[ archief ] Bart Smit wil defect speelgoed niet omruilen zonder bon

[puma73]

bbcs, je negeert compleet het gestelde door de consumentenautoriteit.

http://www.consumentenautoriteit.nl/ond ... r-garantie

hou eens op met consumenten opzettelijk op het verkeerde been te zetten.

[angel1978]

Je typt het verkeerd over.

Dit is een leugen !

We hebben het hier niet over de garantiebewijs die tijdens de koop overhandigd moet worden.

Dat is WEL waar dit artikel over gaat.

We hebben het hier over dat de koper moet bewijzen dat het betreffende product bij die verkoper gekocht is.
In het geval van een harde schijf wordt ook het serienummer op de garantiebewijs/aankoopbewijs vermeldt.
Als de koper met een willekeurige harde schijf met een bankafschrift zich bij de verkoper meldt, geeft dat nog geen vrijbrief dat het betreffende product bij die verkoper gekocht is.

De koper moet aannemelijk maken dat het produkt daar gekocht is. Een bon is een optie, maar ook andere methoden zijn acceptabel ( zie de consumentenauthoriteit ). Een bankafschrift kan niet willekeurig zijn ( het bankrekeningnummer EN het bedrag komen overeen ).

De wetgeving gaat uit van de koopovereenkomst.
Nu is het zo dat een bankafschrift geen koopovereenkomst is en ook geen garantiebewijs.

Een bon is dat ook niet per definitie. Een bon is een betalingsbewijs.

Op een bankafschrift staat alleen een bepaald bedrag, maar bewijst niet dat het product bij die winkel gekocht is.
Dus is een bankafschrift geen garantiebewijs en ook geen koopovereenkomst.

Dat bewijst het wel degelijk, bankrekeningnummer danwel naam van de winkel staat namelijk vermeldt op de afschrift. Voor een rechter voldoende aannemelijk dus.

Als de fabrikant 6 maanden garantie geeft en dit in de media aangegeven heeft en de winkelier heeft voor dat product 2 jaar garantie gegeven, als dan na 1 jaar het product kapot gaat, kun je geen beroep doen op de garantie, omdat de fabrieksgarantie verstreken is.

Een leugen ! Je kunt dan aanspraak maken op de garantie die de winkel heeft afgegeven. Dat kun je bewijzen middels folders, getuigen of op welke andere manier. Daar heb je geen bon voor nodig ( zie consumentenauthoriteit ).

[Zippy1970]

Je typt het verkeerd over.

Pardon? Ik tik niets over. Ik Copy & Paste. Zo staat het letterlijk in het BW.

We hebben het hier niet over de garantiebewijs die tijdens de koop overhandigd moet worden.

Inderdaad, wij hebben het daar niet over, echter jij haalt er artikel 6A van Boek 7 bij en hebt het continue over garantiebewijzen, niet wij.

We hebben het hier over dat de koper moet bewijzen dat het betreffende product bij die verkoper gekocht is.

Inderdaad - dus waarom jij continue het garantiebewijs erbij haalt en artikelen uit het BW die niet van toepassing zijn, is mij een raadsel.

In het geval van een harde schijf wordt ook het serienummer op de garantiebewijs/aankoopbewijs vermeldt. Als de koper met een willekeurige harde schijf met een bankafschrift zich bij de verkoper meldt, geeft dat nog geen vrijbrief dat het betreffende product bij die verkoper gekocht is.

Speelgoed/harde schijven. Ja, ik zie de overeenkomst. Je kan ook de koop/verkoop van lijnvliegtuigen erbij halen - die hebben ook niets van doen met het huidige topic.

Ik vermeld dit zo, omdat hiermee vaak door kopers bij de verkopers oplichting wordt uitgevoerd.

Definiëer "vaak". Ik zit al ruim 30 jaar in de verkoop van computer hardware en software en het is mij voor zover ik weet nog nooit overkomen. Bovendien weet ik niet wat voor zooitje het in jouw administratie is, maar in mijn administratie staan zaken als serienummers op meer plaatsen dan alleen een factuur/kassabon.

Een ander aspect is dat in de wetgeving bepaald is dat gedurende de eerste 6 maanden na aankoop in beginsel alle defecten die eventueel optreden vanuit gegaan mag worden dat die tijdens de koop aanwezig waren, als dat niet weerlegt kan worden.

