Radar

Advies van iemand met 7 jaar ervaring in de reisbranche: 1e voornaam volgens paspoort + achternaam. Bij vrouwen altijd 1e voornaam + meisjesnaam. Dan kan er nagenoeg NIETS fout meer gaan

Regggy schreef:Advies van iemand met 7 jaar ervaring in de reisbranche: 1e voornaam volgens paspoort + achternaam. Bij vrouwen altijd 1e voornaam + meisjesnaam. Dan kan er nagenoeg NIETS fout meer gaan

het vliegtuig kan altijd nog neerstorten

Regggy schreef:Advies van iemand met 7 jaar ervaring in de reisbranche: 1e voornaam volgens paspoort + achternaam. Bij vrouwen altijd 1e voornaam + meisjesnaam. Dan kan er nagenoeg NIETS fout meer gaan

'Meisjesnaam' is een tweehonderd jaar oud begrip. Gebruik liever 'geboortenaam' want dat is wat het is. Op mijn paspoort staat trouwens alleen die naam, dus ik zou niet weten wat ik anders in moest vullen.
(Misschien onnodig te zeggen dat ik nooit problemen heb of heb gehad met boeken... )

@miepje1, is dit nieuw dan? Bij mij staat mijn voornaam, achternaam en met schuine streep e/v (echtegenote van) ja, begrijp dat jij dat begrijpt, maar je weet maar nooit Ben wel over een paar maanden aan nieuw paspoort toe, dus misschien is het de afgelopen (bijna 5 jaar) verandert.

Nee bij mij staat er meisjesnaam en dan mans naam.
Zoals tenormin het zegt..

Maar geloof dat je er voor kan kiezen of je allebei de namen er in wilt?. Weet ik niet heel zeker.
Weet wel dat alles verandert is,ligt eraan ook hoelang je getrouwd bent,ik nu 16 jr en ik kon vier opties doen

Of mijn naam aannemen
Man naam
Man naam eerst dan meisjes naam
Of meisjesnaam eerst en dan mans naam...

Dus weet niet hoelang miepje getrouwd is en de naam van haar man gebruitk?

Later n
Blee het dus nergens op te slaan ik had gekozen wilde meisje naam niet meer ( rede voor ) maar kom je dus nooit meer vanaf...stond introuw boekje naam voor huwelijk,naam na huwelijk,dus waarom die keuze was ,mag joost weten??.

Rozemarijn heeft het goed! Je kan en mag kiezen. Dat mag overigens al 40 jaar of zo... Ook mánnen mogen kiezen, zij mogen de achternaam van hun echtgenote gebruiken.
Dus vandaar dat ik nogal allergische ben voor dat geneuzel over 'meisjesnaam'. Dat dateert uit de tijd dat gehuwde vrouwen nog handelingsonbekwaam waren (tot ergens 50 jaar geleden).
Afijn, ik ben heel gelukkig getrouwd, al bijna 15 jaar, en ik gebruik mijn eigen achternaam. En mijn man ook.
Wij hebben dus beiden in ons paspoort onze eigen naam staan.

Dat dateert uit de tijd dat gehuwde vrouwen nog handelingsonbekwaam waren (tot ergens 50 jaar geleden).

Oh, is dat veranderd dan ?

bprosman schreef:

Dat dateert uit de tijd dat gehuwde vrouwen nog handelingsonbekwaam waren (tot ergens 50 jaar geleden).

Oh, is dat veranderd dan ?

O.T. weet nu gelijk waarom jij.....

bprosman schreef:

Dat dateert uit de tijd dat gehuwde vrouwen nog handelingsonbekwaam waren (tot ergens 50 jaar geleden).

Oh, is dat veranderd dan ?

helaas wel!
in ieder geval wat betreft dat handelen

zucht

zucht

grapje

Gelukkig heb ik een heel goed gevoel voor humor

Miepje1 schreef:Rozemarijn heeft het goed! Je kan en mag kiezen. Dat mag overigens al 40 jaar of zo... Ook mánnen mogen kiezen, zij mogen de achternaam van hun echtgenote gebruiken.
Dus vandaar dat ik nogal allergische ben voor dat geneuzel over 'meisjesnaam'. Dat dateert uit de tijd dat gehuwde vrouwen nog handelingsonbekwaam waren (tot ergens 50 jaar geleden).
Afijn, ik ben heel gelukkig getrouwd, al bijna 15 jaar, en ik gebruik mijn eigen achternaam. En mijn man ook.
Wij hebben dus beiden in ons paspoort onze eigen naam staan.

moet zeggen dat er nog zat vrouwen zijn die nog steeds onbekwaam zijn en gewoon niks kunnen of mogen!
weten totaal niet wat er thuis gebeurd,krijgen wekelijks geld voor de boodschappen dat is het...
dus lekker dom houden zeg maar...

in mijn omgeving ken ik twee stellen,maar heeft niks met de naam te maken..maar met man vrouw verdelingen en hun karakters....onderdanig....en lekker makkelijk..ja ik zorg voor de kids,enhuis ...en vrder wordt alles gedaan

tot ze gaan scheiden dan weten ze niet waar ze aan toe zijn en hoe alles in elkaar zit....(recent meegeaakt...)

Dat 'handelingsonbekwaam' van toen moet je letterlijk zien! Hier een citaat:

Op 14 juni 1956 werd de 'Wet handelingsonbekwaamheid' afgeschaft. Getrouwde vrouwen mochten werken, een bankrekening openen en zonder toestemming van manlief op reis.

