Ik ben wel benieuwd of die vermoeidheid weggaat, ik denk het niet eigenlijk. Het is ook een gevoel van ontspanning. Volgens mij beleeft iedereen agorafobie op zijn eigen manier. Ik ga zonder problemen naar buiten. Enkel in situaties waar veel mensen zijn of waar ik niet meteen weg zou kunnen wanneer ik het zou willen slaat het toe. Vaak van te voren al waardoor je liever de deur niet uitgaat.
Eten met anderen gaat ook niet nee, mede door die spanning krijg ik niets door mijn keel. Zodra ik besteld heb vliegt het me aan en wil ik het liefste weer het restaurant uit. In tegenstelling tot jou eet ik wel in een grote groep (dan kan ik weg) dan wanneer ik met mijn vriendin eet. Dus ja, hier heb ik ook last van maar op mijn eigen manier denk ik. Zo kun je wellicht nog wel een heel lijstje opnoemen van vliegentuigen, treinen tot verjaardagen
De vermoeidheid trekt wel bij en zo ook vele andere bijwerkingen. Gebeurd dat niet, neem eens contact op met de arts die het heeft voorgeschreven. Er zijn genoeg andere anti depri die je kunt innemen. Zelf heb ik nergens last van. Het is maar hoe je lichaam erop reageerd en welke hoeveelheid je hebt. Tuurlijk merk ik wel dat ik een beetje afwezig ben, maar dat hoort erbij en is nu geen reden om dit middel serieus onder de loep te nemen.
Zelf slik ik 40mg per dag. Als je zoveel last hebt, is het gewoon de vraag of je het juiste medicijn, de juiste verhouding hebt en in hoeverre je mee wilt gaan met de arts die het voorschrijft. Je bent namelijk een mens en mag best ook voelen, want dat is menselijk, maar door dit middel worden bepaalde overmatige prikkels , gevoelens, angsten ed onderdrukt.
Zelf heb ik een serotonine tekort in mijn kop dus ik moet het blijven slikken en ik voel mij er goed bij. Beter dan zonder dit middel. Het enige dat dit middel doet is je hersenen in de maling nemen dat er voldoende is door de boel te vertragen. Slik ik het niet dan komen de prikkels, angsten, gevoelens etc weer terug en sla ik door en doe ik dingen welke ik beter kan laten. Ook loopt mijn relatie beter.
Verder 3 weken is tekort om er ook maar echt iets over te zeggen. Immers het duurt 4 tot 6 weken voordat de volledige werking is ingetreden. Bij de 1 duurt het langer en bij de ander iets korter, maar wel in de periode van tussen de 4 en 6 weken.
hoe gaat het nu met jou? Ik begin minder en minder last te krijgen van de bijwerkingen. soms nog wel wat beverig, de vermoeidheid begint ook stilaan te minderen en kan al terug wat dingen doen. gissteren samen met mijn man de boodschappen gedaan en in de namiddag gaan bowlen en in pizzahut een pizza gaan eten. Alles is goed verlopen zonder problemen te hebben gehad alhoewel er veel volk was. Ik was 's avonds wel doodop. kan ook zijn omdat het al zo lang geleden was dat ik nog eens zolang de deur was uitgeweest. maar al bij al gaat het precies toch de goede richting uit. ik hoop dat jij je ook al beter voelt en leuke dingen kan doen.
Ik ben inmiddels nu 2 weken aan de paroxetine, ik moet zeggen dat het me wel helpt, de angsten zijn er niet meer, maar ik heb nog wel het onrustige gevoel in mijn lijf (gejaagd).Ik ga er maar vanuit dat dit ook een bijwerking is, maar ik voel me al een stuk beter.
Ook ben ik dit weekend effe doorgezakt omdat ik daar zin in had, en ik heb er geen last van gehad.Ik hoop dat ik me alleen maar beter ga voelen, Ik heb er een goed gevoel over, gaat zeker lukken
2 Weken is echt te kort om er iets concreets over te zeggen hoor. Houdt maar rekening met een eventuele terugval. Ik zeg niet dat het niet kan, maar deze periode is tekort en je lichaam moet er nog steeds aan wennen. Dus je angsten zijn nog niet weg en ook nog niet geheel onderdrukt.
