[ archief ] Legio leugens

[el]

Legio leugens

Gepubliceerd op maandag 03 november 2003
Deze week liet de Autoriteit Financiële Markten aan Gerrit Zalm een rapport over de aandelenlease-praktijk van ondermeer Legio Lease toekomen. Dit rapport bevestigt de aanname dat nogal wat financiële instellingen zich de afgelopen jaren bezondigd hebben aan een vorm van oplichting en misleiding.
Mogelijk valt op hun handelswijze juridisch weinig aan te merken, maar waar Nederlanders ervan (mogen) uitgaan dat zij van het bankwezen opaan kunnen, is tenminste sprake van impliciet misbruik van vertrouwen.

Zalm is voor dat rapport zeker het juiste adres. Hij is moreel namelijk een beetje medeplichtig. Als minister van Financiën heeft hij indertijd een (inmiddels weer afgeschafte) vermogenstax ingevoerd, die uitging van een jaarlijks rendement van 4 procent. Waar je dat op een spaarrekening niet meer haalt, was zijn aanbeveling duidelijk: wie niet belegt is dom.

Omdat ook ik met een - betrekkelijk klein - bedrag het schip in ben gegaan, kan ik U vertellen hoe dat werkt. In mijn geval ging het om Sprintplan van Spaarbeleg, een 100% dochter van AEGON, zoals de glanzende folder vermeldt. AEGON is een gerenommeerde club, dus je denkt, dat zit wel snor. Van de folder staart je het stralende gezicht aan van een zekere Patriek Sluijmer, "één van onze specialisten die alles weet over rendement op de middellange termijn". Niet dus. Zijn belofte om in vijf jaar een hoog rendement te halen, maakt hij niet waar. De ingebouwde zekerheid, waarover hij rept, houdt weinig in: na vijf jaar blijk je al je geld kwijt te zijn. Kortom, een miserabel specialist.

Waaruit bestaat nu de misleiding? Die is drieërlei. Allereerst, uiteraard, het enorme rendement dat je voor ogen wordt getoverd: 11, 12, 13, 14%. Nu koester ik een gezond wantrouwen, dus je kijkt naar de risico's, als de boom op de beurs wat minder blijkt. Waaruit bestaat, en dat is punt twee, die ingebouwde zekerheid? De folder is daarover onduidelijk, maar lijkt te suggereren dat, ook als het volledig tegenzit, je nooit meer dan een kwart van de inleg kwijt bent. En dat is punt drie: de folder spreekt van 'inleg'. Om het feit dat het om een ordinaire lening gaat, en die inleg geen inleg, maar gewoon rente is, wordt heen gedraaid. Heel gehaaid, dat moet gezegd: het bedrag heet slechts 'voorgeschoten', tot zeven maal toe. Het woord 'lenen' valt nergens - allicht, want anders stinkt geen mens erin.

Uiteraard heb ik indertijd telefonisch navraag gedaan, om diverse zaken opgehelderd te krijgen. Meneer Sluijmer krijg je dan niet aan de lijn, maar een of andere juf. Zij wist vermoedelijk van toeten noch blazen, maar beantwoordde mijn vraag bevestigend: ja, zelfs als het helemaal misgaat, krijg je altijd driekwart terug.

Eerst leken de indexcijfers zich inderdaad voorspoedig te ontwikkelen, maar na twee jaar zakten zij in de min. Dan uitstappen kan, anders dan bij een gewone belegging, niet meer, alleen tegen forse kosten: je zit er voor vijf jaar aan vast. Je hoopt dat het volgend jaar beter gaat, maar dat blijkt vergeefs. Daarmee is meteen een deel van het risico aangeduid: je bent volledig overgeleverd aan Sluijmer en zijn soortgenoten. Voor een leek is hun handelswijze, evenals de hoogte van het bedrag op de jaarlijkse afrekening, oncontroleerbaar.

Vlak voor de vijfjaarstermijn om was, viel er een brief in de bus. Sorry, U heeft alles verloren. Maar vanwege de ook ons wat tegenvallende beurskoersen bieden wij U de unieke mogelijkheid om, tegen voortzetting van de maandelijkse rente-betaling, de termijn vier jaar te verlengen. Je moet na zo'n overduidelijke waninvestering van andermans geld maar durven.

Waagmeester

[Gefrustreerde Gedupeerde]

En daar bovenop nog eens de leugens van pay-back.]
Ik zie het nu helemaal niet meer zitten.

[Niet gefrustreerd meer.]

Ga maar even rusten, lijkt me beter voor je. Of e-mail beantwoorden.

niet gefrustreerd meer.

[Gast]

En dan nog eens 4 jaar betalen, daar trap je toch hoop ik niet in