Re: disneyland parijs
Geplaatst: 23 okt 2009 03:48
9. 21 oktober het kussen van Skip mijn zoon van 4 jaar is verdwenen. Waarschijnlijk meegenomen door de schoonmaak. Dus ik bellen. Krijg ik na 3 x doorverbonden worden een leuk Nederlands meisje aan de telefoon maar helaas is het kussen nog niet gevonden. (het is een groen met wit vierkanten kussen)
10. 21 oktober '09 in de avond. Ik bel met de congerce want de kids liggen al vroeg in bed of het nou gelukt is met dat ontbijt. Er word gemeld van wel (joeppiedepoeppie) en of ik ff de kaartjes kan halen. Ik leg uit dat dit nu ff lastig is omdat de kids nog niet helemaal slapen en ik alleen ben. Na veel gezucht word er aan geboden dat er iemand de kaartjes komt brengen.
11. 22 oktober '09 ons laatste dagje Disney. We gaan ontbijten met de disneyfiguren. Daarna brengen we de wandelwagen weer terug naar het winkeltje in het park. Er staan 5 mensen achter de balie. Er lachwekkend lopen ze elkaar in de weg. Ik ben na een tijdje aan de buurt en vraag mijn 70 euro terug. Er worden allerlei mensen bij gehaald en na het verhaal voor de zoveelste keer verteld te hebben krijg ik weer een arrogante franse dame die mij gewoon NEE zegt....pffff mijn energie is nu echt op.... ik zou nog ff met de kids het park in gaan voordat we naar Nederland zouden rijden maar inmiddels sta ik weer ruim 3/4 mijn tijd te verdoen in deze winkel om de wandel wagen terug te brengen ?!?!?!?!? Ik wil mijn 70 euro terug en iedereen kijkt me appelig aan. Ik mag weer gaan zonder borg. Ik eis een wandel wagen omdat mijn lol weer eens vergalt is en ik Skip niet dat stuk wil aan doen om te moeten lopen vraag ik mijn wandel wagen terug. Wouwww wat voel ik me gepiepeld en zo de lol van Disney ontnomen.
12. 22 oktober '09 in mijn up als 1 oudergezin mag ik organiseren dat mijn bagage en kids veilig bij mijn auto komt. Best een uitdaging maar het lukt.
13. De kids laat ik achter in de auto om uit te checken en het probleem met de wandelwagen op te lossen. Ik waarschuw de kids dat het lang kan duren maar wie had ooit gedacht dat dit bijna 2 uur zou zijn.
14. 22 oktober '09 Ik meld de vermissing van Skip zijn kussen. Ik moet een hysterisch formulier invullen terwijl ze al mijn gegevens hebben dus ach lang leven de bezigheids therapie. Maar wie gaat dit kussen vergoeden want een sorry heb ik nog niet gehoord dat men het is kwijt geraakt bij Disney. We hopen oprecht dat het terug gevonden word en terug gestuurd word voor mijn Skippy van 4 jaar.
15. 22 oktober '09 Ik wil graag uit checken en betalen. Ik geef mijn creditcard maar volgens de meneer van de receptie werkt het niet of ik een andere kaart heb. Ik heb twee pinpassen maar op snauwerige wijze krijg ik te horen dat die niet geaccepteerd worden. Dus ik vraag hoe dan te betalen. Hij maakt mij duidelijk met veel gebaar en geluid dat het mijn schuld is dat mijn creditcard het niet doet tja volgens hem moet ik maar zorgen dat ik genoeg geld heb. NOU JA. Ik kan gewoon pinnen dus heb genoeg geld op mijn rekening. pffff arrogante fransman!!! Ik vraag waar ik kan pinnen. Antwoord is in het park of in Village. Tja dat ga ik dus niet lopen. Mijn kids zitten inmiddels 3/4 te wachten in de auto hebben hun ochtend al zien verpesten door Disney en ik ga hun nu echt niet uit de auto sleuren om naar het park te lopen a 2 x 10 minuten om voor arrogante receptionist cash te pinnen. Na een half uur blijkt mijn creditcard het gewoon te doen zonder problemen. Ik heb die arrogante receptionist nog net niet in zijn gezicht uit gelachen want na als zijn vernederende woorden, en blikken daarnaast legde hij alle schuld bij mij en wilde hij niet in oplossingen denken, toen had ik het wel met hem en Disney gehad.
