Radar

Hier zit een hele grote praktische probleem aan. De verschillende fabrikanten brengen hun producten maar 2,5 jaar tot 3 jaar uit. Processoren zijn daar een mooi voorbeeld van.

In die gevallen is een geldelijke vergoeding een goede oplossing. Overgens wordt de processor voor mijn moederboard niet meer verkocht, maar er is wel een intel duo core (S478) voor beschikbaar.

Garantie wordt nooit verlengt.

Toch is dat wel redelijk als er lang moet worden gewacht. Wil de verkoper de garantie niet verlengen dan zou ik de overeenkomst ontbinden omdat ik te lang moet wachten op reparatie.

Ik heb ergens gelezen dat er in een geval een jaar moest worden gewacht. Ik vind het eenvoudig weg niet redelijk dat een apparaat de garantie termijn bij de verkoper uitzit. Dat is m.i. ernstige overlast.

Er wordt steeds meer gezegd dat de reparatietermijn 4 dagen hoort te zijn. Daarbij wordt wel vergeten dat ik als winkelier ook afhankelijk ben van de leveranciers en fabrikanten.

Door wie wordt dat gezecht? Heeft u link naar een uitspraak van een comsumentenorganistatie of geschillencomssie waarin dit wordt beweerd?

Ik vind het zelf kort door de bocht om te zeggen dat je als consument niets met de fabrikanten te maken hebt. Want indirect heb je als consument wel degelijk met de fabrikanten te maken.

Indirect wel, maar direct geen enkele. Ik vind ook wel dat je als consument je redelijk moet opstellen. "Ik wacht op de fabrikant" is een heel redelijk antwoord na 4 dagen wachttijd, maar niet na 3 maanden.

Door wie wordt dat gezecht?

Gezegd.

In die gevallen is een geldelijke vergoeding een goede oplossing. Overgens wordt de processor voor mijn moederboard niet meer verkocht, maar er is wel een intel duo core (S478) voor beschikbaar.

En hoe is zoiets te rechtvaardigen? Hoe is dat nou financieel haalbaar voor een winkel?

Dus je koopt een BMW 5. Die gaat na 5 jaar stuk en dan moet BMW een nieuwe 5serie leveren aan je, of in elk geval finks bijbetalen voor een nieuwe? Dat raakt echt kant noch wal. Je vergeet dan afschrijving HELEMAAL.

Als je iets verkoopt kun je niet na een aantal jaren alsnog een nieuw produkt gaan geven wanneer de 1e stuk gaat! En waarom zou je als winkel daaraan mee moeten betalen??? Je maakt dan 1 keer winst en je weet dan haast zeker dat je dan na 5 jaar alsnog diep verlies maakt wanneer er mensen op de stoep staan die een nieuwe afdwingen. Dan koop je dus als klant 1 keer een produkt en tot de rest van je leven moet dat produkt vernieuwd worden op een ander zijn kosten? Asociaal, enge gedachte en ook nog eens niet realistisch. Zo kan een economie niet werken.

De rechtvaardiging zit hem in het feit dat de winkelier een deugelijk product moet leveren. Dat de garantie termijn of de gebruikelijke economische levensduur verlopen is doet niets af aan die verplichting. Wanneer een product onredelijk kort is mee gegaan bij normaal gebruik dan is het ondeugelijk. Wat onredelijk kort is hangt af van het product. Wat een redelijke geldelijke vergoeding is hangt weer af van het specefieke geval. Deze vergoeding zal hoger zijn naar mate waarin het product korter is mee gegaan.

De verkoper heeft buiten de garantie periode geen verplichtingen tegen over de koper tenzij deze heeft bewezen dat het product ondeugelijk is. Deze kan dat bewijzen door een deskundige in te schakelen die het apparaat onderzoekt. De kosten daar van zijn gevolgschade indien een product bewezen ondeugelijk is.

Vergeleken bij een rechtsgang is een geschillencommissie is voor koper en verkoper een goedkope manier om dergelijke conflicten uit te vechten.

