Radar

Indien X geen schriftelijk bericht heeft gekregen, kan zulks samenhangen met zijn verhuizing naar België en hoeft dat verzuim, gelet ook op de andere wijzen van publiceren, niet te leiden tot een oordeel dat X niet gebonden is aan de regeling of alsnog de gelegenheid zou moeten krijgen om een opt-outverklaring af te leggen

Duisenberg-regeling geldt ook na verhuizing naar buitenland
Van een onzer redacteuren © Het Juridisch Dagblad
donderdag, 12 juni 2008
Rechtbank Den Bosch - De zogenaamde Duisenberg-regeling is ook van toepassing op klanten van Dexia die na het tekenen van hun contract in het buitenland zijn gaan wonen. Dat heeft de kantonrechter van de rechtbank 's-Hertogenbosch gisterochtend bepaald.
De kantonrechter ziet geen grond voor verlenging van de periode voor het afleggen van de 'opt-out-verklaring'.
Met de bindend verklaarde Duisenberg-regeling is een compleet nieuwe rechtsverhouding tussen de klant en Dexia geschapen, waardoor alle oude rechtsverhoudingen -hoe dan ook ontstaan- komen te vervallen.

LJN: BD3568,Sector kanton Rechtbank 's-Hertogenbosch, 367359

4.1. Op 28 maart 2008 heeft de Hoge Raad uitspraak gedaan in een effectenlease zaak (LJN BC2837 C07/155HR, RvdW 2008,362) waaruit onder meer voortvloeit dat een overeenkomst zoals die in onderhavige zaak, moet worden aangemerkt als een overeenkomst van huurkoop zoals bedoeld in artikel 7A: 1576 lid 1 Burgerlijk Wetboek.

4.2. Hiermee staat vast dat het in onderhavige zaak gaat om vorderingen met betrekking tot een onderwerp dat op grond van art. 93 onder c Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) door de kantonrechter wordt behandeld, ongeacht het beloop of de waarde van de vordering.
Dit betekent dat van de rechtbank te Arnhem niet de sector civiel maar de sector kanton bevoegd is over het onderhavige geschil in conventie en reconventie te oordelen.

4.3. Nu [eis.conv./ged.reconv.] zijn vordering niet heeft ingediend bij de sector kanton, zal de rechtbank de zaak op de voet van art. 71 lid 2 Rv ambtshalve naar die sector verwijzen.

7.5. Het beroep dat [de heer A.] zelf in reconventie heeft gedaan op artikel 3:51 lid 3 BW dient te falen. De kantonrechter is in navolging van het arrest van het gerechtshof te ’s-Hertogenbosch van 27 november 2007 (LJN: BC1140) van oordeel dat dit verwerend beroep slechts toekomt aan degene die partij is bij de rechtshandeling en tot nakoming van zijn verplichtingen uit die rechtshandeling wordt aangesproken, zijnde [de heer A.]. De vernietigingsgrond van artikel 1:89 BW komt alleen toe aan de echtgenote, juist omdat zij geen partij bij de rechtshandeling is.

4.5.6. Het hof zal reeds thans ingaan op het door [appellant], voor het geval Dexia zou slagen in dit bewijs, subsidiair gedane beroep op artikel 3:51 lid 3 BW. [appellant] stelt zich op het standpunt dat zijn echtgenote ([persoon 1]) op grond van dit artikel, ook na het verstrijken van de in artikel 52 lid 1 aanhef en onder d BW genoemde verjaringstermijn van drie jaren, een beroep toekomt op de haar in artikel 1:89 BW gegeven vernietigingsgrond en daarmee ook hem dat beroep toekomt.

