Geplaatst op 18 Jul 2007 15:04 door domi
Het meest intressante vind ik dat mensen een begraafenisverzekering afsluiten. Je neemt toch een verzekering om een niet te voorzien risico af te dekken. Bijvoorbeeld brandverzekering.
Het enige wat wij zeker weten is dat we dood gaan dus dat is geen risico! Idereen heeft toch wel genoeg uit zijn nalatenschap om begraven/gecremeerd te worden (bijv het huis)
En wanneer u het geld wat u aan een begrafenisverzekering op een spaarrekening zou storten zou u zich de mooiste begrafenis kunnen veroorloven U maakt dan ook niet de hoge kosten van de verzekeraar! En u bepaald helemaal zelf hoe u begraven word. En last but not least: wanneer u gaat (laat) shoppen bij begrafenisondernemers kunt u héél veel besparen Vooral op de "steen" kunt u gemakkelijk de helft besparen
Beste Domi,
U weet wel erg goed hoe de vork in de steel zit, of denkt het te weten.
U gaat er wel heel gemakkelijk van uit dat een ieder een eigen huis heeft en dat men pas op oude leefdtijd sterft en dat men iets extra kan wegleggen voor zijn/haar uitvaart.
Laat ik U dit zeggen, dat ik (helaas) enige ervaring mee heb. Ik heb zelf 2 partners en 1 kind verloren,dus ik weet er wel iets van.
Soms is er geen geld uit een nalatenschap of blijft er te weinig van over. Niet iedereen is rijk genoeg in de portemonnee om elke maand iets extra weg te leggen voor zijn begrafenis of crematie.
Het is toch te zot van woorden dat je op je oude dag nog moet gaan nadenken over je uitvaartkosten, als je dat jaren daarvoor al heb gedaan en je juist daarvoor een verzekering heb afgesloten.
Beste Audiofreak Als eerste gecondoleerd met uw verlies.
Uw verhaal willen wij graag opnemen in een pagina van http://www.yarniek.nl .Wij weten dat dit niet makkelijk zal zijn.Maar uw verhaal toont aan hoe schrijnend deze hele affaire is.
Maar het is aan u.
U kunt ten allen tijden contact opnemen met de [email protected]
Regelmatig lees ik reacties over de slechte ervaringen met Yarden. Dit zet natuurlijk geen zoden aan de dijk. We moeten gewoon via een centrale bemiddeling actie ondernemen.
Goede tip: mail uw gegevens betreffende Yarden naar:
Ja Vok, dat was ook al eerder mijn gedachte in dit draadje!
Je draait dan in feite de hele zaak om. Yarden mag dan proberen via de rechter zijn gelijk te halen en niet andersom. De extra kosten en moeite zijn dan voor Yarden en niet voor de polishouders.
Ja solight, dat is ook wat mij een beetje tegenhoudt. De nabestaanden zullen ongetwijfeld de uitvaart laten verzorgen via Yarden en om gezeur te voorkomen, het verschil gaan bijleggen. Heeft Yarden weer zijn zin
Inmiddels al heel wat berichten van gedupeerde gelezen.
Okk duikt steeds de vraag weer op of Radar ons niet kan helpen.
Maar helaas van Radar nog geen commentaar gelezen.
Jani36
Staat dat e-mail adres voor iedereen open of voor alleen de mensen die een rechtsbijstand verzekering hebben bij Achemea?
En wat zijn hun voorwaarden ?
Yarden stuurt aan op een rechtzaak, ze voelen zich super in hun gelijk staan.Ik vind ook dat we in ons rechts staan, maar je bent nooit zeker van de rechtspraak in Nederland, dus houd ik rekening met een verlies maar zal genieten wanneer Yarden een klap in hun smoel krijgt.
Niets intereseert ze, ik snap ook niet goed dat de verzekerisngsbranche niet reageert, dit is voor hun toch bepaald geen reclame.
Het kan toch niet anders dat Yarden en anderen hierdoor veel toekomstige klanten verliezen, ik zal ze beslist niet aanbevelen, totaal geen verzekering komt daarvoor in aanmerking.