Dan koop je dus als klant 1 keer een produkt en tot de rest van je leven moet dat produkt vernieuwd worden op een ander zijn kosten?

Zo werkt het nu ook weer niet. Ik zal een voorbeeld geven. Een monitor gaat na 1,5 jaar stuk. De verkoper is aangesloten bij een geschillencommissie dus de consment stap daar heen. Deze oordeeld, op basis van fabrieksgegevens, dat de monitor bij normaal gebruik 8 jaar hoort mee te gaan. Dat de econische levensduur veel korter kan zijn doet daar niets aan af. De commissie oordeeld verder dat deze monitor ondeugelijk is en zet de gelijke vergoeding voor de consument op 2/3 van de aankoopprijs. Daarnaast moets de winkelier de kosten betalen van het geschil. (35 euro - gevolgschade, wat bij een rechtsgang met gemak het tienvoudige zou zijn)

Nu kun je dus een grafiekje maken voor de geldelijke vergoeding. Bij 0 jaar is de vergoeding 100%, bij 8 jaar is deze 0% en bij 1,5 jaar is die 67% voor een monitor.

Je vergeet dan afschrijving HELEMAAL.

Bij het vast stellen van een geldelijke vergoeding wordt rekening gehouden met afschijving op basis van de TECHNISCHE levensverwachting.

De rechtvaardiging zit hem in het feit dat de winkelier een deugelijk product moet leveren.

Als winkelier weet ik nooit wat de kwaliteit van een product is.
Als een bepaalde type 10 jaar lang leverbaar is dan weet je uiteindelijk wel of het product goed is of niet.
In de electronica volgen de verschillende types zeer snel op.
Voor mij is het onbegonnen en totaal onbetaalbaar om iedere product dat ik verkoop om die apart aan te schaffen en uit te proberen.
Zelf kies ik voor A-merken, maar ik weet nooit wat een product doet.
Daarbij komt ook nog dat ik zelf als winkelier helemaal geen invloed heb op de kwaliteit van een product.

Deze oordeeld, op basis van fabrieksgegevens, dat de monitor bij normaal gebruik 8 jaar hoort mee te gaan. Dat de econische levensduur veel korter kan zijn doet daar niets aan af. De commissie oordeeld verder dat deze monitor ondeugelijk is en zet de gelijke vergoeding voor de consument op 2/3 van de aankoopprijs. Daarnaast moets de winkelier de kosten betalen van het geschil. (35 euro - gevolgschade, wat bij een rechtsgang met gemak het tienvoudige zou zijn)

Een mooi voorbeeld hoe de winkelier genaaid wordt!
De winkelier mag voor de 8 jaar opdraaien terwijl de fabrikant maar 1 tot 3 jaar de kosten betaald.
Daar komt ook nog dat de winstmarges ziekelijk laag zijn, waardoor er op de producten niets verdiend wordt.
Een monitor met een verkoopprijs van €217,59 waarbij een winstmarge zit van 15% wordt netto een bedrag verdient van €23,85.
Netto!
Dus dan moet ik van de winst van nog geen €25,- aan de klant de komende 8 jaar meer dan €100,- gaan besteden!
Mensen, er wordt maar €23,85 verdient!
Als winkelier is dit niet op te brengen!

Bij winkels die 8% winstmarge rekenen verdienen netto €12,72 netto!
Van die bedragen moeten dus ook de vaste lasten van minimaal €1200,- per maand betaald worden!
Met andere woorden, als winkelier mag je blij zijn dat je je maandelijkse lasten kunt betalen. Daarbij moeten ook niet nog eens een keer die schadeclaims komen.

Ik wil hiermee niet onder de wet uitkomen, maar ik hoop dat eindelijk eens de ogen van de consumenten opengaan dat dit voor de kleine zelfstandige gewoon de doodscheek kan betekenen.
Als zo'n winkelier 10 monitoren moet vergoeden is het einde bedrijf.

