[ archief ] Misleiding bij extra garantie

[ikbenik]

Nederland heeft dat gedaan met wetsvoorstel 27 809, welke op 1 mei 2003 is ingegaan. Artikel 5 lid 3 kun je terug lezen in 7:18 lid 2 BW, artikel 5 lid 2 kun je terug lezen in 7:23 lid 1 BW. De wetgever heeft de termijn zoals bedoeld in art 5 lid 1 in feite op de levensverwachting gezet, maar niet duidelijk als minium over genomen. Een burger mag echter ook naar de europese richtlijn wijzen en krijgt via die wijze toch de minimale levensverwachting van twee jaar.

Van die minimale levensverwachting klopt.
Dus de minimale technische levensduur is dus minimaal 2 jaar.
Echter de economische levensduur kan wel degelijk 1 jaar zijn.
Dus met de levensverwachting wordt dus de technische levensduur bedoeld en niet de economische levensduur!

[ikbenik]

De wet niet. De levensverwachting is een van die eigenschappen. Canon heeft verklaart dat haar digitale camera een levensverwachting zit van 10 jaar. Dan hoef je niet te verwachten dat deze na 2,5 jaar stuk gaat ondanks dat er een garantie van 1 jaar op zit.

Maar de camera kan al na 2 weken kapot gaan.

Vaak hoor je:

je mag van een product toch verwachten dat die zonder problemen een x tijd meegaat!

Helemaal fout!
Een product kan voor het verstrijken van de garantieperiode al kapot gaan.

Dan hoef je niet te verwachten dat deze na 2,5 jaar stuk gaat ondanks dat er een garantie van 1 jaar op zit.

Het kan wel!

[ikbenik]

De consumentenorganisaties beweren dat je iets anders kan en mag verwachten. Kan wel zo zijn, maar zij bepalen volgens de wet niet wat de eigenschappen van een product zijn. Dat doet de winkelier.

Dit is onvolledig. Dat doet de winkelier, de aard van het product en de fabrikant.

Klopt. In mijn commentaar was ik onvolledig.
Maar dat maakt niets uit.
De boodschap was dat de fabrikant en de winkelier de eigenschappen en de levensduur bepalen en niet de consument en de consumentenorganisaties.
Zij denken met de komst van het consumentenrecht dat zij dat zelf bepalen en dat is dus niet zo.

Een consument heeft wel eens gezegd dat hij vind dat de garantie van een computer 5 jaar hoort te zijn.
Dat is zijn mening. Dat mag hij rustig vinden.
Maar dat betekend dus niet zijn wil is wet.
Ik assembleer de computers zelf.
Dus ik ben naast de winkelier ook de fabrikant van de computer.
Dus dan bepaal ik zelf de garantieperiode en de levensduur en niemand anders.

[alfatrion]

Veel consumenten gaan hier de fout in.
Want zij zeggen dat als het niet in de wetboeken staat en de Europese wetgeving zegt er iets over, dat dan automatisch de Europese wetgeving van toepassing is.

In dit geval is dat wel zo omdat deze richlijn als geimplementeerd had moeten zijn.

Er zijn consumentenorganisaties die beweren dat de winkelier altijd met de bewijslast moet komen.

Ik geloof dit niet, anders graag een voorbeeld hier van.

De winkelier moet alleen de eerste 6 maanden na factuurdatum met de bewijslast komen, daarna moet de consument met de bewijslast komen.

U laat constand de eigen garantie toezeggingen uit dit plaatje. U zegt dat u een garantie termijn geeft van twee jaar op computers. Die periode zit u ook met de bewijslast.

De periode van twee jaar wordt ook wel eens een garantie termijn genoemd ]maar dit is niet juist.

Er is geen wettelijke garantietermijn van 2 jaar.

Als je bij de concurrent van mij een printer koopt en na het verstrijken van de garantieperiode wilt hij niet delen in de kosten, dan heeft het ook geen zin om bij mij te komen. Bij mij krijg je echt geen korting op de reparatie.

U begrijp het toch niet helemaal. Volgens mij kun je prima van de oorsprokelijke verkoper een schadevergoeding krijgen indien een derde het product heeft onderzocht en gerepareerd. En dan ga ik bij voorkeur niet naar een winkelier toe.

