Wat heb je aan een waardevol huis als je toch niets met die waarde kunt doen? Dat huis houdt het og wel 10 jaar vol en tegen die tijd ben je toch wel dood. Kun je beter leuke dingen doen ipv onderhoud plegen.
Maar dan de kinderen of familie een bouwval achterlaten.
Heb je voor dit jaren gespaard en gewerkt, ik dus niet!
@Kweenie
Ik begrijp het standpunt helemaal maar om daarvoor nou te gaan lenen...? Brrrrr...... Bovendien is het evenzeer mogelijk dat je nog wat langer leeft en dat je hierdoor alsnog in geldnood komt. Dan is het bijna alsof je maar beter snel dood kan gaan zodat de bank zijn geld terug heeft en je lekker veel vermogen kan nalaten..... Brrrrrr.... Doorwerken na je 65e of in ieder geval een geldopbrengende nevenactiviteit aanboren is veel en veel beter.
Daarom zeg ik ook dat je bij het gebruik maken van zo'n opeethypotheek voldoende veiligheidsmarge moet inbouwen. Zowel in verhouding tussen lening en woningwaarde als in het bedrag dat er wordt geleend.
Je zou je eens af moeten vragen:
Werk je om een huis na te kunnen laten, of om al die jaren te kunnen leven en wonen?
Aan de andere kant is er geen verplichting om al je geld in je huis te investeren, ook al heerst er een soort onroerendgoedfixatie in Nederland. En daarbij een actieve inkomensbron aanhouden om actief te blijven en economisch weerbaarder te zijn. De spreuk 'Arbeid maakt vrij' heeft misschien door de Tweede Wereldoorlog een sinistere bijklank gekregen, maar ik denk toch dat er heel veel waarheid in zit.
Zeker. En er zijn ook genoeg mensen die nog (gedeeltelijk) door blijven werken, voor zover dat kan, en daar voldoening en een stukje inkomen uit halen. (en nog meer die er alleen voldoening uit halen, omdat er heel veel als vrijwilliger werken, maar dat is een ander verhaal.)
Maar op een gegeven moment gaan de jaren toch tellen en zul je het werken toch af willen/moeten bouwen. Bij de een wat eerder dan bij de ander. En dan kom je waarschijnlijk ook in de situatie dat je misschien ook niet meer zelf de ladder op kunt/durft. Of, misschien enige tijd later, dat bepaalde kleine of grote aanpassingen aan of rond het huis nodig/prettig zijn. Waarmee je nog jaren in je vertrouwde huis, in je vertrouwde omgeving, grotendeels zelfstandig, zou kunnen blijven wonen. Je hebt dan dus meer kosten terwijl je inkomen lager is (of inmelk geval niet hoger).
Het wrange is dan dat de mensen ook jarenlang is voorgehouden dat het geld dat in de woning zit ook een vorm van een appeltje voor de dorst is. Waar ze altijd nog wel op de een of andere manier wel weer bij zouden kunnen. En die lopen nu tegen de situatie op dat een paar jaar geleden de regels zo verscherpt zijn, dat ze dat geld toch niet uit hun huis kunnen halen.
De enige manier om aan dat geld te komen is dan verhuizen. En omdat je dat geld juist nodig had omdat het steeds moeilijker werd om alles zelf te doen, is een verhuizing voor die mensen vaak ook het moment om 'dan maar' naar een seniorenflat te gaan verhuizen. Je wilt dan vaak immers niet later nóg eens moeten verhuizen. Met als gevolg dat dan ook een hoop van die zelfstandigheid wordt opgegeven en mensen veel meer en veel eerder van externe hulp gebruik zullen maken. Los van de eigen bijdrages daarvoor, betekent dit hoe dan ook extra kosten voor de samenleving, terwijl zo iemand dus eigenlijk nog jaren, met veel beperktere hulp, zelfstandig had kunnen blijven wonen.