Beroep op vernietiging effectenlease-overeenkomsten wegens ontbreken toestemming echtgeno(o)t(e) slaagt niet als zelfstandige vordering (want verjaard), maar wel als verweer tegen vordering van Dexia tot betaling ‘restschulden’
4.14 Artikel 3:51, derde lid, Burgerlijk Wetboek bepaalt met zoveel woorden dat een beroep in rechte op een vernietigingsgrond “te allen tijde” kan worden gedaan ter afwering van een vordering die steunt op de rechtshandeling waarop dat beroep betrekking heeft. Dit geval doet zich hier voor: de vorderingen tot betaling van de restschulden die zijn voortgesproten uit de onder 3.c en 3.d genoemde overeenkomsten, steunen immers op dezelfde rechtshandelingen, namelijk die overeenkomsten, als ten aanzien waarvan [appellant 1] en [appellant 2] thans in rechte een beroep doen op het bestaan van een vernietigingsgrond, namelijk het ontbreken van de wettelijk vereiste toestemming van de andere echtgenoot. Uit het onder 4.8 overwogene volgt dat het beroep op deze vernietigingsgrond slaagt, behoudens hetgeen daarna over de verjaring van de op die grond stoelende vordering van [appellant 1] en [appellant 2] is overwogen. Nu artikel 3:51, derde lid, Burgerlijk Wetboek evenwel bepaalt dat een beroep in rechte op een vernietigingsgrond ter afwering van een vordering “te allen tijde” kan worden gedaan, staat hetgeen met betrekking tot die verjaring is overwogen, niet in de weg aan het beroep op de hierboven besproken vernietigingsgrond tot verweer tegen de vorderingen van Dexia. “Te allen tijde” kan immers niet anders worden begrepen dan dat het beroep op een vernietigingsgrond voor zover strekkend tot verweer, (in een rechtsgeding) kan worden gedaan ongeacht de voltooiing van de in artikel 3:52, eerste lid onder d, Burgerlijk Wetboek voor verjaring bepaalde termijn. Dit alles brengt mee dat het beroep op de vernietigingsgrond als verweer tegen de vorderingen van Dexia tot betaling van de restschulden voortvloeiend uit de onder 3.c en 3.d genoemde overeenkomsten, slaagt, zodat die vorderingen niet toewijsbaar zijn.

I.veroordeelt Dexia om aan [de heer A.] te betalen:
- ten aanzien van lease-overeenkomst I € 4.405,68, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 20 februari 2006 tot aan de dag der algehele voldoening;
- ten aanzien van lease-overeenkomst II € 5.970,50 te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 20 februari 2006 tot aan de dag der algehele voldoening;

II. veroordeelt Dexia in de kosten van de procedure, aan de zijde van [de heer A.] gevallen, tot op heden begroot op:
voor verschuldigd griffierecht € 196,00
voor het exploot van dagvaarding € 84,87
voor salaris van gemachtigde € 750,00
totaal € 1.030,87

III. veroordeelt Dexia om binnen tien dagen na betekening van dit vonnis het Bureau Kredietregistratie te Tiel te berichten dat [de heer A.] geen verplichtingen uit de lease-overeenkomsten meer heeft, op straffe van een dwangsom van € 100,00 voor elke dag dat Dexia niet aan deze veroordeling voldoet tot een maximum van € 10.000,00;

IV. verklaart deze veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad;

Ook de rechtbank Amsterdam heeft op precies dezelfde gronden als Alkmaar ( dus in onderling overleg) een beroep op art 3:51 lid 3 BW afgewezen op 11 juni 2008.
Deze uitspraak wordt z.s.m. gepubliceerd op de website van PAL.

Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat de effecten voorafgaand aan de eigendomsoverdracht niet aan [gedaagde in conventie] zijn afgeleverd en dus niet sprake is van een overeenkomst die als huurkoop gekwalificeerd kan worden.

De stelling van Dexia dat aangezien zodanige betalingen hebben plaatsgevonden er vanuit gegaan moet worden dat [Y] op de hoogte was van de lease-overeenkomsten met ingang van de (oudste) ontvangstdatum van de bankafschriften waarop die betalingen staan vermeld, moge in veel gevallen juist zijn maar is onvoldoende om deze bekendheid ook aan te nemen in gevallen waarin die bekendheid gemotiveerd wordt betwist. Aan deze eis van gemotiveerde betwisting hebben [X] c.s. voldaan, doordat zij beiden hebben verklaard dat [X] de Financiële huishouding verzorgde en dat [Y] zich daar niet mee bemoeide. In het jaar 2003 heeft [Y] tegen [X] gezegd dat zij graag weer een keer op vakantie zou gaan. Daarop heeft [X] aan [Y] moeten bekennen dat het spaargeld inmiddels was opgegaan aan de maandelijkse betalingen aan Dexia. Het vertrouwen van [Y] in [X] is daarmee onherstelbaar beschadigd geraakt, hetgeen (mede) heeft geleid tot een echtscheiding tussen hen beiden.