Art 24 lid 1 BW 7
Indien op grond van een consumentenkoop een zaak is afgeleverd die niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten, heeft de koper jegens de verkoper recht op schadevergoeding overeenkomstig de afdelingen 9 en 10 van titel 1 van Boek 6.

Met de levensverwachting wordt de technische levensduur bedoeld! En niet de economische levensduur!

Ik wordt helemaal gek van die termen die steets andere definities lijken te hebben. En ook steets anders worden gebruik. (diverse sites) Ik weet dit:

De fabrikant Canon zegt de levensverwachting van mijn camera's 10 jaar. Ik heb dus recht op een product dat ook daadwerkelijk 10 jaar mee gaat.

Nu gaat het apparaat na 2,5 jaar kapot. Dan kijk in de wet en dan staat daar dat deze zaak niet beantwoord aan de overeenkomst omdat het niet de levensverwachting heeft beantwoord. (Art 7:17 7:18 BW) Dan ga ik kijken in de wet en dan zie ik dat ik recht heb op herstel, vervanging, prijsvermindering en ontbinding. (Art 7:217 7:22 BW)

Lijkt mij duidelijk. Ik heb recht op het een of ander.

[alfatrion]

Nu kun je wel zeggen dat je als consument niets te maken hebt met de fabrikant, maar ik als detaillist wel!

Bart Smit is een voorbeeld van wat de consumentenorgansitaties bedoelen. Bart Smit zegt na de eerste twee weken mag u bij ons niet meer aankloppen, dan moet u bij de fabrikant zijn. Dat bedoelen de consumentenorgansites. De verkoper is aansprakelijk en moet het product accepteren. Die zal het dan vervolgens door sturen naar de fabrikant. En dat mag ook. Maar dat is dus niet wat ze bedoelen met "verwijzen naar"

De verkoper is ook verantwoordelijk voor het bewijs gedurende de garantie periode. Als de fabrikant zegt "het is de schuld van de consument", mag u dat niet door spelen naar de consument. Dat moet u dan anders oplossen. De fabrikant wijzen op zijn verantwoordelijkheden of als die niet wil een derde het laten onderzoeken en naar de rechter stappen of het zelf dragen.

[alfatrion]

Een consument heeft wel eens gezegd dat hij vind dat de garantie van een computer 5 jaar hoort te zijn.
Dat is zijn mening. Dat mag hij rustig vinden.

Klinkt verdacht veel als mezelf, alleen doelde ik op de levensverwachting.
Dat heb ik ook onderbouwd met cijfers.

Strikt gezien mag hierover best onderhandeld worden. Het is een misvatting dat aan overeenkomsten / contracten niet veranderd kan worden. Wel geld dat voor de gunstige voorwaarden (garanties) ook de hoogste prijs moet worden betaald.

[alfatrion]

De boodschap was dat de fabrikant en de winkelier de eigenschappen en de levensduur bepalen en niet de consument en de consumentenorganisaties.

Mijn boodschap is dat de aard van het product daar ook een bepaaldende factor is.

[ikbenik]

Quote:
De winkelier moet alleen de eerste 6 maanden na factuurdatum met de bewijslast komen, daarna moet de consument met de bewijslast komen.

U laat constand de eigen garantie toezeggingen uit dit plaatje. U zegt dat u een garantie termijn geeft van twee jaar op computers. Die periode zit u ook met de bewijslast.

Alleen de eerste 6 maanden moet ik met de bewijslast komen, daarna moet de klant met de bewijslast komen.
Dus wat dat betreft heb ik toch wel gelijk.

Dit is puur gekeken naar de wet.
In de praktijk (en zo ben ik zelf ook) doen we niet moeilijk.
Je kunt ervan uitgaan dat in de garantieperiode de klant niet met het bewijslast hoeft te komen. De fabrikanten doen wat dat betreft ook vaak niet moeilijk.

[ikbenik]

Quote:
Als je bij de concurrent van mij een printer koopt en na het verstrijken van de garantieperiode wilt hij niet delen in de kosten, dan heeft het ook geen zin om bij mij te komen. Bij mij krijg je echt geen korting op de reparatie.

U begrijp het toch niet helemaal. Volgens mij kun je prima van de oorsprokelijke verkoper een schadevergoeding krijgen indien een derde het product heeft onderzocht en gerepareerd. En dan ga ik bij voorkeur niet naar een winkelier toe.

