De uneto-VNI is een vereniging van winkelieren. Hun functie is om winkeliers voor te lichten. Zij zijn zeker geen autoriteit op dit gebied. Wat je hier versteld is dus onzin.Uneto-VNI.Weer hetzelfde antwoord en dus weer dezelfde vraag: WIE bepaalt de levensduur? De compiuters van mijn zoon em mij gaan over het algemeen langer mee.En computers hebben in het algemeen een levensduur van 3 jaar.
BBCS,BBCS schreef:De gehele Europese richtlijn is overgenomen, behalve die 2 jaar garantie.
De Nederlanse wetgever is dat niet vergeten, maar het is een bewuste keuze. En die is in dit geval toegestaan.
Vandaar dat die 2 jaar garantietermijn hier in Nederland niet van toepassing is, ondanks dat het een aanbeveling is.
De reden van die aanbeveling is om in alle landen van Europa de dezelfde regels te laten gelden.
Krijg ik toch haast de indruk dat je mijn (het eerste) bericht op de vorige pagina niet hebt gelezen. De wetgever is verplicht om tot het resultaat te komen dat in de richtlijn beschreven wordt. Doet deze dat niet dan kan de burger zich rechtstreeks op de richtlijn beroepen.Die regel heeft de Nederlandse wetgever niet overgenomen.
Dus is die niet van toepassing.
Hier staat dat de Nederlandse wet meer bescherming mag beiden. Hier staat niet dat de Nederlandse wet minder bescherming mag bieden. Een soort van compromie dat er toe leid dat sommige gevallen minder en andere gevallen meer rechten krijgen dan in de richtlijn omschreven staan, mag ook niet!BBCS schreef:Bron: consuwijzer.Nederland biedt de consument dan ook een ruimere bescherming dan de Europese Richtlijn. Dit is toegestaan.
Je schreef eerder: "Met de economische levensduur wordt die levensduur aangeduidt waarin het product gemiddeld meegaat." Als een computers gemiddeld langer meegaan dan drie jaar dan licht de economische periode volgens jouw eigen definitie dus hoger dan je zelf beweerd. Dat het ding verouderd is doet er niet toe.Een computer is economisch redelijk snel verouderd, maar dat wil niet zeggen dat de computer niet langer meegaat.
Ik ben overal op ingegaan, dus dat kan mij niet verweten worden.Dat standpunt eindeloos herhalen (jawel, van beide kanten!!) gaat daar niet echt verandering in brengen.
Ik ben bang dat je een brilletje moet gaan kopenJawel; er wordt verwezen naar de Europeesche richtlijn, en dat men daar ten alle tijde recht op heeft. (dat is jou nu al een paar keer onder je neus gehouden) Lezen!!! (artikel 6 lid 3 uit het BW7)
Nog steeds weiger je op dat artikel te reageren. Door telkens daarop niet te reageren zet je jezelf gewoon voor paal!
, want ik heb er wel op gereageerd. 
Daar denk ik toch anders over. Als het gaat om de regels rond om de richtlijnen roep jij in mijn ogen "tja ik denk er gewoon anders over" en zie ik geen onderbouwingen.BBCS schreef:Ik ben overal op ingegaan, dus dat kan mij niet verweten worden.
Dat is duur. Eerst naar de lage rechter, dan de hoge rechter, dan in cassatie of naar het Europese hof, die je vervolgens weer terug stuurd naar de hoge rechter. Een bodemprodecure alleen al kan per partij zo'n 500 a 1000 euro kosten.tienepien schreef:Het lijkt mij dat nog steeds een rechter bepaald wat hier nu eigenlijk geldt. Misschien tijd voor een soort proefproces?
Wanneer houd je je eens aan je woordIk stop zelf met deze discussie.
Hieruit maak ik op dat de richtlijn ook geld voor fabrikanten. Als dat niet zo zou zijn dan kon je namelijk helemaal geen rechtzaak voeren, niet succesvol altans. Dat een rechzaak voeren duur is geld net zo hard voor winkelier als voor consumenten. Zoals de winkelier een rechtzaak moet voeren om bij een dwars liggende fabrikant zijn recht te halen, zo moet de consument een rechtzaak voeren om bij een dwars liggende winkelier zijn recht te halen. Als consument zou ik altijd een rechtzaak voeren met de winkelier en niet met de verkoper, zelfs al had ik de mogelijkheid om rechtstreeks de fabrikant aan te klagen, omdat dit mij meer kansen geeft op een succesvolle afloop en dus voorkomt dat ik daarna nog tegen iemand anders een rechtzaak moet voeren. Ik heb namelijk ook geen geldboom in mijn tuin staan!Artikel 4 - Recht van verhaal
Wanneer de eindverkoper jegens de consument aansprakelijk is
uit hoofde van een gebrek aan overeenstemming dat voort-
vloeit uit een handelen of nalaten van de producent, van een
eerdere verkoper in dezelfde contractuele keten of van enige
andere tussenpersoon, kan de eindverkoper verhaal nemen op
de aansprakelijke persoon of personen in de contractuele keten.
De persoon of personen op wie de eindverkoper verhaal kan
nemen alsmede de rechtsvorderingen en de wijze van proce-
deren worden bepaald door het nationale recht.
Zat ik ook al een tijdje aan te denken. Maar dat geldy allaan voor Europeese fabrikanten en niet voor sie van buiten de EU. En daar gaat het mis voor de winkelier. Verkoopt hij Philips, dan is de garantie 2 jaar en voor Sony 1 jaar. Maar hij moet voor beide 2 jaar geven. Of zie ik dat verkeerd?Hieruit maak ik op dat de richtlijn ook geld voor fabrikanten.[/qu
Je hebt het helemaal mis.Wat BBCS eigenlijk wil is dat consumenten hem niet voor de rechter slepen, als het product niet goed is.
Er kunnen meerdere verkopers zijn in het traject. Dat betekent dat de consument zou moeten gaan uitzoeken wie van al die verkoper de eindverantwoordelijke is. De fabrikant kan best wel eens vrijuit gaan. Het komt er op neer dat de consument een veelvoud van rechtzaken moet gaan voeren.
Daarnaast geld dat al die verkopers zich niet persee allemaal in Nederland of Europa hoeven te bevinden. Dit betekent in de eerste plaatst dat de consument te maken krijgt met buitenlands recht. De winkelier heeft van dit vak zijn beroep gemaakt, maar de consument mag uitpuzelen hoe het buitenlandse recht in elkaar zit.
Quote:
Ik stop zelf met deze discussie.
Wanneer houd je je eens aan je woord
Nee dat maak je verkeerd op.Alfatrion schreef:Artikel 4 - Recht van verhaal
Wanneer de eindverkoper jegens de consument aansprakel©¦k is
uit hoofde van een gebrek aan overeenstemming dat voort-
vloeit uit een handelen of nalaten van de producent, van een
eerdere verkoper in dezelfde contractuele keten of van enige
andere tussenpersoon, kan de eindverkoper verhaal nemen op
de aansprakel©¦ke persoon of personen in de contractuele keten.
De persoon of personen op wie de eindverkoper verhaal kan
nemen alsmede de rechtsvorderingen en de w©¦ze van proce-
deren worden bepaald door het nationale recht.
Hieruit maak ik op dat de richtlijn ook geld voor fabrikanten.
Hij ontkent en negeert dit dus gewoon terwijl het letterlijk zwart op wit geschreven staatkan er niet toe leiden dat de koper de bescherming verliest die hem krachtens deze richtlijn wordt geboden