Radar

Bezorg om de juiste manier van aanpak van BJZ waar je bijna machteloos tegen sta.

Hallo,

Ik wilde zelf ook even reageren op de werkwijze van BJZ.
Dat hun werkwijze alles behalve kindgericht is en ook niet erg professioneel.
De gesprekken die hun voeren met ons als ouders zijnde verlopen erg intimiderend.
Ik heb zelf nu een aantal gesprekken gehad met hun betrefd de bezoekregeling en de op heb al meerdere malen zware dreigementen van hun kant naar mij toe gericht gekregen.
De dreigementen zijn in mijn ogen nogal zwaar te noemen dat als je als moeder zijnde vecht voor het beste voor je kindjes.

Ze dwingen mij om mijn ex terug binnen te laten in mijn huis en dat ik in het belang van de kinderen dat moet doen en dan gezellig een bakkie koffie moet gaan zitten drinken met hem.
Terwijl er in het verleden vele mishandelingen zijn gebeurt met slagen en verwondingen naar mij toe.
Mijn ex is hiervoor al veroordeelt voor een rechtbank.
En als ik dat dan weiger te doen omdat ik bang ben van mijn ex omwille van zijn onvoorspelbaarheid.
Dan krijg ik tijdens de gesprekken met de voogden van BJZ even naar mijn hoofd gegooid dat ik een arrogante houding heb omdat ik hieraan niet wil meewerken.

En dan vervolgens dreigd de andere voogd in het gesprek dat als ik niet bijdraai zoals zei dit zouden willen dat ik er dan even rekening mee moet houden dat er een OTS is en dat zei anders wel even via de rechtbank andere maatregelen zullen laten nemen.
En als ik dan vraag wat zei hiermee bedoelt dan krijg ik als antwoord "dan zullen wij via de rechter de kinderen uit deze situatie laten halen"want wij hebben de OTS over uw kinderen dus".

En hieruit maak ik dus echt een zeer bittere ondertoon uit op dat zei even de kinderen zullen gaan afnemen van mij als moeder zijnde.
Wat ik dus ook als een dreigement zie.

Want wie kan mij verplichten dat ik mijn ex die mij jaren lang Lichamelijk en psychisch mishandeld heeft en hiervoor veroordeelt is.
Om die persoon in mijn huis terug binnen te halen en daar koffie mee te gaan zitten drinken.

Ook vind ik het erg vreemd dat altijd als ik aan kom voor een gesprek dat mijn ex meestal al binnen zit in de spreekkamer terwijl het normaal gesproken dus eigenlijk de bedoeling is dat eerst de 2 ouders samen aankomen bij de receptie en dan vervolgens samen binnen gaan in de spreek kamer waar het gesprek zal plaats vinden.
En deze werkwijze is volgens mij om misverstanden van partijdigheid te voorkomen.
Dit gebeurt dus niet in mijn geval en twijfel ik dus heel erg aan de onpartijdigheid van de 2 voogden van bjz tijdens de gesprekken die plaats vinden met mijn expartner.

Is dit de manier van aanpak ?
dreigen met kinderen uit huis te laten plaatsen als je niet in hun straatje meeloopt.
Kinderen een goede thuisbasis ontnemen en een goede moeder.
En dit alleen maar om hun stempel van macht even duidelijk te maken en neer te zetten.

Dit zou een zeer goed agenda punt moeten zijn in de tweedekamer besprekingen om mensen in zulke instanties te screenen op hun werkwijze of deze correct zijn en volgens de regels verlopen.
Want ze spelen hier geen stratego maar met het leven en het geluk van mensen,kinderen en gezinnen !!!

En zei zijn nooit de verliezers door hun macht spelletjes maar de het zijn de kinderen en de mensen die het het beste met deze kinderen voor hebben meestal die ten prooi vallen van hun macht misbruik.

EN DIT IS ZEKER IETS WAT IN ONZE TOEKOMST IN ONS LAND EENS MOET GAAN STOPPEN DAT IS MIJN MENING.

Een bezorge moeder

Er valt een heleboel te zeggen over jeugdzorg maar mij hebben ze wel geholpen.
Jaren geleden toen ik op het basis onderwijs zat ben ik gepest en mishandeld door mijn eigen klasgenoten.
Ik ben tot zowel geestelijk als lichamelijk kapot gemaakt door mijn eigen klasgenoten. Ik was toen een jaar of 8. Kinderen hebben me voor van alles en nog wat uit gescholden en ik hebben me zitten schoppen en slaan. Me kleren maakte ze kapot en ik dacht het zal zo wel allemaal horen. Ik voelde me op dat moment verschrikkelijk. En niemand wist wat er met me aan de hand was. Ik was altijd een hartstikke vrolijke meid geweest. En opeens was ik het niet meer. Ik speelde niet meer buiten en hing altijd maar voor de tv. Ik kwam enorm veel kilo´s aan. Terwijl ik vroeger altijd een slank meisje was. Maar wat mijn moeder ook aan me vroeg. Ik zei dat er niks aan de hand was.