Ik heb dat wel eens meegemaakt en ik heb die reparatie geweigerd!
Puur omdat ik dan in een juridische strijd kom en daar wil ik zelf geen geld en tijd aan spenderen.
i.p.v. de klant moet ik dan via het gerecht proberen het geld te krijgen die mij toekomt.

Daarnaast wil ik ook even kwijt dat als het bedrag onder de €400,- zit, dat ik dan niet via mijn rechtsbijstandsverzekering kan procederen.
Dan kan ik fluiten naar mijn centen.
Dus dat risico ga ik echt niet lopen als ondernemer.

[ikbenik]

De fabrikant Canon zegt de levensverwachting van mijn camera's 10 jaar. Ik heb dus recht op een product dat ook daadwerkelijk 10 jaar mee gaat.

Nu gaat het apparaat na 2,5 jaar kapot. Dan kijk in de wet en dan staat daar dat deze zaak niet beantwoord aan de overeenkomst omdat het niet de levensverwachting heeft beantwoord. (Art 7:17 7:18 BW) Dan ga ik kijken in de wet en dan zie ik dat ik recht heb op herstel, vervanging, prijsvermindering en ontbinding. (Art 7:217 7:22 BW)

Lijkt mij duidelijk. Ik heb recht op het een of ander.

Je moet het wel goed zeggen:

De fabrikant Canon zegt de levensverwachting van mijn camera's 10 jaar. Ik heb dus recht op een product dat ook daadwerkelijk 10 jaar mee kan gaat.

Nu gaat het apparaat na 2,5 jaar kapot. Dan kijk in de wet en dan staat daar dat deze zaak niet beantwoord aan de overeenkomst omdat het niet de levensverwachting heeft beantwoord. (Art 7:17 7:18 BW) Dan ga ik kijken in de wet en dan zie ik dat ik recht heb op herstel, vervanging, prijsvermindering en ontbinding.

Dit is dus nu het probleem.
Op de transactie die een consument met de winkelier aangaat zijn de regels van het consumentenrecht van kracht.
Echter!!!!!!
Op alle transacties die de winkelier met zijn eigen ketens heeft is de consumentenkoop NIET van kracht!!!
Dat betekend dat de winkelier bij de fabrikant alleen de fabrieksgarantie periode het volledige geld terug kan eisen.

Wat de consument hier eist, laat de wet behoorlijke steken vallen voor de winkelier.
Je zou denken dat de winkelier deze kosten ook niet door kan schuiven naar de fabrikant.
Was het maar zo gemakkelijk.
Zie mijn vorige reactie.

[ikbenik]

Quote:
Er zijn consumentenorganisaties die beweren dat de winkelier altijd met de bewijslast moet komen.

Ik geloof dit niet, anders graag een voorbeeld hier van.

HCC:

'Wie eist bewijst' luidt de algemene regel als iemand iets van een ander eist, bijvoorbeeld een schadevergoeding. Men zal dan namelijk moeten bewijzen dat er ook daadwerkelijk schade is geleden.
Ook als iemand iets stelt zal dit moeten worden bewezen, bijvoorbeeld in het geval dat een verkoper stelt dat een apparaat stuk is gegaan door de schuld van de consument. Artikel 150 van het wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering luidt namelijk:


Bewijslast
De partij die zich beroept op rechtsgevolgen van door haar gestelde feiten of rechten draagt de bewijslast van die feiten of rechten, tenzij uit enige bijzondere regel of uit de eisen van redelijkheid of billijkheid een andere verdeling van de bewijslast voortvloeit.

Grondregel is dus dat beweringen moeten worden bewezen. De consument die zegt dat een apparaat stuk is, heeft daar in het algemeen geen problemen mee: het ding doet niet meer wat het moet doen, dus dat bewijs is snel geleverd.
De verkoper van het apparaat die niet wil opdraaien voor de reparatie heeft het wat dat betreft wat moeilijker. De bewering "Dat ligt aan u" is wel snel gedaan, maar hij zal haar toch ook moeten bewijzen. Of hij moet aannemelijk maken dat het mankement een normale zaak is, bijvoorbeeld omdat duidelijk is dat een beeldscherm kapot is omdat het is gevallen.

