[ archief ] Garantie bij Apple

[Jolijn]

Kwestie van willen, Jolijn?

Zoiets, denk ik.
Moet ik toch daadwerkelijk maar eens solliciteren daar.

Weet je het zeker?

Bang?

[BBCS]

Weet je het zeker?

Bang?

Nee hoor!

Ik wil er in ieder geval niet werken.

[Jolijn]

Maar het wordt daar allemaal veeeel beter als ik aan het hoofd kom te staan.

[BBCS]

Maar het wordt daar allemaal veeeel beter als ik aan het hoofd kom te staan.

Daar twijfel ik aan. (niet aan jouw hoor! )

[Bob Schurkjens]

Consuwijzer over extra garantie kopen (10/10/2011):

Vraag

Toen ik een nieuwe wasmachine kocht met twee jaar garantie, zei de verkoper dat ik een extra garantie kon bijkopen. Daardoor kreeg ik wel vier jaar garantie. Hij zei dat als ik dat niet deed ik na twee jaar niet meer met klachten bij hem terecht kon. Klopt dat eigenlijk wat die verkoper zegt? Dan ben je eigenlijk wel gedwongen om zo'n extra garantie bij te kopen.


Antwoord

Nee, dat klopt niet.

Garantie of geen garantie: de wet zegt dat de verkoper je een goed product moet verkopen. Gaat je wasmachine dus te vroeg kapot dan moet hij je klacht oplossen. Zonder kosten. Of anders je geld teruggeven. Of een deel van je geld als je de wasmachine een tijd gewoon kon gebruiken.

Vaak geeft zo'n extra garantie niet meer dan de rechten uit de wet. Soms wel: bijvoorbeeld dat je ook een gratis reparatie krijgt als je aankoop door eigen schuld kapot gaat. Lees dus eerst de voorwaarden van zo'n garantie door.

http://www.consuwijzer.nl/Consumentenni ... ntie_kopen

Apple doet hetzelfde: bij elke verkoop in een Apple Store wordt de consument gevraagd garantie bij te kopen terwijl dat in beginsel niet nodig is.

Op 5 oktober jl. heeft de Consumentenautoriteit 5 boetes opgelegd aan bedrijven die de wet inzake garantie overtreden:

http://www.consumentenautoriteit.nl/nie ... onsumenten

"Voor nu is aan de volgende ondernemingen een boete van EUR 90.000 opgelegd:

BCC
De Block
De Harense Smid
Mikro Electro
Scheer & Foppen"

Deze ondernemingen informeerden consumenten onjuist en misleidend over hun rechten na afloop van de periode van fabrieksgarantie.

[BBCS]

Garantie of geen garantie: de wet zegt dat de verkoper je een goed product moet verkopen. Gaat je wasmachine dus te vroeg kapot dan moet hij je klacht oplossen. Zonder kosten. Of anders je geld teruggeven. Of een deel van je geld als je de wasmachine een tijd gewoon kon gebruiken.

Staat niet in de wet.

Ook consuwijzer dient aan de lettertjes van de wet te houden.

Op 5 oktober jl. heeft de Consumentenautoriteit 5 boetes opgelegd aan bedrijven die de wet inzake garantie overtreden:

Ook weer geen woord van waar.

Die bedrijven zijn beboet, omdat zij in geval van non-conformiteit ook geld vragen.

Doordat die bedrijven standaard een bepaald bedrag vragen, wordt daardoor voor de consument in geval van non-conformiteit zeer lastig om een beroep te kunnen doen op de non-conformiteit.

Die bedrijven zijn niet door de rechter veroordeeld dat zij maar 1 jaar garantie gaven.

[Bob Schurkjens]

Interessant om te lezen in onderstaand vonnis hoe de Harense Smid (een van de 5 bedrijven die 90.000 euro boete opgelegd kreeg) nog heeft geprobeerd om de boete en de publicatie er van ongedaan te krijgen. Helaas voor de Harense Smid is dit niet gelukt. De rechter heeft de Consumentenautoriteit dus gelijk gegeven.