Als consument ben je wettelijk beschermd en de winkelier mag mooi steeds rechtzaken aanspannen om zijn deel vergoedt te krijgen.

Dit is een groot probleem en hier moeten we allemaal gezamelijk uitkomen.
Wat ik steeds zie is dat de consument zijn ogen sluit en de fabrikant lekker kan doen waar hij zin in heeft.
Waardoor de winkelier de dupe is.

Want van het bedrag van €217,59 afgerond €217.60 moet hij dus na 4 jaar dus €108,80 vergoeden aan de klant terwijl hij maar €23,85 verdiend heeft!
Waar haalt hij dat overige geld vandaan?
Een bank beroven misschien?

Voor de rekenaars: de monitor kost inkoop €159,- ex BTW en de berekende BTW is €34,74

Inkoop: €159
winstmarge 15%: € 23,85
Nettoverkoopprijs: €182,85
BTW (19%): € 34,74
Verkoopprijs: €217,59

De fabrieksgarantie bedraagt 3 jaar. Na die 3 jaar geeft de fabrikant €0,0 vergoeding. Dus dan komen alle kosten voor rekening van de winkelier.

In other words it's better to close down your shop

Ik hanteer wel hogere marges.
Maar de meeste winkels die computeronderdelen verkopen zitten met hun winstmarges tussen de 8% en 15%.

Zelf hanteer ik een winstmarge van rond de 30% maar dan ben ik weer te duur volgens de consumenten.
Want zeggen ze, bij de degene die lagere marges hanteren is het goedkoper.

De prijs van een goede computer bij mij met alleen A-merken onderdelen inclusief monitor, toetsenbord, muis en speakerset is tussen de €1200,- en de €1400,-.
De degene die B en C merken in de systemen zet is de helft goedkoper, maar die systemen lopen voor geen meter.
De klant intereseerd dat niet, men staart alleen blind op de prijs.

De consument eist dat wij goede producten leveren, maar dan moeten de consumenten zelf ook die troep links laten liggen.
Simpel.

Wat is de praktijk?
De degene die troep verkoopt heeft het druk en de degene die goede producten levert heeft moeite om te overleven.

Wat gaat er dan zo verschrikkelijk mis?

Het slaat nergens op dat de winkels voor dit bedrag opdraaien. Na de garantieperiode zou je bij de fabrikant moeten aankloppen, en zelfs dan is het niet eerlijk. Als een fabrikant een monitor maakt die max. 3 jaar mee gaat en dan stuk gaat, dat BEWUST met een sticker op het artikel plakt, dan moet de winkelier na 3 jaar toch nog voor 5 jaar een aanvulling betalen? Wat een idioterie zeg. Alsof de winkelier daar iets aan kan doen.

Dan maar een rechtzaak per geval, maar hier doen de meeste winkels toch echt niet aan mee. De oh zo domme personen die dit bedenken, en de kortzichtige klanten die staan te dringen om hier gretig gebruik van te maken...ik spuug daar op.

Het slaat nergens op dat de winkels voor dit bedrag opdraaien. Na de garantieperiode zou je bij de fabrikant moeten aankloppen, en zelfs dan is het niet eerlijk. Als een fabrikant een monitor maakt die max. 3 jaar mee gaat en dan stuk gaat, dat BEWUST met een sticker op het artikel plakt, dan moet de winkelier na 3 jaar toch nog voor 5 jaar een aanvulling betalen? Wat een idioterie zeg. Alsof de winkelier daar iets aan kan doen.

Dan maar een rechtzaak per geval, maar hier doen de meeste winkels toch echt niet aan mee. De oh zo domme personen die dit bedenken, en de kortzichtige klanten die staan te dringen om hier gretig gebruik van te maken...ik spuug daar op.

De wetgevers en de consumentenorganisaties eisen dit wel.

Dit is nu het resultaat van de gierige consument die wel de lusten maar niet de lasten wilt.