Nu herhaal je alleen maar wat wij al 7 pagina's lang zeggen. Wat probeer jij daarmee duidelijk te maken?

De wetgeving gaat uit van de koopovereenkomst.

Precies.

Nu is het zo dat een bankafschrift geen koopovereenkomst is en ook geen garantiebewijs.

Een kassabon is net zo min een koopovereenkomst. Het zijn bewijzen van aankoop.

Op een bankafschrift staat alleen een bepaald bedrag, maar bewijst niet dat het product bij die winkel gekocht is.

Zucht. 7 pagina's lang hebben we het over bankafschrift waar niet alleen het bedrag op staat, maar ook een datum, tijdstip en filiaal.

Dus is een bankafschrift geen garantiebewijs en ook geen koopovereenkomst.

Nog steeds begrijp ik niet waarom jij het garantiebewijs er bij wilt blijven halen terwijl je zelf al aangeeft dat je voor de eerste 6 maanden zowiezo geen garantiebewijs nodig hebt. Een garantiebewijs is uitsluitend van toepassing op aanvullende garantiebepalingen welke bovendien niet in strijd mogen zijn met de wettelijke garantiebepalingen.

De reden dat de wetgever bepaald heeft dat een bankafschrift als aankoopbewijs gekenmerkt heeft, is dat dan de winkelier via zijn systeem terug kan kijken en de betreffende koopovereenkomst cq garantiebewijs kan opvragen.

En waar haal jij die wijsheid vandaan? Nergens, maar dan ook absoluut nergens staat dat dát de reden is waarom een bankafschrift ook als aankoopbewijs kan gelden. Dat zuig je volledig uit je duim. Onder een bewijs van aankoop wordt alles verstaan waarmee in "redelijkheid en billijkheid" aangetoond kan worden dat er een koopovereenkomst bestaat tussen koper en verkoper. Of dit nou een kassabon is, een bankafschrift, getuigen die bij de koop aanwezig waren, een servetje waarop de verkoper heeft geklad dat koper iets bij hem gekocht heeft, een videoband waarop de koop te zien is, het maakt niet uit.

Voorts moeten in een garantie de naam en het adres worden vermeld van de verkoper of de producent van wie de garantie afkomstig is, alsmede de duur en het gebied waarvoor de garantie geldt.

Spreekt voor zich.

Kijk, en op een bankafschrift ontbreekt die informatie.

Diepe, diepe zucht. Begrijp je het nou echt niet, of doe je maar alsof? Daar staat dat in de garantiebepalingen die verkoper aan koper verstrekt duidelijk moet staan van wie de garantie afkomstig is en hoe lang de garantie duurt. Dat zegt uitsluitend iets over de duidelijkheid van de garantie. Verder zegt het niets over het feit of dit document wél of níet aanwezig moet zijn om aanspraak te maken op de garantie. Bovendien is dit van toepassing op aanvullende garantie, niet op de wettelijke garantie. Hoe vaak moeten we dit nog herhalen voor je?

Ofwel, de garantiebepalingen die een verkoper stelt, zijn altijd een aanvulling op de wettelijke garantie bepalingen - geen vervanging hiervan.

Als de fabrikant 6 maanden garantie geeft en dit in de media aangegeven heeft en de winkelier heeft voor dat product 2 jaar garantie gegeven, als dan na 1 jaar het product kapot gaat, kun je geen beroep doen op de garantie, omdat de fabrieksgarantie verstreken is.

Ik heb bijna geen adem meer over om te zuchten. Ik stel voor dat je de interpretatie van het wetboek maar over laat aan anderen, want jij begrijpt er werkelijk helemaal niets van. Je haalt verschillende zaken door elkaar en komt vervolgens ook nog eens met vage persoonlijke interpretaties en presenteert ze vervolgens als "feit".

Ik begin nu een beetje de aversie van andere forum bezoekers jegens jou te begrijpen. Je haalt artikelen uit het wetboek aan en geeft daar vervolgens je eigen, verkeerde, interpretaties aan. Wanneer je dan op je ongelijk wordt gewezen, negeer je dat gewoon en haal je andere, niet ter zake doende, voorbeelden erbij. Sterker nog, je beweert gewoon dat bevoegde instanties eigenlijk niet weten waar ze het over hebben.

