Zelf heb ik diverse keren, steeds weer tegen beter weten in, in een dergelijke situatie verkeerd als Jürgen: Je doet werkelijk alles, maar dan ook alles, om niet. Voor alles en voor iedereen...
Men gaat na verloop van tijd dit 'buitengewoon' gedrag ‘hart voor de zaak’ zelfs als normaal beschouwen.
Ook ik betaalde ‘dingen voor de zaak in opbouw’ steeds uit eigen zak. Juist om dit soort escalaties te voorkomen. 'Liever honderd gulden zelf betaald dan een dubbeltje gedeclareerd, waarachter men ooit misschien eens vraagtekens zou kunnen zetten.' Ik had mijn trots. Zelfs zaken die ik zonder enige uitleg mijnerzijds had kunnen declareren betaalde ik zelf…
Uiteindelijk, toen het 'de zaak' dan eindelijk beter ging, en was van het kaliber wat deze moest zijn, declareerde ik dan ook daadwerkelijk eens iets (heel kleins en iets heel normaals.) Geloof het of niet: Het hek was van de dam... Waar ik het lef vandaan haalde… Of ik wel goed bij m’n hoofd was ??? Ik had dat nog nooit gedaan en waarom nu ineens wel ??? Alles wat ik in het verleden NIET had gedeclareerd, en uit eigen zak had betaald, in verband met de relatief fragiele positie van ‘een beginnend bedrijf’ was men kennelijk ineens totaal vergeten.
Om een lang verhaal kort te maken: Natuurlijk kreeg ik uiteindelijk die terechte TERUGBETALING aan mij. Natuurlijk had ik gelijk. Maar alle bijkomende ellende en extra toestanden hierover had ik liever niet willen meemaken.
Volgend geval: Ook ik heb boodschappen gedaan op de credit-card van mijn bedrijf… Wegens totale reorganisatie en vernieuwde automatisering werd mijn ‘vergoeding’ tot drie maal toe veel te laat overgemaakt op mijn bankrekening, waardoor ik extreem rood stond, automatische overschrijvingen niet werden uitgevoerd en mijn credit-card was geblokkeerd. Natuurlijk brak ook hierover de hel los… Ik had voor 300 euro boodschappen gedaan met de bedrijfscredit-card… Foei… Schande… Maar over de 15.000 euro die het bedrijf mij schuldig was, werd met geen woord gesproken…
Ga mij nu niet vertellen dat ik geen hart voor die zaak had…
Ik denk dat deze gehele geschiedenis van Pay-Back te wijten is aan een combinatie van niet onoverkomelijke zaken als: naïviteit, onkunde, verkeerd begrepen te goeder trouw zijn, overenthousiasme, gebrek aan daadwerkelijke leiding en sturing en vooral een duidelijke communicatie…
Het moge dus duidelijk zijn dat ik nog steeds geenszins twijfel aan Jürgen's zuivere motieven, goede bedoelingen en eindeloze inzet...
Echter: één ding moet mij van het hart…
Ik ZOU het allemaal veel beter KUNNEN BEGRIJPEN…
Maar via twee (2) van mijn e-mail adressen hebben Jürgen en ik in het verleden kontakt gehad...
Het bevreemdt mij ten zeerste, dat ik, als Pay-Back lid, en bovendien ook nog eens fan van Jürgen, op geen van beide e-mail adressen berichten heb gekregen van Jürgen, omtrent deze hele gang van zaken zoals die waarover WakkereGast en enkele anderen berichten…
Ik begin er heel hard in te geloven, dat Jürgen als Pay-Back MENS daadwerkelijk geslaagd is in zijn opzet, maar dat hij de dagelijkse LEIDING van Pay-Back, als voorzitter, op enig moment totaal uit het oog heeft verloren.
Dan nog… Als je dan toch, als kapitein nota bene, het schip verlaat dan is het op z'n zachtst gezegd niet zo elegant om het roer mee te nemen… Houd de eer aan jezelf…
Momenteel zijn er nog steeds zeer gedreven vrijwilligers aktief om de dagelijkse gang van zaken continuïteit te geven. Deze mensen hebben harten van goud, waar menigeen een voorbeeld aan zou kunnen nemen. Zij zijn op dit moment nog de enigen waar werkelijk gedupeerden, waar u en ik nog nooit van gehoord hebben, daadwerkelijk hun hart kunnen luchten. Het betreurt mij dan ook ten zeerste, dat zij zich daarin gedwarsboomd zien door enkele figuren, die het kennelijk behaagt zich te verkneukelen rond leedvermaak. Zout in open wonden enzo…
Nogmaals, Jürgen was ook zo’n nietsontziend voorvechter met een gouden hart. Hij heeft zich echter op dit, moeilijk te besturen, schip kennelijk niet langer kunnen handhaven.
Vooralsnog verwijt ik dus: NIEMAND NIKS…
(Geen goed Nederlands, maar wel een uitdrukking…)
Ik vind het wel jammer…
Maar geloof me. Het schip van pay-back vaart nog steeds. En in de goede richting. Vele honderden mensen hebben er baat bij. Vele honderden mensen worden dagelijks, en op dit moment dat u dit leest, mentaal bijgestaan.
Het zijn slechts enkelen die menen lol te moeten hebben door het praktiseren van leedvermaak.
( Helaas is het niet iedereen gegeven om de leedvermakers van de goed(bedoeld)e critici te onderscheiden. Ook is het soms heel moeilijk om de bloed-onder-je-nagels-vandaan-halende leedvermakers te negeren. En soms worden er, emotioneel, in een opwelling, weleens dingen gezegd, die men eigenlijk anders bedoeld had…
Op papier (monitor) komen zaken soms heel anders over dan wanneer men in gezelschap met elkaar praat. Bij telefoneren valt het oogkontakt en de lichaamstaal al weg, maar de intonatie van de stem is er nog. Op schrift is de stem en dus deze intonatie ook nog eens verdwenen…
Met een zogenaamde ‘emoticon’ kan men nog enigszins aangeven of iets vriendelijk dan wel boos bedoeld is… )
Tot slot: IK heb tot nog toe GEEN ‘club’ gezien betreffende de lease-affaires met zo’n gedrevenheid en zo’n saamhorigheid, die zoveel voor elkaar heeft gekregen, als PAY-BACK.
Huidig bestuur en aktieve leden: Petje af, bedankt en ga door…!!!
En, nee, ik ben geen bestuurder of aktief lid. Gewoon, een lid…
Eerlijk duurt het langst…
Mvg, learner
Maar wat er nu gebeurt is gewoon jammer, alle inspanningen voor niets?? Nee, hoor we gaan door! Hoe dan ook, Dexia wordt niet de winnaar, wij gaan ervoor vechten. 