De reden dat ik vaak zo reageer is om 1 redenen:
Ik voel me als kleine zelfstandige behoorlijk in de hoek gedreven.
En als het zo doorgaat ben ik genoodzaakt om mijn bedrijf op te doeken!
Ik heb zeer veel liefde voor het vak, maar de consument wenst dat niet.
De huidige consument wilt gewoon opgelicht worden.
En aangezien ik niet met oplichting bezig ben en altijd eerlijk ben, ben ik dus de *******.

Omdat ik de mensen goed voorlicht ben ik dus de *******.
Omdat ik eerlijk ben ben ik dus de *******.
Omdat ik geen slechte producten lever ben ik dus de *******.
Omdat ik alleen A-merken lever ben ik dus de *******.
Omdat ik dus goed naar de klanten luister en ik echt met ze meedenk en voor iedereen persoonlijke advies te geven ben ik dus de *******.
Dus omdat ik de wetboeken naleef ben ik dus de *******.

Dus als ik de boel ga bedriegen, slechte service lever, als ik niet eerlijk ben, als ik pure troep ga leveren en dingen ga beloven die ik niet na kan komen ben ik dus de man!

Als consument ben je wettelijk beschermd en de winkelier mag mooi steeds rechtzaken aanspannen om zijn deel vergoedt te krijgen.

Wettelijk gezien moet de consument ook naar de rechter. Een hele boel winkeliers hanteren algemene voorwaarden die wettelijk zijn verboden. Winkelieren die naar de consumenten schappelijker opstellen dat de fabrikanten verdienen wat mij betreft een warme douche. Ik zou het overgens wel tof vinden als fabrikanten een geschillencommissie oprichten waar winkeliers terecht kunnen.

Daarbij komt ook nog dat ik zelf als winkelier helemaal geen invloed heb op de kwaliteit van een product.

U heeft besloten om voortaan geen Maxtors te verkopen en in plaats daar van voor WD te gaan. Is dat dan geen invloed uit oeven op de kwaliteit van de producten die u verkoopt?

Als winkelier weet ik nooit wat de kwaliteit van een product is.

De consument eist dat wij goede producten leveren, maar dan moeten de consumenten zelf ook die troep links laten liggen.[/quote[

Als de winkelier niet weet wat de kwaliteit is hoe moet de consument dat dan weten?

Winkelieren die naar de consumenten schappelijker opstellen dat de fabrikanten verdienen wat mij betreft een warme douche.

Dat is mooi wanneer de rekeningen betaald moeten worden. "Ik heb geen geld, maar wel een lekkere warme douche trofee" Wat zullen die winkeliers allemaal blij zijn! "Wij spelen voor Robin Hood, kom alsjeblieft ons geld halen en niet onze produkten!". Ja, dat is nog eens een mooie wereld...

U heeft besloten om voortaan geen Maxtors te verkopen en in plaats daar van voor WD te gaan. Is dat dan geen invloed uit oeven op de kwaliteit van de producten die u verkoopt?

Het is "oefenen". En een WD kan net zo goed stuk gaan. En die kost dan gewoon meer om gratis te vervangen voor 100 jaar lang, keer op keer. Niet dat dat uit maakt, want na 1 keer 10 euro winst kopen we graag 5 nieuwe harde schijven voor u op onze kosten!

Als de winkelier niet weet wat de kwaliteit is hoe moet de consument dat dan weten?

De consument weet toch ook alle regels te leren waar hij/zij geld kan uitzuigen? Dan kan hij/zij ook wel uitvinden wat kwaliteit is en wat niet.

Een hele boel winkeliers hanteren algemene voorwaarden die wettelijk zijn verboden.

Gelukkig maar. Anders bestonden winkels niet meer.

Het slaat nergens op dat de winkels voor dit bedrag opdraaien. Na de garantieperiode zou je bij de fabrikant moeten aankloppen, en zelfs dan is het niet eerlijk.

Het probleem daarmee is dat de consument geen overeenkomst heeft met de fabrikant en daarom in beginsel niet naar de fabrikant toe kan stappen. Nu kan het alleen bij letselschade.