Dit illustreert het schimmenspel dat de Harense Smid als beboet bedrijf heeft gespeeld en hoe consumenten op ongekende wijze gedupeerd worden. In dat licht is de uitzending die Radar over de garantie bij Apple gaat uitzenden extra interessant.

http://jure.nl/bt6744

"Inhoudsindicatie:
De Consumentenautoriteit (CA) heeft een aantal ondernemingen die consumentenelektronica verkopen beboet wegens overtreding van artikel 8.8 Whc jo 6:193c, 1 onder g BW wegens het, bij verkoopgesprekken of als een consument na de fabrieksgarantietermijn een defect product ter reparatie aanbiedt, verstrekken van misleidende informatie aan consumenten over zijn wettelijke rechten op kosteloos herstel of vervanging bij non-conformiteit. De CA heeft deze overtreding vastgesteld op basis van het door de ondernemingen gevoerde beleid, zoals dat is gebleken uit de met de directies gevoerde gesprekken. Verder heeft de CA aan de handvan verklaringen van een aantal filiaalleiders, een aantal mysteryshoppings en een aantal verklaringen van consumenten die een klacht bij ConsuWijzer hadden ingediend over de onderneming, vastgesteld dat uitvoering werd gegeven aan dit beleid. Verder heeft de CA aangekondigd de boetebesluiten conform zijn beleid te publiceren.

De voorzieningenrechter concludeert dat de boeterapporten voldoende grondslag bieden voor het opleggen van de boetes. Het voorlopige oordeel van de voorzieningenrechter is dat deboetebesluiten rechtmatig zijn. Hierin is daarom geen beletsel gelegen om de boetebesluiten te publiceren. Ook in wat verzoeksters overigens hebben aangevoerd ziet de voorzieningenrechter geen aanleiding de publicatie van de boetebesluiten onevenredig te achten. De verzoeken om voorlopige voorziening worden afgewezen."

[alfatrion]

Consuwijzer over extra garantie kopen (10/10/2011):

(...) Of een deel van je geld als je de wasmachine een tijd gewoon kon gebruiken. (...)

Het Europees Hof van Justitie (hoogste rechtsorgaan) heeft bepaald dat er geen kosten in rekening mag worden gebracht en de koper dus het volledige aankoopbedrag moet terug krijgen. Op basis van een ander Nederlands wetsartikel is een Nederlandse rechter tot het zelfde oordeel gekomen.

64. In de onderhavige zaak kan ook niet worden gesteld dat de consument zich onrechtmatig heeft verrijkt.(62) Door de betaling van de koopprijs is de consument zijn uit de synallagmatische overeenkomst inzake de verkoop van consumptiegoederen voortvloeiende verplichting correct nagekomen, terwijl de verkoper zijn verplichting niet binnen de contractueel vastgestelde termijn is nagekomen. Het verzoek om vervanging van het goed komt dus in het licht van het beginsel pacta sunt servanda gewoonweg neer op een verzoek aan de verkoper om zijn contractuele verplichtingen na te komen. Elk van de contractpartijen dient namelijk het risico van niet-correcte nakoming van haar verplichtingen alleen te dragen. De consument is niet aansprakelijk voor het feit dat het goed dient te worden vervangen: hij wil enkel het goed op een normale wijze gebruiken en de verkoper dient ervoor te zorgen dat dit mogelijk is.

65. Het zou dan ook onaanvaardbaar zijn dat de consument, die zijn contractuele verplichting correct is nagekomen, de verkoper, die zijn verplichting niet correct is nagekomen, een vergoeding zou moeten betalen voor het gebruik van het gebrekkige goed. Met het nieuwe goed ontvangt de consument enkel datgene waarop hij recht heeft, dat wil zeggen een goed dat in overeenstemming is met wat is overeengekomen. Er kan in casu dan ook totaal geen sprake zijn van een onrechtmatige verrijking van de consument.

