Vertelt u ook het tweede deel er even bij? Dat over de hierarchie tussen Europees recht en nationaal recht? Over het territorialiteitsbeginsel, de grondwet en het verbod op discriminatie?
Het recht, dus ook het familierecht, is een samenstel van regels en voorschriften dat het maatschappelijk verkeer op een correcte wijze beoogt te regelen. Zoals u terecht, maar volstrekt overbodig, stelt is de betekenis van het juridische woord recht is ongelijk aan de betekenis van het zelfde woord in het spraakgebruik.
Het Burgerlijk Wetboek deel 1 stelt in titel 5 afdeling 1 en 2 een aantal vereisten c.q. formaliteiten waaraan moet worden voldaan om in het huwelijk te mogen treden. Met uitzondering van artikel 50 bevat het geen bepalingen die eventueel betrekking zouden kunnen hebben op buitenlanders. Zie onderstaand.
Aangezien EU-burgers binnen Nederland niet met het achter de laatste komma gestelde te maken hebben, mag worden geconcludeerd dat elke poging van ambtenaren om twee Nederlanders die met elkaar in het huwelijk wensen te treden anders te behandelen dan een Nederlander die met een partner uit de EU het zelfde wil doen, als discriminatie op oneigenlijke gronden moet worden beschouwd.Een huwelijk kan worden gestuit, wanneer partijen niet de vereisten in zich verenigen om een huwelijk aan te gaan, dan wel wanneer het oogmerk van de aanstaande echtgenoten, of één hunner, niet is gericht op de vervulling van de door de wet aan de huwelijkse staat verbonden plichten, doch op het verkrijgen van toelating tot Nederland.
Tot mijn spijt moet ik - uit ondervinding - constateren dat dat niet het geval is. Wat mij betreft is de juiste houding in dezen nog belangrijker dan hoe het in het kleinste detail precies zit. Binnen de EU onderscheidt Nederland zich in dit opzicht duidelijk in negatieve zin.
Voor een EU-burger die zich binnen de EU vrij mag verplaatsen en vestigen gelden in het Nederlandse familierecht geen andere voorwaarden om op Nederlandse bodem in het huwelijk te treden dan voor een Nederlander die hetzelfde wil.
Ik kan best een paar argumenten aanvoeren of verzinnen waarom niet iedereen zomaar Nederland in mag of met een Nederlander zou mogen trouwen. Ik heb niet de indruk dat veel van die argumenten in de 'samenvatting' van Jablan zijn weggelaten. Er zijn eigenlijk helemaal niet zo veel legitieme gronden voor discriminatie. De Staat der Nederlanden behoeft zich er alleen maar van te vergewissen of de toetreder een redelijke kans maakt om binnen redelijke termijn actief onderdeel uit te maken van de Nederlandse maatschappij. Dat is in het belang van Nederland en van de nieuwkomer zelf. Als we een van die twee belangen te vroeg overboord zetten dan wordt het op den duur - inderdaad - niets in dit land.
Bij die beoordeling dient de ambtenaar zich echter in de eerste plaats aan de wet te houden, zonder impliciete referte aan ras, sexe, nationaliteit, geloof of geaardheid. Ik weet dat dat moeilijk is, maar ik verwacht van een Nederlandse ambtenaar (die ook van mijn belastinggeld eet) wel dat hij (of zij) zich ten opzichte van mijn (buitenlandse) vrouw (een zelfstandig onderneemster) net zo correct gedraagt als ten opzichte van mij of een Nederlandse echtgenote. Dat gebeurt in Nederland helaas niet, hetgeen een beschamende vertoning is. Dat ligt met zekerheid niet aan mijn vrouw, een icoon van beschaving, die uit een land komt waar gezagsdragers nog met veel égards worden behandeld.....