Radar

rivvi schreef:Ik werd net gebeld door een meneer van de gemeente voor een belafspraak morgenochtend. Nou maar eens kijken of we er samen uit komen.

Ik hoop dat je snel een andere woning toegewezen krijgt Rivvi.

Thanks! Ik begrijp heel goed dat ze streng moeten zijn, maar ik krijg een beetje het idee dat ik nu moet lijden onder de slechten zeg maar. Er wordt teveel misbruik gemaakt dat mensen die wel serieuze problemen hebben ten onrechte worden afgewezen.

Vorig jaar oktober heb ik mijn relatie verbroken. Ik heb toen nog maanden bij mijn ex in huis gewoond. Ik was zeer verrast en vooral verbaasd dat ik eind januari al een woning toegewezen kreeg.

Omdat ik geen werk had en steeds dieper in een depressie zakte was werken niet mogelijk voor mij dus ik heb op de dag dat ik mijn sleutel kreeg ook een uitkering aangevraagd. Eerder was niet mogelijk omdat ik nog bij mijn ex woonde.

Pas 3,5 maand NA mijn uitkeringsaanvraag (half mei) kreeg ik eindelijk mijn uitkering. Dit betekent dat ik al die tijd ook geen huur kon betalen. Toen mijn uitkering eenmaal liep ben ik als een gek mijn huur gaan betalen.
Op 20 juli was ik helemaal bij met mijn huur en dat voelde goed, heel goed.
Op 21 juli kwam ik thuis van boodschappen doen en ik vond een grote container voor de deur met daarin al onze spullen. Foto's, meubels, kleding, schoolspullen van mijn zoon. Alles hadden ze weggegooid. Ik werd mijn huis uitgezet.

De sociale dienst vindt dat het mijn eigen schuld is, ik had gewoon de huur moeten betalen. Het feit dat zij mij niet betaalden vergeten we voor het gemak maar even.

Nu zijn mijn kind en ik dakloos en we komen nergens voor in aanmerking. Niet voor crisisopvang, niet voor urgentie, niet voor particuliere huur, niet voor de vrije sector. Nergens voor.
Geen enkele instantie wil of kan me helpen en ik ben de wanhoop nabij. Elke keer dat ik langs de IJssel loop wordt de drang om erin te springen vanaf de brug groter. Mijn zoon is het enige dat me nog tegenhoudt om zelfmoord te plegen maar ik heb de angst dat ze hem bij mij weghalen want een kind dakloos kan natuurlijk niet.

Mijn dagen breng ik door in een bibliotheek waar ik als een gestoorde internet afzoek naar woningen en middelen om dat zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen.

Vandaag was een geweldige topdag. Ik kreeg 24 reacties op emails die ik gisteren had verstuurd.
24 keer: nee, sorry, ook wij kunnen niks voor u betekenen maar veel sterkte ermee!

Het allereerste wat ik zou doen als ik u was, is een afspraak maken bij de huisarts voor psychische ondersteuning.
Ook vragen of maatschappelijk werk en/of sociaal raadslieden ingeschakeld kunnen worden.
Misschien kunnen zij bemiddelen met de woningbouw, omdat het toch vreemd is dat u een dag na het voeldoen van de huurachterstand uit huis wordt gezet.
Heeft u hier dan geen bericht van gehad?
Meestal gebeurd dat niet zomaar.
Ook zou ik kijken of bijvoorbeeld maatschappelijk werk contact op kan nemen met de gemeente, want 3.5 maand doen over een aanvraag voor een uitkering is werkelijk belachelijk.
Bent u tussentijds wel telkens gewaarschuwd dat de termijn die voor een aanvraag staat, niet voldoende was en dus verschoven werd?
Want als dat niet het geval is, kunt u misschien de Nationale Ombudsman inschakelen.
Op die manier kunt u hard maken dat u door de gemeente uw huis bent kwijtgeraakt.
Ik wens u heel, heel veel sterkte!

Desperate13,

Toen je de uitkering eindelijk kreeg, was dat met terugwerkende kracht?
Heb je toen alle achterstand in 1x betaald?

Ook hier zitten wij in een lastige situatie. Mijn vriend en ik hebben 2 kleine kinderen, en zijn beiden ons werk kwijtgeraakt het afgelopen jaar. Wij huren ook particulier op het moment, maar per 1 april moeten wij dit huis ook verlaten omdat het is verkocht. Urgentie is vorig jaar afgewezen, we voldeden aan alle voorwaarden maar we kregen geen urgentie. De reden daarvoor was dat ik, voor ik mijn kindjes kreeg, 2 jaar in het buitenland gewoond en gewerkt heb, dat had ik volgens de urgentiecommissie dan maar niet moeten doen, want dan had ik wellicht al genoeg punten opgebouwd bij een woningbouw. Ik werk zelf als gastouder, en heb werk voor 3 dagen per week. Dit is geenszins een vast contract of zelfs maar voor een jaar, en de hoogte van het inkomen is zeker niet toereikend (meer) voor de particuliere markt. Woningbouw staan we nu ruim 2 jaar ingeschreven, maar hoger dan de 46ste plaats zijn we tot nu toe nog niet gekomen. Wat rest ons nu? Een vakantiewoning/chalet/stacaravan lijkt de enige optie. En daar mag je weer niet officieel permanent ingeschreven staan. Wij zitten muurvast...niet om zielig te doen, maar het is wel zo. Een ander gedeelte van Nederland gaan wonen zou ik best willen doen, ik zou alleen niet weten waar we dan naartoe zouden kunnen gaan, en bovendien raak ik dan weer mijn enige bron van inkomsten kwijt.

@Lili,
Je moet het huis verlaten omdat het is verkocht?? Volgens mij breekt koop geen huur en als de nieuwe eigenaar er zelf in wil mag dat niet zomaar, ik zou toch kijken of je er niet wat juridisch tegenin kan brengen! In mijn land moet je als eigenaar zelfs 3 jaar wachten als je een huis koopt met huurders erin; reden waarom ik heb geeist dat mijn koopwoning leeg en vrij van huur werd opgeleverd.

Overigens, als je moet leven van een parttime baan als gastouder zal het toch niet veel zijn wat je verdient en is het misschien toch de moeite waard naar een ander deel van Nederland (of wellicht zelfs het buitenland) te verhuizen. Wat hebben jullie te verliezen?

Nochtans kan ik me niet voorstellen dat de situatie bij de WBV zo slecht is. Kan je het anders niet bij een buurgemeente proberen?

Wat rest ons nu? Een vakantiewoning/chalet/stacaravan lijkt de enige optie. En daar mag je weer niet officieel permanent ingeschreven staan.

Ik zou het toch maar doen als het geen ander optie is, of wellicht kan je (eventueel met juridische argumenten) botweg weigeren je oude woning te verlaten. Ik kan me werkelijk niet voorstellen dat de eigenaar je er zomaar uit mag schoppen, met name na of in verband met een koop.