Verzekerings maatschappijen hebben bij een groot deel van de burgers geen goede naam en toch vinden ze het gek dat er klanten zijn die fraude met hun verzekeringen plegen.
Zoals het er nu naar uitziet, dekt de polis voorlopig de kosten de eerste 5 jaar.Zou Yarden dit incalculeren als de duur van een eventuele juridische procedure.Ik heb ze in mijn klachten geschreven, dat ik ze in ieder geval tot een uitspraak, houd aan de oude rechten en voorwaarden.Hierop hebben ze nooit gereageerd, maar wel een ontvangst bevestiging van de klacht brieven gegeven.
Ik heb meegemaakt dat een uitvaarverzorger, directe betaling van evt extra kosten, voor de werkelijke uitvaart eiste, ondanks verzekerings polissen bij die organisatie, dus Yarden is niet de enige schoft in zijn soort.Dit zullen ze nu ook wel hanteren, dus denk daar ook over na, wat mij betreft mogen ze me voor het bekende torentje bij het Binnenhof leggen als het zover is,kunnen ze meemaken hoever Nederland afgezakt is.
En anders inderdaad de rekening niet betalen en desnoods deponeren bij een advocaat.
De lokale journalistiek te Almere heeft zeker een belang bij Yarden, ze geven geen krimp om hierover iets te publiceren.
Het kan in Almere
(roepnamen: Dries, Andriès), bondsraadslid van de Algemeene Nederlandsche Diamantbewerkersbond en oprichter van de Arbeiders Vereeniging voor Lijkverbranding, is geboren te Amsterdam op 4 april 1869 en omgekomen te Sobibor op 30 april 1943. Hij was de zoon van Gerrit Andries de Rosa, kleermaker, en Vrouwtje Davidson, pettenmakster. Op 20 augustus 1897 trad De Rosa in het huwelijk met Delphine Dreese, kort na de geboorte van hun tweede kind. Het echtpaar kreeg uiteindelijk drie dochters en twee zoons kreeg.
Pseudoniem: Armand du Roche.
Over de jeugd van De Rosa is niet veel meer bekend dan dat hij geboren werd in het hartje van de Amsterdamse jodenbuurt als het zesde van twaalf kinderen. Uit het feit dat hij na de lagere school werd opgeleid tot diamantsnijder kan worden opgemaakt dat zijn ouders niet tot de allerarmsten in het getto behoorden. Diamantsnijders genoten immers een hoger sociaal aanzien dan diamantslijpers. Werkelijke liefde voor het diamantvak heeft De Rosa nooit opgevat. Zijn verhuizing naar Parijs in september 1892 betekende dan ook het voorlopig einde van zijn loopbaan als diamantbewerker. In de Franse metropool verdiende de autodidact De Rosa de eerste jaren als musicus net genoeg om niet te verhongeren en schreef ondertussen reeksen serieuze en minder serieuze composities voor diverse instrumentale en vocale combinaties. De uitgever E. Gallet vond een paar stukjes voor viool en piano de moeite waard en publiceerde ze onder het pseudoniem Armand du Roche. Van grotere betekenis voor De Rosa's verdere levens loop werd de kennismaking in 1894 met de jonge avant-garde-literator Saint Georges de Bouhélier (pseudoniem voor G. Lepelletier). De Bouhélier, op dat moment een soort wonderkind in de Franse literatuur, introduceerde als auteur een nieuwe stroming: het 'naturisme'. Met