Overigens zullen je angsten niet verdwijnen, dat kan niet... ze worden onderdrukt en daar gaat minimaal 4 a 6 weken overheen voordat de juiste spiegel in het bloed is behaald.
Het kan zijn dat het minder is, omdat je nu het gevoel hebt er iets tegen te slikken. Zoiets werkt psychisch ook door. Dit sterkt jou en daarom lijk je er geen last meer van te hebben. Is in mijn geval ook zo geweest. Pas na 6 weken begon ik mij echt fijner te voelen.
Ik gebruik al een paar jaar paroxetine en omdat het goed gaat met mij ben ik begonnen met afbouwen. (En hoop hiermee ook weer een paar kilo af tevallen, in die paar jaar bijna 20 kilo aangekomen)
Na een paar dagen kreeg ik allemaal bijverschijnselen; misselijk, moe, nergens zin in, en heb het continu koud . Is er iemand die dit bekend voorkomt.
Mij is paroxetine ooit voorgeschreven omdat ik zoveel hoofdpijnklachten had. Dit zou liggen aan de overdracht tussen de hersencellen en dit middel zou mij prima helpen.
Ik was heel sceptisch maar omdat ik letterlijk erg verdrietig werd van giga hoofdpijn is mij dit middel eigenlijk door de huisarts opgedrongen. (mij laten overhalen)
In de eerste weken was ik erg ziek, langzaam aan vervlakte ik en toonde ik weinig echte emotie's meer. De hoofdpijn dempte ook en wat dat betreft hielp het. Toen ik na enkele maanden wilde stoppen bemerkte ik dat dit onmogelijk was.
Alle emotie die ik niet in de afgelopen maanden getoond had kwam er als het ware uit. Daarop werd mij geadviseerd om weer te starten wat ik huilend gedaan heb...
Na een jaar of 5 kreeg ik ernstige gewrichtsklachten. Na onderzoek werd verteld dat dit psychisch was en dat ik maar hogere dosis moest of andere medicatie. (later bleek dit niet psychisch maar om ontstekingen te gaan)
Ik wilde maar 1 ding en dat was stoppen!!! Maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Niet alleen het middel geeft vele nare bijwerkingen ook de medici sporen je aan met een ander antidepressiva te starten.
Zeker als je al niet lekker in je vel zit (gewrichtspijnen) is het moeilijk om voor jezelf op te komen. Mijn huisarts gaf de reden dat ik met andere pillen verder moest omdat als je pijn hebt ( al is dat 5 maanden lang al) je niet huilend op een spreekuur komt.
Die ontzettende botte wijze waarop met je als patient omgegaan wordt en het gemak waarmee je anti depressiva door je strot geduwd krijgt stuit mij enorm tegen de borst.
Ik ben nu een maand vrij van de anti depressiva en voel me weer een beetje mens. Die gewrichtsklachten zijn een bijwerking van de paroxetine en zullen langzaamaan moeten verdwijnen. Heel vervelend maar ik kijk nu wel drie keer uit voor ik ooit weer begin aan zoiets. Want ik was niet depri ik had alleen schelle hoofdpijn. Daarmee is wel 5 jaar van mijn leven voorbij gegaan als zombie. Mijn kinderen zijn groot en kennen mij alleen als vlakke emotieloze moeder. (en meer bijwerkingen)
Kijk daar zou je nou depri van kunnen worden.
Nogmaals het gemak waarmee ze deze middelen voorschrijven is stuitend. Dat doet af aan mens zijn.
Als ik met dit maar 1 mens zou kunnen laten aarzelen om te starten dan ben ik al blij want het middel is in 1 seconde voorgeschreven maar je draagt de gevolgen levenslang met je mee...
Dit middel was in mijn geval vele malen erger dan de kwaal. Vergif!
