Nadat ik mij nu al weken niet echt happy voel, ben ik gisteren bij mijn huisarts geweest. Het verhaal dat ik vertelde klonk hem in de oren als een depressieve stoornis, maar hij twijfelde om mij pillen te gaan geven. Hij vindt mij een sterke vrouw die het zelf wilt doen. En dat klopt ook wel hoor, maar ik weet nu even niet meer hoe. Hij vroeg wat ik zelf wilde en dat is het hem nou juist. Ik twijfel zelf ook over pillen, maar ja zo kan het ook niet langer. Hieronder even kort puntsgewijs mijn levensloop waardoor ik nu niet langer meer happy ben:
* sinds oktober 2000 kinderwens, medische molen (IUI en IVF) gehad, nog niks; sinds maart 2004 aanvraag voor adoptie gedaan en nu ligt ons dossier alweer 17 maanden in China met niet echt goede vooruitzichten. De wachttijd was bij versturen dossier 10 mnd en voor ons komt hij waarschijnlijk op zo'n 30 maanden uit! Dus nog steeds ruim een jaar te gaan... zucht...
* 3 december 2004 te horen gekregen dat mijn vader Asbestkanker had
* 9 december 2004 mijn stiefvader verongelukt op A2; met personenauto klem tussen 2 vrachtwagens
* 17 februari 2006 (goed 14 mnd later dus) mijn vader overleden aan de kanker
* augustus 2006 schoonpa heeft slokdarmkanker en wordt in november geopereerd. Hij is nu inmiddels herstellende gelukkig
Al met al een flinke rits met negatieve gebeurtenissen. Met name de adoptie hakt er nu behoorlijk in omdat we steeds maar die eindlijn zien verschuiven. We zeggen al vanaf het versturen van het dossier (dus 17 maanden geleden) nog een jaar. Nu nog steeds is het nog een jaar, maar het breekt me op. Ik ben doooooodmoe, heb regelmatig hoofdpijn, heb nergens zin in (ook niet intiem), de ene nacht slaap ik heeeeel vast en word moeilijk wakker, de volgende nacht slaap ik heel onrustig etc. Wat nu?
Na een tijdje gesproken te hebben met mijn huisarts, stelde hij voor anders het recept wel te geven (Lexapro) en dat ik dan zelf kon beslissen wat ik zou gaan doen. Dat leek me een goed idee. Maar het is wel of nu beginnen of na onze vakantie in Oostenrijk. We gaan over 2 weken namelijk weg voor een weekje en dan zou het vervelend zijn om dan met die bijwerkingen te zitten. Aan de ene kant denk ik, ik kijk na onze vakantie wel verder. Maar aan de andere kant. De vakantie zal hoe dan ook goed doen, om dan daarna eerst weer down te worden voordat ik die pillen ga slikken..... Misschien kan ik maar wel beter nu beginnen en dan dadelijk het goede gevoel van de vakantie blijven vasthouden.
Ik weet het niet. Vind het moeilijk en vind het ook eng om aan de pillen te beginnen. Gelukkig heb ik dit hier gevonden en zijn er goede reacties, maar toch blijf ik het eng vinden. Ik werk gewoon 4 dagen in de week en ik kan dus niet zomaar gaan slapen....

.
Ik zou het fijn vinden om van jullie raad te krijgen. Ik heb al wel besloten vandaag bij de apotheek de pillen te gaan halen, zodat ik desnoods vanavond kan beginnen.
Alvast bedankt!!!
Groetjes chinapuccagirl