Leo,
Ik heb een tijdje gewacht, maar de uitleg komt maar niet. Je bent goed in roeptoeten; je uitspraken staven kun je weer eens niet. Hoe komt het eigenlijk dat we je niet meer terug zien bij
rechtenforum.nl?
berndv schreef:Dus de Nederlandse wetgeving hoeft zich niet te houden aan de Europese regels?
Het zit hem in de detail, zoals wel vaker het geval is. De Nederlandse wetgeving moet wel voldoen aan de Europese regel, maar de Europese regels zijn niet
altijd van toepassing. Leo beweerde dat de Europese richtlijnen altijd van toepassing zijn, ook als deze niet (goed) geïmplementeerd zijn of de nationale wet daarmee strijdig is.
berndv schreef:Vanuit welke wetgeving spreekt het Europese hof recht?
In dit geval spreekt ze recht op basis van de richtlijn.
EUR-LEX schreef:Richtlijnen hebben na het verstrijken van de omzettingstermijn verticale rechtstreekse werking. Dit betekent dat particulieren voor de rechter de tekst tegen de lidstaten kunnen inroepen. Richtlijnen hebben echter geen horizontale directe werking (particulieren kunnen voor de rechter de tekst niet tegen andere particulieren inroepen).
(bron: eur-lex.europa.eu)
Arnoud Engelfriet schreef:Je kunt als burger geen rechten jegens andere burgers ontlenen aan een richtlijn. Er is geen horizontale rechtstreekse werking zoals dat heet. Wel kun je in voorkomende gevallen verlangen dat de rechter richtlijnconform uitlegt, oftewel zo veel mogelijk in de geest van de richtlijn redeneert in zijn vonnis (bv. door vanuit de aanvullende werking van R&B te vonnissen conform de richtlijn). De bepaling in de richtlijn moet wel onvoorwaardelijk en voldoende nauwkeurig zijn. Maar richtlijnconforme uitleg mag nooit "contra legem" oftewel tegen de letterlijke tekst van de wet gaan.
(bron)
Artikel 7:21 BW is niet in strijd met de richtlijn, dus is een richtlijnsconforme uitleg hiervan mogelijk en dan kom je uit bij het Quelle-arrest.
De uitspraak: Europese richtlijnen gelden altijd, ook als de nationale wetgeving hiermee strijdig is of niet bestaat is onwaar.
Artikel 5 lid 1 van de Europese Richtlijn 99/44/EG schreef:De verkoper is aansprakelijk krachtens artikel 3 wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Indien voor de uitoefening van de in artikel 3, lid 2, vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, kan die niet verstrijken binnen een periode van twee jaar vanaf de aflevering.
Deze bepaling verplicht landen om de verkoper
tenminste twee jaar aansprakelijk te maken voor conformiteitsgebreken. Deze bepaling geeft landen
de optie om een vervaltermijn te hanteren, maar stelt het hanteren van een vervaltermijn
niet verplicht. ALS landen er voor kiezen om een vervaltermijn dan mag deze niet korter zijn dan twee jaar. Het een en ander vanaf het moment van aflevering. Nederland heeft er voor gekozen om de verkoper altijd aansprakelijk te laten zijn voor conformiteitsgebreken en geen vervaltermijn te hanteren. Deze bepaling is dan ook in zijn geheel niet van toepassing.