Ik hoop dat je met je winkel een goede rechtsverzekering hebt, want ik ben bang dat je die nog wel eens een keertje nodig gaat hebben.

[alfatrion]

Dus dan kan een klant hoog of laag springen, maar die bankafschrift is onvoldoende om te bewijzen dat die harde schijf daar gekocht is.

Dat is jouw mening.

Is niet mijn mening.

Een feit is een gebeurtenis of omstandigheid waarvan de werkelijkheid vaststaat. Bij een mening is dit niet geval.

Mensen worden opgelicht, dus winkeliers ook. Dit is een feit. Voor jouw stelling dat een bankafschrift daarom geen bewijs is hebben wij alleen jouw woord, dus dit is een mening.

Weer wel een feit is dat de consumentenautoriteit geeft aan dat een bankafschrift wel bewijs is. De overheid zal er niet op uit te zijn om instellingen in te richten die voornamelijk falen, dus het een redelijke aanname is ze competent zijn. De bewering die doen ligt op het werkvlak van de autoriteit.

Voor jouw stellige bewering dat de CA het wetboek hier niet goed toepast hebben wij eveneens alleen jouw woord, dus dit is een mening.

Bij een geschil dient ook die autoriteit onpartijdig te zijn, wat ze op deze manier totaal niet zijn.

Jij bent van mening dat uit de wet volgt een bankafschrift geen bewijs is, maar uit dat als een feit. En vervolgens verklaar je dat iedereen die een andere opvatting heeft ongelijk heeft. Als rechters, juristen en wetgevers iets anders aangeven wuif je dat weg. Eigenlijk komt het er op neer dat jij naar jezelf verwijst als autoriteit zijnde: "ik zeg het, dus het is waar". Maar jij bent noch competent op het juridische vlak noch objectief. Immers iemand die object is verwijst niet of zelden naar zichzelf. En iemand die competent heeft voldoende alternatieven dat hij dit niet hoeft te doen.

Als de koper met een willekeurige harde schijf met een bankafschrift zich bij de verkoper meldt, geeft dat nog geen vrijbrief dat het betreffende product bij die verkoper gekocht is.

De definitie van vrijbrief is: schriftelijk toestemming, jij bedoelt garantie. dat moge zo zijn maar bewijs hoeft niet hard te zijn. In een civiele is het voldoende om een redelijke mate van zekerheid te verschaffen zodat de rechter (niet jij) er van overtuigd is van het geen dat de ene partij stelt en de andere betwist.

Waar je de consument een loodzware bewijslast oplegt geef je zelf een bewijslast die zo licht is als een veertje. Dat geld eigenlijk voor alles, dus hierover discussiëren heeft geen zin. Jij hoeft nooit iets te onderbouwen, laat staan deugdelijk onderbouwen.

[BBCS]

Jij bent van mening dat uit de wet volgt een bankafschrift geen bewijs is, maar uit dat als een feit. En vervolgens verklaar je dat iedereen die een andere opvatting heeft ongelijk heeft. Als rechters, juristen en wetgevers iets anders aangeven wuif je dat weg. Eigenlijk komt het er op neer dat jij naar jezelf verwijst als autoriteit zijnde: "ik zeg het, dus het is waar". Maar jij bent noch competent op het juridische vlak noch objectief. Immers iemand die object is verwijst niet of zelden naar zichzelf. En iemand die competent heeft voldoende alternatieven dat hij dit niet hoeft te doen.

Je haalt alles maar aan om aan te geven dat een bankafschrift ook als garantiebewijs, als factuur en zelfs als een koopovereenkomst aangemerkt kan worden, waardoor de consument als die de bon kwijt is, op een gemakkelijke manier garantie kan claimen.

In een koopovereenkomst, garantiebewijs en factuur staat precies wat de koper gekocht heeft, wat de garantieperiode is, de namen van de koper en verkoper en vaak ook de serienummers.
Dergelijke informatie ontbreekt bij een bankafschrift.
Op een bankafschrift staat alleen het bedrag wat de klant betaald heeft, voor de rest niets.
Dus kan dat niet als een garantiebewijs, koopcontract en factuur worden aangemerkt.

