Ik heb een vraag aan jou: hoe komt het toch dat pas in fase III studies regelmatig bewezen wordt dat de chemo niet effectief is en zelfs voor ernstiger en meer bijwerkingen zorgt?
Laat voorop staan dat ik geen arts ben. Om iets zinnigs te kunnen zeggen over de aangehaalde voorbeelden zou ik me daarvoor eerst goed moeten inlezen.
Of in Phase III studies vaak bewezen wordt dat chemo niet effectief zou zijn durf ik niet te zeggen.
Wel heeft iedere Phase een eigen doel.
Om het mezelf gemakkelijk te maken:
Phase I
Phase I trials are the first stage of testing in human subjects. Normally, a small (20-50) group of healthy volunteers will be selected. This phase includes trials designed to assess the safety (pharmacovigilance), tolerability, pharmacokinetics, and pharmacodynamics of a drug. These trials are often conducted in an inpatient clinic, where the subject can be observed by full-time staff. The subject who receives the drug is usually observed until several half-lives of the drug have passed. Phase I trials also normally include dose-ranging, also called dose escalation, studies so that the appropriate dose for therapeutic use can be found. The tested range of doses will usually be a fraction of the dose that causes harm in animal testing. Phase I trials most often include healthy volunteers. However, there are some circumstances when real patients are used, such as patients who have end-stage disease and lack other treatment options. This exception to the rule most often occurs in oncology (cancer) and HIV drug trials. Volunteers are paid an inconvenience fee for their time spent in the volunteer centre. Pay ranges from a small amount of money for a short period of residence, to a larger amount of up to approx $6000 depending on length of participation.
Phase II
Once the initial safety of the study drug has been confirmed in Phase I trials, Phase II trials are performed on larger groups (20-300) and are designed to assess how well the drug works, as well as to continue Phase I safety assessments in a larger group of volunteers and patients. When the development process for a new drug fails, this usually occurs during Phase II trials when the drug is discovered not to work as planned, or to have toxic effects.
Phase III
Phase III studies are randomized controlled multicenter trials on large patient groups (300–3,000 or more depending upon the disease/medical condition studied) and are aimed at being the definitive assessment of how effective the drug is, in comparison with current 'gold standard' treatment. Because of their size and comparatively long duration, Phase III trials are the most expensive, time-consuming and difficult trials to design and run, especially in therapies for chronic medical conditions.
Phase IV
Phase IV trial is also known as Post Marketing Surveillance Trial. Phase IV trials involve the safety surveillance (pharmacovigilance) and ongoing technical support of a drug after it receives permission to be sold. Phase IV studies may be required by regulatory authorities or may be undertaken by the sponsoring company for competitive (finding a new market for the drug) or other reasons (for example, the drug may not have been tested for interactions with other drugs, or on certain population groups such as pregnant women, who are unlikely to subject themselves to trials). The safety surveillance is designed to detect any rare or long-term adverse effects over a much larger patient population and longer time period than was possible during the Phase I-III clinical trials. Harmful effects discovered by Phase IV trials may result in a drug being no longer sold, or restricted to certain uses: recent examples involve cerivastatin (brand names Baycol and Lipobay), troglitazone (Rezulin) and rofecoxib (Vioxx).
http://en.wikipedia.org/wiki/Clinical_trial
Zoals te lezen is zijn er ook voorbeelden waarbij schadelijke bijwerkingen pas in phase IV onderzoek ontdekt worden.
Hoe verder men in de Phase zit, des te gevoeliger is het onderzoek voor effecten en bijwerkingen. Bovendien gaat men in Phase III het geneesmiddel met andere geneesmiddelen vergelijken. Wanneer er nooit geen verschillende effecten gevonden zouden worden, zou deze fasering overbodig zijn.
Betreffende chemo is het discutabel wanneer bijwerkingen nu ernstiger zijn dan de kwaal. Het is een geneesmiddel dat gepaard gaat met bijwerkingen. De aanvaardbare bijwerkingen zijn echter zoals je zult begrijpen groter dan bij bijvoorbeeld een paracetamol. Op chemo kan daardoor altijd wel kritiek gegeven worden dat het verantwoordelijk is voor diverse nadelige bijwerkingen. Dat is nu eenmaal de waarheid.