67. Gelet op een en ander geef ik het Hof in overweging, vast te stellen dat artikel 3, lid 2, juncto artikel 3, lid 3, eerste alinea, en lid 4, van richtlijn 1999/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, alsook artikel 3, lid 3, derde alinea, van deze richtlijn aldus dienen te worden uitgelegd dat zij in de weg staan aan een nationale regeling op grond waarvan de verkoper, wanneer hij goederen vervangt en aldus een situatie creëert die met de koopovereenkomst in overeenstemming is, kan eisen dat de consument hem voor het gebruik van de aanvankelijk geleverde niet-contractconforme goederen een vergoeding betaalt.

http://curia.europa.eu/jurisp/cgi-bin/g ... ance=CONCL

40 Met betrekking tot de stelling van de Duitse regering dat de omstandigheid dat de consument in geval van vervanging van een niet-conform goed een nieuw goed ontvangt zonder een financiële vergoeding te moeten betalen, een ongerechtvaardigde verrijking oplevert, dient eraan te worden herinnerd dat volgens artikel 3, lid 1, van de richtlijn de verkoper jegens de consument aansprakelijk is voor elk gebrek aan overeenstemming dat bestaat bij de aflevering van het goed.

41 Ingeval de verkoper een niet-conform goed levert, voert hij de verbintenis die hij bij de verkoopovereenkomst is aangegaan, niet correct uit en moet hij dus opkomen voor de gevolgen van de slechte uitvoering van die verbintenis. Dat de consument, die de verkoopprijs heeft betaald en zijn contractuele verbintenis dus correct heeft uitgevoerd, een nieuw goed ontvangt ter vervanging van het niet-conforme goed, levert geen ongerechtvaardigde verrijking op. Hij ontvangt slechts met vertraging een goed dat in overeenstemming is met de bepalingen van de overeenkomst, een goed dat hij van meet af aan had moeten ontvangen.

(...)

Het Hof van Justitie (Eerste kamer) verklaart voor recht:

Artikel 3 van richtlijn 1999/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, moet aldus worden uitgelegd dat het in de weg staat aan een nationale regeling volgens welke de verkoper, in geval van levering van een niet-conform consumptiegoed, van de consument een vergoeding mag eisen voor het gebruik van het niet-conforme goed tot aan de vervanging ervan door een nieuw goed.

http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/Lex ... 04:NL:HTML

1.5 Met betrekking tot de grondslag voor een vergoeding vanwege waardevermindering en/of gebruik is het volgende van belang:

• Ingevolge artikel 7: 10 lid 3 BW blijft de zaak na de levering voor risico van de verkoper wanneer de koper (later) op goede gronden de overeenkomst ontbindt. Blijkens de parlementaire Geschiedenis (TM art 7: 10 BW, Parl. Gesch. Inv., pag. 100) betreft het risico dat aldus voor de verkoper blijft zowel tenietgaan en achteruitgang van de zaak die vóór de ontbindingsverklaring intraden, als die welke na die verklaring zijn ontstaan. Een waardevermindering komt op grond van deze bepaling derhalve in geval van een terechte ontbinding door de koper voor risico van de verkoper;
• Ingevolge artikel 7: 10 lid 4 BW juncto artikel 6: 78 BW geldt dat indien de koper niet aan zijn ongedaanmakingsverbintenis kan voldoen en hem dat niet kan worden toegerekend, hij slechts tot schadevergoeding gehouden is voorzover hij voordeel heeft genoten, met inachtneming van de regels van ongerechtvaardigde verrijking:
• Uit de Parlementaire Geschiedenis op artikel 7: 21 BW (zie MvT art 7: 21, Parl. Gesch. Inv., pag. 136/137 en MvA II art 7:21, Parl. Gesch. Inv., pag. 141) volgt dat de wetgever welbewust geen specifieke bepaling heeft opgenomen om de koper te verplichten bij ontbinding van de overeenkomst een gebruiksvergoeding te betalen. Het zal zich volgens de MvT slechts bij uitzondering voordoen dat een gebrek na zo lange tijd wordt ontdekt dat het, uitgaande van het feit dat de verkoper in beginsel het risico van tekortkomingen behoort te dragen, redelijk zou kunnen zijn dat de koper een vergoeding voor het gebruik betaalt. In die uitzonderingsgevallen zou een verplichting tot vergoeding door de rechter opongerechtvaardigde verrijking of op de redelijkheid en billijkheid gebaseerd kunnen worden;
• Artikel 6: 275 BW bepaalt de artikelen 3: 120 - 124 BW van overeenkomstige toepassing op de ongedaanmakingsverbintenis met betrekking tot hetgeen daarin is bepaald omtrent de afgifte van vruchten en de vergoeding van kosten en schade. Ingevolge artikel 3: 120 BW behoren (onder meer) de opeisbaar geworden burgerlijke vruchten (zoals de opbrengst uit verhuur) van een roerende zaak toe aan de bezitter ervan. Een vordering van de eigenaar tot betaling van een gebruiksvergoeding lijkt zich niet te verdragen met de strekking van deze bepaling, ook al kan het genot van een zaak niet tot de vruchten van een zaak gerekend worden. Als de bezitter te goeder trouw de opbrengsten uit bijvoorbeeld huur van de zaak mag behouden, is niet goed verklaarbaar dat de bezitter te goeder trouw die de zaak zelf gebruikt enkel vanwege dat gebruik een gebruiksvergoeding zou moeten betalen;
• Artikel 6: 278 BW verplicht de partij die ontbinding vordert tot bijbetaling wanneer de waardeverhouding van de wederzijdse ongedaanmakingsverplichtingen ten gunste van de ontbindende partij heeft gewijzigd en aannemelijk is dat zonder die wijziging geen ontbinding zou zijn gevorderd. Met deze bepaling wordt voorkomen dat op grond van oneigenlijke motieven tot ontbinding wordt overgegaan.

