ook wij hebben een x aantal dieren, al jaren en jaren.
In de stad hadden we eigenlijk best een goede da, prijs was heel redelijk, alleen...........de beste man was vaak wat onzeker, wat denk jij dat het is?
Nu heb ik aardig wat kennis omtrent dierenziektes en aandoeningen en vaak als mij iets opvalt heb ik het ook bij het juiste eind, maar ik ben geen da.
(heb de opleiding dierenassistente gedaan en jaren in een asiel gewerkt)
Een aantal keren verhuisd, verschillende da's en dieren verder.
Een bordeauxdog in het bezit, een schat van een beest (jaja ik weet het dat zegt een ieder van zijn eigen dieren hihi) maar wel met hd.
Ach in eerste instantie denk je dat de wereld vergaat en het leven van het dier over is, want 30 jaar geleden (toen ik de opleiding deed) was een hond met hd eigenlijk al afgeschreven.
Tot ik met een professor in contact kwam die meer verstand van hd bij molossers had, oke 30 jaar verder en nieuwe methodes hebben allang hun intrede gedaan, 30 jaar geleden wisten ze niet eens van een bekkenkanteling, nu wel.
Ik had vertrouwen in de beste man (nog steeds hoor) volgde zijn tips en adviezen op en kijk aan, tuurlijk beter wordt het nooit, maar je kunt wel je stinkende best doen om het leefbaar en fijn voor het dier te houden.
Zijn spieren trainen zodat die de heupen bij elkaar hielden, als je het goed doet, dan heeft de hond er niet eens zo gek veel last van en daar gaat het uiteindelijk om.
Affijn zijn heupjes gingen als een speer.
Totdat hij bijna 2 jaar werd, 2 weken daarvoor vroor het 20 graden en daarna was het plus 20 graden.
God wat hijgde die hond, het leek wel of kon hij niet acclimatiseren op de een of andere manier, het was nou ook niet een hond die geen conditie had, dus in eerste instantie had ik nog zoiets van he?
Tot ik later die dag eens naar zijn borstkas keek, het leek of wilde dat hart er wel uit springen joh.
Da gebeld, uitgelegt en ja ik mocht meteen met hem komen, geluisterd en nee hij vertrouwde de boel niet, het was al avond maar hij beloofde me om de andere ochtend met de hartkliniek te bellen, ik zou van hem horen.
Idd de andere ochtend werd ik gebeld of ik met spoed met de hond (natuurlijk) daarheen wilde gaan, deze kliniek ligt 65 km verderop en in de tijd die hij aangaf zou ik dat niet redden, maar goed dan maar wat harder rijden
Hier werd atriumfibrilatie geconstateerd (oftwel boezemwapperen) door middel van een echo, het zag er niet best uit.
De tijd die de man de hond gaf?
3 dagen, 3 weken, hooguit 3 maanden, was maar net hoe snel hij bergafwaarts zou gaan.
Hij kreeg medicijnen en veel meer was er niet aan te doen.
Wel zeiden wij tegen elkaar, zolang het gaat en een hondwaardig bestaan voor het dier is dan is het goed, maar zodra leven lijden wordt dan nemen wij de beslissing.
Natuurlijk doe je dat niet graag, maar je wilt ook niet dat je dieren lijden als hij verlost kan worden.
Gelukkig mogen we daar bij dieren als bazen over beslissen.
Uiteindelijk is hij 4,5 jaar oud geworden, 2 weken voor zijn sterfdag zaten we nog in de hartkliniek, in zijn buikholte zat vocht had ik gezien, ook iets wat wel bij zijn hartkwaal hoorde, maar toch hier moet je heel alert op zijn.
De arts kon bijna niet geloven dat hij nog leefde, wat een wonder zo zei hij, dit had ik je niet durven voorspellen, een echo liet zien dat de toestand van zijn hartkamers niet eens zo heel veel slechter was dan 2,5 eerder.
Volgens die specialist waren we heel vlot met het constateren van het vocht het was minimaal en bijna nog niet waarneembaar.
Vochtafdrijvers mochten niet helpen, in sneltreinvaart nam het vocht toe en binnen 2 weken moesten we hem in laten slapen.
Zeker een specialist is erg duur, zeker zo'n echo kost veel geld, maar ik wil dan weten wat er precies loos is, of er nog iets is wat gedaan kan worden of dat we eventueel een behandeling moeten afbreken om het dier niet te laten lijden.
Maar dat is ieder voor zichzelf natuurlijk.
Enkele jaren later toch weer een grote hond, maar een geschikte da voor deze hond eigenlijk niet te vinden.