Hallo
Ik slik ook al jaren seroxat en ben nu afgebouwd tot 2,5 mg, met behulp van een psycholoog.
Dit middel heeft me best geholpen aan het begin maar zodra je er mee wilt stoppen komt alle paniek weer in volle hevigheid terug zelfs 10 jaar later. Ik zal me niet klein laten krijgen door een pilletje maar het is erg heftig om van dit middel af te komen.
jermen
Probeer door te zetten hoor, want de ontwenningsverschijnselen zijn nog erger dan die van drugs maar daarna ....
Mij hebben ze steeds doen laten geloven dat ik door de ontwenningsverschijnselen niet zonder kon, nu merk ik dat het elke dag een heel klein beetje minder aan het worden is en dus gloort er licht aan de horizon.
Er komt een dag en dan zijn alle resten uit mijn lichaam verdwenen. Mij helpt het om mijn boosheid en verontwaardiging om te zetten in energie om niet meer terug te grijpen naar de pillen om weer een zombie te worden.
Maar ik voel het net als jij dat het heeel erg heftig en moeilijk is om te stoppen.
Hou vol hoor!!!
zat net even de berichtjes te lezen en ook ik kan niet anders dan er negatief over te zijn.
heb deze medicijnen gekregen nadat mijn zoontje was geboren en heb er 2 1/2 jaar aan vast gezeten.
mijn gevoel voor alles ging weg, vond mijn vriend niet meer leuk en zelfs mijn kind niet meer...
als ik nu aan die tijd terug denk kan ik wel huilen, zo erg...
het heeft bij mij ook heel erg lang geduurd voor ik er van af was, kreeg echt afkickverschijnselen en geloof me, dat was niet leuk.
nu ben ik medicijnvrij, maar mocht het ooit nog een keer gebeuren, voor mij dus echt geen paroxetine
Erg he, wat dit soort medicijnen dus met je doen..
Mijn kinderen zijn helaas nu al groot en ik heb een groot deel gemist van alles wat leuk had kunnen zijn.
Hoe lang duurde het bij jou voor je helemaal geen bijverschijnselen meer had??
Ik heb namelijk enorme zeg maar gigantische opvliegende buien waarin ik wel weet dat mijn reactie buitensporig is maar ik kan er niets tegen doen.
Ik heb vorige week iets vreemds meegemaakt, en ik hoop dat er hier iemand is die ook iets dergelijks heeft meegemaakt, ik kan er namelijk niets over vinden.
Ik was een paar dagen vrij en ik dacht 2 biertjes kan ik wel drinken, dit heb ik ook gedaan.
Eenmaal in bed sliep ik lekker in.
Ik werd om 2:00 uur s'nachts wakker voor toilet bezoek, eenmaal weer in bed, voelde ik tintelingen in mijn hoofd en had last van schokjes.
Ik dacht nog "dat zal wel door de medicijnen komen".
Nog geen minuut later voelde ik me helemaal koud worden van binnen, mijn lichaam van buiten was lekker warm, maar van binnen werd ik koud, het begon bij mijn voeten en ging langzaam omhoog naar mijn hoofd mijn hele lichaam door.
Ik had op dat moment echt een doodsangst, ik had ook het gevoel dat ik dood zou gaan.
Ik stapte uit bed en mijn hart begon ineens op hol te slaan.
Ik ben toen naar beneden gegaan en heb een glas water gepakt de tv aangezet "voor wat afleiding".
Ik dacht alleen maar "ik ga dood", ik voelde me zo naar, na ongeveer 1 minuut was het over en begon ik ontzettend moe te worden.
de volgende dag toen ik wakker werd had ik het gevoel alsof ik een hele nacht gefeest had.
Ik zou graag willen weten of iemand weet of dit komt door de medicatie in samenwerking met alcohol, of dat dit iets is dat alleen van de medicijnen komt.
