Hallo land- en lotgenoten,
Ik heb hier nog niet eerder gepost en zou toch graag iets willen delen met jullie. Misschien is dan een korte inleiding wel even handig. Ik ben een jongen van 30 jaar uit het noorden van het land en net als velen hier aan de Efexor-XR.
Ik heb mijn eerste angstaanval gekregen in de zomer van '99 toen ik
vakantie had en gewoon thuis was. Hyperventilatie, zweten, het gevoel mezelf niet langer onder controle te hebben, angstig, onrustig, etc.
Van de huisarts heb ik Lorazepam (temesta) voorgeschreven gekregen om de ergste periode door te komen samen met Seroxat.
De maanden daarna waren een ware hel voor me. Overdag kon ik alleen nog in bed liggen en een kruiswoordpuzzel maken als afleiding. Alle andere dingen zoals radio/tv/computer was teveel voor me. Teveel prikkels en ik was ook erg depressief op dat moment.
De Seroxat begon na enige tijd te werken en ik was zelfs na een half jaar weer in staat om naar m'n werk te gaan. Ik gebruikte toen 2 Seroxat per dag en (zonodig) een Lorazepam.
Drie en een half jaar is dit redelijk goed gegaan. Ik moet wel zeggen dat er af en toe een dag bij zat dat ik ècht niet kon werken, maar op m'n werk hadden ze daar alle begrip en geduld voor. Tot het moment kwam dat onze afdeling moest inkrimpen en de werknemers die het laatst erbij waren gekomen en/of minder stabiel waren werden ontslagen.
Toen heb ik een tijdje thuis gezeten (waar ik uiteraard niet beter van werd) en via uitzendbureaus zo nu en dan ergens werd geplaatst. Maar ik had gewoon structuur nodig en vastigheid zodat ik m'n werk goed kon doen en dat was op deze manier niet mogelijk.
Er volgde een lange, lànge periode van niks doen. GGZ bezocht in die tijd waar de arts me Efexor *75 mg* voorschreef. Dit zou enerzijds de angsten onderdrukken en anderzijds de stemming verbeteren. Klonk goed!
Dit middel begon aardig snel te werken. Ik merkte na een week of 4-5 al dat opkomende paniek vrijwel direct weer afzakte. Lorazepam mocht ik blijven gebruiken voor de echt moeilijke momenten. Ik kreeg ook weer zelfvertrouwen terug en vond dat het tijd werd om m'n leven terug op de rails te zetten.
Ik begon met het nemen van rijlessen en al tuffend door de drukke stad en op vervelende verkeerspleinen kreeg ik het autorijden vrij vlot onder de knie. Ik was zelfs enigszins verbaasd toen m'n rijinstructeur zei dat het wel tijd werd om af te rijden. Nadat ik eerst de theorie al had gehaald natuurlijk
![Laughing :lol:](./images/smilies/icon_lol.gif)
. Ik moest nog wel ff een medische keuring ondergaan vanwege het medicijngebruik, maar dat bleek geen nadelige invloed te hebben op mijn rijgedrag. Op de woensdagmorgen dat ik moest afrijden was er geen spoor van nervositeit te bekennen. Als een volleerd coureur reed ik de examinator een half uur door stad en ommeland om uiteindelijk het felbegeerde roze papiertje in ontvangst te mogen nemen bij het gemeentehuis. Eindelijk had ik weer iets bereikt! En konden m'n ouders weer eens trots zijn op hun zoon.
Dat was 2,5 jaar geleden. Ik ben in die tussentijd niet aan het werk geweest *had vrijstelling van de SoZaWe* en heb vele gesprekken gehad met een psychiater die me inzicht gaf in m'n ziekte en het besef dat ik een chronische vorm van depressie en angststoornis heb. Een leven zonder medicijnen zou mogelijk zijn, maar niet wenselijk en waarschijnlijk ook niet dragelijk. Dat er vervelende bijwerkingen zijn neem ik dan op de koop toe. Welk alternatief heb ik immers? Oké, ik ben 15 kilo zwaarder geworden (ondanks het sporten), hou vocht vast, zweet veel, heb stemmingswisselingen, vervlakking van gevoel, sporadisch zin in seks en moet oppassen met alcohol. Dit laatste is niet echt erg te noemen; je drinkt immers minder om net zo veel te voelen als een ander (daar het medicijn de alcohol versterkt)
![Wink :wink:](./images/smilies/icon_wink.gif)
.
Ik heb in december weer een gesprek met de SoZaWe over werk wat ik eventueel zou kunnen gaan doen. Tot die tijd blijf ik bezig met schrijven (hier), sporten en de dagen doorkomen met al dan niet nuttige dingen. 2x 75mg Efexor slik ik nu en 2x2 mg Lorazepam.
Als iemand vragen heeft na aanleiding van dit stukje dan ben ik graag bereid om die te beantwoorden. Maakt niet uit waarover het gaat.
Groeten, H.