7.5. In dit licht heeft Dexia haar stelling dat [Y] de lease-overeenkomsten na het verstrijken van de verjaringstermijn heeft vernietigd, onvoldoende met feiten onderbouwd, zodat die stelling gepasseerd dient te worden en er geen aanleiding is Dexia ter zake tot bewijs toe te laten. Er moet derhalve van worden uitgegaan dat [Y] de leaseovereenkomsten tijdig heeft vernietigd. Nu sprake is van een rechtsgeldige vernietiging dienen alle betalingen van [X] aan Dexia ter zake van de lease-overeenkomsten te worden gerestitueerd,…..enz

4.2. Voorts voert Dexia aan dat geen sprake is van vernietigbaarheid als bedoeld in artikel 1:89BW omdat - kort gezegd - artikel 1:88 BW niet van toepassing is nu dit artikel geen betrekking heeft op vermogensrechten als de onderhavige, er geen sprake is van huurkoop bij gebrek aan aflevering en omdat partijen niet hebben beoogd om de afnemer de effecten te doen verkrijgen. Dexia stelt verder dat de huwelijkspartner de in artikel 1:88 BW bedoelde toestemming ook op andere wijze dan schriftelijk kan verlenen en dat [Y] dit ook gedaan heeft. Ten slotte is het recht om de lease-overeenkomsten op deze grond te vernietigen volgens Dexia verjaard. Daarbij beroept Dexia zich er op dat de betalingen van [X] ter zake van de lease-overeenkomsten hebben plaats gevonden van een en/of rekening die ten name van beide eisers stond, zodat [Y] in elk geval na ontvangst van het eerste dagafschrift op de hoogte was van het bestaan van de leaseovereenkomsten.

7.5. In het licht van deze geconcretiseerde en gedetailleerde stellingen van [X c.s.]., moeten de stellingen van Dexia met betrekking tot verjaring als onvoldoende gemotiveerd ter zijde worden gesteld. Dit brengt mee dat als vaststaand ervan moet worden uitgegaan dat [Y] in elk geval tot medio 2004 geen weet had van het bestaan van de leaseovereenkomsten. Daarmee is het beroep op artikel 1:89 BW bij brief van 26 januari 2006 binnen de daarvoor gestelde verjaringstermijn gedaan. Nu sprake is van een rechtsgeldige vernietiging dienen alle betalingen door [X] aan Dexia ter zake van de lease-overeenkomsten te worden gerestitueerd, verminderd met hetgeen [X] ter zake van de lease-overeenkomsten van Dexia ontvangen heeft, zoals uitgekeerde dividenden.

7.6. Op basis van de omstandigheden zoals die hiervoor onder 1.2 bij de feiten zijn vermeld, is voor [X] de categorie III (als bedoeld in het vonnis van 27 april 2007) van toepassing. Dit betekent dat naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid het percentage van het nadeel voor rekening van [X] dient te komen als vermeld in de bijlage, en het resterend percentage voor rekening van Dexia komt. Voor zover sprake is van fiscaal voordeel is dat in deze verdeling verdisconteerd.

I. veroordeelt Dexia om aan [X] te betalen een bedrag van € 803,09. te vermeerderen met de wettelijke rente berekend over 28.5 % van elke betaling, telkens vanaf de betaaldatum. tot aan de dag der algehele voldoening:

II. veroordeelt Dexia in de kosten van de procedure, aan de zijde van [X] gevallen, tot op heden begroot op € 539,87. waarvan te betalen aan [X]:
€ 26,25 voor bij hem gevallen kosten aan vastrecht:
en aan de griffier van deze rechtbank::
voor verschuldigd griffierecht € 78,75
voor het exploot van dagvaarding € 84,87
voor salaris van gemachtigde € 350,00
een en ander, voor zover verschuldigd. inclusief BTW:

III. veroordeelt Dexia om binnen tien dagen na betekening van dit vonnis het Bureau Kredietregistratie te Tiel te berichten dat [X] geen verplichtingen uit de leaseovereenkomst meer heeft, op straffe van een dwangsom van € 100,00 voor elke dag dat Dexia niet aan deze veroordeling voldoet tot een maximum van € 10.000,00:

IV. verklaart deze veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad:

LJN: BD8933,Sector kanton Rechtbank Maastricht
Datum uitspraak: 09-07-2008
Datum publicatie: 30-07-2008
Rechtsgebied: Civiel overig
Soort procedure: Eerste aanleg - enkelvoudig
Inhoudsindicatie: Bescherming ex artikel 1:88 BW van niet handelende echtgenoot bij overeenkomst van effectenlease De verlenging van een overeenkomst van effectenlease brengt een verzwaring van verplichtingen met zich. Het strookt met de aard en strekking van artikel 1:88 BW dat de niet handelende echtgenoot de nietigheid van de verlengingsovereenkomst kan inroepen, ook als hij/zij dit ten aanzien van de oorspronkelijke overeenkomst niet dan wel te laat heeft gedaan.

