alfatrion schreef:De mail komt niet aan in de zin van art. 3:37 lid 3 eerste volzin BW.
Juist wel, de mail bereikt de ontvanger, doch ontvanger weigert echter de mail in ontvangst te nemen. Dat de mail ontvanger bereikt, althans een plaats bereikt waar ontvanger zeggenschap heeft, is evident, het is immers het spamfilter van ontvanger welke de mail niet verder laat naar de normale inbox.
Dit artikel ziet er slechts op toe dat een verklaring de onvanger bereikt dient te hebben. Wat de ontvanger, of diens spamfilter, daarna met de verklaring doet, is zaak van de ontvanger, niet van de verzender.
alfatrion schreef:De aanleiding voor het gebruik van de spamfilter ligt bij de aard van het medium. Iets wat de verzender die voor dit medium kiest ook weet. Dat eerste ben ik dus niet met je eens.
Dit is onjuist. Het gebruik van een spamfilter is een keuze van de gebruiker. Net als gebruik van de stickers waarmee ongeadresseerde reclame uit de brievenbus geweerd kan worden.
alfatrion schreef:De vraag is of het niet of tijdig bereiken van de mail het gevolg is van zijn eigen handeling van de ontvanger. Als ECI, nog steeds aanhakende op het hypothetische voorbeeld, enkele dagen voor het versturen van deze mail geen spamrun had uitgevoerd dan was deze mail wel aangekomen.
En als ontvanger geen spam-filter had gebruikt ook. Bij de vraag wat zwaarder weegt gaat u er aan voorbij dat enkel het gebruik van het spam-filter directe invloed heeft op de ontvangst van mail, bij het niet gebruiken van dit filter was de mail immers in de normale inbox aangekomen. Of de handeling spam te verzenden selektie van nakomende mails van die verzender rechtvaardig maakt kan ik volmondig ja zeggen, met daarbij de kantekening dat ontvanger had kunnen weten dat ook normale mails van deze verzender te verwachten waren, nu er immers sprake was van een rechtsbetrekking, de noodzaak tot periodiek controleren van de spamfolder implicerend. De vomondige ja zou u mij in rechte dus ook niet horen zeggen, alles wat er op volgt wel. Op de vraag of een mail ontvanger toch bereikt heeft kan ik ook volmondig ja zeggen, een spamfilter kan immers geen effect hebben op mails die niet aankomen. Op de vraag, meer subsidiair zo u wilt, of een handeling van de ontvanger debet is aan het niet bereiken van de ontvanger door emails van verzender, ook ja, nu de handeling van het gebruiken van een spamfilter de directe oorzaak was van het weg-filteren van de mail. In alle realiteit moet ik zeggen dat ik nu de advocaat van de duivel speel, en wel degelijk zou verwachten dat de rechter conclusies zou verbinden aan het daags voor de mail van belang versturen van spam door de verzender.
alfatrion schreef:Dat is niet zo. In sommige gevallen wordt er een fout code terug geven. In andere gevallen wordt er een bounce mail verstuurd. In andere gevallen wordt er helemaal niets verstuurt. En dan kan het ook nog gebeuren dat de mail gewoon verdwijnt in het niets omdat een server uitvalt.
Een mail kan enkel in het niets verdwijnen als de eigen server uitvalt. Op dat moment is de mail dus niet verstuurd, en dientengevolge is er ook geen papiertje om mee te wapperen dat de mail is verstuurd zonder fouten. Een bounce mail kan enkel verstuurd worden wanneer de mail ergens is ontvangen, doch niet wordt geacepteerd. Ook dit stelt niet voornoemd papiertje voor. Voor de rest, het SMTP (simple mail transfer protocol) is er juist op gericht Emails niet in zwarte gaten te laten verdwijnen. Heden ten dage is het naar mijn weten enkel mogelijk een mail naar een zwart gat te sturen zonder hier bericht van te krijgen door het spoofen van het 'return-path', iets wat spammers graag doen.
Uiteraard valt een verzendrapport te vervalsen, maar daar ga ik nu even niet van uit. De waarde van het verzendrapport bij het vormen van op zijn minst een sterk vermoeden dat de mail is afgeleverd binnen de invloedsfeer van de ontvanger hangt af van de reactie van de tegenpartij, met als kanttekening dat het versturen van spam niet tot aanbeveling van de verzender strekt.
alfatrion schreef:Men verstuurd de brieven dan ook wel aangetekend zodat men weet wat er mee gebeurt is. Die informatie ontbreekt bij e-mail volledig voor de verzender.
Onjuist, die informatie is wel degelijk beschikbaar, doch moeilijk aantoonbaar, i.e. afhankelijk van de slimheid van de ontvanger wanneer hiermee geconfronteerd.
alfatrion schreef:Op basis van één vonnis kan je niet spreken over consensus. Voor consensus heb je een grote c.q. meerdere vonnissen nodig.
Vandaar de zinsnede '
Vooralsnog lijkt de gerechtelijke consensus dus te zijn'.
Om een lange hypothetische discussie wat in te korten en herhaling van stellingen te voorkomen:
Wanneer ontvanger stelt dat zijn spam-filter de reden is dat een mail niet is ontvangen, loopt deze het risico dat dit hem ex 3:37 lid 3 tweede volzin BW wordt aangerekend. Daarbij bestaat het risico dat van bereiken als in voornoemd wetsartikel benoemd wel degelijk sprake is. Wat de invloed van het (recent) vroegere versturen van spam door verzender hierop is, is onbekend qua jurisprudentie, en discutabel. De uitkomst van een dergelijke discussie in rechte is in gegeven setting m.i. sterk afhankelijk van de instantie waar deze plaats vind, en de wijze van bepleiten aan beide zijden. Ik kan me de respectievelijke verwoordingen 'niet onbegrijpelijk' en 'niet getuigen van een onjuiste rechtsopvatting' beide voorstellen in de hoogste instantie.
Wanneer ontvanger simpelweg ontvangst betwist, zal een rechter hem hierin volgen, tenzij de ontvanger ontvangst op een andere wijze dan expliciet door erkening heeft aangegeven (antwoord op, openen met imbedded content), en de verzender dit gegeven gebruikt om ontvangst aan te tonen. Een simpel bewijsje van succesvolle verzending van Email houdt geen bewijs van aflevering in wanneer dit wordt betwist.
Ik biedt bij deze remise aan, tot meer uitgebreide jurisprudentie hieromtrent voorhanden is, en iemand gniffelend kan zeggen 'zeg ik, Gamma'.
ik hoef geen mail van Mark Rutte. Doe dan maar 1 van Emile Roemer.
