[ archief ] wetenschappelijke ontmaskering van oplichtingsbranche

[hphjansen]

DE WETENSCHAPPELIJKE ONTMASKERING VAN DIT SOORT OPLICHTINGSFIRMA’S VOND ENKELE JAREN GELEDEN AL PLAATS VIA HET RAPPORT “KOSTEN EN BATEN VAN REINTEGRATIEDIENSTEN” een PUBLICATIE VAN DE STICHTING ECONOMISCH ONDERZOEK (universiteit van Amsterdam).

U KUNT HET RAPPORT DOWNLOADEN via:

http://www.seo.nl/nl/publicaties/rappor ... 3/677.html


ZIE TEVENS HET ARTIKEL “CIRCUS WERKVERSCHAFFING” IN ELSEVIER (2 febr. 2002).

ELSEVIER: (2 februari 2002)

CIRCUS WERKVERSCHAFFING: over de zinloosheid van arbeidsbemiddeling.

Beleidsambtenaren hebben geen flauw idee hoe effectief het beleid is dat ze voeren. Ze weten precies te vertellen hoeveel geld ze hebben uitgegeven en hoeveel “reintegratietrajecten” succesvol zijn beëindigd met uitstroom naar regulier werk. Echter, wie vraagt welke aanpak het beste werkt of hoeveel mensen ook zonder begeleiding werk hebben gevonden, komt tegenover politici te staan met de mond vol tanden.
Dat is in het buitenland toch beter geregeld. Zoals in de Verenigde Staten. Gedurende een jaar werden in de staat Maryland 27 duizend werklozen verdeeld over verschillende werkgelegenheidsprojecten. Een van de groepen, de controlegroep, werd volledig met rust gelaten. Wat bleek ? De uitstroom naar de arbeidsmarkt was bij de projecten nauwelijks hoger dan in de categorie die geen extra begeleiding kreeg.
Het betreft geen uniek experiment, blijkt uit een artikel in het vakblad voor economen ESB. De auteurs, Bas van der Klaauw en Gerard van den Berg (beiden verbonden aan de Vrije Universiteit in Amsterdam), wijzen erop dat in het buitenland behoorlijk wat onderzoek is gedaan naar de effecten van verschillende vormen van arbeidsmarktbeleid. Soms leidde dat tot onthutsende uitkomsten. Zo bleek het scheppen van gesubsidieerde banen in de publieke sector volstrekt nutteloos als middel om de doorstroom naar regulier werk te stimuleren. Dat ligt weliswaar anders voor mensen met een gesubsidieerde baan in de private sector (zij stromen vaker door), maar dit effect wordt tenietgedaan door de verdringing van reguliere banen. Verder blijkt uit alle buitenlandse studies dat projecten voor werkloze jongeren geen enkel effect sorteren. Jongeren die regulier werk vinden, slagen daar over het algemeen in ondanks de begeleiding die ze hebben gekregen.

Mogelijk zijn ze op het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid ook bekend met dit soort studies. Maar vooralsnog valt daar weinig van te merken. Het motto van de opeenvolgende ministers en staatssecretarissen blijft ongewijzigd: hoe meer geld we uitgeven, des te meer werklozen en arbeidsongeschikten we aan het werk helpen.


BRON: ELSEVIER 2 FEBR. 2002

[Elisabeth39]

Reintegratiedetective is weer terug....

Je wordt overigens bedankt. Het topic wat ik ooit begonnen was over handicap en reintegratie is helemaal verdwenen.
Ik had nooit op die onzin van je moeten ingaan.

[Eddie2]

Elisabeth, sterker nog , je had beter weg kunnen blijven.

[Elisabeth39]

Eddie,

Koekje erbij???

[hphjansen]

elisabeth,

het wordt tijd voor het bejaardentehuis; kan je samen met je reintegratievriendjes gaan genieten van de oude dag. Uiteraard hebben veel slachtoffers van de reintegratiemaffia een ander scenario voor ogen voor deze oplichters. De hel is nog te goed voor ze.. !! Wellicht kunnen we een aantal Afghaanse huurlingen vinden die bereid zijn om hier in Nederland .......etc. etc. ??

[opdracht: maak het verhaal zo waarheidsgetrouw mogelijk af].

p.s. gapingse verkoper doet mee aan lange mars !!

[hphjansen]

Rekenkamer Amsterdam kraakt re-integratie van bijstandsgerechtigden
De Amsterdamse Rekenkamer heeft scherpe kritiek op de wijze waarop de gemeente Amsterdam poogt bijstandsgerechtigden richting arbeidsmarkt te bewegen. Van alle bijstandsgerechtigden, die in de periode januari 2004 -juli 2006 een re-integratietraject volgden, vond slechts een negende deel werk.

'Succes reintegratie gering'; 'doelmatigheid beperkt'; uitvoering kan effectiever'; zie hier enkele van de conclusies van de Amsterdamse Rekenkamer over de re-integratieactiviteiten van de gemeente, die als doel hebben om bijstandsgerechtigden aan het werk te helpen. De Rekenkamer maakt onderscheid tussen trajecten voor de meest kansrijke groep uit de hoofdstedelijke bijstandspopulatie en zij die verder van de arbeidsmarkt af staan. Aan de eerste groep besteedde de gemeente tachtig miljoen euro. Per succesvolle cliënt komt dat neer op 17.000 euro. Een bijstandsuitkering kost per klant gemiddeld 13.000 euro.
Voor de re-integratie van bijstandsklanten schakelt de gemeente particuliere bedrijven in, zoals FourstaR, Alexander Calder en Agens. Van de 163 afgesloten contracten met re-integratiebedrijven blijken er maar negen succesvol. De Rekenkamer stelt vraagtekens bij de beloningen die de bedrijven ontvangen. De gemiddelde premie voor een succesvol traject is drieduizend euro. Die wordt ook toegekend als een klant op een gesubsidieerde baan wordt geplaatst.
De Rekenkamer vindt verder dat klantmanagers van de DWI beter moeten volgen hoe het de klant vergaat, als deze eenmaal in een re-integratietraject vergezeild geraakt is. Klantmanagers zorgen er uitstekend voor dat klanten in een traject komen, maar verliezen hen uit het oog zodra het traject begint.


Het hele rapport:

rekenkamer.amsterdam