3.5 Nu het vernietigingsberoep slechts deels kan slagen - wél voor wat betreft de verlengings-overeenkomsten, níet waar het om de oorspronkelijke overeenkomsten gaat - rijst de vraag welke gevolgen dit zal hebben voor de vorderingen van [eiser] en [gedaagde]. Naar het oor-deel van de kantonrechter ligt het op de weg van [gedaagde] als meest gerede (professionele) partij om bij akte een berekening in het geding te brengen van de financiële consequenties, waarbij in het licht van de voormelde vernietiging de gevolgen van de verlengingsovereenkomsten dienen te worden geëlimineerd. [gedaagde] zal op heldere wijze inzichtelijk dienen te maken welke uitgangspunten zij bij die berekening heeft gehanteerd. [eiser] zal daarop bij antwoord-akte mogen reageren.
Nu voor alsdan zij nog opgemerkt dat die herberekening, gelet op aard en strekking van de be-schermingsbepaling ex artikel 1:88 BW, niet ten nadele van [eiser] mag strekken. Anders en concreet gezegd: indien mocht blijken dat [eiser] na herberekening slechter af zou zijn, geldt het thans in reconventie gevorderde bedrag als maximale limiet van de (tegen-) vordering van [gedaagde].

3.2. [eiser] baseert zijn vordering op de volgende stellingen. Gelet op vaste rechtspraak van Rechtbank Amsterdam in de zogenoemde Dexia-zaken is het vrijwel zeker dat die rechtbank in de bodemprocedure op grond van art. 1:88 en 89 BW de vordering van [eiser] tot betaling van een bedrag van EUR 110.134,- althans EUR 66.000,-, zal toewijzen. Wegens de achterstanden bij de Rechtbank Amsterdam zal die uitspraak waarschijnlijk nog één of meer jaren op zich laten wachten. [eiser] heeft een groot belang bij eerdere toewijzing van een voorschot omdat bij hem een levensbedreigende tumor is geconstateerd die operatief verwijderd dient te worden. Aangezien in Nederland zeer weinig ervaring is met operatie van dit type tumoren, biedt operatie in Engeland betere kansen. De zorgverzekeraar van [eiser] is echter niet bereid de kosten van een behandeling in Engeland, die tienduizenden euro’s zullen bedragen, te voldoen.

3.3. Dexia stelt dat [eiser] geen spoedeisend belang heeft bij zijn vordering. Voor een operatie in het buitenland bestaat geen noodzaak. Gesteld noch gebleken is dat een operatie in Nederland niet door de zorgverzekeraar wordt vergoed.

spoedeisend belang

4.2. De voorzieningenrechter volgt [eiser] in zijn stelling dat zijn wens om in Engeland geopereerd te worden gerespecteerd dient te worden. Vast staat dat de operatie die [eiser] moet ondergaan zeer ingrijpend is en dat de kans op ernstige complicaties groot is. Onder die omstandigheden is het niet aan Dexia te treden in de keus van [eiser] om zich in Engeland te laten opereren. Nu niet door Dexia wordt betwist dat een operatie geïndiceerd is, dat een operatie in Engeland [eiser] enkele tienduizenden euro’s zal kosten en dat de ziektekostenverzekeraar deze kosten niet zal voldoen, is voldoende aannemelijk dat [eiser] een spoedeisend belang heeft bij de gevraagde voorziening.

.5. [eiser] heeft het bestaan en de omvang van zijn vorderingen onvoldoende aannemelijk gemaakt voor toewijzing in kort geding. De vorderingen zullen worden afgewezen.

4.6. [eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Dexia worden begroot op:
- vast recht EUR 254,00
- salaris procureur 2.842,00
Totaal EUR 3.096,00