Mijn moeder wist ook niet meer wat ze moest doen. Ze wilde haar `oude dochter` terug. En daarmee bedoelde ze die vrolijke meid van vroeger. En besloot richting jeugdzorg te gaan. Na een paar keer bellen kan ik me herinneren dat ik ze bij ons thuis kwamen filmen als we een spelletje deden en dat soort dingen. Daarna moest ik na het ziekenhuis praten met een dokter. Ook had ik vaak last van bedplassen en dat ik niet goed kon slapen. Mijn moeder vertelde me dat het daar voor was. Daar werd ook tijd aan besteed maar het grotendeels over wat er met mij aan de hand was. Er kwamen heel wat dokters en psychologen voorbij in die periode maar daar had ik geen enkel benut van. Ik dacht dat ik daar was dat ze me beter zouden make.

Na een tijdje kwamen ze er achter dat er wel degelijk iets achter zat. Maar dat ze niet precies wisten wat het was. Er gebeurde dingen of waren gebeurd die mij heel negatief over me lieten denken. Mensen hadden me gezegd dat ik lelijk was, het niet waard was om te leven en dat soort onzin. Na een tijdje belde een moeder van een meisje uit me klas op na mijn moeder dat haar dochter er niet meer tegen kon. Het meisje zat huilend thuis van was de kinderen me hadden aangedaan. Ze hadden tegen me enkel zit te schoppen tot ze helemaal blauw waren. Mijn moeder was woedend en toen ik op school was kwam mama eraan. Ik dacht natuurlijk dat me mama me kwam op halen. Dat bleek alleen niet zo. Ik moest buiten op de speelplaats wachtten en op een begeven moment werd ik zelf na binnen geroepen. Er werd me gezegd dat er dingen gingen veranderen en dat ik na een training moest om voor mezelf op te komen. Dit ging via jeugdzorg. En de hele tijd heel heeft jeugdzorg mijn familie ondersteund en contact gehouden over wat er gebeurde. Dankzij jeugdzorg heeft mijn leraar ook toe gegeven dat hij had zien gebeuren maar dat hij er niks aan had gedaan. Eigenlijk is het toch verschrikkelijk dat iemand zo laten gebeuren.

Na deze gesprekken met mijn school, jeugdzorg, en mijn familie is er een hele boel veranderd. De kinderen werden verteld dat wat ze deden dat het echt verkeerd was. Er werd een speciale ouderavond in gelast waar jeugdzorg vertelde wat er allemaal gebeurde. Van alle 28 kinderen die ik in mijn klas had en daarvan deden er zeker 15 mee. Heb ik maar 3 keer een excuus gehoord van twee jongen en 1 meisje. Er veranderde een heleboel. Maar er waren een paar kinderen in me klas die nog een klein beetje door gingen. Maar uiteindelijk na groep 6 was het voor het grootste deel toch echt voor bij. Ik had iedereen een nieuwe kans gegeven en het ging allemaal de goede kant op.

Nog steeds kwam jeugdzorg langs bij mij en op school om alles te controleren en te kijken of er nog dingen konden worden verbeteren. En de training hielp mij ook echt goed om voor mezelf op te komen.

Toen ik na de middelbare ging begon alles in principe weer opnieuw. alleen dan niet zo erg. Ik werd niet echt gepest maar ik was toch een beetje de zondebok of het pispaaltje. Alleen wou ik het deze keer zelf op lossen. Samen met mijn begeleider besprak ik hoe ik het kon oplossen. En het ging steeds beter. Op een begeven moment kreeg ik een begeleider op school aangewezen en had ik nog maar 1 keer per maand een gesprek met jeugzorg. Het ging steeds beter. Ik kreeg nog wel een stomme opmerking te horen maar dat was het dan.

Rond het vierde jaar was het dan echt afgelopen. Ik was heel wat kilo´s inmiddels afgevallen. Ik eindelijk gewoon een normaal slank figuurtje. Ik was nooit echt dik geweest. Al was ik wel wat steviger en ze waren er achter gekomen dat ze me daarmee konden raken. Dat kon dus niet meer. Ik had een meisje leren kennen wat inmiddels een hele goede vriendin van me is geworden die me had laten zien dat ik er mocht wezen. Dat ik ook leuk was, aardig en grappig. En dat gaf me erg veel zelfvertrouwen.

Ik zit nu op het mbo. En ik doe zelf ook de opleiding jeugdzorg.
Ik wil dat alle mensen net zo goed als mij worden geholpen omdat het gewoon erge situatie´s kunnen zijn. En nog veel erger dan mij. Iedereen verdient deze hulp.
Dus ik hoop dat jullie ook inzien dat het precies aan de mensen ligt die er werken.
En dat mensen zoals ik alleen de hulp maar willen verbeteren.
Ik ben goed geholpen en ik hoop dat jeugdzorg niet alleen word afgekraakt want ik ken inmiddels ook een paar mensen die ook goed geholpen zijn.