Inderdaad Kweenie. En dat is die onroerendgoedfixatie waar ik het over had. Iedereen zit elkaar op te jutten om 'te gaan kopen', want 'dat is een appeltje voor de dorst' en 'wie in stenen belegt kan niet verkeerd gaan'. Dan moet het ook nog liefst zo groot mogelijk zijn om de buurman de ogen uit te steken, met een tuin erbij (ook al heb je geen groene vingers). En dan om de zoveel jaar een leuke verbouwing om de waarde nog verder op te krikken. De Nederlandse staat die Sinterklaas heeft willen spelen met de hypotheekrenteaftrek, zonder enig oog voor de gevolgen op langere termijn, en de banken die er met hun exotische aflossingsvrije hypotheken gretig op inspelen. 'Leen maximaal en geef alles wat je over hebt uit, want ook als je blut bent is er nog altijd de overwaarde van je huis!'
Maar een gebouw is en blijft een vrij illiquide vermogensobject, waar zeker in deze tijden mensen die willen verhuizen of gaan scheiden tot hun schade achterkomen. Aan de ene kant komt dit door het grensloze materialisme en hebzucht dat helaas nog steeds overal heerst, en aan de andere kant omdat mensen zich laten beinvloeden door wat anderen denken of vinden ('koop een huis! neem een breedbeeldtelevisie! koop een vette auto! ga op wintersport ook al haat je skieen!'). We hebben 60 jaar lang met zijn allen elkaar lopen opg**len op het kopen van huizen en daar krijgen we nu de rekening van gepresenteerd.
Maar goed, misschien ben ik wel te pessimistisch en te zuinig, en krijg ik met Kerst bezoek van drie geesten...
Ik ben het met je eens dat veel mensen last hebben van wat jij 'onroerendgoedfixatie' noemt. Maar dat is in het algemeen een heel andere groep mensen dan de mensen die behoefte hebben aan een 'opeethypotheek'.
Het gaat vaak om gewone mensen die jaren geleden een gewoon huis hebben gekocht, dat hoeft dus helemaal geen extreem duur huis met een tophypotheek te zijn. Mensen die niet zozeer een huis hebben gekocht voor speculatie of om 'op de pof' steeds maar te verbouwen, maar mensen die een huis hebben gekocht omdat ze lange tijd op een plek wilden wonen en/of het 'soort' huis dat ze zochten simpelweg niet te huur was.
En dat zijn vaak ook de mensen die de keuze hadden tussen aflossen en niet aflossen en bij die keuze juist een groot deel hebben afgelost, met het idee dat je dat later eventueel als dat nodig zou zijn toch weer bij kon lenen. Die zit nu met de gebakken peren. Er is ook een heel andere groep die wél op de pof wil leven en misschien helemaal niets heeft afgelost, maar bijvoorbeeld meer pensioen heeft gekocht of geld op de bank heeft gezet. Dan heb je de scheve situatie dat de brave buurman die netjes zijn schulden heeft willen afbetalen nu van alleen een AOW leeft en verder niets kan doen, terwijl de buurman die niets aan zijn schuld heeft gedaan (of misschien in het verleden juist wel extra heeft geleend?) een flinke spaarrekening heeft waar hij in geval van nood uit kan putten.
Dank voor je reactie, het is inderdaad niet zwartwit en er zijn verschillende grijze gebieden waarin alles door elkaar loopt. Maar dan vraag ik me toch af hoe het komt dat deze mensen blijkbaar al hun geld in het huis hebben gestopt en niets opzij zetten of opzij konden zetten. Komt dat omdat toen al de huizenprijzen en dus bijbehorende hypotheken zo hoog waren (en dat wordt wel degelijk door die 'fixatie' veroorzaakt) dat de mensen een groter deel van hun inkomen aan de hypotheek moesten besteden? Of wilden ze liever een breedbeeldTV of een vakantie naar Thailand dan wat geld opzij te leggen? Dit is niet sarcastisch of retorisch bedoeld, ik vraag het me simpelweg af. Ik leg namelijk wel geld opzij, niet dat dat met deze lage rente zo lekker rendeert, maar wie wat bewaart die heeft wat. Oftewel, is het veroorzaakt door de prijzen en lasten, of door een gebrek aan langetermijndenken?