Het enige wat de wetgever gezegd heeft, is dat een bankafschrift ook een betaalbewijs aangemerkt mag worden.
En een betaalbewijs is geen garantiebewijs, e.d. alleen als het er op staat.

Mensen worden opgelicht, dus winkeliers ook. Dit is een feit. Voor jouw stelling dat een bankafschrift daarom geen bewijs is hebben wij alleen jouw woord, dus dit is een mening.

Een bankafschrift is een betaalbewijs, geen koopovereenkomst, geen garantiebewijs.

Aan een bankafschrift kan ik niet zien wat jij gekocht hebt.
Hoe kan dan een bankafschrift als een garantiebewijs en als een koopovereenkomst worden aangemerkt?

[BBCS]

Ik heb bijna geen adem meer over om te zuchten. Ik stel voor dat je de interpretatie van het wetboek maar over laat aan anderen, want jij begrijpt er werkelijk helemaal niets van. Je haalt verschillende zaken door elkaar en komt vervolgens ook nog eens met vage persoonlijke interpretaties en presenteert ze vervolgens als "feit".

Och, moeten we dan de vette leugen aanhouden dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft en dat je van een product van de dezelfde soort precies dezelfde kwaliteit en levensduur mag en kunt verwachten?
Dat de consumentenorganisaties de kwaliteit en de gemiddelde levensduur kunnen bepalen?

Kom op zeg, dat meen je niet!

[puma73]

Welke vette leugen bbcs???

http://www.consumentenautoriteit.nl/ond ... -vervangen

lees dit

Gemiddelde levensduur
Producten hebben bij normaal gebruik een gemiddelde levensduur. U kunt bij de fabrikant of importeur navragen hoe lang het product mee hoort te gaan bij normaal gebruik. Als blijkt dat het product nog wel goed zou moeten functioneren en het gebrek aan het product niet de schuld is van de consument, moet u het product (laten) repareren of het vervangen. Als het product binnen zes maanden na aankoop stuk gaat, dan wordt aangenomen dat het gebrek al aanwezig was tijdens de levering, tenzij de aard van het product of het defect zich hiertegen verzetten. Na zes maanden moet de consument aannemelijk maken dat er sprake is van een non conform product. U mag van de consument ten minste verwachten dat hij u vertelt hoe hij het product heeft gebruikt en wat precies het gebrek is.

[Zippy1970]

Ik geef het op BBCS. Je ondeskundigheid in deze is lachwekkend evenals je interpretatie van het wetboek en het lijkt wel of je er trots op bent. Je bent in staat om tijdens een rechtzaak welke in jou nadeel beslist zou worden, de rechter voor incompetent uit te maken omdat hij er een andere "mening" op na houdt dan jijzelf.

Ik vertik het om nog langer mijn tijd te verdoen aan eigenwijze narcisten zoals jij.

[BBCS]

U kunt bij de fabrikant of importeur navragen hoe lang het product mee hoort te gaan bij normaal gebruik. Als blijkt dat het product nog wel goed zou moeten functioneren en het gebrek aan het product niet de schuld is van de consument

Lees deze zin een zeer goed.

Als de fabrikant 1 jaar garantie geeft en voor de rest geen mededelingen doet over hoelang dat een product probleemloos mee moet gaan of geen mededelingen doen over de gemiddelde levensduur, dus de periode waarin een product probleemloos mee moet gaan, kun je niet zomaar zeggen: een product behoort probleemloos een x tijd mee te gaan.

Er staat nergens in de wetboeken dat een product probleemloos een x tijd mee moet gaan en alle regels en wetten staan in de wetboeken.
1+1=2 en geen 3.

[BBCS]

Is een product ondeugdelijk, dan heeft de consument de keuze tussen reparatie of vervanging.

In de wetboek staat:

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst

is toch een verschil.

In de wetboek wordt niet gesproken over ondeugdelijkheid, dan moet de consumentenautoriteit ook niet spreken over ondeugdelijkheid.

De wetboek gaat niet uit van ondeugdelijkheid, maar dat het product gedurende een langere periode aan de koopovereenkomst moet voldoen.
Is totaal iets anders dan dat het product gedurende de gemiddelde levensduur deugdelijk moet zijn.

