wat een poepie staat daar op die foto!
toen ik nog een vrolijke vrijgezel was ben ik naar het asiel gegaan & kocht daar een poesje waarvan ik alleen de oogjes zag.
(keuze uit -tig lieve aanhankelijke kittens, & Jo moest een poes die zich niet liet zien)
3 maanden lang heeft ze onder de bank, bed & kast geleefd.
toen ze ongeveer 6 maanden was kon ik haar aaien & kroelen.
ik alleen, verder dus niemand. toen ze ziek werd heeft de weekend dierenarts een verkeerde diagnose gesteld waardoor ik binnen 2 dagen afscheid moest nemen van haar. ze heeft de laatste nacht bij me in bed geslapen, ze was zo koud. smorgens heb ik de dierenarts laten komen om haar bij mij in te laten slapen. zo sneu, zo triest.
zo'n slechte kennismaking met de grote boze wereld. gedumpt, opgejaagd,
zo kort hier om van de wereld te genieten. ze was mijn meisie. mijn scheetje, mijn troeteldiertje.
na al die jaren mis ik haar nog steeds.
ze leek wel een beetje op de poes in het bericht hierboven.