1.6 Uit het hetgeen in de vorige rechtsoverweging is overwogen volgt dat de diverse relevante bepalingen geen eensluidend antwoord geven op de vraag of een vordering tot een gebruiksvergoeding toewijsbaar is. Waar uit de artikelen 7: 10 BW en 6: 275 BW juncto 3: 120 lid 1 BW kan worden afgeleid dat een gebruiksvergoeding niet kan worden toegewezen, lijkt uit artikel 7: 10 lid 4 BW juncto artikel 6: 78 BW juist wel te volgen dat een dergelijke vordering, mits sprake is van een achteruitgang van de zaak, toewijsbaar is. (Artikel 6: 278 BW regelt een specifieke situatie, die hier, nu daarop geen beroep is gedaan, verder buiten beschouwing kan blijven.)

Omdat uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de wetgever ervan is uitgegaan dat in uitzonderlijke situaties een gebruiksvergoeding verschuldigd is, acht de rechtbank een vordering tot betaling van een gebruiksvergoeding in uitzonderlijke situaties toewijsbaar. Het enkele gebruik van een zaak door de koper is echter onvoldoende voor toewijsbaarheid van een dergelijke vordering. Er dient sprake te zijn van een situatie waarin voldaan is aan de vereisten van ongerechtvaardigde verrijking en waarin het uitblijven van een gebruiksvergoeding naar normen van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn.

http://jure.nl/AO8922

[BBCS]

Het Europees Hof van Justitie (hoogste rechtsorgaan) heeft bepaald dat er geen kosten in rekening mag worden gebracht en de koper dus het volledige aankoopbedrag moet terug krijgen. Op basis van een ander Nederlands wetsartikel is een Nederlandse rechter tot het zelfde oordeel gekomen.

Als een product na de garantie kapot gaat, wilt dat niet zeggen dat het product non-conform is.

[adSolvendum]

Het klopt allemaal van geens kanten, BBCS?
Al die rechters, zwetsers zijn het, wat weten zij nou van de wet? Ze hebben u immers nooit geraadpleegd?
En u bent computer-reparateur en verkoper, u weet waar u het over heeft, waar het op wetten aankomt!

Zo bent u als enige in heel Nederland van het volgende op de hoogte:

Artikel 5
Termijnen
1. De verkoper is aansprakelijk krachtens artikel 3 wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Indien voor de uitoefening van de in artikel 3, lid 2, vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, kan die niet verstrijken binnen een periode van twee jaar vanaf de aflevering.