10. 21 oktober '09 in de avond. Ik bel met de congerce want de kids liggen al vroeg in bed of het nou gelukt is met dat ontbijt. Er word gemeld van wel (joeppiedepoeppie) en of ik ff de kaartjes kan halen. Ik leg uit dat dit nu ff lastig is omdat de kids nog niet helemaal slapen en ik alleen ben. Na veel gezucht word er aan geboden dat er iemand de kaartjes komt brengen.
11. 22 oktober '09 ons laatste dagje Disney. We gaan ontbijten met de disneyfiguren. Daarna brengen we de wandelwagen weer terug naar het winkeltje in het park. Er staan 5 mensen achter de balie. Er lachwekkend lopen ze elkaar in de weg. Ik ben na een tijdje aan de buurt en vraag mijn 70 euro terug. Er worden allerlei mensen bij gehaald en na het verhaal voor de zoveelste keer verteld te hebben krijg ik weer een arrogante franse dame die mij gewoon NEE zegt....pffff mijn energie is nu echt op.... ik zou nog ff met de kids het park in gaan voordat we naar Nederland zouden rijden maar inmiddels sta ik weer ruim 3/4 mijn tijd te verdoen in deze winkel om de wandel wagen terug te brengen ?!?!?!?!? Ik wil mijn 70 euro terug en iedereen kijkt me appelig aan. Ik mag weer gaan zonder borg. Ik eis een wandel wagen omdat mijn lol weer eens vergalt is en ik Skip niet dat stuk wil aan doen om te moeten lopen vraag ik mijn wandel wagen terug. Wouwww wat voel ik me gepiepeld en zo de lol van Disney ontnomen.
12. 22 oktober '09 in mijn up als 1 oudergezin mag ik organiseren dat mijn bagage en kids veilig bij mijn auto komt. Best een uitdaging maar het lukt.
13. De kids laat ik achter in de auto om uit te checken en het probleem met de wandelwagen op te lossen. Ik waarschuw de kids dat het lang kan duren maar wie had ooit gedacht dat dit bijna 2 uur zou zijn.
14. 22 oktober '09 Ik meld de vermissing van Skip zijn kussen. Ik moet een hysterisch formulier invullen terwijl ze al mijn gegevens hebben dus ach lang leven de bezigheids therapie. Maar wie gaat dit kussen vergoeden want een sorry heb ik nog niet gehoord dat men het is kwijt geraakt bij Disney. We hopen oprecht dat het terug gevonden word en terug gestuurd word voor mijn Skippy van 4 jaar.
15. 22 oktober '09 Ik wil graag uit checken en betalen. Ik geef mijn creditcard maar volgens de meneer van de receptie werkt het niet of ik een andere kaart heb. Ik heb twee pinpassen maar op snauwerige wijze krijg ik te horen dat die niet geaccepteerd worden. Dus ik vraag hoe dan te betalen. Hij maakt mij duidelijk met veel gebaar en geluid dat het mijn schuld is dat mijn creditcard het niet doet tja volgens hem moet ik maar zorgen dat ik genoeg geld heb. NOU JA. Ik kan gewoon pinnen dus heb genoeg geld op mijn rekening. pffff arrogante fransman!!! Ik vraag waar ik kan pinnen. Antwoord is in het park of in Village. Tja dat ga ik dus niet lopen. Mijn kids zitten inmiddels 3/4 te wachten in de auto hebben hun ochtend al zien verpesten door Disney en ik ga hun nu echt niet uit de auto sleuren om naar het park te lopen a 2 x 10 minuten om voor arrogante receptionist cash te pinnen. Na een half uur blijkt mijn creditcard het gewoon te doen zonder problemen. Ik heb die arrogante receptionist nog net niet in zijn gezicht uit gelachen want na als zijn vernederende woorden, en blikken daarnaast legde hij alle schuld bij mij en wilde hij niet in oplossingen denken, toen had ik het wel met hem en Disney gehad.