Thuis word ik 's morgens niet gestoord door kinderen. Doordeweeks sta ik uiterlijk om half 6 op en dan slapen de meeste kinderen nog. Daarbij woon ik in een flat waar geen kinderen wonen. Het jongste kind dat er woont is 20 jaar geloof ik, dus dat valt wel mee. Op vakantie word ik wel eens gestoord. Weet nog wel een keer op Ameland. Daar gingen de kinderen 's morgens om half 8 door de gang rennen. Gangen waarin tegels lagen, geen tapijt. Nou, kan je zeggen dat dat zwaar irritant is. Ouders zeiden er niks van, lagen waarschijnlijk nog op 1 oor.Wordt jij s'morgens ook altijd gestoord door de kindertjes, Bailey?
Komt daar je frustratie vandaan?
Verder heb ik niks met kinderen, ik vind ze vaak irritant. Betekent dit dan meteen dat ik gefrustreerd ben? Omdat ik niet van kinderen houd? Dan zijn er een hoop mensen gefrustreerd, want er zijn toch genoeg mensen die niet van kinderen houden. Ik ben niet gefrustreerd, ik houd alleen niet van kinderen. Vind mijn eigen nichtjes (3, 7 en 11 jaar) leuk hoor en met het nichtje en neefje van mijn vriend (12 en bijna 15) heb ik een hoop lol, maar niet langer dan een paar uur. Ik heb er gewoon verder niks mee. En als ik op vakantie ga heb ik het liefst zo min mogelijk kinderen in de buurt. En daar bedoel ik ook jeugd van een jaar of 16 mee. Ik heb ook het liefst zo min mogelijk dronken Russen of asociale Engelsen, maar ja dat is lastig want je weet niet van te voren wat voor mensen er op de vakantiebestemming zijn. Maar door buiten de schoolvakanties te gaan, weet je wel dat er wat minder kinderen zijn.
Nogmaals ieder zijn voorkeur, maar ik vind het belachelijk om iemand gefrustreerd te noemen op basis van zijn of haar voorkeur!