Dus de verkopende partij in Nederland is niet aansprakelijk voor ieder gebrek aan het product binnen 2 jaar, maar de verkopende partij is alleen aansprakelijk als het product niet conform de koopovereenkomst geleverd is, of niet de eigenschappen bezit welke het volgens de koopovereenkomst had moeten bezitten.

De rest van Nederland denkt te weten dat er ook in de Europese regelgeving nergens wordt gesproken over ieder gebrek aan het product, doch over gebrek aan overeenstemming, en dat de periode waarbinnen de consument in Nederland zich daarop kan beroepen aanzienlijk langer kan zijn dan de twee jaar, daarmee een betere bescherming biedend, derhalve de noodzaak tot overname eliminerend.

Het Quelle arrest, och, het Europese hof van Justitie heeft verzuimd uw opinie mee te nemen in haar redenaties, dus nu hebben we het er maar mee te doen. Woordspelletjes als 'een defecte zaak is niet altijd een non-conforme zaak' doen daar niets aan af. Uw onjuiste interpretatie waarom delen van de richtlijn 1999/44/EG niet zijn overgenomen naar de nationale wetgeving ook niet.

[shop1]

BBCS,

Denk dat u hier een serieus punt aankaart.
Het probleem is echter, dat velen vast zitten in dit systeem en het systeem denken.
Daar bedoel ik mee: Als er velen en maar hard genoeg roepen dat het zo is, men daar vanuit gaat en zelfs de jonge generatie advocaten, heren / dames.
Terwijl de feiten of wetten eigenlijk minimaal tegenstrijdig met elkaar zijn.

En daar ligt BBCS juist de vinger op de zere plek.
( als je er open voor staat ).

Tenslotte,
een garantie is al vele jaren eindig en wat de huidige "wij verwende kinderen cultuur" lijkt te bewerkstelligen is een levenslange garantie.
Lukt het niet linksom dan proberen we gewoon rechtsom.
Het idiote standpunt wordt ook nog verdedigd door de consumenten organisaties welke vertegenwoordigt worden door de zelfde "verwende kinderen cultuur".
De garantie claim zal in de komende jaar(en) een extreme prijsverhoging tot gevolg gaan hebben.
Maar helaas gaat de consument dit altijd zelf betalen.

Lage prijzen en lange garantie,
gaan nooit hand in hand.

[shop1]

adSolvendum

Beetje flauw om op de man te spelen...

[BBCS]

De rest van Nederland denkt te weten dat er ook in de Europese regelgeving nergens wordt gesproken over ieder gebrek aan het product, doch over gebrek aan overeenstemming, en dat de periode waarbinnen de consument in Nederland zich daarop kan beroepen aanzienlijk langer kan zijn dan de twee jaar, daarmee een betere bescherming biedend, derhalve de noodzaak tot overname eliminerend.

Gut, men roeptoetert alleen dat de consument recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft als het product binnen de verwachte levensduur buiten de schuld om van de consument kapot gaat.

Met andere woorden:
dat is echt wel een verkapte regel dat de verkopende partij aansprakelijk is voor ieder gebrek.

Het Quelle arrest, och, het Europese hof van Justitie heeft verzuimd uw opinie mee te nemen in haar redenaties, dus nu hebben we het er maar mee te doen. Woordspelletjes als 'een defecte zaak is niet altijd een non-conforme zaak' doen daar niets aan af. Uw onjuiste interpretatie waarom delen van de richtlijn 1999/44/EG niet zijn overgenomen naar de nationale wetgeving ook niet.

Het Quelle arrest is iets heel anders.

Als jij vindt dat garantie=non-conformiteit is, droom lekker verder.
Non-conformiteit heeft in principe niets met garantie te maken.

En non-conform wilt niets anders zeggen dat het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is, of niet de eigenschappen bezit welke het volgens de koopovereenkomst had moeten bezitten.

Moeilijk zeg, omdat te begrijpen.

