De term heeft vaak juist met het eigen huis en ander vermogen te maken en de problematiek die daarmee samenhangt. Veel ouderen die een eigen huis hebben, hebben nl. een flinke overwaarde. En er is ook een groep die in plaats van een pensioen een grote pot geld hebben, bijvoorbeeld mensen die een eigen bedrijf of boerderij hadden en dat hebben verkocht. Dan heb je bv 2 ton, wat natuurlijk een hoop geld is, maar als dat je enige bron van inkomsten is voor de rest van je leven, dan kun je daar misschien €1000 per maand uit halen. Dan is dat ineens niet meer zo overdadig veel.Lisjan schreef: De term rijke oudere heeft dus ook met vermogen/eigen huis te maken en niet alleen met inkomen.
Die overwaarde heeft trouwens te maken met verschillende factoren: goedkoop gekocht, vroeger had de hypotheek eenlooptijd van 30 jaar en was dan grotendeels afgelost en ook de mentaliteit is/was vaak dat je de schulden netjes aflost. En het idee was dat je later, als de nood aan de man zou komen, toch wel weer een deel zou kunnen opnemen. Die mogelijkheid had je nl.
Maar nu puntje bij paaltje komt zijn de regels aangescherpt en kunnen mensen met geen mogelijkheid meer bij het kapitaal komen. Dus je hebt veel mensen die in het verleden werden aangespoord om het geld niet in extra pensioen te stoppen, maar in het huis en die zitten nu met aow en een klein of geen pensioentje, met daarnaast een kapitaal in de stenen, waar ze niet bij kunnen ('steenrijk').
Dat hoeft op zich ook nog niet heel erg te zijn, als je vanwege de lagere woonlasten toch nog lekker kunt leven. Maar vaak lukt dat niet helemaal. Vooral als mensen ouder worden en niet meer alles zelf kunnen. Dan zijn ze vaak best bereid om bv voor huishoudelijke hulp te betalen, maar hebben ze daar het inkomen niet voor. Of ze moeten veel meer klussen en onderhoud uitbesteden, waar het geld niet altijd voor paraat is. Maar wel in de stenen.
Gevolg is dat je een steeds groter wordende groep ouderen krijgt die wel móet verhuizen om het geld contant te maken. En als je een jaar of 75-80 bent en niet meer alles zelf kunt doen (daar heb je immers het geld voor nodig), dan zie je dat die mensen vaak naar een serviceflat of variant daarop gaan verhuizen. Want op die leeftijd wil je niet nôg eens moeten verhuizen als het slechter gaat.
Dus in plaats van dat ze nog jaren gelukkig zelfstandig kunnen blijven wonen met misschien een paar uur per week aan hulp, wonen ze ineens in een (ook voor de maatschappij) veel duurdere flat, soms in een heel ander deel van de stad.
Nu er steeds minder door 'de maatschappij' wordt geregeld/betaald, wordt het een steeds groter probleem dat mensen niet bij 'hun' geld kunnen. Zeker als ze die waarde ook gaan betrekken in de discussie over wat ouderen zouden moeten bijdragen, moeten ze ook nadenken over manieren om bij dat kapitaal te kunnen komen.
als je de wereld zwart-wit wikzien en de mensen wil opdelen in de helft hoge inkomens en de helft lage inkomens, dan ligt de grens inderdaad bij een mkdaal inkomen van ong. 35.000. De vraag is wel of je die scheiding zo zwart wit moet zien. Dan zounje eerst arm zijn en vervolgens, als je een procent loonstijging krijgt, zou je ineens rijk kunnen worden. Lijkt mij wat raar. Ik zou dan eerdermdenken aan bv 25% laag, 50% midden en 25% hoog.Lisjan schreef:Ik hoorde Emiel Roemer eens praten over een inkomen boven de 35.000 om tot de categorie 'rijk' te horen, maar ik kan dat nergens terugvinden.
Maar dan nog, dan kijk je naar het inkomen van een individu en niet van het gezin. Moet je niet naar je totale inkomen kijken? En moet je bij die 'inschaling' mensen zonder arbeidsinkomen wel of niet meenemen? En hoe zit het met de overige bezittingen? Veel bezit en weinig inkomen?
Het is dus nooit zo zwart-wit dat e kunt zeggen dat de grens tussen 'arm' en 'rijk' bij een bepaald inkomen ligt. Daarom zul je er altijd over kunnen blijven discussieren.
