Wat een horrorverhalen.
Ik ben op mijn 15e begonnen met het slikken van efexor, nu 5 jaar geleden. Ik was toentertijd redelijk depressief. Heb ook een tijdje in therapie gezeten, maar dat haalde geen donder uit. Ben daar toen maar gewoon mee gestopt, omdat het na een tijdje (na een gigantische terugslag; het bleek een half jaar later uit onderzoek dat het op jongeren onder de 18 juist een averechts effect kan hebben) toch een stuk beter ging met efexor (XR 75 mg).
Vanwege allerlei ellendige dingen die op mijn pad kwamen (o.a. moeder overleden) ben ik het langer dan gepland blijven gebruiken. Een half jaar geleden ben ik overgestapt op 37,5 mg. Dat ging eigenlijk zonder problemen (3 dagen dat bizarre duizelachtige gevoel in m'n hoofd, daarna niks meer). Ik ben van plan deze zomer een weekje uit te trekken om in alle rust volledig te stoppen.
Van karakterverandering heb ik niet veel gemerkt, behalve dat het depressieve gevoel verminderde (hetgeen mij ook de bedoeling lijkt van de pillen!). Verder heb ik natuurlijk nog wel baaldagen, maar ook veel 'normale dagen', en ook heel vrolijke dagen. Mijn gedrag is ook niet veranderd volgens mijn naaste familie die het hele proces op de voet hebben kunnen volgen.
Het enige wat ik zou kunnen zeggen is dat ik aangekomen ben, maar dat kan er net zo goed aan liggen dat ik van lekker eten (en snoepen!)hou en niet zo sportief ben - je moet niet alles op medicijnen gooien natuurlijk
Ik wens iedereen die het gebruikt heel veel sterkte!