[newmikey]

Wat ook de uitkomst van de discussie wordt, we doen het allemaal uiteindelijk zelf; we blijven **** kopen bij shitwinkels van shitverkopers. Noch de shitproducenten, noch de shitverkopers hebben last van de stank. Hetzelfde geldt voor software.

Apple, Dell, Packard Bell, Wehkamp, Tele2, BCC, Mediamarkt, Microsoft, Hypotheker etc. etc. de lijst is lang.

Het vreemde is dat mensen die één keer hun vingers gebrand hebben gewoon de volgende keer wéér teruggaan. Je bent consument en je hebt minimale invloed, gebruik dàt beetje wat je hebt met een "one strike, you're out beleid".

Dat is niet makkelijk, je beperkt je keuzemogelijkheden wel degelijk maar je houdt er wel een goed gevoel aan over en als iedereen dit zou doen, merken deze bedrijven het op den duur heus wel.

[BBCS]

Wat ook de uitkomst van de discussie wordt, we doen het allemaal uiteindelijk zelf; we blijven **** kopen bij shitwinkels van shitverkopers. Noch de shitproducenten, noch de shitverkopers hebben last van de stank. Hetzelfde geldt voor software.

Dat is niet het probleem.

Het probleem is dat mensen de product voor dumpprijzen willen hebben.
Als men de keuze heeft tussen een product met 1 jaar garantie en een product met 3 jaar garantie, kiest men toch voor het product met 1 jaar garantie, omdat die veel goedkoper is.

En ja, de garantie betaal je ook.


Daarnaast worden de consument gek gemaakt door die verdomde consumentenorganisaties, die verwachtingen scheppen die de fabrikant en winkelier nooit of te nimmer na kunnen komen en waar kunnen maken.

Want als de consumentenbond maar vaak en lang genoeg roept dat je als consument van een laptop mag verwachten dat die 5 jaar probleemloos mee moet gaan, gaat iedereen dat geloven.
En als de consument een laptop koopt waar maar 1 jaar garantie op zit, en na 1,5 jaar gaat die laptop kapot, is de wereld te klein, omdat het product "non-conform de verwachting" is.
En vervolgens is de verkopende partij de ***!
Want zegt men, die laptop is binnen de verwachte levensduur (5 jaar gesteld door de consumentenbond), dus dient de verkopende partij het kosteloos te repareren of te vervangen. Alleen als het zeer duidelijk is dat de schade door de consument veroorzaakt is, dient de consument daar zelf voor die kosten op te draaien.

Verwachte levensduur. Lekker vaag!
Komt niet eens in de gehele wetgeving voor!

[shop1]

newmikey,

Mee eens,
het gaat allemaal om luxe problemen en niet over eten of drinken.

even offtopic:
Zal geheimpje vertellen ?
Ik voorspel binnen 5 jaar is dit een vaststaand feit.
Door dat gedoe met al die tegenstrijdige regels haken de kleinere ondernemers af en zijn er straks nog 1 of 2 grote bedrijven over.
Deze gaan zonder last van concurrentie de markt domineren en daarmee ook de prijzen bepalen.
( als je heel goed oplet zie je dat het nu al gebeurt )
Doei..... consument u bent de zuur lachende verliezer.

De zon schijnt.

[shop1]

BBCS

Vervelend voor anderen lezers, maar u hebt een punt.

Maar hoe
kunnen beide partijen nu weer plezierig gaan samen werken ?
Tenslotte,
De consument heeft ondernemers nodig voor kopen hun prul spul
( want dat is het vaak )
De ondernemer heeft de consumenten nodig voor de boterham.

De oude situatie was veel duidelijker.
Gewoon 1 jaar garantie op alles en punt klaar uit nooit discussies over gehad.

[newmikey]

Het probleem is dat mensen de product voor dumpprijzen willen hebben.

En ja, de garantie betaal je ook.

Ook waar maar dat is elechts één kant van het plaatje. Is wel een kip en ei verhaal trouwens: krijgen we slechtere service omdat we lagere prijzen willen of krijgen we lagere prijzen omdat de service minder wordt...

[adSolvendum]

adSolvendum

Beetje flauw om op de man te spelen...