Als een fabrikant een monitor maakt die max. 3 jaar mee gaat en dan stuk gaat, dat BEWUST met een sticker op het artikel plakt, dan moet de winkelier na 3 jaar toch nog voor 5 jaar een aanvulling betalen?

Nee, want de geldelijke vergoeding wordt bepaald aan de hand van de technische levensverwachting. Als de technische levensverwachting afwijkt, wijkt de geldelijke vergoeding ook af. In de praktijk komt volgens mij het niet voor dat een monitor max 3 jaar mee gaat.

Ik vind dat fabrikanten en winkeliers per product de levensverwachting moet aan gegeven. Dan is het wel eerlijk om consumenten te verwijten dat ze troep kopen. Kon je lezen op de doos.

Het probleem daarmee is dat de consument geen overeenkomst heeft met de fabrikant en daarom in beginsel niet naar de fabrikant toe kan stappen. Nu kan het alleen bij letselschade.

Kunnen...willen...

Ik vind dat fabrikanten en winkeliers per product de levensverwachting moet aan gegeven. Dan is het wel eerlijk om consumenten te verwijten dat ze troep kopen. Kon je lezen op de doos.

Mee eens.

Het is "oefenen". En een WD kan net zo goed stuk gaan.

Ik heb meerdere WD gekocht over een periode die in de orde licht van 10 jaar. Het is mij nog nooit over komen dat een WD stuk ging als gevolg van een fabrieksfout. De enigste die bij mij stuk ging kwam omdat er iets mis was met de voeding.

Persoonlijke ervaringen zeggen niets. Het gaat om de massa. Bij WD is het RMA aantal laag, maar ze gaan ook stuk.

Waar ik echt niet goed van wordt is dat men gewone slijtage ook gratis gerepareerd wilt hebben.

Waar ik echt niet goed van wordt is dat men gewone slijtage ook gratis gerepareerd wilt hebben.

Wat is het verschil tussen gewone slijtage en abormale slijtage?

Een klant sluit een overeenkomst om zijn oude vloer te vervangen voor een nieuwe voor € 3.131,58. Twee weken na dat de vloer gelecht was komen er krassen in. De verkoper maakt een schade schaderapport na klachten van de koper. Een maand later raporteerd de verkoper dat de schade niet het gevolg zijn van productiefouten, maar van meganische probelemen van boven af. De verkoper gaat daarom niet over tot kosteloze reparatie.

1. De stoelen maakten kassen omdat er geen viltjes onder de stoelen zaten. Een paar diepe krassen waren veroozaakt door dat een kast was verschoven. Voor veel krassen kon geen oorzaak worden achterhaalt. Alle krassen waren erg opvallend zwart geworden op de lichte vloer.

2. De hele vloer zat met deze kassen vol. De pleken waar gelopen werdt hadden de zwaarste beschadegingen. Dat gold ook voor onder de tafel.

3. De klacht werdt omschreven als ernstig.

Onder het kopje technisch oordeel merkt de verkoper verder op dat de vloer wel slijtvast is maar niet erg krasbestendig. De vloer is sneller en dieper te bekrassen dan gelakt lamet. Als oorzaak voor de krassen geeft hij aan dat er met scherpe dingen over de vloer wordt gegaan. (bijvoorbeeld steentjes in de schoenen, scherp zand onder het vilt van de meubels, scherp speelgoed en dergelijke). De zwarte strepen zijn het gevolg van het vuil dat zich hier in verzameld.

Wie heeft volgens u beiden hier gelijk? Zou u ook willen toelichten waarom?

Als eerste wil ik je aanraden om je tekst voortaan even door een spellingscontrole te halen. Kleine moeite en het maakt het lezen een stuk makkelijker. Vooral de "g" en "ch" staan telkens omgedraaid.

Ten tweede weet ik al van tevoren dat jij vindt dat alle kosten voor de verkoper zijn, met de daarbij behorende zwik aan wetten die ongetwijfeld allemaal gelden.