een aantal geestverwanten, onder wie de latere schoonzoon van Emile Zola, M. Le Blond, zette Bouhélier zich af tegen het in zijn ogen al te gekunstelde symbolisme van St. Mallarmé en bezong op nogal hoogdravende wijze het zogenaamd natuurlijke. Vrijwel dagelijks verkeerde De Rosa met De Bouhélier. Hij werd dan ook vast medewerker voor muziek van diens tussen 1894 en 1901 verschijnende maandblad Le Rêve et l'Idée. Korte tijd trad De Rosa's boezemvriend Israël Querido op als mederedacteur en er verschenen zelfs enige deels Nederlandse nummers van het blad. Op 24 november 1897 vestigde hij zich weer in Amsterdam. Na de geboorte van zijn tweede kind in 1897 moest De Rosa weer als diamantsnijder de kost verdienen, wat hem echter niet weerhield zich na zijn tweede verhuizing naar Parijs in augustus 1899 met hart en ziel in het Parijse kunstleven te storten. Zijn benoeming in 1901 tot secretaris van de Parijse diamantbewerkersbond betekende het begin van een levenslange vriendschap met de in veel opzichten gelijkgestemde Henri Polak, voorzitter van de Algemeene Nederlandsche Diamantbewerkersbond (ANDB). Aan internationale diamantbewerkerscongressen leverde hij door zijn beheersing van het Frans en door zijn tactvol optreden als tolk-vertaler een zeer gewaardeerde bijdrage. Opmerkelijk waren de contacten die De Rosa in zijn Parijse tijd legde met vooraanstaande Franse kunstenaars en politici zoals de componist G. Charpentier (bekend vooral om zijn volksopera 'Louise'), de latere minister-president J.P. Boncour en de literatoren Zola en Paul Verlaine. Op indringende wijze beschreef hij in 1917-1918 in een artikelenserie 'Parijsche filmpjes' in het Weekblad voor Stad en Land zijn ontmoetingen met beide auteurs. Tijdens de Dreyfus-affaire behoorde De Rosa's vriend De Bouhélier tot de kleine schare jonge Zola-adepten die verhinderden dat hun vereerde meester bij het verlaten van de rechtbank door de tegen hem opgezweepte menigte werd gelyncht. Actief was De Rosa ook in de beweging die op initiatief van de auteur Anatole France via volksuniversiteiten arbeiders belangstelling voor kunst en cultuur trachtte bij te brengen. Zo hield hij lezingen over muziek voor het door De Bouhélier in 1901 als volksuniversiteit opgezette Collège d'Esthétique Moderne. Zola reageerde positief op De Rosa's verzoek om als erevoorzitter van dit gezelschap op te treden. In 1905 richtte De Rosa voor in Parijs werkzame Nederlandse werklieden de vereniging Hollandia op, die voor haar leden regelmatig culturele avonden met bal na organiseerde. Naast werk van bekende componisten (Beethoven, Mendelssohn) werden hier ook De Rosa's eigen composities uitgevoerd. Hollandia was ook een soort volksuniversiteit, want het sloot zich aan bij de Fédération d'Universités Populaires. Voor de volksuniversiteit van de Faubourg Saint Antoine hield De Rosa in 1909 een aantal lezingen over het werk van De Bouhélier, die vervolgens in boekvorm werden gepubliceerd: Saint Georges de Bouhélier et le naturisme (Parijs 1910).