De consumentenorganisaties zijn van mening dat de degene die een beschuldiging komt, altijd met de bewijslast moet komen.

Als ik jouw van beschuldig dat jij mij hier op het forum mij steeds zwart maak en dat je mij een bedrieger noemt (dit is een voorbeeld) dan moet ik met bewijzen komen dat jij dat inderdaad gezegd zou hebben.

Echter zijn op koopovereenkomsten andere regels van toepassing.
Dus de wetsregels waarop de consumentenorganisaties zich beroepen zijn niet van kracht.

[ikbenik]

Bart Smit is een voorbeeld van wat de consumentenorgansitaties bedoelen. Bart Smit zegt na de eerste twee weken mag u bij ons niet meer aankloppen, dan moet u bij de fabrikant zijn. Dat bedoelen de consumentenorgansites. De verkoper is aansprakelijk en moet het product accepteren. Die zal het dan vervolgens door sturen naar de fabrikant. En dat mag ook. Maar dat is dus niet wat ze bedoelen met "verwijzen naar"

Klopt helemaal. Dit is inderdaad een mooi voorbeeld hoe het niet moet.
Daar ben ik helemaal met je eens.
De printerfabrikanten worden ook zelf gek van zulke winkels. Vooral de Aldi heeft er een mooi handje van.

Als ik een klant doorverwijs naar de fabrikant toe, dan heb ik al contact gehad met de fabrikant. En de fabrikant heeft er dan toestemming voor gegeven.
Dus wat ik doe is niets anders dan de hulp inroepen van de fabrikant, maar in dit geval behoudt ik het laatste woord en ik blijf de eindverantwoordelijkheid houden.
Hoe ik het probleem oplos maakt niet uit. Als het probleem maar wordt opgelost.
Met de komst van het consumentenrecht zijn sommige consumenten van mening om zelfs te bemoeien hoe ik mijn schroevendraaier vasthoudt.
Dat is toch echt een heel ander verhaal dan wat Bart Smit doet!

[ikbenik]

Quote:
Een consument heeft wel eens gezegd dat hij vind dat de garantie van een computer 5 jaar hoort te zijn.
Dat is zijn mening. Dat mag hij rustig vinden.

Klinkt verdacht veel als mezelf, alleen doelde ik op de levensverwachting.
Dat heb ik ook onderbouwd met cijfers.

Strikt gezien mag hierover best onderhandeld worden. Het is een misvatting dat aan overeenkomsten / contracten niet veranderd kan worden. Wel geld dat voor de gunstige voorwaarden (garanties) ook de hoogste prijs moet worden betaald.

Met de levensverwachting wordt de technische levensduur bedoeld en niet de economische levensduur.

De technische levensduur van computers is geloof ik 5 tot 10 jaar.

Wat veel consumenten tegenwoordig denken is dat ze geen problemen in de economische levensduur te hoeven verwachten.

Bijvoorbeeld:
Een harde schijf heeft een economische levensduur van 3 jaar en een technische levensduur van 6 jaar.
Tegenwoordig denken veel consumenten dat ze in deze periodes geen problemen hoeven te verwachten.
Want zeggen ze, ik mag er toch vanuit gaan dat de harde schijf toch 3 jaar werkt zonder problemen!
En daar gaan ze de fout in.
Omdat ze zo denken, maken ze nooit back-ups van hun dierbare foto's, documenten enz.
En na 8 maanden begeeft de harde schijf.
Weg foto's, weg documenten.
De mensen zijn dan helemaal in paniek.
Ik zal dan altijd proberen om te redden wat er te redden valt, maar ga in zulke gevallen er maar vanuit dat alle informatie wat op de harde schijf stond verloren is.
De schade van de verloren informatie op de harde schijf kan ook nergens verhaald worden.
Alleen de harde schijf wordt dan gratis vervangen en gratis ingebouwd. In zulke gevallen wil ik voor de klant windows ook gratis opnieuw installeren.

Het bedrijfsleven heeft een totale andere instelling.
Zij gaan er vanuit dat de harde schijf de volgende dag niet meer op wil starten en maken dan ook dagelijks back-ups!
Mocht dan de harde schijven dan toch begeven, dan is de schade minimaal.
Ik adviseer de klanten ook om altijd back-ups te maken.
Je kun wel in de regelgeving stellen dat een harde schijf 5 jaar zonder problemen zou moet kunnen werken.
Maar de praktijk laat zich niet door regeltjes sturen.

