Radar

juwita schreef:Beste Van Rossum,
Ik denk dat de kans groter is dat WPC en VP-nadat de onderhandelingen over o.a. de inkleuring van de post schrijnende gevallen (sic !) is afgerond- samen met verzekeraars de compensatieregelingen alsnog op grond van de Wet Collectieve Afwikkeling Massaschade (Wet Cam) algemeen verbindend zullen laten verklaren door het Gerechtshof in Amsterdam. Tegen een vergoeding van een ''handsome additional fee'' zullen deze advocatenstichtingen daar vermoedelijk wel toe bereid zijn. Alsdan zullen woekerpolisgedupeerden die de strijd echt aan willen gaan tijdig moeten ''opt outen'' om zich aan de algemeen verbindenverklaring te onttrekken. Vele onder hen die nu nog strijdbaar zijn zullen dit nalaten. De belangen van de verzekeringsbranche, de advocatenstichtingen, de rechterlijke macht, de haagse politiek lopen hier te zeer parallel. Een boek als dat van Kooman en de tijdelijke oprispingen in de media zullen dit niet doorbreken. Gedupeerden die voor ''dwaling'' gaan zijn vooral op eigen kracht en die van een goede advocaat aangewezen. Van elders heeft men voorlopig geen echte ''hulp'' te verwachten.

Overigens een woekerpolisslachtoffer die echt voor dwaling gaat, zendt natuurlijk aan zijn verzekeraar een buitengerechtelijke vernietigingsbrief; vordert daarin alle betaalde premie terug (+ wettelijke rente) en stopt accuut met verdere betaling van zijn premie. Dat zet zaken echt op scherp, individueel uiteraard, maar is wel de te bewandelen weg. Ik vermoed dat nog géén 0,001 promille van de circa 5 miljoen gedupeerden deze mate van lef en juridische visie getoond heeft. Tot nu toe.

4.12 Het is Aegon geweest die ondoorzichtigheid heeft gecreëerd ten aanzien van de hoogte van de overlijdensrisicoverzekeringspremie. Ten aanzien van de kosten van administratie en beheer is zij duidelijk geweest. Bedoelde verhouding tussen kosten en premie is in juridisch opzicht niet van belang, aangezien niet is gesteld of gebleken dat die relatie voor het publiek algemeen bekend is. In tegendeel, zij is juist de basis voor de ondoorzichtigheid die is vastgesteld door de Ombudsman Verzekeringen (Aanbeveling blz. acht). Deze zet beide uitdrukkelijk naast elkaar (Aanbeveling blz. 10, pt. 6). Ten aanzien van hoogte van de overlijdensrisicopremie is de Ombudsman Verzekeringen van oordeel dat deze niet hoger behoort te zijn dan de premie die een bij dezelfde verzekeraar voor een vergelijkbaar risico bij een zelfstandige risicoverzekering in rekening wordt gebracht op het moment van het sluiten van die verzekering, derhalve zonder daar bovenop "oneigenlijke opslagen" in rekening te brengen (Aanbeveling blz. 10, pt. 7). Naar de rechtbank - zoals als door Aegon onweersproken aangevoerd - vaststelt, bleek aanbeveling pt. 7 in de praktijk niet werkbaar en is met instemming van onder meer de Ombudsman Verzekeringen een nadere invulling van deze aanbeveling gegeven in artikel 2.3 van de vaststellingsovereenkomst. Hierbij is de overlijdensrisicopremie genormeerd op basis van een sterftetafel alsmede een brutering van de aldus bepaalde premie met 16%. In het geval de daadwerkelijk in rekening gebrachte overlijdensrisicopremie hoger is dan de genormeerde overlijdensrisicopremie, bepaalt artikel 2.3 dat het meerdere meetelt in het jaarlijkse maximum percentage aan kosten als bedoeld in artikel 2.1 van de vaststellingsovereenkomst.