Door een crisis in de Parijse diamantindustrie werd De Rosa in maart 1912 genoodzaakt naar Amsterdam terug te keren, dit keer definitief. In de ANDB speelde hij spoedig een vooraanstaande rol, eerst als lid van de Bondsraad, daarna als lid respectievelijk voorzitter van de Commissie van Maatschappelijk Werk, die zich vooral toelegde op de culturele vorming van de bondsleden. In december 1919 nam De Rosa, die al in zijn Parijse tijd een voorstander van crematie werd, samen met een aantal joodse leden van de ANDB, onder wie M. Pam, het initiatief tot oprichting van de Arbeiders-Vereeniging voor Lijkverbranding (AVVL). De AVVL werd in eerste instantie opgericht omdat het vervoer naar het enige door de overheid gedoogde crematorium, Westerveld, voor arbeiders onbetaalbaar was. De Rosa en zijn geestverwanten zorgden ervoor dat in Nederland leden, onafhankelijk van de afstand van hun woonplaats tot Westerveld, bij overlijden daarheen werden vervoerd en vervolgens gecremeerd, tegen betaling van premies die nauwelijks hoger lagen dan die van een gewoon begrafenisfonds. Dit laatste was aanvankelijk alleen mogelijk doordat de leden van het dagelijkse bestuur van de AVVL uitsluitend een vergoeding voor gemaakte onkosten kregen. Lijkverbranding was naar de mening van De Rosa en zijn vrienden hygiënischer, esthetischer en piëteitsvoller dan begraven. Cremeren maakte volgens hen deel uit van de nieuwe seculiere socialistische cultuur die zij voorstonden, een cultuur waartegen tijdens het interbellum godsdienstige groeperingen, christelijke zowel als joodse, zich voortdurend afzetten. In 1926 raakte Pam hierdoor in een felle polemiek met rabbijn Ph. Coppenhagen. In De Urn, het orgaan van de AVVL, trachtte Pam met theologische argumenten Coppenhagens in De Vrijdagavond verkondigde mening te ontzenuwen dat crematie strijdig was met de joodse godsdienst. Door het snel toenemende ledental van de AVVL en de stelselmatige groei van het aantal afdelingen in de provincie breidden De Rosa's activiteiten voor de organisatie zich voortdurend uit. Hij schreef propagandabrochures om leden te werven, organiseerde culturele manifestaties voor leden en reisde stad en land af om zijn crematie-idee ingang te doen vinden bij in de eerste plaats socialistisch gezinde arbeiders. In december 1924 werd De Rosa belast met de redactie van het toen opgerichte AVVL-blad De Urn. Opmerkelijk waren hierin niet alleen De Rosa's eigen, in een nogal hoogdravende literaire stijl geschreven beschouwingen, maar ook de bijdragen van AVVL-sympathisanten als de Franse auteur Henri Barbusse en de tijdens zijn leven als genie bewierookte schrijver Israël Querido. Deze schokte de lezers met de beschrijving van het lot van een niet gecremeerd maar begraven stoffelijk overschot. Uit een brief van Polak, waarin deze De Rosa gelukwenste met het eerste nummer van De Urn, kan men opmaken dat De Rosa voor zijn redactiewerkzaamheden van de AVVL een vaste toelage kreeg. De Rosa had namelijk zijn ANDB-lidmaatschap opgezegd toen hij niet langer als diamantsnijder werkzaam was. Polak verheugde zich in zijn brief over het feit dat De Rosa dank zij zijn nieuwe werkkring 'zonder groote zorgen voor het dagelijksch brood' een veel groter deel van zijn tijd kon geven aan de opbouw van een literaire carrière. De Rosa's bijdragen aan de literatuur zouden zich overigens voornamelijk beperken tot het vertalen van Franse boeken in het Nederlands (Barbusse, Romain Rolland), een enkele maal ook van het Nederlands in het Frans. Zijn Franse vertaling van Querido's roman De Jordaan werd zelfs enige malen herdrukt. Op zestigjarige leeftijd publiceerde De Rosa zijn eerste en enige roman: Sarah Crémieux. Parijsche roman (Amsterdam 1929). Het grotendeels autobiografische verhaal is geen literair meesterwerk, maar de spannende plot en de humoristisch-sarcastische beschrijving van enige Parijse diamantairs en hun personeel levert wel onderhoudende lectuur op. Een geïdealiseerd, onhistorisch beeld schetst De Rosa van de syndicalistische voorzitter van de Parijse diamantbewerkersbond, E. Le Guéry.
In 1941 noopte de Duitse bezetting De Rosa en zijn joodse medebestuurders van de AVVL hun functie 'vrijwillig' neer te leggen. In februari 1943 werden Andries de Rosa en zijn ernstig zieke vrouw Delphine in het doorgangskamp Westerbork opgesloten. Op 26 april 1943 werden zij naar het vernietigingskamp Sobibor doorgestuurd en daar direct na aankomst vergast. Zijn dochters Virginie en de gemengd gehuwde Ada evenals zoon Georges overleefden de oorlog. In januari 1943 had De Rosa een uitvoerige, in het Frans gestelde brief doen toekomen aan zijn ondergedoken dochter Virginie. De brief is daarom zo aangrijpend omdat er uit blijkt dat De Rosa onder de meest dramatische omstandigheden niet alleen niets van zijn geestkracht had verloren, maar bovendien het belang van zijn naasten zwaarder liet wegen dan dat van hemzelf.