Ik heb zelf namelijk het gevoel dat het een explosie is geweest van onderdrukte angst die tegen worden gehouden door de medicatie en er die nacht in alle hevigheid op de 1 of ander manier is uitgekomen.
ik hoop dat iemand hier een antwoord op heeft.
Wat jij meegemaakt hebt Maikw, klinkt erg eng, maar ik heb er geen ervaring mee.Misschien ook omdat ik paroxetine gebruikt heb voor een depressie, niet voor angsten.
Toen ik het ging gebruiken maakte ik me zorgen over de negatieve geluiden qua bijwerkingen en heb ik een gesprek aangevraagt bij een psychiater om me te laten voorlichten over wat wel en niet waar was.
Hij vertelde b.v. dat zin in sex bijna altijd verdween en gewichtstoename alleen voorkwam als je daadwerkelijk meer zou gaan eten omdat je je beter voelde.Nou, zin in sex is bij mij totaal niet verdwenen in die periode en ik ben bij voorbaat terug gegaan met eten naar 1000 calorieën p.dag, uit angst aan te komen, en ik ben in 3 maanden tijd uiteindelijk TOCH 7 kg aangekomen.Ik moet eerlijk zeggen dat ik het afgestompte gevoel even als erg prettig heb ervaren, omdat het beter voelde dan hele dagen huilen en negatief zijn.Het heeft mij dus zeker wel geholpen.Ik ben uiteindelijk toch gestopt met de medicatie, omdat ik mijn, van nature, vechtlust toch nodig blijk te hebben.Ik had b.v. een sollicitatiegesprek en kon mijzelf niet eens goed profileren.Ik zat alleen maar te knikken.Ik ben echt pas sinds kort helemaal van de paroxetine af, dus misschien is het nog te vroeg om te juichen, maar ik heb het binnen 10 dagen afgebouwd en ik heb geen nare dingen meegemaakt in die tijd.Ik heb al 17 jaar last van migraine, en dat is het enige waar ik heel veel last van heb gehad tijdens het afbouwen.
Misschien dat het sommige mensen helpt om te horen dat het niet allemaal negatief is/was.
De bijwerkingen zijn voor iedereen anders. Licht tintelingen en schokjes in het hoofd komen regelmatig voor. Echter niet iedereen heeft deze. Zelf heb ik deze ook niet gehad. Wat ik wel heb gehad is dat ik iets minder goed tegen alcohol kon. Op sexgebied is er bij mij niets veranderd. Ik slik het voor mijn angsten.
Wat jij hebt gehad zijn gewoon bijwerkingen. Deze trekken vanzelf weg of worden minder. Wel moet je uitkijken met alcohol. Dit kan namelijk o.a. de bijwerkingen versterken.
ik gebruik nu al ongeveer drie jaar Paroxetine, heb er ook veel baat bij gehad!
Normaal gesproken gaat het heel goed, nauwelijks bijwerkingen, alleen de laatste tijd weer vaker periodes van misselijkheid. Ik heb dan druk in m'n keel, hele tijd drang tot boeren / kotsgevoel, heel vervelend.
Heeft iemand hier ervaring mee, zoja, weet je iets wat helpt (behalve afbouwen, was ik ook binnenkort van plan )
Waarom nemen jullie de medicijnen nog als het toch zo'n rotzooi is,lees alleen maar negatieve verhalen!!! Niet fijn voor de mensen die er nog aan moeten beginnen en steun zoeken op dit forum.