4.13 Alles overwegende en bij gebreke van andere relevante aanknopingspunten is de rechtbank van oordeel dat voor het vaststellen van een redelijk premieniveau bij [eiser] moet worden aangesloten bij het bepaalde in de vaststellingsovereenkomst. Uit de door Aegon bij brief van 2 november 2009 overgelegde berekening (bijlage 2 bij de notitie), waarvan de juistheid door [eiser] niet is bestreden, blijkt dat het (genormeerde) beleggingsresultaat van het VermogensPlan van [eiser] op basis van de vaststellingsovereenkomst (€ 90.325,23) lager is dan het daadwerkelijk door [eiser] behaalde beleggingsresultaat (€ 97.649,15). Er is derhalve geen sprake van op te heffen nadeel in de zin van artikel 6:230 BW. Bijgevolg moeten de (onderdelen van de) vorderingen genoemd onder r.o. 4.8 worden afgewezen.

4.14 Nu partijen over en weer op onderdelen in het ongelijk worden gesteld, zal de rechtbank de proceskosten tussen partijen compenseren.

5. De beslissing

De rechtbank

5.1 verklaart voor recht:
- dat Aegon ex artikel 1401a BW (oud) jo. artikel 1416a BW (oud) onrechtmatig jegens [eiser] heeft gehandeld door onvolledige informatie betreffende haar financiële product VermogensPlan aan [eiser] ter beschikking te stellen;
- dat het VermogensPlan met nummer 1910075769 onder invloed van dwaling als bedoeld in artikel 6:228 lid 1 BW tot stand is gekomen en bij een juiste voorstelling van zaken niet zou zijn gesloten en dat deze dwaling te wijten is aan inlichtingen verstrekt door Aegon, met dien verstande dat deze dwaling niet leidt tot vernietiging of wijziging van de tussen partijen gesloten overeenkomst;
- dat Aegon heeft verzuimd om aan [eiser] een verzekeringspolis ter beschikking te stellen en dat zij daarmee in strijd heeft gehandeld met de toen ex artikel 259 WvK op haar rustende verplichting daartoe;
- dat Aegon toerekenbaar tekort is geschoten in de nakoming van de op haar rustende (precontractuele) zorgplicht;

5.2 wijst het meer of anders gevorderde af;

5.3 compenseert de proceskosten tussen partijen in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.


Dit vonnis is gewezen door mr. B.C. Punt en in het openbaar uitgesproken op 10 maart 2010, in tegenwoordigheid van de griffier.

juwita schreef:Opmerkelijk te meer doordat verderop ''dwaling'' wel wordt toegekend (zij het de vernietigingsvordering niet !)..

juwita schreef: De wet spreekt niet over ''schade'' maar over het ''opheffen van het nadeel'' dat het gevolg is van de dwaling. Zie artikel 230 boek 6 BW.
De standaard compensatieregelingen op basis van de Wabeke norm bieden naar mijn oordeel geen voldoende ''opheffing van het nadeel'' waarover een dwalende ten aanzien van zijn woekerpolis dwaalde . Wanneer aan een verzamelaar van Van Gogh schilderijen een schilderij van Van Gogh wordt verkocht tegen een koopprijs van zeg 1 miljoen, en het doek blijkt later van Manet te zijn en een waarde van 900.000 te hebben, volstaat een compensatie van 1 ton ook niet. De koper verkeer namelijk in dwaling over de Van Gogh en niet over een lagere waarde.
Naar analogie, woekerpolisbezitters zullen velaal dwalen over verborgen kosteninhoudingen an sich en niet over het feit dat die kosten, bijvoorbeeld, jaarlijks 3% van de poliswaarde bleken te zijn en dan door compensatie verlaagd worden tot de maxima percentages van de Wabeke norm.

Dwaling ten aanzien van beleggingsverzekering. Verzekerden spreken verzekeraar aan en vorderen onder meer vernietiging van de beleggingsverzekering. De rechtbank neemt dwaling aan ten aanzien van het zogenoemde hefboom effect en ten aanzien van het geprognotiseerde rendement. Nader onderzoek naar de vraag of deze dwaling tot vernietiging leidt, nu de verzekeraar een wijzigingsvoorstel heeft gedaan dat neerkomt op toepassing van de regeling die tot stand is gekomen met de Stichting Woekerpolis Claim en met de Stichting Verliespolis.
LJN: BI7834, Rechtbank Haarlem , 140342 / HA ZA 07-1327