar individueel worden bepaald.

Dexia wordt keer op keer, alleen t.a.v. van de zorgplicht in het ongelijk gesteld.

Hoe zou dan in 's hemels naam hier dan via de WCAM de Duivelsdwergschikking, die voor iedereen ronduit beschamend te mager en te belachelijk voor woorden is, WEL ALGEMEEN BINDEND kunnen worden OPGEDRONGEN.

De opt-out regeling is dan toch een gaatje van een speldenprik om iedereen INDIVIDUEEL recht te doen toekomen ????

[Oom Dagobert]

In de tijd van Oosting ging men voor een snelle en collectieve oplossing behalve Dexia, haar zogenaamde bezwaar waren de "meerijders" en die wilde ze helemaal geen cent tegemoet komen.

Afgelopen zomer is echter gebleken dat Dexia aan de "niet-meerijders" individueel nog veel meer kwijt was dan collectief ten tijde van Oosting.

Dus gaat Dexia toch maar voor collectief met als uitgangspunt dat iedereen wist waar men mee bezig was, dus uiterst mager.
Duisenberg is hier helaas ingetrapt, voorgelogen door de stichting leaseverlies die wegens haar zwakke positie van alles af wilde.

Op zich was de aanpak van Duisenberg goed, voor elk contract een eigen oplossing en ook de persoonlijke omstandigheden erin verwerkt.
Zo had hij alle komende processen kunnen voorkomen.

Alleen de hoogte van de vergoeding klopte niet.
DExia zal Duisenberg hebben voorgehouden dat de meeste gedupeerden er blij mee zouden zijn, wij waren immers mensen die heel goed wisten dat je op de beurs kon winnen maar ook verliezen?

En Dexia zal zelf in het achterhoofd gehad hebben dat het gros het hoofd in de schoot zou leggen en als extra wapen had ze nog de toezegging van stichting Leaseverlies dat die haar in haar beroep WCAM zou steunen.

Echter, het ziet er nu naar uit dat te veel mensen toch door willen doorprocederen.
Dus wat nu?
Een correcte collectieve oplossing kost Dexia, naar haar zin te veel geld.
Een individuele eerlijker oplossing is bij een groot aantal protesterenden bij de rechtbank op korte termijn niet haalbaar.

Dus eigenlijk is er geen oplossing mogelijk.
En dat geeft tevens aan dat de leasecontracten nooit op de markt gebracht hadden mogen worden, door het grote aantal (600.000) was er bij onenigheid geen mogelijkheid tot een simpele gang naar de rechter, iets waar elke Nederlander bij elk ander soortig contract recht op heeft en waarbij dat wel mogelijk is.
De enige oplossing lijkt dat de Hoge Raad Dexia veroordeelt voor haar doen en laten en haar wat mij betreft volledige terugaaf inleg oplegt.
Maar die gang stelt Dexia nu juist weer uit al dreigt ze er wel mee.
Bovendien zal ze zich dan weer op de individuele verschillen beroepen.

Kortom, Dexia blijft binnen de wet kronkelen en dwarsliggen en de politiek en de rechters kunnen niet veel anders dan haar spelletje meespelen, mede gelet op het feit dat daar meerderen rondlopen met wat boter op hun hoofd.
Soms wordt een rechter eventjes boos maar de advocaten van Dexia weten precies waar ze mee bezig zijn.

Allemaal heel frusterend, te weten dat je in je recht staat maar het te moeten afleggen tegen een bank die machtiger is.

Maar uiteindelijk kan het recht zegevieren, individueel kan ieder krijgen wat hem toekomt.
Maar of het alle narigheid achteraf waard zal zijn geweest?
Bij hoge inlegbedragen was er geen keus en bij anderen in een groepscollectief is er geen weg meer terug.

OD.