[alfatrion]

Alleen de eerste 6 maanden moet ik met de bewijslast komen, daarna moet de klant met de bewijslast komen.
Dus wat dat betreft heb ik toch wel gelijk.

Dit is puur gekeken naar de wet.

In de praktijk (en zo ben ik zelf ook) doen we niet moeilijk.
Je kunt ervan uitgaan dat in de garantieperiode de klant niet met het bewijslast hoeft te komen. De fabrikanten doen wat dat betreft ook vaak niet moeilijk.

Ik deel uw interpertatie van de wet op dit punt niet.

1. Op grond van de wet heeft de consument recht op een herstel, vervaning, schade vergoeding en zelfs ontbinding, wanneer de zaak niet de overeenkomst beantwoord. Waarom zou een consument een extra garantie afsluiten waarbij hij zelf met de bewijslist zit?
2. De reeds eerder aangehaalde europese richlijn steld defineerd garantie in artikel 1e als volgd: "is elke door een verkoper of producent tegenover de consument zonder bijkomende kosten aangegane verbintenis om de betaalde prijs terug te betalen, of om de consumptiegoederen te vervangen of te herstellen, of om zich er op enigerlei wijze om te bekommeren, indien de goederen niet overeenstemmen met de beschrijving in het garantiebewijs of in de desbetreffende reclame.". Een consument die eerst moet bewijzen zit met bijkomende kosten en heeft dus geen garantie.
   

   JuroFoon meld over garantie:
   Met een garantie staat de verkoper ervoor in dat het product gedurende een bepaalde periode geen mankementen vertoont. De koper heeft in die tijd meestal recht op reparatie, vervanging of vergoeding. Van echte garantie is pas sprake als de verkoper extra verplichtingen aangaat boven zijn normale verplichtingen.

3. In een oordeel van de geschillencommissie computers geeft ze aan: "Niet in geschil is dat het onderhavige defect tijdens de garantieperiode is opgetreden zodat de reparatie onder garantie te worden uitgevoerd, tenzij aannemelijk is dat het defect aan de consument is te wijten of toe te rekenen. Bewijs(risico) daarvan rust op de ondernemer."

Binnen een garantie zit de winkelier dus met de bewijslast. De wet regeld hier voor een minium periode. De winkelier en de fabrikant kunnen dit uitbreiden voor het gehele apparaat of onderdelen en zo concureren met anderen winkeliers en fabrikanten.

[alfatrion]

'Wie eist bewijst' luidt de algemene regel als iemand iets van een ander eist, bijvoorbeeld een schadevergoeding. Men zal dan namelijk moeten bewijzen dat er ook daadwerkelijk schade is geleden.
Ook als iemand iets stelt zal dit moeten worden bewezen, bijvoorbeeld in het geval dat een verkoper stelt dat een apparaat stuk is gegaan door de schuld van de consument. Artikel 150 van het wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering luidt namelijk:

Bewijslast
De partij die zich beroept op rechtsgevolgen van door haar gestelde feiten of rechten draagt de bewijslast van die feiten of rechten, tenzij uit enige bijzondere regel of uit de eisen van redelijkheid of billijkheid een andere verdeling van de bewijslast voortvloeit.

Grondregel is dus dat beweringen moeten worden bewezen. De consument die zegt dat een apparaat stuk is, heeft daar in het algemeen geen problemen mee: het ding doet niet meer wat het moet doen, dus dat bewijs is snel geleverd.
De verkoper van het apparaat die niet wil opdraaien voor de reparatie heeft het wat dat betreft wat moeilijker. De bewering "Dat ligt aan u" is wel snel gedaan, maar hij zal haar toch ook moeten bewijzen. Of hij moet aannemelijk maken dat het mankement een normale zaak is, bijvoorbeeld omdat duidelijk is dat een beeldscherm kapot is omdat het is gevallen.

Dit is een citaat uit het artikel Winkelier die schuld op klant schuift, moet dat bewijzen van de computerconsument. Het artikel eindigt met de tekst "Overigens gaat het in dit artikel over problemen die zich in eerste instantie tijdens de garantieperiode voordoen, want dan ligt de bewijslast altijd bij de verkoper. Buiten de garantieperiode zal de koper moeten bewijzen dat het mankement niet door zijn schuld is ontstaan."