Tot 1956 moesten getrouwde vrouwen hun man om geld en toestemming vragen als ze bijvoorbeeld kleding of apparaten wilden kopen. Ook konden ze geen verzekeringen afsluiten of geld van de bank halen. Vrouwen waren 'handelingsonbekwaam', zoals dat indertijd werd genoemd. Feministen uit die tijd waren fel tegen: mannen en vrouwen hoorden gelijke rechten te hebben.

Alleen voor de dagelijkse boodschappen kreeg de vrouw huishoudgeld en de goedkeuring van de echtgenoot. Want, zo omschreef het tijdschrift Vrij Nederland in 1949, 'de man kan moeilijk de hele dag thuis blijven om bakker en melkboer te betalen. Hij heeft wel wat beters te doen.'

Ik kan zo gauw niet vinden wanneer de verplichting is afgeschaft dat je als vrouw altijd de naam van je man moet gebruiken, maar dat is ergens rond 1970 geweest geloof ik.
We boffen nog: er zijn veel landen waar je als getrouwde vrouw je eigen naam létterlijk moet opgeven! Amerika bijvoorbeeld. Daar ben je als je trouwt niet meer te vinden onder je oorspronkelijke naam. Erg is ook dat vrouwen die gaan scheiden daar de naam van hun ex moeten blijven gebruiken, tenzij ze via een procedure hun eigen naam weer 'terugvragen'.

Weer on topic; zo moeilijk is het niet, een formulier invullen met je naam. Ik denk toch dat iedereen tegenwoordig gevoeglijk wel mag weten dat je bij het boeken van een vliegticket de namen uit je paspoort moet gebruiken.

Geen idee waar je het jaar 1956 vandaan haalt dat vrouwen mochten werken als ze getrouwd waren: toen ik zelf in 1961 ging trouwen mocht ik mooi "huisvrouwtje" gaan spelen. Geen getrouwde vrouwen. Misschien in winkels, daar heb ik geen ervaring mee, maar op kantoor, vooral bij de semi en overheid was dat uit den boze. Je kon, wilde je geld hebben, wel als wat we nu 'interieur verzorgster' noemen, gaan werken. En ja, b.v. in Engeland, was al jááááren getrouwd met mijn Engelse echtgenoot; de ex hield zijn naam ook aan, zeg maar nee, dan heb je er twee. Tot op de dag van vandaag is dit zo. De geboortenaam verdwijnt daar volledig. Net als in de U.S.A. Maar goed, de T.S. ging vliegen.

Geen idee waar je het jaar 1956 vandaan haalt
Ben Miepje1 niet, maar het jaar 1956 ( en handelingsonbekwaamheid, werkende getrouwde vrouwen) is op Google te vinden.

maar op kantoor, vooral bij de semi en overheid was dat uit den boze.

Misschien (nog) niet algemeen gangbaar, maar het mocht wel.

Jolijn schreef:Geen idee waar je het jaar 1956 vandaan haalt
Ben Miepje1 niet, maar het jaar 1956 ( en handelingsonbekwaamheid, werkende getrouwde vrouwen) is op Google te vinden.

maar op kantoor, vooral bij de semi en overheid was dat uit den boze.

Misschien (nog) niet algemeen gangbaar, maar het mocht wel.

Kan me toch heel erg goed herinneren dat ik per 1 oktober 1961 met bloemen afscheid 'mocht' nemen omdat mijn trouwdag (17.10.'61) plaats zou vinden. Ik werkte bij het nu niet meer bestaande Landbouwschap, een semi overheidsinstelling. Google zal wel gelijk hebben; ik echter ook. Zit niet uit een duim te zuigen o.i.d. Zaken die je zelf hebt meegemaakt vergeet je niet.
Maar we vliegen wel verder en verder weg.....

Ik zeg ook niet dat je het uit je duim zuigt, maar geef een verklaring voor de vermelding van het jaartal 1956.

De feministen hadden ook moeite met een andere wet uit 1924. Kerkelijke partijen hadden toen bepaald dat vrouwen op de dag van hun huwelijk werden ontslagen uit overheidsfuncties. Zodoende konden ze een toegewijd echtgenote, moeder en huisvrouw zijn.

Uiteindelijk zorgde het alleenstaande PvdA-kamerlid Conny Tendeloo, vanwege haar ongehuwde status een 'onvolkomen mens' genoemd, op 14 juni 1956 voor de afschaffing van beide wetten. Wel bleef nog tot 1971 in het wetboek staan dat de man het 'hoofd van de echtvereniging' was en de vrouw aan hem 'gehoorzaamheid was verschuldigd'.

@Jolijn, okay, maar aan die laatste "eis" heb ik in ieder geval nooit gehoor gegeven, hoor . Inderdaad, in 1972 (al was het absoluut nog steeds not done), ben ik toch weer gaan werken; dientengevolge een enorm slechte moeder. 't Is eigenlijk te zot om er op terug te zien, maar ja, da's vaak als je naar het verleden kijkt.

Tenormin, ben blij dat Jolijn me bijvalt want ik zet nooit iets neer dat niet te controleren is . Mijn moeder werd ook in 1957 ontslagen, de maand voor ze trouwde. Dat zegt toch niet dat het niet mocht, werken als je een getrouwde vrouw was, het zegt alleen dat het nog niet overal 'normaal' was. Overigens kreeg mijn moeder direct na haar trouwen gewoon werk van die firma, alleen deed ze dat thuis. Hypocriet waren werkgevers toen ook al!
Mijn moeder is later ook gewoon halve dagen buiten de deur gaan werken, ondanks 4 kinderen, en wij vonden het fijn, een moeder die meer deed dan poetsen en zo.
Nog even over die achternaam, die verdwijnt: dat vind ik toch zo volslagen achterlijk!