...Dit laatste was aanvankelijk alleen mogelijk doordat de leden van het dagelijkse bestuur van de AVVL uitsluitend een vergoeding voor gemaakte onkosten kregen...
Daar kunnen ze nog een lesje van leren! Waar is het idealisme gebleven, waar onze voorvaderen zoveel van hadden?
We kunnen nog heel veel leren, over hoe toen de problemen aangepakt werden.
WAT ZIJN JULLIE ALLEMAAL BANG VOOR YARDEN JE MOET GEWOON LANGS GAAN EN JE EIGEN AKTIE OP TOUW ZETTEN.
DAT GEZEUR DAT YARDEN SLECHT IS, WAAR HEBBEN WIJ HET OVER MET ZIJN ALLEEN, GEWOON EEN KEER ECHTE AKTIE EN NIET MET ZE ALLEEN DE BOEL TE BEGINNEN TE FLESSEN.
GA GEWOON VOOR DE DEUR LEGGEN MENSEN EN GA SLECHTE RECLAME MAKEN DAAR HEB JE WAT AAN DAN MET ZE ALLEEN IN EEN LUISTOEL TE GAAN ZITTEN.
DOE WAT JE MOET DOEN EN KOM EN VECHT VOOR UW BOTERHAM, WIE LEEST DIT NOU OP DEZE FORUM NIET VEEL MENSEN UIT NEDERLAND.
KOM OP VOOR DE OUDEREN MENSEN EN MENSEN DIE NIET KUNNEN VECHTEN OF KUNNEN KNOKKEN.
MAAR IN HUN HART WILLEN ZE DE ROLSTOEL DOOR DE RAAM BIJ YARDEN GOOIEN. OF MENSEN DIE BINNEN KORT DOOD GAAN DIE STRAKS DAN NIKS KRIJGEN, IS DAT WAT JULLIE WILLEN NEE TOCH.
JULLIE ZIJN TOCH GEEN MELKKOEITJES OF WEL SOMS.
DOE DAN IETS EN ZIT DAN NIET ZO STIL IN U LUIESTOEL.
HOE MEER JULLIE KLAGEN HOE LANGER HET GAAT DUREN.
DUS MENSEN AKTIE IS REAKTIE, DUS WAT HEBBEN JULLIE VAN JOHAN GELEERD AKTIE IS REAKTIE, VECHT VOOR U BOTTERHAM.
EN KRAAK NOOIT MENSEN AF OP DEZE FORUM !!!!
ANDERS WORDT JOHAN HEEL ERG BOOS. BOOS, EN NOG EENS BOOS.
Natuurlijk gebeurt er wat ik met mijn kinderen besproken heb.
De evt rekening van Yaren word niet betaald.
Ik hoop nog wel een poosje hier te blijven.
Maar mijn hoop is toch wel dat het voor die tijd op gelost is.
Het is wel heel erg dat er steeds Nw gedupeerden bij komen.
Vok
Hallo Vok:
Ook ik heb wel eens de neiging om af te dwalen van het onderwerp.
Maar nu even serieus: als jij komt te overlijden ( ik hoop nog lang niet) zelf wil ik ook nog graag enkele jaren meelopen.
Maar bij een uitvaart was vorig jaar een rechtszaak, een dame had voor haar kennis die overleden was, een uitvaart vereniging opdracht gegeven om deze te verzorgen.
Na verloop van enkele weken kreeg deze dame een gepeperde rekening,en of zij dat maar even wou betalen.
Dat heeft zij geweigerd, want zij was geen bloedverwant of wat ook, alleen een goede kennis.
En omdat er geen verdere famile was, had zij dit gedaan. maar niet om de uitvaart te betalen.
Na een gerechtelijke procedure kwam het er op neer.
