Ps. Die Abeltje is een lekker ding.
![Wink :wink:](./images/smilies/icon_wink.gif)
LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
Wat heeft bovenstaande met een overeenkomst tussen koper en verkoper te maken??? Hoe wil jij de dierenarts daarin laten passen, het is geen koper en ook geen verkoper.@Marianna
Toch zijn er ook stromingen die daar anders over denken Marianna.
Quote:
In zoverre dierenartsen specifiek lichamelijke roerende zaken hebben verstrekt aan de consument, kan de consument hen op basis van de wet aanspreken, zoals bijvoorbeeld met betrekking tot een verstrekt geneesmiddel. Stel dat een fokker bijv. oogdruppels kreeg voor zijn kitten/pup met de instructies van gebruik, waarbij achteraf blijkt dat de bewuste druppels oogletsels hebben veroorzaakt, die slechts onderkend werden na verloop van tijd. In dit geval zullen door de koper allicht de dierenarts én de verkoper gedaagd moeten/kunnen worden, gezien er geen relatie tussen beiden was en de aangekochte pup/kitten wel een oogletsel had.
Een operatie verricht door een dierenarts, al dan niet in opdracht van een cliënt bij een klein huisdier, kan niet onder die strenge garantieregels van de wet van 1 september 2004 ressorteren gezien de prestatie een inspanningsverbintenis inhoudt, de wet van de diergeneeskunde aangaat en geen 'roerend goed' als dusdanig betreft.
Er zijn echter wel handelingen verricht door dierenartsen die zouden kunnen kaderen in deze stringente wet zoals bijvoorbeeld de identificatie van een hond/kat ,pup/kitten met geïmplanteerde chip in combinatie met een tot dat doel verstrekt document (registratiepaspoort).
Het implantaat is een lichamelijk roerend goed dat als geneesmiddel beschouwd wordt. Het implanteren is een diergeneeskundige handeling die tot een resultaatsverbintenis leidt, namelijk dat de cliënt mag verwachten dat het dier daarmee kan geïdentificeerd worden en dat de aangevraagde documenten ermee overeenstemmen. Een minimumvereiste is dat het chipnummer met het nummer op het document overeenstemt.
De koper zal de verkoper verantwoordelijk kunnen stellen, niet meer niet minder en de verkoper zal een bevredigende oplossing moeten bieden. Wettelijk is de verkoper aansprakelijk voor wat hij verkoopt. Wanneer de verkoper de dierenarts aansprakelijk wil stellen dan zal dat een zaak worden waar de koper volledig buten staan en de koper hoeft ook niet te wachten op de uitspraak van een rechter. Er is sprake van twee verschillende overeenkomsten. De ene overeenkomst is die tussen de verkoper en de dierenarts, de andere tussen de verkoper en de koper. Ik zie dus wel twee verschillende zaken, maar geen stoelendans.Correct, een verkoper kan verantwoordelijk worden gehouden voor het verkopen van bijvoorbeeld een ziek kitten. Echter, de dierenarts kan niet door de koper verantwoordelijk worden gehouden. De verkoper kan wel zijn dierenarts aansprakelijk stellen als een kitten niet naar behoren is behandeld. In zo'n situatie worden het dus 2 afzonderlijke zaken, ofwel een soort stoelendans.
dat gaat wel heel ver, een kitten kan op het moment dat de dierenarts hem of haar onderzoekt kern gezond zijn maar toch na een halve week ziek worden.Ja, dat is wel zo, alleen wanneer is een dierenarts schuldig aan het verkopen van een ziek dier?
----
Door het afgeven van een gezondheidsverklaring waardoor het zieke dier verkocht kan worden, door de handelaar al dan niet met medeweten.
De grensoverschrijdende transactie's horen onder EU recht en de overkoepelende wetgeving.Er zijn Nedserlandse konsumenten die in Belgie een pup/of kitten kopen en dan daarmee te maken krijgen, en het was een vraag gaandeweg het gesprek over kontrakten en garantie