Deze hond breekt nl. de tent af en als het hem niet aanstaat dan bijt ie gewoon, heel aardig
.
Bij de eerste da waar ik met hem kwam werden we niet normaal behandeld, de hond niet en wij ook zeker niet, zo eentje ga ik niet nog eens bezoeken, als je dan bedenkt dat je een aardig kapitaal in hun kassa neerlegt wil je minimaal vriendelijk te woord gestaan worden.
De 2de da waar ik met hem kwam kon geen land met hem bezeilen, oke hij was ondertussen wat ouder (niet wijzer) nee dat is het dan ook niet, het was voor het dier geen leuke ervaring.
De 3de da was die uit de stad, de man is alleraardigst daar ligt het niet aan, maar hij is wel vreselijk bang voor grote honden, zo ook voor deze hond.
Nee ook geen suc6 dus, hoewel de behandeling altijd heel correct is voor mens en dier en de prijs nog steeds heel redelijk.
De 4de keer besloot ik dat de veearts die thuis komt voor de paarden en varkens de honden ditmaal in te laten enten.
Wonderlijk, formidabel, lekker in zijn eigen omgeving zijn andere hondenmaatjes bij zich, geen centje pijn, wat een makkie.
Prijs? voor de oorlogs en dat allemaal bij jou thuis.
Dat beviel me prima, maar goed deze man heeft niet veel met huisdieren en bepaalde ziekten of aandoeningen weet hij niet goed raad mee, immers hij is voor paarden, koeien, schapen en ander vee, tuurlijk honden en katten enten kan hij wel en een basis kennis van ziekten en aandoeningen heeft ie wel, maar echt specifieke aandoeningen bij honden en katten behoort ook niet tot zijn vakgebied.
Nu heeft deze hond ook een probleem, dat had ik wel door, iedere keer een hotspot, men zegt een vlooien of muggenbeet, maar het kan ook wel degelijk een naar binnen geslagen oorontsteking zijn, ach eerst kijken ze je aan van jij bent gek, yeah sure.
Ik hoorde van een dame die erg goed met grote honden door de bocht kon en ook nog goed in haar vak zou zijn, dus allah maar een afspraak met haar gemaakt, want elke keer die hotspots uit moeten wassen met biotex is een ware nachtmerrie voor het beest, en ja dat doet hartstikke zeer dus ben ik mijn eigen leven ook niet zeker want hij bijt mij dan ook doodleuk hoor, maar goed ik ben niet bang voor zijn tanden
Affijn bij deze dame in de praktijk zag ik een hele andere hond, hij was rustig, liet zich mooi bekijken echt aan alle kanten, liet zelfs in zijn zere oor kijken zonder te bijten.(geen enkele da had dit nog voorelkaar gekregen.)
Zij kon me vertellen dat het idd wel een naar binnen geslagen oorontsteking was, maar die zou mede veroorzaakt kunnen worden door een allergische reactie omdat hij ook vaak kale plekjes op zijn kop heeft.
Na onderzoek is gebleken dat hij allergisch is voor pollen en huisstofmijt (ja hoest mogelijk bij een hond) en dat heeft ook effect op de anaalklieren.
Hij kreeg paardenmelk voorgeschreven in capsule vorm en sindsdien gaat het stukken beter met de hond, wel duur die capsules net als het bezoek aan deze praktijk, maar ik heb het er graag voor over en zou willen dat ik haar eerder gevonden had.
Wat een goede dierenarts is hangt volgens mij van veel dingen af, als leek ben je mogelijk ook eerder tevreden als iemand die verstand van zaken heeft.
Begrijp deze zin niet verkeerd, ik bedoel eigenlijk meer als jezelf niet snel weet wat er aan je dier mankeert kan een da je ook alles wijsmaken, als je wat meer medische (dieren) kennis hebt, neem je niet snel alles voor zoete koek aan en weet je ook dat antibiotica een soort paardenmiddel is net als prednison het werkt bijna altijd, zo niet dan gaan ze dan pas verder zoeken.
Terwijl als je eerder weet wat er aan schort een heleboel behandelingen overbodig zijn omdat je meteen gericht kunt behandelen.
Maar helaas heeft niet elke dierenbezitter zoveel medische kennis en ga je sneller naar de da.
Maar zoals gezegt iemand die ik goed vind, kan een ander wel waardeloos vinden, net als iemand die ik aardig vind, kan iemand anders wel een verschrikkelijk persoon vinden.
Het is altijd moeilijk een da te vinden die bij jou en je huisdier past.
Daarbij zijn de prijzen voor mij niet het allerbelangrijkste.
