Ook al gespecialiseerd in civiel bewijsrecht, een man van vele talenten.
Dat een aangehaalde oorzaak de meest voorkomende oorzaak is maakt deze niet meer aannemelijk dan bijvoorbeeld een productiefout.
Dat er ergens op het apparaat een beschadiging is aangetroffen levert dan misschien wel bewijs op voor oneigenlijk gebruik (doet het niet, maar goed), maar levert zeker geen bewijs dat oneigenlijk gebruik ten grondslag ligt aan de schade aan het beeldscherm.
De term causaal verband komt bovendrijven.
Nu de verkoper reeds heeft verklaard dat de schade aan het scherm niet heeft kunnen ontstaan door inklemming van een voorwerp, kan deze verklaring door TS simpelweg voor waar worden aangenomen. De verkoper is de wederpartij van TS, en is gehouden TS te compenseren wanneer de wet daar aanleiding toe geeft, en een rechter dit toekent. Niet Apple. Voornoemde verklaring zet verkoper in een zeer zwakke positie, een verklaring kan naderhand immers niet meer herroepen worden. Verkoper kan enkel argumenteren eigenlijk geen verstand van zaken te hebben, en bij nader inzien toch maar de argumentatie van de fabrikant te volgen. Welke argumentatie immer nog geen bewijs levert dat de barst in het scherm veroorzaakt werd door het handelen van TS, hoe vaak ook wordt herhaald wat volgens Apple
waarschijnlijk heeft plaatgevonden.
TS kan simpelweg betogen dat er zich geen schade aan de buitenzijde van het scherm bevindt waar de barste(en) in de binnenzijde van het scherm hun oorsprong vinden. Dat dit wel verwacht mag worden, nu een beschadiging aan de beschermende schaal als indicatie gesteld wordt te zijn van het inklemmen van een object, is evident. Ook de buitenzijde van het scherm wordt immers beschermd door de schaal, ofwel beschadiging aan de buitenzijde van het scherm mag verwacht worden eerder op te treden dan beschadiging van de bechermende schaal.
Jolijn schreef:Beide was bij TS niet het geval.
Kijk, zie hier iemand die begrijpt hoe het civiel bewijsrecht in deze in elkaar steekt.