Dit medicijn word nog steeds door mensen geslikt omdat je ontzetttende problemen krijgt als je het wilt afbouwen dit word je van te voren allemaal niet verteld er word gezegd het middel is niet verslavend en pas als je gaat afbouwen komen de nare bijverschijnselen van het afbouwen. Helaas word het nog steeds veels te veel voorgeschreven
Negen weken geleden heeft de huisarts me paroxetine voorgeschreven. Het zou mijn angst voor het oorsuizen verminderen. Na vier weken voelde ik me eerder angstiger dan beter en van de ruis had ik nog evenveel last. Dus op naar de huisarts en die zei dat ik aan een pilletje van 20 mg te weinig zou hebben en dus via een halfje extra naar twee pilletjes per dag zou moeten. In de hoop dat mijn klachten zouden verminderen ben ik daar dus aan begonnen. Inmiddels slik ik nu ruim twee weken 40 mg maar nog steeds heb ik paniekaanvallen en voel ik me zenuwachtig en maak me druk om vanallerlei onnodige dingen en moet ik moeite doen om positief te denken om me daar overheen tezetten. Ook heb ik last van slaperigheid, soms 's nachts van een soort van spiertrekkingen en geen zin meer in seks. Kortom de pillen doen niet wat ze beloven en ook niet wat ze eerder bij me deden, want drie jaar geleden, toen ik dezelfde klachten had heb ik paroxetine 10 mg gebruikt en voelde ik me na twee weken heerlijk en heb ik de pillen in totaal maar drie maanden gebruikt. Ook stoppen ging zonder problemen. Nu ik er deze keer geen effect van heb, heb ik vanmorgen toen ik me in bed enorm angstig lag te maken over het gebruik van de pillen (Wat dus niet zou moeten kunnen omdat ik deze pillen gebruik om angst tegen te gaan) besloten om te beginnen met minderen en heb dus vandaag een halfje minder genomen. De huisarts heeft me dinsdag wel voorgesteld om te stoppen, maar toen durfde ik het niet aan en heb dus niet gevraagd hoe ik zou moeten minderen. Ik heb ze niet zo lang geslikt. Nu 9 weken in totaal, dus hopelijk gaat het afbouwen ook wat sneller. Ik denk dat ik me nu maar een week moet houden aan 30 mg of heeft iemand andere suggesties?
Waarom mensen deze medicijnen nemen is omdat het je voorgeschreven word. Zoals je ook bij mij kunt lezen. Dat ik daarna totaal vervlakte en mijzelf niet meer terug herkende (anderen trouwens ook niet!) was voor de arts geen reden om mij te laten stoppen. Sterker nog toen bleek dat ik ernstige gewrichtsklachten kreeg door het paroxetinegebruik wilde mijn arts mij andere medicatie voorschrijven maar eerst moest ik afbouwen. Zogezegd zo gedaan. Wat bleek de gewrichtklachten verdwenen en mijn omgeving zag weer een glimp van mijn oude ik.
Toen ik de huisarts hiermee confronteerde wilde hij niets weten van ontwenningsverschijnselen en liever had hij dat ik de volgende 'troep'ging slikken. Ik ben nu meer dan een maand medicijnvrij en voel me beter dan ooit!!!
De ontwenningsverschijnselen waren heel erg heftig en dat heeft mij doen besluiten om niet zo gauw opnieuw met zoiets te starten. Ik slikte het vanwege een enorme schelle hoofdpijn.
De reden dat andere dit schrijven is dat je achteraf pas denkt wat heb ik in vredesnaam geslikt??? Dus inderdaad niet als aanmoediging maar meer nog om je te waarschuwen of er geen andere weg is. (volgens artsen niet want dat kost teveel tijd in jou)
Enne steun zoeken dat doen wij (ex) paroxetine gebruikers juist hier op dit forum bij elkaar want er van af komen is zo enorm moeilijk.
Je voelt je zo rot en beroerd dat het grijpen naar die pillen wel heel makkelijk is.
. Is er iemand die dit bekend voorkomt.
)
(Wat dus niet zou moeten kunnen omdat ik deze pillen gebruik om angst tegen te gaan) besloten om te beginnen met minderen en heb dus vandaag een halfje minder genomen. De huisarts heeft me dinsdag wel voorgesteld om te stoppen, maar toen durfde ik het niet aan en heb dus niet gevraagd hoe ik zou moeten minderen. Ik heb ze niet zo lang geslikt. Nu 9 weken in totaal, dus hopelijk gaat het afbouwen ook wat sneller. Ik denk dat ik me nu maar een week moet houden aan 30 mg of heeft iemand andere suggesties?