Re: aansprakelijkheidsverzekering bij avero achmea
Geplaatst: 11 apr 2013 21:34
Het vertrouwen in verzekeraars is erg laag. Dat verzekeraars het vertrouwen een beetje verspeeld hebben is natuurlijk ook het gevolg van het verlies van het vertrouwen van de verzekeraars in de verzekerden. Die rotzooien ook maar wat aan: een rekening laten uitschrijven waarin ook een andere reparatie is weggemoffeld, de omstandigheden een beetje verdraaien (ik had kunnen zeggen dat het hondje met zijn baasje even bij mij op bezoek was toen hij mijn bank bevuilde), een valse getuigenverklaring meesturen (mijn zoon van toen 20 jaar werd daarom door een vriend gevraagd bij een autoschade waar hij geen getuige van was geweest en godzijdank voelde hij dat het niet klopte en kwam ermee naar mij, die - apetrots op hoe zij hem kennelijk had opgevoed - hem bevestigde in zijn wantrouwen zodat hij die verklaring zelf ook definitief niet wilde afgegeven).
De huidige economisch slechte omstandigheden nodigen meer dan ooit uit tot het afwentelen van schades op verzekeraars. Maar moeten de goeden dan onder de kwaden lijden? Er zijn toch echt nog wel eerlijke mensen in deze wereld, die recht hebben op nakoming van de verzekeringspolisvoorwaarden. En als die vergoeding bij aansprakelijkheid bieden, dan gaat het niet aan om aansprakelijkheid van hun verzekerde - die zichzelf wel degelijk aansprakelijk voelt - te ontkennen zonder ook maar een poging te doen om aannemelijk te maken dat schade aangericht door een hond te wijten is aan de schuld van de benadeelde. (In dit opzicht ben ik het met een van de eerdere deelnemers aan deze discussie ook niet eens: ook als een hond van een derde ineens een bank gaat kapotbijten, is het dan de schuld van de oppas? Is dan de bezitter van de hond niet degene die de oppas voor het risico van deze bijtneigingen van de hond had moeten waarschuwen en bij het nalaten daarvan aansprakelijk is? Of, als de hond nooit eerder iets kapot had gebeten, gewoon verantwoordelijk is voor dit gedrag?)
Ik denk dat er wel degelijk schadebehandelaars zijn die onder dekking uit willen komen: daar worden zij voor beloond aan het eind van het jaar door de verzekeringsmaatschappijen. Dat mag niemand weten, maar het is wel het geval!
Eigenlijk betreur ik het dat mijn klacht bij het Kifid heeft geleid tot het alsnog vergoeden van de schade en er dus geen jurisprudentie over deze kwestie is ontstaan. Daar hadden anderen hun voordeel mee kunnen doen. Nu is alleen de bezitter van het hondje degene die voordeel heeft bij het plotseling gewijzigde standpunt van de verzekeraar, en kan de verzekeraar gewoon blijven doorgaan met het afwijzen van soortgelijke claims. Tenminste zolang ze niet iemand als ik tegenover zich vinden. Dus blijven toch de wetten van de jungle hier van toepassing. Ik vind dat schandalig.
Alternatief zou zijn om de standaarddekking van de avp te beperken, en de mogelijkheid te bieden tot bijverzekeren. Mijn inboedelverzekering denkt geen schade door dieren aangericht. Zal eens nagaan of bijverzekeren mogelijk is, en wat dat dan kost.
De huidige economisch slechte omstandigheden nodigen meer dan ooit uit tot het afwentelen van schades op verzekeraars. Maar moeten de goeden dan onder de kwaden lijden? Er zijn toch echt nog wel eerlijke mensen in deze wereld, die recht hebben op nakoming van de verzekeringspolisvoorwaarden. En als die vergoeding bij aansprakelijkheid bieden, dan gaat het niet aan om aansprakelijkheid van hun verzekerde - die zichzelf wel degelijk aansprakelijk voelt - te ontkennen zonder ook maar een poging te doen om aannemelijk te maken dat schade aangericht door een hond te wijten is aan de schuld van de benadeelde. (In dit opzicht ben ik het met een van de eerdere deelnemers aan deze discussie ook niet eens: ook als een hond van een derde ineens een bank gaat kapotbijten, is het dan de schuld van de oppas? Is dan de bezitter van de hond niet degene die de oppas voor het risico van deze bijtneigingen van de hond had moeten waarschuwen en bij het nalaten daarvan aansprakelijk is? Of, als de hond nooit eerder iets kapot had gebeten, gewoon verantwoordelijk is voor dit gedrag?)
Ik denk dat er wel degelijk schadebehandelaars zijn die onder dekking uit willen komen: daar worden zij voor beloond aan het eind van het jaar door de verzekeringsmaatschappijen. Dat mag niemand weten, maar het is wel het geval!
Eigenlijk betreur ik het dat mijn klacht bij het Kifid heeft geleid tot het alsnog vergoeden van de schade en er dus geen jurisprudentie over deze kwestie is ontstaan. Daar hadden anderen hun voordeel mee kunnen doen. Nu is alleen de bezitter van het hondje degene die voordeel heeft bij het plotseling gewijzigde standpunt van de verzekeraar, en kan de verzekeraar gewoon blijven doorgaan met het afwijzen van soortgelijke claims. Tenminste zolang ze niet iemand als ik tegenover zich vinden. Dus blijven toch de wetten van de jungle hier van toepassing. Ik vind dat schandalig.
Alternatief zou zijn om de standaarddekking van de avp te beperken, en de mogelijkheid te bieden tot bijverzekeren. Mijn inboedelverzekering denkt geen schade door dieren aangericht. Zal eens nagaan of bijverzekeren mogelijk is, en wat dat dan kost.