Zij was de opdrachtgever, dus ook verantwoordelijk voor alle kosten,
Dus zij moest de uitvaart van een goede kennins betalen alleen om dat zij een goede daad wilde doen.
Dus had zij beter de gemeente kunnen informeren, om te zorgen voor de uitvaart.
Maar wie opdracht geeft is financiéel verantwoordelijk.
Dus in jou geval jou kinderen.Helaas het is niet anders.
WAT ZIJN JULLIE ALLEMAAL BANG VOOR YARDEN JE MOET GEWOON LANGS GAAN EN JE EIGEN AKTIE OP TOUW ZETTEN.
DAT GEZEUR DAT YARDEN SLECHT IS, WAAR HEBBEN WIJ HET OVER MET ZIJN ALLEEN, GEWOON EEN KEER ECHTE AKTIE EN NIET MET ZE ALLEEN DE BOEL TE BEGINNEN TE FLESSEN.
GA GEWOON VOOR DE DEUR LEGGEN MENSEN EN GA SLECHTE RECLAME MAKEN DAAR HEB JE WAT AAN DAN MET ZE ALLEEN IN EEN LUISTOEL TE GAAN ZITTEN.
DOE WAT JE MOET DOEN EN KOM EN VECHT VOOR UW BOTERHAM, WIE LEEST DIT NOU OP DEZE FORUM NIET VEEL MENSEN UIT NEDERLAND.
KOM OP VOOR DE OUDEREN MENSEN EN MENSEN DIE NIET KUNNEN VECHTEN OF KUNNEN KNOKKEN.
MAAR IN HUN HART WILLEN ZE DE ROLSTOEL DOOR DE RAAM BIJ YARDEN GOOIEN. OF MENSEN DIE BINNEN KORT DOOD GAAN DIE STRAKS DAN NIKS KRIJGEN, IS DAT WAT JULLIE WILLEN NEE TOCH.
JULLIE ZIJN TOCH GEEN MELKKOEITJES OF WEL SOMS.
DOE DAN IETS EN ZIT DAN NIET ZO STIL IN U LUIESTOEL.
HOE MEER JULLIE KLAGEN HOE LANGER HET GAAT DUREN.
DUS MENSEN AKTIE IS REAKTIE, DUS WAT HEBBEN JULLIE VAN JOHAN GELEERD AKTIE IS REAKTIE, VECHT VOOR U BOTTERHAM.
EN KRAAK NOOIT MENSEN AF OP DEZE FORUM !!!!
ANDERS WORDT JOHAN HEEL ERG BOOS. BOOS, EN NOG EENS BOOS.
GROETJES JOHAN UIT ALMERE
Johan:
Je kunt kwaad worden, daar veranderd niets aan de zaak, Yarden.
Je kunt voor de deur gaan liggen, 1 telefoontje van Yarden en je wordt door de politie verwijdert.
Zo kan ik wel doorgaan. wel is er recht op demonstreren, en vrije meningsuiting. maar beledigen is nu weer niet vrij, en kan zelfs strafbaar zijn.
Ik denk dat niemand op deze site echt bang is voor Yarden, bang heeft niets te maken, met het gebruiken van je gezonde verstand.
Met geweld bereik je niets, tevens jaag je instituten zo als KiFiD in het harnas. Dat moeten wij nu juist niet hebben.
het is nog lang geen gelopen race.
Er kan nog van alles gebeuren, en wat plubliciteit betreft.
wat ik zo weet,
De nieuwsbladen. Zelfs nu radar.
Consumentenbond.
M.n de nieuwsbladen.
Mij is het gelukt om een stuk in de stentor te krijgen nadat zij eerst een ingezonden schrijven van mij geweigerd hadden, vervolgens gevraagd of zij gesponserd werden door Yarden, en promp stond er een dag later een redactioneel stuk.
Probeer zoveel mogelijk mensen tebenaderen, maar ga geen rotzooi schoppen want dat heeft vaak een averrechtse werking.
Denk daar ook eens aan.