Ik zal proberen het te analyseren. Ik vraag me af wat er is afgesproken tussen de partijen. Ik ken het materiaal niet van deze vloer. Als het een of ander zacht materiaal is dan valt het onder gebruiksslijtage en als het hardhout is dan valt het daar niet onder. Ik heb echt geen idee wat mechanische problemen zijn, dus daar kan ik niets mee. Wat ik zou doen is kijken wat de oorzaak is dat de vloer zo snel slijt (bovenste laag niet laten uitharden o.i.d.). Is het materiaal ondeugdelijk dan wordt het kosteloos bijgewerkt of eventueel vervangen. Ligt het niet aan het materiaal dan zou ik alsnog de schade kosteloos bijwerken, m.u.v. de plaatsen waar de kast en tafel zijn verschoven. Dat vind ik buiten de garantie vallen omdat er ook nog zoiets als eigen verantwoordelijkheid is. Geen viltjes gebruiken en een kast lopen sjouwen is onzinnig wanneer je net een nieuwe vloer hebt. Dan ben je niet zuinig op je spul en dan moet je ook niet mekkeren als er iets aan is.

En dan weet ik ook nog wel een paar leuke en waargebeurde:

Klant koopt een pc van € 1000,- voor € 500,- omdat we ervan af moeten, omdat er geen doos meer bij zit en hij een keer is opgestuurd omdat er een fan vervangen moest worden van die serie. PC heeft het hoekje los van de XP licentie sticker en dat wordt genoteerd op de bon. Vervolgens komt de klant een dag later terug met de mededeling dat hij die pc niet meer wilt hebben omdat de licentiesticker ontbreekt. Zijn dochter heeft die eraf gescheurd en nu kan hij de pc niet activeren. Dat is niet zijn probleem omdat wij er niet expliciet bij hebben gezegd dat hij die sticker niet mocht weg gooien. En aangezien wij dat niet gezegd hebben heeft hij geen schuld, vind hij, en wil hij zijn geld terug (wij hebben 2 weken geld terug voorwaarden). Er is bij verkoop besproken dat deze pc niet teruggenomen mag worden, maar wel garantie heeft, maar dat is meneer nu ineens vergeten, ondanks dat het op de bon staat. Fabrikant geeft geen serienummer en Microsoft ook niet.

Onkosten voor de winkel: €440 verlies door korting, 1/2 uur verkoopsgesprek omdat meneer de boekjes niet wilde gaan lezen maar mondeling uitleg wilde, dus € 50,- aan uurloon, vervolgens nog 1/2 uur bij de serviceafdeling omdat meneer zijn pc terug wil brengen. Dan is de score €550,- verlies voor de winkel en dan is er nog geen oplossing. Mag meneer dan de koop ontbinden? En zoja, is dat volgens de wet ok, en volgens de fatsoensnormen ook?

De volgende waargebeurde:

Klant koopt een pc en brengt hem terug omdat er maar 1 van de 2 geheugenmodules in zit. Hij heeft de kast echter wel zelf even opengemaakt om te kijken en de zegel is verbroken. Wat dan? Hij kan hem er net zo goed uit gejat hebben.

Nummer 3:

Klant koopt een externe Seagate harde schijf. Hij gebruikt deze om zijn data op op te slaan, maar na een paar dagen gaat dat ding kapot. Klant wil dat de data (25 euro per MB als ik het me goed herinner) er toch afgehaald moet worden omdat hij alles heeft verplaatst naar de schijf i.p.v. het te kopieeren. Eventueel wil hij een familielid die bij de technische recherche werkt dit laten doen, maar dan wil hij wel zijn opengemaakte harde schijf terug inleveren en dan een nieuwe krijgen. Als dit gebuert accepteert Seagate de schijf niet meer. Bovendien vallen backups onder eigen verantwoordelijkheid. We willen uiteraard meteen de schijf omruilen/geld terug maar de klant wil zijn gegevens kosteloos terug. Wat dan?