Iets recenter was het Milosević, die met het verleden zijn aanspraken op Groot-Servië dacht te onderbouwen. Putin en Milosević gebruiken dezelfde retoriek.
De scheidslijn Russen-Ukraïners in de Donbass loopt langs de loopgraven uit de eerste wereldoorlog. Ukraïne viel toen onder de Donaumonarchie of Habsburgse Rijk, Rusland had nog een tsaar. Veel verder moet je niet terug gaan in de tijd.
Om het iets beter te begrijpen. Stel dat de kolenmijnen in Nederland nog in bedrijf zijn, maar bijna uitgeput en het is heel moeilijk om aan kolen op de wereldmarkt te komen, dan is de oplossing natuurlijk het officiële excuus de Nederlandse minderheid in Wallonië te beschermen, het land te bezetten of te annexeren en dan de kolenmijnen daar plunderen. De opbrengsten verdwijnen deels in de staatskas en verder in de zakken van je netwerk.
Het recente verleden heeft meer van dit soort invallen laten zien. Irak? Dat was de familie Bush, die de eigen oliebelangen veilig wilde stellen. Libië? Ook olie. Syrië? Qatar wilde graag een gaspijplijn door het land naar Europa bouwen, maar Assad wilde niet.
Het zegt mij meer over het vertrouwen van de andere zijde in je goede vriend. Ze kennen elkaar niet genoeg hiervoor en ze zijn alert op ongewenste meekijkers en -luisteraars bij de communicatie.Techneut71 schreef: ↑22 feb 2022 16:36Zo rustig vinden de mensen in de Baltische staten het anders niet.... Een goede vriend van mij werkt veel samen met mensen in Lithouwen. Die vinden grappen over Poetin verschrikkelijk, want die man is in hun ogen een groot gevaar, niet iemand om grappen over te maken. En ze vinden de situatie echt niet prettig, ze vertrouwen Poetin en Rusland voor geen halve duit.
Zelf zijn we niet veel beter. Er zijn reizen, waarbij slechts één telefoon meegaat en als we terugkomen, laten we dat apparaat eerst nakijken op ongewenste software, voordat hij in een lade verdwijnt tot de volgende reis.