[puma73]

Dan zijn er altijd nog andere mogelijkheden om er achter te komen wat de gemiddelde levensduur is.

Daar heeft de consument dan weer de consumentenorganisaties die daar wel en voorzien van deugdelijke onderbouwing, die in een eventuele rechtszaak standhoudt, uitspraken over doen.

bbcs, je kletst jezelf iedere keer weer vast.

daar zit geen enkel verschil in. een ondeugdelijk produkt voldoet ook niet aan de overeenkomst

Is een product ondeugdelijk, dan heeft de consument de keuze tussen reparatie of vervanging.

In de wetboek staat:

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst

is toch een verschil.

In de wetboek wordt niet gesproken over ondeugdelijkheid, dan moet de consumentenautoriteit ook niet spreken over ondeugdelijkheid.

De wetboek gaat niet uit van ondeugdelijkheid, maar dat het product gedurende een langere periode aan de koopovereenkomst moet voldoen.
Is totaal iets anders dan dat het product gedurende de gemiddelde levensduur deugdelijk moet zijn.

[BBCS]

Waar in de wetboek staat dan dat het product probleemloos gedurende de gemiddelde levensduur mee moet gaan?

[alfatrion]

BBCS,

Je haalt alles maar aan om aan te geven dat een bankafschrift ook als garantiebewijs, als factuur en zelfs als een koopovereenkomst aangemerkt kan worden, waardoor de consument als die de bon kwijt is, op een gemakkelijke manier garantie kan claimen.

Ik heb geschreven dat een bankafschrift als bewijs kan dienen waarmee onder andere het bestaan van een overeenkomst en de daaruit volgende vermogensrechten kunnen worden bewezen, al dan niet in combinatie met met andere bewijsstukken. Dat is iets anders dan dat ik gesteld zou hebben dat een dergelijk document een overeenkomst of een garantiebewijs zou zijn.

Tegen de situatie waarin de verkoper niet wenst of niet kan bewijzen dat er een koopovereenkomst bestaat kan de koper zich indekken door subsidiair te stellen dat anders geen overeenkomst tussen partijen bestaat en daarmee het betaalde bedrag als onverschuldigd betaald terugvorderen. De bewijslast hiervoor ligt bij de verkoper omdat het onmogelijk is om te bewijzen dat iets niet gebeurt is, dus volgt uit de eisen van redelijkheid en billijkheid dat het de verkoper is die moet bewijzen dat er wel een overeenkomst tussen partijen bestaat op grond waarvan hij recht heeft op het geen de koper heeft betaalt.

Och, moeten we dan de vette leugen aanhouden dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft en dat je van een product van de dezelfde soort precies dezelfde kwaliteit en levensduur mag en kunt verwachten?
Dat de consumentenorganisaties de kwaliteit en de gemiddelde levensduur kunnen bepalen?

De feiten:
1. Een koopovereenkomst of een overeenkomst is geen schriftelijk document, want anders zouden deze niet mondeling tot stand kunnen komen.
2. In de wet staat dat de inhoud van een koopovereenkomst wordt mede bepaald door de aard van een zaak.
3. In de Europese richtlijn staat dat producten die kwaliteit en prestaties moeten bieden als producten van het zelfde soort.
4. De wetgever heeft aangegeven dat met de aard van de zaak mede bedoelt wordt het geen in punt drie aan de orde is gekomen.
5. De aansprakelijkheid betreffende non-conform is niet beperkt tot de garantieperiode of enige andere periode.
6. Aangezien de wetgeving een dwingende werking heeft kan de verkoper hiervan niet in het nadeel van de consument afwijken, dus ook niet door te wijzen op de fabrieksgarantie van een half jaar.
7. De wet beperkt de consument niet in zijn keuze van bewijs tot het geen de verkoper en voorgaande verkopers hebben aangegeven. De consument mag in de rechtszaal dus ter bewijs van zijn stelling ook een onderzoek aanhalen dat gehouden is door de consumentenbond.

[puma73]

Dat bbcs, is een uitspraak van de consumentenautoriteit, eentje die voor de rechtbank hout snijdt en door de rechter wordt geloofd.