Hier zijn toch vele fase I en II studies aan voorafgegaan? Denk je nu echt Robjee dat de farmabedrijven deze resultaten met angiogeneseremmers niet eerder in hun studies hebben gevonden?
Er zullen natuurlijk bijwerkingen gevonden zijn. Wat betreft thalidomide waren eerdere resultaten blijkbaar voldoende om Phase III onderzoek te starten.
Concurrent thalidomide with chemotherapy followed by maintenance thalidomide appears to be well tolerated. The results on tumour response rate and survival led us to initiate a randomised phase III trial in the United Kingdom.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1792 ... d_RVDocSum
Thalidomide 200mg daily is well tolerated when given as maintenance therapy for ES-SCLC after induction chemotherapy. Further evaluation of anti-angiogenic agents in SCLC is warranted.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1732 ... d_RVDocSum
Gezien de uitkomsten uit het recente onderzoek lijkt mij thalidomide overigens niet het aangewezen middel tegen SCLC.
Een verklaring zou mogelijk kunnen zijn dat een enkel angiogeen middel onvoldoende is voor een tumor gezien de verschillende angiogene factoren die een tumor beschikt.
Het uitschakelen van meerdere systemen door middel van combinatietherapie lijkt dan ook noodzakelijk.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1219 ... d_RVDocSum
@Robjee wat is er dan op tegen om relatief veilige abrikozenpitten te nemen? Waarom toch zo fel gereageerd op abrikozenpitten?
Onder begeleiding zal het gebruik van abrikozenpitten
relatief veilig zijn. Maar de potentiele gevaren is niet mijn primaire punt dat ik wil maken. De belangrijkste reden dat ik hier gereageerd heb is dat enige effectiviteit van deze pitten niet is aangetoond.
Dan kun je het nuanceren door het onder begeleiding te laten plaatsvinden, je kunt angiogeneseremmers erbij halen en de nadelen daarvan noemen, je kunt suggereren dat de farmaceutische industrie negatieve resultaten ‘verzwijgt’, maar dan nog heb je niet aangetoond, noch aannemelijk gemaakt dat het eten van abrikozenpitten zinvol is bij de behandeling tegen kanker.
En waarom vergelijk je dat niet eens met bv. Avastin dat uitzaaiingen op afstand veroorzaakt en ernstiger afwijkingen veroorzaakt? Of op Thalidomide? Lees het studierapport eens over Thalidomide bij longkanker. Dit is echt onthullend.
Wat heeft dat met de werkzaamheid van abrikozenpitten tegen kanker te maken?
Je post heeft voornamelijk te maken met kritiek op chemo en het onderzoek daarnaar. Wellicht is het zinvol om dat in het desbetreffende subforum te plaatsen.
Nogmaals je weet veel meer dan de meesten van anderen op dit forum maar ik vind het jammer dat je je kennis gebruikt vooral om mensen die op zoek zijn naar natuurlijke alternatieve of aanvullende middelen te bekritiseren.
Bedankt voor je compliment, maar wat is er mis met het bekritiseren van alternatieve en aanvullende middelen? Deze middelen zijn nu eenmaal vaak gevoeliger voor kritiek.
Kritiek kan bovendien terecht en onterecht zijn. Wanneer mijn kritiek onterecht zou zijn wil ik daar best van gedachten over willen wisselen.
Verder bespeur ik enige selectiviteit in welke informatie je van een bron gebruikt. Je haalt twee onderzoeken aan waarin geen bijwerkingen van laetrille genoemd worden. Dat gebruik je om de lezer te laten zien dat het eten van abrikozen ‘relatief’ veilig is. Dezelfde onderzoeken laten echter ook zien dat er geen bewijzen zijn dat laetrille effectief is tegen kanker.
Is het dan niet misleidend om mensen het eten van abrikozenpitten te adviseren?
Van mij mag iedereen abrikozenpitten eten als ze daarin geloven. Dat is ieder zijn eigen keuze. Maar wanneer alle onderzoeken bekeken worden kan men volgens mij alleen maar de conclusie trekken dat laetrille niet werkzaam is tegen kanker. Die suggestie moet dan ook niet gewekt worden volgens mij.
)?