Och, ik zie het in perspectief plaatsen van de uitlatingen van BBCS niet als een ad hominem, u bent echter vrij dat wel te doen. Simpel feit is dat BBCS zich presenteert als kenner bij uitstek op het gebied van wetgeving welke beoogt de consument te beschermen. De argumenten daarbij aangedragen wijken steevast af van de wet, en de werkng daarvan zoals uit de parlementaire geschiedenis en de jurisprudentie valt af te leiden. Jammer genoeg vermeld BBCS er niet bij dat het slechts een mening betreft, doch doet hij het voorkomen als ware het e.e.a. feitelijk juist. Bezien vanuit de beroepshoedanigheid van BBCS valt het continue aanvallen en in twijfel stellen van bovengenoemde zaken welicht te verklaren. Deze mogelijkheid tot verklaring mag de lezer toch ook wel geboden worden dunkt me, net als de gegevens welke de lezer in de gelegenheid stellen het geschrevene op waarde te schatten.

Over de ad hominem gesproken, zie hier een doorzichtige poging tot een ad absurdum:

Moeilijk zeg, omdat te begrijpen.

BBCS impliceert hier dat ik iets niet begrijp, terwijl dat op basis van de geleverde informatie een volledig ongefundeerde gevolgtrekking zou vormen.

Wat de wetgeving betreft, de wetgeving bestaat omdat de wetgever van mening is dat de consument bescherming behoeft bij het aangaan van koop overeenkomsten. De wetgever is er daarbij uit gegaan dat een verkoper als professionele partij bij de consumenten-koop in dient te staan voor wat deze verkoopt. Om dit te bewerkstelligen zijn een aantal regels opgesteld, welke, gezien het feit dat ons rechtssysteem ten alle tijde onderworpen is aan de redelijkheid en billijkheid, geenszins onredelijk en onbillijk kunnen zijn, althans in de rechtspraak niet als zodanig gehanteerd mogen worden.
De overheid heeft gemeend dat de consument hieromtrent voorlichting behoeft, en heeft ondermeer hiertoe een orgaan in het leven geroepen, de consumentenautoriteit. Die consumentenautoriteit, als overheidsorgaan, biedt die voorlichting op een zodanige manier dat deze door de gemiddelde consument ook geabsorbeerd kan worden. Dat dit dan geen uitvoerige en uitputtende juridische verhandeling betreft ligt voor de hand.

Nu roepen dat dit, voldoen aan het conformiteitsbeginsel, tot kostenverhoging zal leiden voor de consument is feitelijk, uitgaande van de motieven als hierboven beschreven, gelijk aan roepen dat de producten zoals ze verkocht worden niet aan de eisen kunnen voldoen welke kennelijk aan die producten gesteld mogen worden. Anders gezegd, er wordt rommel voor teveel geld verkocht. Of de upgrade van die rommel naar acceptabele kwaliteit, welke wij dus krachtens de wet mogen verwachten, nu ten koste moet gaan van de consument, of ten koste van de winst van de producent moet gaan, och, de markt kent een redelijke zelf regulerende werking dunkt me. Wanneer een Apple besluit haar prijzen aanzienlijk te verhogen zodat voldoen aan de verwachtingen welke de consument kennelijk mag koesteren niet ten koste van de winst zal gaan, zullen er wel minder Apple producten verkocht gaan worden.

Het probleem is dat mensen de product voor dumpprijzen willen hebben.
Als men de keuze heeft tussen een product met 1 jaar garantie en een product met 3 jaar garantie, kiest men toch voor het product met 1 jaar garantie, omdat die veel goedkoper is.

En ja, de garantie betaal je ook.

Non-conformiteit heeft in principe niets met garantie te maken.

Moeilijk zeg, omdat te begrijpen.

[shop1]

Ook waar maar dat is elechts één kant van het plaatje. Is wel een kip en ei verhaal trouwens:
krijgen we slechtere service omdat we lagere prijzen willen of
krijgen we lagere prijzen omdat de service minder wordt...

Dat is heel goede.
Voor Nederlandse consument durf ik dit wel in te vullen, zie stelling 1