Overigens, de discrepantie die je noemt is een uitvloeisel van een soortgelijk gebrek aan visie van de kant van de overheid, wat ik al eerder noemde. Waarom hebben ze in plaats daarvan niet gewoon de economie gestimuleerd zodat mensen beter het geld kunnen verdienen om die huizen te kopen? Ik sta versteld over de starre houding en het onvermogen van Den Haag hier met een ferme oplossing voor te komen, en toe te geven dat ze het destijds verkeerd hebben gedaan. Maar dat verbaast met niets met precies die twee partijen aan de macht die jarenlang samen de woningmarkt hebben verpest. Ja, nu zitten de mensen die braaf hebben afgelost in de verwachting later bij te lenen met de gebakken peren.
Het bewijst maar weer het trieste feit dat je op jezelf aangewezen bent en dat een overheid dus niet te vertrouwen is, en dat je het beste zelf veiligheidsmaatregelen kan nemen. Because when you are down and out, everybody tries to screw you.
Komt dat omdat toen al de huizenprijzen en dus bijbehorende hypotheken zo hoog waren (en dat wordt wel degelijk door die 'fixatie' veroorzaakt) dat de mensen een groter deel van hun inkomen aan de hypotheek moesten besteden?
Een deel van de huidige oudere generatie (waar mijn ouders dus ook onder vallen) is opgegroeid met het idee dat je geen schulden mag hebben. En een hypotheek is een schuld. Een noodzakelijke schuld weliswaar, maar wel iets dat zo snel mogelijk moet worden afgelost.
Dan had je vroeger ook nog eens een gezegde: 'zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kastelen'. Oftewel, in het geval van een hypotheek, zo snel mogelijk aflossen, dat scheelt weer rente.
Komt dat omdat toen al de huizenprijzen en dus bijbehorende hypotheken zo hoog waren (en dat wordt wel degelijk door die 'fixatie' veroorzaakt) dat de mensen een groter deel van hun inkomen aan de hypotheek moesten besteden?
Een deel van de huidige oudere generatie (waar mijn ouders dus ook onder vallen) is opgegroeid met het idee dat je geen schulden mag hebben. En een hypotheek is een schuld. Een noodzakelijke schuld weliswaar, maar wel iets dat zo snel mogelijk moet worden afgelost.
Dan had je vroeger ook nog eens een gezegde: 'zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kastelen'. Oftewel, in het geval van een hypotheek, zo snel mogelijk aflossen, dat scheelt weer rente.
Ik ben het daar volledig mee eens. Zelf bij belastingvoordelen gaat het slechts om het teruggeven van kosten, waarvan altijd een deel voor eigen rekening komt. Uiteraard worden die kosten gespreid, uitgesteld en/of gemaskerd, maar ze zijn er wel en wie anders betaalt ze dan de leningnemer? Daar komt ook bij dat je financieel speelruimte moet overhouden. De mensen die beweren dat ze door versobering van de HRA in financiele problemen komen hebben die niet ingebouwd en dat is natuurlijk niet handig. Het anticiperen op toekomstige salarisstijgingen zoals ook wel wordt gesuggereerd bij startershypotheken van hetzelfde laken een pak: dat zijn 10 vogels in de lucht, je hebt het nog niet, en zo bouw je voor je het weet een nieuwe economische tijdbom. Daarbij ook de manier waarop mensen budgetten: ik heb altijd geleerd dat een budget slechts een maximum is en dat het geld dus niet per se ophoeft. Hoe minder je betaalt, hoe groter de meevaller aan het eind. Op deze manier heb ik 50% op mijn verbouwkosten weten te besparen, en dat geld kan dan weer apart of worden gebruikt als extra aflossing zodat de maandlasten lager worden.
Het is heus niet dat ik een Spartaanse levensstijl wil propageren, maar bovenstaand standpunt vind ik niet ouderwets maar nou juist voorzichtig en van alle tijden. Bovendien heb je op die manier ook minder economische tijdbommen zoals onroerend goed- en aandelenbubbles. Hetgeen de problemen door de huidige crisis maar weer eens duidelijk maken.