Dat zijn dezelfde mensen die kijken of de wetgeving nog voldoet en vooruitlopend op wijzigingen deze uitspraken doen. Is net zogoed als een wetsartikel uit een wetboek

[Emmy75]

Waar in de wetboek staat dan dat het product probleemloos gedurende de gemiddelde levensduur mee moet gaan?

Deze discussie is al gevoerd.

[Zippy1970]

Waar in de wetboek staat dan dat het product probleemloos gedurende de gemiddelde levensduur mee moet gaan?

Deze discussie is al gevoerd.

Ik weet dat ik gezegd had dat ik geen tijd meer zou besteden aan BBCS, maar toch:

BW 7, art 17, lid 2:

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

De "verwachte levensduur" van een artikel is één van zijn eigenschappen. Maar goed, dit zal BBCS wel weer naast zich neerleggen. Tenslotte weet hij het beter dan welk wetboek dan ook.

[Emmy75]

@ Zippy,

Bespaar je de moeite, want deze discussie is echt al een paar pagina's terug gevoerd, incl het genoemde artikel waar jij aan refereert en iets wat op hetzelfde neerkomt had ik ook al ergens geschreven. Om precies te zijn: 16-4 om 1:33 gepost.

Toch fijn om dit bevestigd te zien..

[Zippy1970]

En volgens BBCS hebben al deze instanties het fout en zitten allemaal in hetzelfde complot ter verspreiding van "vette leugens" omtrent de garantierechten van de consument:

Stichting Ombudsman
KiesKeurig
ConsuWijzer
Consumentenautoriteit
Consumentenbond

Serieus BBCS, als je nu nog durft te beweren dat zij het allemaal fout hebben dan weet ik het echt niet meer...

[BBCS]

Waar in de wetboek staat dan dat het product probleemloos gedurende de gemiddelde levensduur mee moet gaan?

Deze discussie is al gevoerd.

Klopt. Waarbij steeds bij de wetsteksten zaken worden bijgehaald, welke de consumentenorganisaties roepen en wat dus niet klopt.

In de Europese richtlijn staat dat producten die kwaliteit en prestaties moeten bieden als producten van het zelfde soort.

Is niet overgenomen in de Nederlandse wetboeken.

Sterker nog: dat kan nooit.
Want dan zou je van de goedkoopste accuboormachine van de Gamma precies dezelfde kwaliteit en levensduur mogen verwachten als van de duurste Makita en DeWalt.

Wat wel gedaan kan worden is in principe de kwaliteit en levensduur van de producten met de dezelfde specificaties.
En in het algemeen geven de fabrikanten daarbij ook de dezelfde garantieperiode.
Als richtlijn zou je de specificaties en de aankoopbedrag als maatstaf kunnen houden.
Je blijft dan wel houden dat de diverse producten van een dezelfde soort (bijvoorbeeld een accuboormachine), verschillende levensduren en kwaliteiten behouden.
En daar willen de consumentenorganisaties juist vanaf. Zij willen één periode.
Kan in de praktijk dus niet.

1. Een koopovereenkomst of een overeenkomst is geen schriftelijk document, want anders zouden deze niet mondeling tot stand kunnen komen

.
Altijd wel handig om dat op papier te zetten. Dit om latere discussies te voorkomen. Ik hoef daar geen voorbeelden voor te geven.

4. De wetgever heeft aangegeven dat met de aard van de zaak mede bedoelt wordt het geen in punt drie aan de orde is gekomen.

Vaak wordt daarmee ook groente en fruit mee bedoeld.
Ik kom daar verder in deze posting daarop terug.

5. De aansprakelijkheid betreffende non-conform is niet beperkt tot de garantieperiode of enige andere periode.

Heb ik ook nooit gezegd.
Non-conform wilt zeggen dat het product niet volgens de overeenkomst (koopovereenkomst) is. Dus niet: non-conform de verwachting.
Dit omdat de verwachting compleet in de koopovereenkomst is meegenomen.
Dat heeft als gevolg dat je als koper akkoord gegaan bent met 1 jaar garantie, dat je daar na de koop niet meer op terug kunt komen en dat je na 1,5 jaar niet het recht hebt om te zeggen dat je niet akkoord bent met 1 jaar garantie, maar dat je vind dat je 3 jaar garantie zou moeten hebben.

