angel1978 schreef: ↑17 jan 2021 15:07
Dan begreep ik je 'jonger' verkeerd..
Maar dan nog zijn de cijfers natuurlijk extreem hoog ( gezien het landelijk gemiddelde ).
Ja, dat vind ik ook. Al is 2019 misschien wel een slechte graadmeter. Zeker na de oproep vanuit de GGZ in oktober dat ze echt merken dat het water tot aan de lippen staat, verbaast niets me. Vanuit mijn eigen verleden weet ik dat kleine dingetjes al een impact kunnen hebben op een broze geestelijke gesteldheid, laat staan hoe groot de impact is als je zo grote negatieve klap krijg als de lockdown en het eigenlijk onmogelijk is nog positieve momenten te beleven.
Dan kijk ik bijvoorbeeld puur naar mijn persoonlijke situatie en weet ik dat ik zelf echt merk dat ik regelmatig gewoon schijt aan de regels moet hebben, omdat ik anders gewoon geen lach meer op mijn gezicht krijg. Echt heel goed gaat het bijvoorbeeld niet met me. Ik kan het gelukkig relativeren en doe wat ik voor mezelf moet doen om er nog enigszins boven op te blijven, dat heb ik wel als lering getrokken uit mijn sessies bij de psycholoog.
Het is ook niet gek als je ziet wat er allemaal weg is gevallen in mijn persoonlijke leven. Normaal gesproken liep ik in het weekend bijna altijd rond op de voetbalclub, als scout bij de jeugd, als aanspreekpunt voor coaches en als supporter van mijn eigen voormalig teamgenoten en het eerste elftal. Dat doet echt pijn, om dat te missen, daar kon ik mijn energie echt in kwijt.
Verder heb ik een echte stamkroeg, zo eentje waar je het personeel echt gewoon goed kent en als vrienden beschouwt, net als de andere vaste gasten. Echter contact buiten de kroeg, die had en heb ik niet met de meesten. Je liep gewoon binnen en ze waren er en je gaat een praatje maken en een biertje met ze drinken. Dat mis ik ook echt heel erg.
Dan is er natuurlijk ook nog het dingetje met de vrouwen. Voorheen pikte je zo af en toe nog wat op in de kroeg, wat gewoon ideaal was. Geen hele levensverhalen, geen relatie moeten opbouwen, maar gewoon lekker een nachtje doorhalen met zijn tweeën. Nu is het bijna onmogelijk even iemand op te pikken, dat moet allemaal via datingapps of via de vriendenkring. En dan komt er allemaal veel meer bij kijken en moet je eerst echt een band gaan opbouwen om aan bepaalde behoeftes te komen, terwijl je juist die band niet op wil bouwen. (Ja, klinkt een beetje lomp, zoals ik het zeg, maar ik ben gewoon niet echt iemand die momenteel op zoek is naar een vaste relatie). Dat is best frustrerend zoiets.
En dan ben ik ook nog mijn baan kwijt geraakt en dat raakt me eigenlijk nog het minste van alles. Werk kan ik toch altijd wel vinden, dat is nooit een probleem geweest. Nu is voor mij juist het moment geweest dat ik de tijd ga nemen om echt iets te zoeken wat ik wil en wat in mijn privéleven past, in plaats van zo snel mogelijk een nieuwe baan te hebben die een misschien niet helemaal in past. En ik heb de tijd gebruikt om te verhuizen en ben een eigen webshop aan het bouwen puur als hobby.
Dus het is inderdaad niet allemaal negatief, maar het positieve weegt momenteel niet echt op tegen het gemis van dingen die ik echt belangrijk vind.
Overigens sta ik niet symbool voor ieder ander persoon, maar wil ik aangeven dat ik best begrijp dat mensen het echt zwaar hebben in deze tijden en dat het echt een tol kan eisen op de geestelijke gezondheid van veel mensen.