Er zijn consumentenorganisaties die beweren dat de winkelier altijd met de bewijslast moet komen.

Deze consumentenorganisatie beweerd dat dus niet, altans niet in dit artikel. Als u een ander artikel heeft waarin dit volgens u wordt beweert dan hoor ik dat graag van u.

De consumentenorganisaties zijn van mening dat de degene die een beschuldiging komt, altijd met de bewijslast moet komen. Echter zijn op koopovereenkomsten andere regels van toepassing. Dus de wetsregels waarop de consumentenorganisaties zich beroepen zijn niet van kracht.

Juridisch technisch gezien is art 150 Sv wel van kracht. De clue zit hem hier in: de consument moet aannemlijk maken dat het product ondeugelijk is. De winkelier hoeft niets te beweren, doet deze dat toch dan zal ie ook met een onderbouwing moeten komen. Praktisch gezien komt het op 't zelfde neer en rechters zullen daar niet flauw over doen.

Als ik jouw van beschuldig dat jij mij hier op het forum mij steeds zwart maak en dat je mij een bedrieger noemt (dit is een voorbeeld) dan moet ik met bewijzen komen dat jij dat inderdaad gezegd zou hebben.

Het gaat hier om laster, (schift)smaad of beleding. Voor smaad en belediging kunt u veroordeeld worden ookal zijn uw beweringen waar. Ik stap dan naar de rechter en eis dan het een en ander. Artikel 150 Sv steld dat ik dan in beginsel de bewijslast dan draagt. Die verdeling veranderd op grond van dat zelfde artikel in dat ik alleen moet bewijzen dat u dit heeft beweerd. Volgens moet u aannemlijk maken dat het waar was en dat het in 't algemeen belang was. Slaagt u daar dan niet in dan wordt mijn eis, voor zover deze redelijk is, toegewezen.

[alfatrion]

U begrijp het toch niet helemaal. Volgens mij kun je prima van de oorsprokelijke verkoper een schadevergoeding krijgen indien een derde het product heeft onderzocht en gerepareerd. En dan ga ik bij voorkeur niet naar een winkelier toe.

Ik heb dat wel eens meegemaakt en ik heb die reparatie geweigerd!
Puur omdat ik dan in een juridische strijd kom en daar wil ik zelf geen geld en tijd aan spenderen.
i.p.v. de klant moet ik dan via het gerecht proberen het geld te krijgen die mij toekomt.

U begrijp me nog steets niet. Dat de koper een onafhankelijke deskundige inschakelt verschuift de gene die verantwoordelijk is voor de bewijslast niet. De koper dient de regeking van de onafhankelijke deskundige te betalen en kan deze vorderen op de verkoper die hem de zaak heeft verkocht. Zoals u zelf stelde mag de verkoper de hulp in roepen van de fabrikant, maar dan mag de koper ook de hulp in roepen van een onafhankelijke deskundige. De deskundige en de verkoper kunnen best de zelfde persoon zijn, maar dan zal de verkoper ook het bewijs moeten leveren.

Op alle transacties die de winkelier met zijn eigen ketens heeft is de consumentenkoop NIET van kracht!!!
Dat betekend dat de winkelier bij de fabrikant alleen de fabrieksgarantie periode het volledige geld terug kan eisen.

Artikel 25 valt niet onder het consumentenrecht.

Artikel 25 BW7 Boek 7 Titel 1 Afdeling 3

1/ Heeft de koper, in geval van een tekortkoming als bedoeld in artikel 24, een of meer van zijn rechten ter zake van die tekortkoming tegen de verkoper uitgeoefend, dan heeft de verkoper recht op schadevergoeding jegens degene van wie hij de zaak heeft gekocht, mits ook deze bij die overeenkomst in de uitoefening van zijn beroep of bedrijf heeft gehandeld. Kosten ter zake van verweer worden slechts vergoed voor zover zij in redelijkheid door de verkoper zijn gemaakt.

2/ Van lid 1 kan niet ten nadele van de verkoper worden afgeweken.