6. Aangezien de wetgeving een dwingende werking heeft kan de verkoper hiervan niet in het nadeel van de consument afwijken, dus ook niet door te wijzen op de fabrieksgarantie van een half jaar.

Als een product na de garantieperiode kapot gaat en volledig volgens de koopovereenkomst is, kan de koper geen beroep doen op de garantie. Alleen als de verkopende partij of zijn voorverkopers hierover bepaalde uitspraken gedaan heeft, dan is dat wel van toepassing.

Dat is ook het vern**kende van de uitspraak die de consumentenautoriteit gedaan heeft om na te vragen hoelang dat een product probleemloos mee moet gaan.
Als de fabrikant daarover uitspraken gaat doen, is hij verplicht om gedurende die periode garant te staan voor de goede werking en in te staan dat het product gedurende die periode geen problemen zal vertonen.
Zou een fabrikant van harde schijven een gemiddelde levensduur aangeven van 5 jaar (wat door de consumentenorganisaties geëist wordt), dan zou hij aan moeten geven dat de harde schijf in die 5 jaar nooit zal crashen en kapot zal gaan.
Een dergelijke garantie kunnen noch de fabrikanten noch de winkelieren geven. Nooit!
En dat is dus ook de reden waarom dat bij electronica geen gemiddelde levensduren gegeven worden.
Neem je bijvoorbeeld een dak, dan wordt daar garantie gegeven van 20 jaar.

Van voeding kunnen ze behoorlijk goed bepalen hoelang dat de voeding goed blijft.

Van een wasmachine trommel is ook goed te bepalen dat die binnen een x tijd niet zal roesten.
De fabrikanten geven daarbij ook heel vaak de keiharde garantie dat een wasmachine trommel gedurende de 5 jaar (wat vaak gehanteerd wordt) niet zal roesten.

Van electronica is dat dus niet te bepalen.

Dus geven fabrikanten ook geen keiharde garantie dat electronica niet binnen een x tijd kapot zal gaan.

Dus daarom mag je bijvoorbeeld van een harde schijf nooit vanuit gaan dat die probleemloos 5 jaar mee zal gaan.
Ik heb wel eens gelezen dat een consument nooit backups maakte, omdat die ervan uit ging dat die probleemloos minimaal 3 jaar mee zou moeten gaan.
Het gevolg: harde schijf crashte en de gegevens zijn verloren.

De wet beperkt de consument niet in zijn keuze van bewijs tot het geen de verkoper en voorgaande verkopers hebben aangegeven. De consument mag in de rechtszaal dus ter bewijs van zijn stelling ook een onderzoek aanhalen dat gehouden is door de consumentenbond.

We hebben het hier niet over of de consumentenbond is nagegaan of het product conform de koopovereenkomst geleverd is, maar dat de consumentenbond bepaalde uitspraken doet omtrent de levensduur van een product, welke nooit is gedaan door de verkoper en zijn voorverkopers.
De uitspraken van een consumentenorganisatie maken nooit of te nimmer deel uit van de koopovereenkomst.

[BBCS]

De "verwachte levensduur" van een artikel is één van zijn eigenschappen. Maar goed, dit zal BBCS wel weer naast zich neerleggen. Tenslotte weet hij het beter dan welk wetboek dan ook.

De fabrikanten hanteren heel vaal de garantieperiode.

Ik kan het niet genoeg herhalen:
De uitspraak van de verkopende partij en zijn voorverkopers zijn een zeer belangrijke leidraad.
De meningen van een consumentenorganisatie zijn hierbij van geen enkel belang.
Die uitspraken maken geen deel uit van de koopovereenkomst.

De koper dient voor de koop al zijn wensen en eisen aan de verkopende partij mede te delen.
Als de verkopende partij daarmee akkoord gaat, zoekt men een product uit die aan die punten voldoet.
Daaruit volgt de koopovereenkomst.
Dit is ook zo in de Europese Richtlijn vastgelegd.

Mijn eigen ervaring is dat veel mensen liever voor een product kiezen die een wat kortere garantieperiode heeft, omdat die goedkoper is.

De garantieperiode is toch een goede leidraad om te kijken wat de kwaliteit van een product is.