SimonleBon schreef:
Je gaf als voorbeeld ook een tabel met merken en typenrs.
Maar het gaat niet om een tabel, maar een label.
Om een duurzaamheidslabel met categorieën (net als bij het energielabel) te maken lijkt me sowieso een lastige zaak. Een redelijk eenvoudige manier zou uit kunnen gaan van de te verwachten levensduur, die door de fabrikant gegeven wordt. A zou dan voor >20 jaar kunnen staan, B voor 15 jaar, C voor 10, etc tot 6 maanden toe.
Fabrikanten werken niet met zo'n tabel of label.
Men werkt niet met verwachte levensduur, de wetboek en Europese Richtlijn ook niet.
De fabrikanten geven altijd netjes de garantieperiode op.
Dat is de periode waarin zij de goede werking van het product garanderen.
Waarom dat die periode zo kort is?
Simpel
We zitten niet in een kwaliteitsmaatschappij, maar in een wegwerpmaatschappij waarbij de producten zo goedkoop mogelijk moeten zijn.
Het probleem is dat veel mensen nog de verwachting van 15 a 20 jaar geleden.
Toen werden inderdaad producten zo gefabriceerd dat de producten gemakkelijk gerepareerd konden worden en dat de kwaliteit best hoog was.
Echter de tijd dat een wasmachine gemakkelijk 20 jaar meeging, dat een tv inclusief reparaties (welke voor rekening van de koper was) ook 20 jaar meeging, al ver achter ons ligt.
De vraag waarom dat de kwaliteit en levensduur van de hedendaagse producten niet meer op het niveau ligt van 20 jaar geleden, heeft als simpele antwoord: omdat de consument die prijs niet meer wilt betalen.
Het is tegenwoordig de race en gevecht wie het goedkoopste kan leveren. Daarbij speelt de consument een zeer harde spel. Kan de kleine ondernemer niet meer tegen bodemprijzen leveren: kan hij ******** en de tent sluiten.
Maar dat mag niet gezegd worden!
Nee, het ligt niet aan de consument. Het ligt aan de winkelieren die alleen maar uit zijn om de consument de bedonderen. En de fabrikanten...... Die lachen zich rot!
De consument krijgt waar hij om vraagt: goedkope wegwerpproducten.
Nogmaals:
Ik heb geen problemen mee dat de garantieperiodes worden gekoppeld aan de gemiddelde levensduur.
Echter moet er wel zeer veel veranderd worden: onder andere dat de fabrikanten worden verplicht om een garantieperiode te verstrekken welke gelijk is aan de gemiddelde levensduur.
Zolang dat dat niet gebeurd, kan niet van de winkelier verwacht worden dat hij garantie geeft welke gelijk is aan de gemiddelde levensduur.
ICTWAARBORG gaf duidelijk aan dat de kosten van die kosteloze reparaties of vervangingen niet bij de fabrikanten gedeclareerd kunnen worden en dat die volledig voor rekening van de winkelieren komen. Waar moeten zij dat van betalen? Van de winstmarge van 2% tot 4%?
Als de winstmarges op 40% tot 50% lagen, dan was het een totaal andere verhaal.
Kijk eens naar de It's!
Waarom zij die failliet?
Waarom gaan veel winkelieren failliet?
Omdat zij niet tegen bodemprijzen en nog lager kunnen leveren en worden verplicht om gedurende de gemiddelde levensduur kosteloze reparaties en vervangingen uit te voeren.
Om geld uit te kunnen geven, moet het wel verdient worden!