Mijn inziens kunt u dit artikel ook aan halen indien de consument herstel of vervanging eist op grond van art 22. Het gaat immers om dezelfde terkortkomingen. En zelfs als dit niet zou kunt u er nog altijd reking mee houden bij het bepalen van de verkoopprijs. Dus ik zie echt niet het probleem.

Daarnaast wil ik ook even kwijt dat als het bedrag onder de ?400,- zit, dat ik dan niet via mijn rechtsbijstandsverzekering kan procederen.

Dat probleem heb ik gelukkig niet met mijn rechstbijstandverzekering, anders zouden de advokaat kosten gemakkelijk 1000 euro op kunnen lopen. Daar van zou ik dan slechts een deel kunnen verhalen op de andere partij als ik win. En winkelier weten dat TFT scherm van Dell heeft dode pixels. Dell geeft pas na dagvaardig toe.

De technische levensduur van computers is geloof ik 5 tot 10 jaar.

De cijfers die ik heb gezien voor de hele computer zitten op 6 jaar plusminus een jaar. Sommige onderelen scoren hoger. De harde schrijf is, ondanks dat het een mechanisch onderdeel is, erg duurzaam en zit voor de nieuwe modellen van Western Digital alswel Maxor op 50 (rustige modellen - desktop) en 100 (rebuste modellen - server).

[magel725]

Op de rest ga ik niet meer in omdat het nu alleen nog maar getouwtrek is en een hoop onleesbare blabla.

Maar dit:

De cijfers die ik heb gezien voor de hele computer zitten op 6 jaar plusminus een jaar. Sommige onderelen scoren hoger. De harde schrijf is, ondanks dat het een mechanisch onderdeel is, erg duurzaam en zit voor de nieuwe modellen van Western Digital alswel Maxor op 50 (rustige modellen - desktop) en 100 (rebuste modellen - server).

Stel dat volgens een wet Western Digital 100 jaar garantie zou geven. Stel. Is het dan moreel gezien nog verantwoord om na 80 jaar te gaan klagen over een schijf van 100euro?

Wat mij ALS KLANT stoort is dat er steeds maar ontzettend lange garanties gegeven moeten gegeven worden. Als op alles tig jaar garantie zit (en daar willen we naar toe sinds de laatste jaren) dan bestaan fabrieken op den duur alleen nog maar om de oude produkten gratis te vervangen.

Alles wat op de korte termijn voordeel geeft, zoals een prijzenoorlog, garantie, akties, gaan op de lange termijn ten koste van de innovatie, produktie en algemene ontwikkeling. Al het geld gaat dan in de korte termijn zitten en uiteindelijk heb je daar alleen jezelf mee. Ik als klant die er niet om geeft als mijn LCD tv er over 6 jaar mee kapt vind het jammer dat het geld in de verkeerde dingen gaat zitten omdat mensen niet verder kijken dan hun neus lang is.

[alfatrion]

Stel dat volgens een wet Western Digital 100 jaar garantie zou geven. Stel. Is het dan moreel gezien nog verantwoord om na 80 jaar te gaan klagen over een schijf van 100euro?

Ja want voor betere garantie voorwaarden betaal je ook een hogere prijs. Die harde schrijf zou dan namelijk geen 100 euro maar bijvoorbeeld 300 euro zou kosten.

[magel725]

Moreel gezien is dat niet zo, wanneer je er 2/3 bij betaalt. Dan is de verhouding dus erg scheef.

[alfatrion]

Buiten de garantie periode kun je een claim neer leggen bij de winkelier wanneer de zaak onredelijk kort is mee gegaan bij normaal gebruik. Wat onredelijk kort is hangt af van de betrouwbaarheid van het apparaat cq de fout marge die op de cijfers licht.

Heeft een harde schrijf een onredelijke korte levensduur indien deze 33 jaar mee gaat inplaats van de 100 die de fabrikant er van verwachten bij normaal gebruik? Ik ben toch geneigt daar ja op te antwoorden.

Binnen de extra garantie mag je er van uit gaan dat de verkoper de prijs die alle klanten gezamelijk betalen de kosten dekken van die klanten die met claims komen. Als de verkoper 2/3 vraagt dekt dat blijkbaar de kosten. Waarscheinlijk maakt ie er vet winst op. In mijn voorbeeld betaald de klant overgens 2 maal zoveel.